เว่ยหยูนั้นรู้สึกมึนงงเหมือนโลกทั้งใบมันกำลังหมุนรอบตัว
ตอนที่เขาตั้งสติขึ้นมาได้เขาก็มีรอยกีบเท้าประทับอยู่บนใบหน้าอย่างชัดเจนไปเสียแล้ว
เมื่อคนทั้งหลายได้เห็นเช่นนั้นพวกเขาต่างต้องหัวเราะกันขึ้นมา
แต่ระหว่างที่หัวเราะไปคนทั้งหลายต่างก็ตื่นตะลึงในพลังของต้าหวง
เพราะการโจมตีนี้มันไม่มีร่องรอยของปราณเทวะแต่อย่างใด แต่เมื่อเว่ยหยูรับเท้านั้นไปเขากลับต้องกลิ้งตัวล้มลง มันมิใช่สิ่งที่ภูติแท้ทั่วๆ ไปจะทำได้เลย
ตัวต้าหวงนั้นจะดูอย่างไรก็เป็นแค่กระทิงเหลืองธรรมดาๆ ทั่วไป
“หึ เจ้าคิดว่าสิ่งที่เฒ่าคนนี้อยากได้มันจะเป็นของธรรมดาได้หรือ? กระทิงเหลืองตัวนี้มันผิดปกติโกลาหล ทุกการกระทำของมันนั้นแฝงมาด้วยพลังแห่งกฎ หากได้ฝึกเสียหน่อยวันหน้ามันคงพัฒนาตัวถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนได้ง่ายๆ! เพียงแค่ว่าหากปล่อยให้อยู่ในมือเจ้าเด็กนี่ต่อไปมันมีแต่จะเสียของเหมือนเพชรที่ตกลงบ่อโคลน!”
หวูฟางนั้นได้แต่ส่ายหัวออกมาพร้อมถอนใจยาว
แต่สิ่งที่เขาคิดผิดนั้นคือต้าหวงไม่ได้เป็นตัวผิดปกติโกลาหลใดๆ แต่เขานั้นเป็นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนอย่างแท้จริง!
หากมิใช่เพราะเขาคิดปกปิดพลังแล้วการดีดเมื่อครู่มันคงแยกหัวเว่ยหยูออกจากตัวไปแล้ว
เว่ยหยูนั้นรีบลุกขึ้นมาส่ายหัวพยายามใช้พลังปราณฟื้นฟูสภาพตัวเอง
“ไอ้เด็กนรก เจ้ากล้ามาท้าทายนิกายสวรรค์เจ็ดดาวเรา! พวกเจ้าโจมตีมันพร้อมๆ กัน ตราบเท่าที่เจ้าสังหารมันลงได้ข้าเว่ยหยูนั้นจะถือว่าติดหนี้บุญคุณเจ้าแล้ว!” เว่ยหยูกล่าวสั่งลั่นขึ้นมา
เมื่อคนทั้งหลายได้ยินพวกเขาก็ย่อมคิดลงมือกันทันที
เว่ยหยูนั้นเป็นว่าที่เจ้านิกายคนต่อไปของนิกายสวรรค์เจ็ดดาว
หากทำให้คนเช่นนี้ติดค้างบุญคุณได้มันย่อมจะมีค่าอย่างมาก!
เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงอดไม่ได้ที่จะลงมือ
เมื่อเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขั้นกลางและขั้นปลายนับสิบเข้าโจมตีเช่นนั้นมันย่อมจะทำให้เกิดความวุ่นวายมหาศาล
แต่เย่หยวนนั้นกลับกล่าวสั่งขึ้นมาอย่างเหนื่อยหน่าย “ต้าหวง เหยียบมัน”
ปัง ปัง ปัง…
ต้าหวงนั้นยกกีบเท้าดีดเข้าหน้าคนทั้งหลายอย่างแม่นยำ
ไม่กี่อึดใจต่อมาใบหน้าของคนทั้งหลายมันก็มีรอยกีบเท้าประทับไว้สิ้น
แน่นอนว่าบนหน้าของเว่ยหยูมันมีรอยกีบเท้าถึงสองรอยแล้ว
ส่วนทางจงรุยนั้นได้แต่ต้องอ้าปากค้างอย่างไม่อยากเชื่อสายตา รู้สึกชาไปทั้งหน้า
ก่อนหน้านี้เขายังกล่าวว่าเย่หยวนลอกเลียนคนอื่นจนเสียเอกลักษณ์ของตนไป
แต่ใครจะไปคิดฝันว่ากระทิงเหลืองนี้มันจะแข็งแกร่งล้ำได้ปานนี้
เวลานี้ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกกว่าสิบคนนั้นถูกจัดการลงได้ด้วยเท้าเดียวสิ้น
“ต้าหวง ไปกัน” เย่หยวนไม่คิดสนใจสายตาของคนทั้งหลายและสั่งต้าหวงเดินผ่านไป
ส่วนตาของหวูฟางนั้นยิ่งเบิกกว้างขึ้นอย่างเจิดจ้า
เขานั้นยิ่งชอบกระทิงเหลืองนี้เข้าไปทุกที
ได้เห็นพลังของต้าหวงนั้นเขารู้สึกราวกับว่าภูติแท้ในกระเป๋าของเขาตอนนี้มันช่างไร้ค่า
เว่ยหยูนั้นค่อยๆ ลุกกลับขึ้นมาด้วยท่าทางโซเซ
สุดท้ายเขาก็ไม่อาจทรงตัวได้ต้องร่วงลงไปนั่งกับพื้นอีกครั้ง
เขาร้องลั่นขึ้นมา “ไอ้เด็กเวร แค่มีสัตว์ขี่เก่งกาจมันจะถือเป็นยอดฝีมืออะไรกัน? หากเจ้ากล้าจริงก็ลงมาสู้กับข้าด้วยตัวเองสิ!”
เย่หยวนนั้นหันหน้ากลับไปตอบ “อ่า เรอะ? ทำไมไม่ไปบอกหวูฟางเช่นนี้บ้างเล่า?”
เมื่อเว่ยหยูได้ยินเช่นนั้นเขาก็แทบต้องสำลักขึ้น
หวูฟางนั้นย่อมไม่เคยลงมือด้วยตัวเองเวลาคิดต่อสู้สังหารใคร
แต่ก็ไม่มีใครกล้าบอกว่าเขานั้นมิใช่ยอดฝีมือ
เว่ยหยูนั้นกัดฟันแน่นกล่าวขึ้นอย่างเคียดแค้น “ไอ้เด็กเวร หากเจ้ามีปัญญาจริงก็อย่าได้หนีแล้วกัน! ความแค้นนี้ข้าจะต้องชำระแน่!”
เย่หยวนตอบกลับไป “เออๆ ข้าจะรอแล้วกัน”
แต่เดินไปได้อีกแค่สองก้าวเย่หยวนก็ต้องหยุดลง
เวลานี้สายตาของเขานั้นมันจับจ้องไปในร้านน้อยๆ ร้านหนึ่ง
“หึ ต้าหวง เจ้านั้นช่างมีโชคนัก! ไม่นึกเลยว่าจะได้มาเจอดอกกระจับน้ำฝังสวรรค์ในที่แบบนี้!” เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป
ต้าหวงนั้นสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ดวงตากระทิงของเขานั้นต้องหันไปมองยังทิศเดียวกับเย่หยวนทันที
แม้ว่าเขานั้นจะไม่รู้ว่าดอกกระจับน้ำฝังสวรรค์มันคืออะไรแต่เมื่อเย่หยวนกล่าวเช่นนี้ออกมามันย่อมจะหมายความว่าสิ่งนี้คงหลอมเป็นโอสถสวรรค์ที่เหมาะสมแก่เขาได้!
ติดตามอาจารย์เย่มานี้สุดท้ายมันก็มีอาหารให้กินจริงๆ!
ไม่สิ มีโอสถให้กิน!
