ตอนที่ 2081

Alchemy Emperor of the Divine Dao

ตอนที่ 2081 เขาคือ… หลิงฮัน!

 

หลิงฮันไม่ลุกขึ้นยืนทันทีที่ทดสอบเสร็จ เพราะในตอนที่เขาผ่านการทดสอบระดับที่แปด ในโลกจําลองจิตวิญญาณได้มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น

 

เบื้องหน้าของเขามีตําราเม็ดยาปรากฏขึ้น ซึ่งทั้งหมดล้วนแต่เป็นตําราที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เขาจึงพยายามจดจําเนื้อหาทั้งหมดในตําราเก็บไว้ในความทรงจํา

 

เพราะงั้นหลังจากทดสอบเสร็จเขาจึงต้องใช้เวลาต่ออีกเล็กน้อย

 

“จงเอ่ยนามออกมา และนามของเจ้าจะถูกสลักเอาไว้ตลอดกาล” ในโลกจําลองจิตวิญญาณ เสียงอันเย็นชาเอ่ยขึ้น

 

“ข้าได้อันดับที่เท่าไหร่?” หลิงฮันเอ่ยถาม

 

“สาม” เสียงอันเย็นชาตอบกลับ

 

แค่สามเองงั้นรึ?

 

หลิงฮันส่ายหัว “ข้าไม่ขอเอ่ยนาม” เขาไม่ต้องการให้มีชื่อของคนสองคนคอยกดขี่ชื่อของเขาไปตลอดกาล

 

…แต่ที่เขาไม่รู้คือสองชื่อที่อยู่เหนือเขานั้น ไม่ใช่นักปรุงยาที่ทดสอบแยกแยะสมุนไพรในตอนที่เป็นนักปรุงยาสามดาว แต่ทั้งสองทําการทดสอบในตอนที่ใกล้จะบรรลุเป็นนักปรุงยาห้าดาว เพราะงั้นความรู้เกี่ยวกับสมุนไพรของทั้งสองจึงเหนือกว่าหลิงฮัน

 

ถ้าหลังชั้นมาทดสอบแยกแยะสมุนไพรในตอนที่เป็นนักปรุงยาสี่ดาวละก็ ในตอนนั้นระยะเวลาที่จะใช้ในการทดสอบระดับแปดย่อมลดลงมหาศาล และจะสามารถขึ้นครองอันดับหนึ่งได้อย่างง่ายดาย

 

หลังจากกล่าวว่า “ไม่ขอเอ่ยนาม” ออกไป หลิงฮันก็ถูกส่งออกจากโลกห้วงจิตวิญญาณและค่อยๆ ลืมตาขึ้น

 

ไม่มีใครสักคนที่มองมาที่เขา เพราะไม่มีใครคิดว่าเขาจะเป็นนักปรุงยาที่ผ่านการทดสอบระดับแปด

 

นักปรุงยายื่อหยางกับอู๋จื่อซวีกวาดสายตามองอย่างจริงจังเพราะต้องการรู้ว่าใครกันที่ก้าวข้ามพวกเขาไปได้ และถูกกล่าวว่าเป็นอัจฉริยะที่สุดแห่งยุคสมัย

 

เมื่อมีคนทดสอบเสร็จ ผู้ช่วยนักปรุงยาก็ก้าวเดินเข้ามาอีกครั้ง

 

เขาเดินมายังหลิงฮันด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง ในฐานะที่เป็นผู้ช่วยนักปรุงยาของหอโอสถบรรพกาล ทําให้เขาสามารถเข้าถึงข้อมูลได้มากกว่าผู้อื่น ยกตัวอย่างเช่นตัวเขานั้นสามารถมองเห็นการเชื่อมโยงของหินวิถีโอสถได้ทําให้มองเห็นผลการทดสอบของหลิงฮัน

 

ระดับแปด!

 

พระเจ้า… หากเรื่องนี้ถูกส่งกลับไปยังหอโอสถบรรพกาลล่ะก็ บางทีผู้อาวุโสของหอโอสถบรรพกาลอาจจะมาที่นี้ด้วยตัวเองเพื่อรับหล็งฮันไปเป็นศิษย์เลยก็ได้

 

“นายน้อยหลัง!” ผู้ช่วยนักปรุงยากล่าวด้วยท่าที่เคารพ “ข้าน้อยจะตรวจสอบผลการทดสอบให้ท่านเอง”

 

หือ?

