ก่อนที่จะให้สูตรยาแก่เว่ยเลี่ยงไป จะต้องโอนหุ้นมาก่อน
สูตรยานี้จะได้มีค่าควรเมือง อาจจะหยิบออกมาแค่สูตรเดียวก็สามารถแลกมาได้ซึ่งความร่ำรวยของบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อสิบกว่าเท่า
พอลได้รับโทรสายของเขา ได้ยินว่าเขาจะให้ตนเองช่วยเหลือ ก็ไม่ได้ถามว่าเรื่องอะไร ก็รับปากไปเลย
เช้าตรู่ของวันที่สอง ทั้งสองคนก็มาพบกันที่Tomson Riviera
เซียวฉางควนก็รู้ว่าเขาจะไปพบพอล ในใจก็คึกคักขึ้นมา
ตั้งแต่วันที่หม่าหลันกลับมา เขาก็อยากพบหานเหม่ยฉิงมาตลอด แต่ก็ไม่กล้าไปพบเธอ
เพราะว่าเขากลัวหม่าหลันรู้ว่าหานเหม่ยฉิงกลับจีนมาแล้ว จากนั้นก็จะไปหาเรื่องกับหานเหม่ยฉิง
จากนั้น พอเขารู้ว่าเย่เฉินจะไปพบกับพอล ก็เลยแอบถามส่วนตัวว่า “ไอ้ลูกเขย ครั้งนี้แกจะไปทำงานกับพอล คุณป้าหานของแกไปด้วยไหม? ”
เย่เฉินก็ยิ้ม แล้วพูดว่า “ป้าหานไม่ไปหรอกครับ พ่อ ถ้าพ่ออยากพบป้าหานล่ะก็ พ่อก็ไปนัดเจอกับเธอสิครับ！”
เซ๊ยวฉางควนก็พูดอย่างเคอะเขิน “พ่อไม่กล้าอะสิ！”
เย่เฉินก็ถอนหายใจพูดว่า “งั้นผมก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้วล่ะครับ……”
เซียวฉางควนพูดขอร้องว่า “ไอ้ลูกเขยคนดี เอ็งก็หาโอกาสรวมตัวหน่อยสิ ให้พ่อได้เจอหน้าป้าหานของเอ็งหน่อยไม่ได้รึไง? ”
เย่เฉินตอบว่า “ไอ้ได้ก็ได้อยู่ แต่ผมกลัวเซียวชูหรันรู้เรื่อง แล้วเธอจะโกรธเอา”
เซียวฉางควนก็รีบพูดว่า “ไม่ต้องบอกยัยนั่นก็ได้แล้ว！”
เย่เฉินตั้งใจพูดว่า “เรื่องนี้ต่อให้พ่อไม่บอกเธอเลย แต่ไม่นานเธอก็ต้องรู้ พอถึงตอนนั้น เธอรู้เข้าว่าผมทำเรื่องแบบนี้ลับหลังเธอ เธอก็คงจะโกรธมากเลยนะครับ”
กำลังพูดไป โทรศัพท์ของเย่เฉินก็ดังขึ้น พอลโทรมา
พอดีอยากจะออกไปจากการบ่นร่ำไรของพ่อตาตัวดีพอดีเลย จากนั้นก็เลยรีบพูดกับเขาว่า “พ่อครับ เดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ พอลเขามารับผมแล้ว จะไปกันตอนนี้เลย”
พูดจบ ก็ไม่รอพ่อตาตอบ เย่เฉินก็รีบออกประตูไป
พอมาถึงหน้าประตูคฤหาสน์Tomson Riviera พอลก็ขับรถRolls-Royceของเขามารอที่นี่แล้ว
พอเห็นเย่เฉินเดินออกมา ก็รีบโบกมือเรียก ปากก็พูดทักทายอย่างเคารพว่า “อาจารย์เย่ครับ ผมอยู่นี่！”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วเดินไปตรงหน้า จากนั้นก็เปิดประตูรถเข้าไปนั่ง
วันนี้พอลแต่งตัวด้วยชุดสูททั้งตัว แถมยังผูกเนคไทด้วย
ดูก็รู้ว่า ชุดสูทของเขาไม่ธรรมดา น่าจะเป็นรูปแบบที่สั่งตัดจากร้านดังๆ หรือยี่ห้อดังๆ
พอลก็ถามเย่เฉินว่า “อาจารย์เย่ครับ วันนี้เราจะไปที่บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อทำอะไรกับครับ? ”
เย่เฉินตอบว่า “บริษัทผลิตยาเว่ยซื่อเตรียมจะโอนหุ้น80%ให้กับผม ผมจะให้คุณไปช่วยเป็นทนายความดำเนินเรื่อง จัดการเรื่องทางกฎหมายให้หมดเลย”
พอลได้ยินดังนั้น ก็ตกใจมาก
เขาก็พอได้ยินชื่อเสียงของบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อมาบ้าง บริษัทนี้ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ใน500กิจการใหญ่ในประเทศ แต่อย่างน้อยก็เป็นบริษัทที่มีทรัพย์สินหลายพันล้านเหมือนกัน หรือว่าเย่เฉินจะซื้อหุ้นของบริษัทนี้80%เลยหรือ?
จากนั้นเขาก็ถามเย่เฉินว่า “อาจารย์เย่ครับ หุ้น80%ของคุณนี้ คุณซื้อมาเท่าไรครับ? ”
เย่เฉินก็พูดนิ่งๆ ว่า “ได้หุ้นมา80%โดยไม่ต้องเสียเงิน แต่ว่าผมจะต้องให้สูตรยากับพวกเขา”
“อะไรนะ? ไม่เอาเงินเลยหรือครับ ให้แค่สูตรยาหรือครับ? ” พอลคิดไม่ถึง เพราะถึงอย่างไรก็เป็นบริษัทผลิตยาระดับหลายพันล้าน เย่เฉินไม่ให้เงินเขาสักแดงเดียว ให้แค่สูตรยา ก็ได้หุ้นมา80% มันสุดยอดมากเลยนะเนี่ย มันต้องเป็นสูตรอะไรกันแน่ ถึงได้มีราคาสูงลิบลิ่วขนาดนี้
“ใช่แล้ว” เย่เฉินพยักหน้าพูดว่า “เชื่อผมเถอะ ราคาสูตรยาของผมแพงกว่าบริษัทผลิตยาพวกนั้นอีก”
—–