ตอนนี้เฉียนหงเย่นร้อนตัวมาก เพราะงั้นจึงได้เตรียมที่จะเอาใจนายหญิงใหญ่และสามี เธอขายเครื่องชงกาแฟมาพอดี แล้วก็มีเงินติดตัวอยู่นิดหน่อย ดังนั้นก็เลยซื้อซี่โครงหมู หมูสามชั้น มาเป็นพิเศษ เตรียมกลับมาทำต้มจับฉ่ายให้คนที่บ้านกิน
เมื่อนายหญิงใหญ่เซียวได้ยินมาว่าเฉียนหงเย่นก็ซื้อผักมาเหมือนกัน พูดอย่างไม่พอใจทันทีว่า ： “ซื้อผักมาให้เปลืองเงินทำไมกัน？”
เฉียนหงเย่นเอ่ยถามอย่างประหลาดใจว่า : “แม่ เราจะกินแค่เนื้อไม่กินผักเลยไม่ได้หรอกนะ จะต้องเสริมวิตามินหน่อยสิ”
นายหญิงใหญ่เซียวพาเธอเดินมายังห้องครัว ชี้ไปที่ตะกร้าผักที่ต้องเอาเพิ่งจะขโมยมาพร้อมพูดว่า ： “เห็นแล้วหรือยัง？ผักชั้นดีเหล่านี้ ล้วนแต่ขโมยมาจากบ้านของเย่เฉิน ที่บ้านของเย่เฉินทำแปลงผักขนาดใหญ่ ยื่นมือไปจากรั้วนอกบ้านก็เก็บได้แล้ว ต่อไปบ้านของเราก็ไม่ต้องเปลืองง่ายซื้อผักแล้ว”
เฉียนหงเย่นถึงจะคิดขึ้นได้ ตอนที่ตัวเองไปตั้งแต่เช้านั้น ก็เห็นที่บ้านของเย่เฉินมีการก่อสร้างที่เต็มไปด้วยบรรยากาศคึกคักอย่างมาก
ตอนนั้นที่ตัวเองได้เห็น แม้ว่าจะค่อนข้างประหลาดใจ แต่ก็ไม่ได้เก็บเอาใส่ใจ
เธอมองดูตะกร้าผลนั่นของนายหญิงใหญ่เซียวอย่างละเอียด อดไม่ทันที่จะอุทานพูดว่า ： “แม่ คุณอย่าว่าเลยนะ ผักเหล่านี้ล้วนแต่เป็นผักดีๆทั้งนั้น ดีกว่าผักปลอดสารพิษเหล่านั้นที่เราซื้อมาอีก”
นายหญิงใหญ่เซียวพยักหน้า หยิบแตงกวาสีเขียวขึ้นมาลูกหนึ่ง : “แกดูความยาวของแตงกวาบ้านคนเขาสิ ทั้งใหญ่ทั้งยาว แกดูดอกสีเหลืองที่หัวมันสิ สดใหม่อย่างมาก แถมยังสะอาดสะอ้าน เหมือนกับเพิ่งล้างมาเลย ！”
พูดแล้ว นายหญิงใหญ่เซียวก็หยิบแตงกวาขึ้นมา ล้างๆที่ก๊อกน้ำ ถูๆแล้ว ตามด้วยใช้แรงหักหน่อยๆ แตงกวาก็มีเสียงดังป๊อกออกมา หักเป็นท่อนเรียบร้อย
มีกลิ่นหอมโชยที่สดชื่นอย่างเข้มข้น พุ่งเข้าใส่จมูกทันที นายหญิงใหญ่อดไม่ได้ที่จะอุทานพูดว่า : “ทำไมแตงกวาของคนเขาเวลาดมถึงได้หอมกรุ่นขนาดนี้！”
พูดแล้วก็อดไม่ได้ที่จะเอาเข้าปาก กัดดังกรุบๆไปคำนึง
นายหญิงใหญ่เซียวกัดไปคำนึงด้วยใบหน้าที่สดชื่น
นายหญิงใหญ่เชียวเคี้ยวแตงกวาพร้อมพูดอย่างไม่ค่อยชัดว่า : “นี่เป็นแตงกวาที่อร่อยที่สุดเท่าที่ทั้งชีวิตนี้ของฉันเคยกินมาเลย！”
ในเวลานี้เซียวฉางเฉียนเดินเข้ามายังประตูห้องครัว ก็ได้กลิ่นหอมของแตงกวา โพล่งพูดออกมาว่า : “ไอ้หยา กลิ่นของแตงกวานี้หอมอย่างมาก ขอผมกินสักครึ่งนึงสิ”