 

เมื่อคนที่อยู่ด้านข้างได้ยินพวกเขาก็รู้สึกประหลาดใจอย่างช่วยไม่ได้

 

ไม่ใช่ว่าผู้ช่วยนักปรุงยาผู้นี้หยิ่งยโสมาตลอดงั้นรึ? นอกจากกับนักปรุงยาที่ผ่านการทดสอบระดับเจ็ดแล้ว เขาไม่เคยทําท่าที่สุภาพกับใครมาก่อนแท้ๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน เหตุใดท่าทีของเขาถึงได้เปลี่ยนเป็นประจบสอพลอเช่นนี้

 

“คนผู้นี้เป็นศิษย์ของปรมาจารย์นักปรุงยาคนไหนรึเปล่า?”

 

“บางทีเขาอาจจะเป็นนักปรุงยาของหอโอสถบรรพกาลที่มาที่นี่เพื่อจงใจโอ้อวดความสามารถก็เป็นได้”

 

“บัดซบ ข้าเกลียดคนแบบนี้ที่สุด”

 

ทุกคนเผยท่าทางเหยียดหยามใส่หลิงฮัน และอดใจไม่ไหวอยากจะรุมทุบตีพวกที่ชอบทําตัวโอ้อวด

 

“อืม” หลิงฮันพยักหน้าอย่างไม่คิดอะไร

 

“ท่านผ่านการทดสอบทั้งหมดแปดระดับ ส่วนเวลานั้น…”

 

“ว่าไงนะ” เสียงอุทานดังกึกก้อง จนคําพูดที่เหลืออยู่ของผู้ช่วยนักปรุงยาถูกกลบจนไม่ได้ยิน

 

ระดับแปด! คนผู้นี้คือสัตว์ประหลาดอัจฉริยะที่ผ่านการทดสอบระดับแปดได้!

 

พระเจ้าช่วย!

 

“หึม เหตุใดคนผู้นี้ถึงดูหน้าคุ้นๆ กันนะ”

 

“นายน้อยหลัง… นายน้อยหลัง… หลิงฮัน!”

 

“ใช่แล้ว เขาคือหลิงฮัน!”

 

“หลิงฮันอะไรกัน ฮ่าๆๆ พวกเจ้าจะบอกว่าหล็งฮันผู้นี้คือคนที่สังหารสุดยอดจักรพรรดิทั้งสื่อย่างเทียนชิงเย่งั้นรึ?”

 

“ช่างน่าขัน ก็แค่ชื่อแซ่ของทั้งสองคนเหมือนกันก็เท่านั้น”

 

“ถูกแล้ว ต้องเป็นชื่อแซ่ที่บังเอิญเหมือนกันแน่”

 

“มีคํากล่าวว่าพลังบ่มเพาะของหลิงฮันคือระดับตัดวิญญาณหยางเท่านั้น แต่ก็สามารถสังหารสุดยอดจักรพรรดิที่มีพลังบ่มเพาะระดับตัดวิญญาณสวรรค์ได้ เพราะงั้นพรสวรรค์ในศาสตร์วรยุทธของเขาย่อมโดดเด่นที่สุดในทุกยุคสมัย! อัจฉริยะในศาสตร์วรยุทธเช่นนั้นจะเป็นสัตว์ประหลาดในศาสตร์ปรุงยาได้อย่างไร?”

 

“แต่ว่าพลังบ่มเพาะของหลิงฮันผู้นี้ก็ดูเหมือนจะเป็นระดับตัดวิญญาณหยางเหมือนกัน”

 

“แถมรูปร่างยังดูคล้ายคลึงกันด้วย”

 

“นอกจากนั้นก็ยังชื่อหลิงฮันอีก!”