เจ้าของร้านนั้นเป็นคนแก่ผู้หนึ่งเมื่อได้เห็นเย่หยวนขี่หลังกระทิงเหลืองเข้ามาหาเขาก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตามองหน้าเย่หยวนอย่างสนใจ
ร้านนี้มันเป็นแค่ร้านเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ระหว่างทางขึ้นลงเขา
เพราะฉะนั้นมันจึงมีคนเดินผ่านไปมามากมาย
ก่อนนั้นเรื่องที่ต้าหวงแสดงพลังฝีมือจัดการยอดฝีมือทั้งหลายลงนั้นตัวเจ้าของร้านเองก็เห็นชัดเจน
“สหายเต๋า ดอกกระจับน้ำฝังสวรรค์นี้ขายอย่างไรหรือ?” เย่หยวนถามขึ้น
แต่ก่อนที่เฒ่าคนนั้นจะได้ตอบเว่ยหยูก็พุ่งตัวเข้ามากล่าวแทรกก่อน “ชิเยว่ ข้าขอซื้อดอกกระจับน้ำฝังสวรรค์นี้!”
เย่หยวนที่ได้ยินต้องขมวดคิ้วแน่นพร้อมจิตสังหารที่พุ่งพวยขึ้นมา
เขานั้นมายังนิกายสวรรค์หยกแท้อย่างมีเป้าหมายเขาจึงไม่อยากจะก่อเรื่องให้มันใหญ่โตถึงขั้นสังหารกัน
แต่ว่าเว่ยหยูคนนี้มันกลับหาเรื่องเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า คิดว่าเย่หยวนนั้นอ่อนหัดจนไม่กล้าสังหารคนจริงๆ?
ชิเยว่กล่าวขึ้น “แลกเท่านั้น ไม่ขาย!”
เย่หยวนจึงได้ถามขึ้นมา “แล้วจะแลกอย่างไร?”
ชิเยว่ตอบกลับไป “ด้วยโอสถสี่ชีพ!”
เย่หยวนที่ได้ยินนั้นต้องขมวดคิ้วแน่น “ดอกกระจับน้ำฝังสวรรค์และกับโอสถสวรรค์จักรพรรดิมันจะไม่เกินราคาไปหน่อยหรือ?”
ชิเยว่ยิ้มตอบกลับไป “ของหายากมันย่อมมีราคา!”
เว่ยหยูนั้นหัวเราะลั่นขึ้นมา “ไอ้เจ้านี่มันคงมาจากบ้านนอกสุดดินแดนแล้ว? มันคงไม่เคยรู้จักโอสถสี่ชีพเสียด้วยซ้ำมั้ง? ชิเยว่ ข้านั้นอยากได้ดอกกระจับน้ำฝังสวรรค์นี้และข้าก็พกโอสถสี่ชีพติดตัวมาด้วยพอดี!”
สมุนไพรสวรรค์ที่ใช้ในการหลอมโอสถสวรรค์ระดับสี่นั้นมันเป็นสิ่งที่หาได้ยากยิ่งในทวีปพิรุณใส
เพราะฉะนั้นโอสถสวรรค์จักรพรรดิระดับสี่มันย่อมจะยิ่งหายากล้ำ
สำหรับนักยุทธทั่วๆ ไปแล้วอย่าว่าแต่กินโอสถสวรรค์จักรพรรดิระดับสี่ พวกเขานั้นคงไม่มีโอกาสได้พบเห็นมันเสียด้วยซ้ำ
แต่คนจากนิกายใหญ่อย่างเว่ยหยูนั้นย่อมจะมีโอสถสวรรค์ล้ำค่าเช่นนี้ติดตัวอยู่บ้าง
พูดไปเว่ยหยูก็หยิบเอาโอสถสวรรค์ออกมา แน่นอนว่ามันย่อมเป็นโอสถสี่ชีพ
คนที่ผ่านไปมานั้นเมื่อได้เห็นโอสถนี้พวกเขาต่างก็ต้องแสดงท่าทางอิจฉาออกมา
แต่ใครจะไปคิดว่าชิเยว่นั้นหันมองดูโอสถสวรรค์นั้นและยื่นมันกลับมาให้เว่ยหยูพร้อมส่ายหัว “โอสถสี่ชีพของเจ้านั้นมันมีคุณภาพแค่ระดับสี่ขั้นสูง ข้านั้นต้องการระดับเจ็ดขึ้นไปเท่านั้น!”