นายหญิงใหญ่เซียวส่งให้เขาอีกครึ่งนึง หลังจากที่เซียวฉางเฉียนรับมาแล้วกัดชิมไปหนึ่งคำ ก็ยกหัวแม่มือให้กับเฉียนหงเย่นเลยทันที : “ที่รักแตงกว่านี้คุณซื้อจากที่ไหนเหรอ？อร่อยมากเลยจริงๆ！”
เฉียนหงเย่นรีบพูดว่า : “ฉันไม่ได้ซื้อมานะ แตงกวานี่แม่ขโมยมาต่างหาก ไม่ใช่สิ แม่เก็บมานะ”
“เก็บมาเหรอ？” เซียวฉางเฉียนมองไปยังนายหญิงใหญ่เซียวอย่างแปลกๆ ถามว่า : “แม่ แม่ไปเก็บมาจากที่ไหนเหรอ？”
นายหญิงใหญ่เซียวยิ้มกริ่มพร้อมพูดว่า ： “ที่บ้านของเย่เฉินทำแปลงผัก มากมายหลากหลาย มีทุกอย่างเลย อีกอย่างแต่ละลูกยาวมากเลย เมื่อกี้หลังจากที่ฉันเปิดประตูไปเห็นเข้าก็กลับบ้านมาเอาตะกร้าไปเก็บมาหนึ่งตะกร้าเลย”
เซียวฉางเฉียนขมวดคิ้วถามว่า : “เย่เฉินคนนี้สมองมีปัญหาเหรอ？ทำไมถึงได้ปลูกผักไว้ที่บ้านละ？”
“สนใจอะไรเขาล่ะ？” นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างดีอกดีใจว่า : “ถึงอย่างไรต่อไปเราก็ไม่ต้องจ่ายเงินซื้อผักแล้ว ไปขโมยจากที่บ้านของเย่เฉิน ออกจากบ้านไปก็สามารถเก็บผักที่สดใหม่และดีที่สุดได้ทุกวันเลย”
เซียวฉางเฉียนหัวเราะเฮอๆพร้อมพูดว่า : “งั้นก็ไม่เลวเลยจริงๆ！ไม่เพียงแค่สุขภาพดีแถมยังประหยัดเงินด้วย！”
อาหารเที่ยงนี้ เฉียนห่งเย่นใช้ผักที่นายหญิงใหญ่ขโมยมาจากบ้านของเย่เฉิน ทำอาหารอร่อยหลายเมนูเลย
ก็เป็นเพราะว่าผักเหล่านี้มันดีมากเลยจริงๆทั้งตระกูลเซียวกินแล้วเรียกว่าชมกันไม่ขาดสายเลย
ปกติแล้วเซียวไห่หลงไม่ชอบกินผักมากที่สุด แต่ว่าวันนี้กินไปเยอะมาก
เพราะว่าผักของวันนี้มันช่างเอร็ดอร่อยมากเลยจริงๆ！
สายตามองเห็นอาหารที่อยู่บนโต๊ะอาหารโดนกินเกลี้ยง นายหญิงใหญ่ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานว่า : “ฉันคิดไม่ถึงจริงๆว่าผักเหล่านี้ที่บ้านของเย่เฉินจะดีขนาดนี้ แบบนี้ รอจนถึงตอนบ่าย ฉันจะไปเก็บที่บ้านของพวกเขากลับมาอีก”
เซียวไห่หลงรีบเอ่ยถามทันทีว่า : “คุณย่า ถ้าหากเย่เฉินพบเข้าว่าเราขโมยผักของบ้านเขา จะไม่มาสร้างเรื่องยุ่งยากให้เราหรอกนะ？”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดเสียง ฮึอย่างเยือกเย็น : “ลองเขามาหาเรื่องฉันสิ ขอแค่กล้าลงไม้ลงมือกับฉัน ฉันก็จะแบล็กเมล์เขา！”
เซียวฉางเฉียนยิ้มพร้อมพูดว่า : “แม่ยังคงมีวิธีเช่นเคย！”
————