 

หลังจากถกเถียงกันวกวนไปมาทุกคนก็เริ่มมั่นใจขึ้นเรื่อยๆ ว่าหลิงฮันทั้งสองคือคนคนเดียวกัน

 

พวกเขาโห่ร้องและเอามือกุมหัวแน่นราวกับดวงวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง

 

ในโลกมีสัตว์ประหลาดอัจฉริยะขนาดนี้อยู่ได้อย่างไรกัน?

 

“ตรวจสอบเสร็จรึยัง?” หลิงฮันเอ่ยถามผู้ช่วยนักปรุงยา

 

“ขอรับ ขอรับ” ผู้ช่วยนักปรุงยารีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

 

หลิงฮันยิ้ม “ถ้างั้นข้าก็ขอตัว”

 

“ข้าน้อยจะไปส่งนายน้อยหลิงเอง” ผู้ช่วยนักปรุงยาไม่สนใจว่าจะมีคนอื่นที่เพิ่งทดสอบเสร็จหรือไม่ ราวกับว่าไม่ว่าอะไรก็ไม่สําคัญเมื่ออยู่ต่อหน้าหลิงฮัน

 

หลิงฮันหันหลังและก้าวเดินจากไป

 

“ช้าก่อน!” แต่หลังจากที่ก้าวเดินไม่กี่ก้าวใครบางคนก็ตะโกนหยุดเขา

 

เป็นอู๋จื่อซวี

 

“หลิงฮันสินะ?” ใบหน้าของอู๋จื่อซวีเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่พอใจ “ข้าคืออู๋จื่อซวี ยอมรับว่าในด้านของสมุนไพรเจ้ามีความสามารถมากกว่าข้าจริงๆ”

 

“เพียงแต่นักปรุงยาก็ต้องตัดสินกันด้วยความสามารถในการหลอมเม็ดยา ในการทดสอบอีกสองรอบ ข้าไม่มีทางแพ้เจ้าแน่!” อู๋จื่อซวีกล่าวอย่างหนักแน่น

 

หลิงฮันยิ้มตอบอย่างไม่สนใจ ในศาสตร์ปรุงยานั้น คู่ต่อสู้ของเขามักจะเป็นตัวเขาเองมาโดยตลอด สิ่งที่เขาจําเป็นต้องทําคือการก้าวข้ามตัวเองเพียงอย่างเดียว เพราะไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ให้เขาได้

 

ไม่มีเหมือนกับศาสตร์วรยุทธที่เขามีคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งอย่างอู๋หมิง

 

“รอก่อนเถอะ ข้าจะเป็นคนโค่นเจ้าเอง!” อู๋จื่อซวีทิ้งท้ายคําพูดเอาไว้แล้วก็เดินนําหน้าจากไปก่อน

 

ที่เขามาปรากฏตัวหน้าหลิงฮันเช่นนี้ ดูเหมือนว่าจะแค่ต้องการแสดงตนว่าเหนือกว่าเท่านั้น

 

หลิงฮันหัวเราะ เป็นรุ่นเยาว์ที่เลือดร้อนจริงๆ

 

นักปรุงยายื่อหยางเองก็เดินเข้ามาใกล้ เขาหยุดนิ่งมองไปยังหลิงฮันและไม่พูดอะไรออกมา

 

“ผู้เฒ่าเองก็คิดจะเอาชนะข้าในการทดสอบหลอมเม็ดยาเหมือนกันรึ?” หลิงฮันกล่าวด้วยรอยยิ้ม

 

“ถึงแม้จะดูไม่เหมาะที่ข้าจะท้าทายรุ่นเยาว์เช่นเจ้า แต่เพื่อชื่อเสียงและเกียรติของข้า ข้าจะพยายามให้ถึงที่สุดเพื่อเอาชนะเจ้า” นักปรุงยายื่อหยางกล่าว

 

เขาคือนักปรุงยาเฒ่าที่แท้จริง ถึงแม้เขาจะสัมผัสถึงธรณีประตูสู่การเป็นนักปรุงยาสี่ดาวได้นานแล้ว เขาก็ยังมีปัจจัยเล็กน้อยที่ทําให้เขาไม่สามารถผ่านประตูเข้าไปได้ บางทีการมีหลิงฮันเป็นศัตรูอาจจะทําให้เขาก้าวข้ามขีดกําจัดของตนเองได้ก็เป็นได้