เว่ยหยูที่ได้ยินนั้นต้องทำหน้าเครียดออกมา “ชิเยว่ เจ้าจะเกินไปแล้ว! แค่สมุนไพรสวรรค์กำหนึ่งเจ้าก็คิดจะเอามันแลกกับโอสถสวรรค์จักรพรรดิคุณภาพระดับเจ็ด? แม้จะไม่สนใจเรื่องความคุ้มค่าแต่คนที่จะหลอมโอสถสวรรค์เช่นนั้นได้นอกจากเหล่าผู้อาวุโสทั้งหลายของพันธมิตรโอสถแล้วมันคงไม่มีใครในโลกนี้ที่จะทำได้มิใช่หรือ?”
ชิเยว่นั้นยิ้มตอบกลับไป “เพราะฉะนั้นข้าถึงได้มาลองเสี่ยงดวงดู หากมันไม่มีจริงๆ ข้าก็ไม่กังวลอะไรเพราะดอกกระจับน้ำฝังสวรรค์นี้มันเป็นของหายากยิ่ง ข้าไม่กลัวว่าจะขายมันไม่ออกหรอก เจ้าไม่คิดเช่นนั้นหรือ?”
ดอกกระจับน้ำฝังสวรรค์นั้นเป็นของที่หาได้ยากยิ่งบนทวีปพิรุณใสจริงๆ
แม้แต่พันธมิตรโอสถเองก็อาจจะยังไม่มีมัน
สมุนไพรสวรรค์ที่ล้ำค่าเช่นนี้เขาย่อมจะไม่กลัวว่ามันจะขายไม่ออกใดๆ
เว่ยหยูที่ตอนแรกยังแสดงท่าทางไม่พอใจอย่างมากออกมาแต่เมื่อนึกไปแล้วว่าแม้แต่ตัวเองยังไม่มีโอสถสี่ชีพคุณภาพระดับเจ็ด ตัวเย่หยวนนั้นเองก็คงไม่มีปัญญาจะเอามันออกมาแลกได้เขาจึงเริ่มสงบจิตใจลงได้
“ระดับเจ็ดหรือ? ไม่ยากมาก ข้าช่วยเจ้าหลอมได้แต่เจ้าต้องไปหาสมุนไพรสวรรค์สำหรับหลอมโอสถสี่ชีพมาเอง” เย่หยวนตอบกลับไป
ชิเยว่นั้นส่ายหัวตอบกลับไป “ข้านั้นเป็นนักยุทธจรย่อมไม่มีสมุนไพรสำหรับหลอมโอสถสี่ชีพติดตัวได้ หากเจ้าไม่มีก็แล้วกันไปเถอะ”
เขานั้นไม่กลัวต้าหวงใดๆ
เพราะจะอย่างไรเสียเขาก็มีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขั้นสุด
กำลังของเขานั้นแข็งแกร่งอย่างมาก
เว่ยหยูนั้นเลื่องลือกันว่าสามารถจัดการได้แม้แต่เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขั้นสุดแต่คนที่เขาจัดการได้นั้นมันก็เป็นเพียงแค่คนที่รู้จักแต่บ่มเพาะพลังไม่รู้จักวิธีต่อสู้
แต่ชิเยว่คนนี้มีวรยุทธการต่อสู้ที่เก่งกาจมาก!
เว่ยหยูที่ได้ยินจึงหัวเราะลั่นขึ้นมา “ดูหน้าตาเจ้าแล้วคงไม่มีสมุนไพรสวรรค์สำหรับหลอมโอสถสี่ชีพติดตัวเช่นกัน!”
เมื่อเย่หยวนได้ยินคำตอบนั้นเขาก็ต้องถอนใจยาวออกมา “เป็นเช่นนี้จนได้หรือ เช่นนั้นมันก็น่าเสียดาย! ในเมื่อเจ้าไม่ยอมขายข้าก็คงมีแต่ต้องแย่งชิงมาแล้ว”
ชิเยว่นั้นหัวเราะขึ้น “น้องชาย กระทิงเหลืองของเจ้านั้นเก่งกาจล้ำจริงแต่คิดจะจัดการกับเฒ่าคนนี้…”
ก่อนที่ชิเยว่จะทันพูดจบต้าหวงก็ยกกีบเท้าขึ้นมาเตรียมดีดแล้ว
……………….