ตอนที่ 2551 เพื่อนร่วมทีมไม่ได้เรื่องที่หลงตัวเอง
“คุณริโกะ ช่วยมีสติหน่อย ที่นี่คือเขตสงคราม ตอนอบรมครูฝึกว่าอย่างไรคุณลืมไปแล้วเหรอ?” สมาชิกคนใหม่อีกคนมองเธออย่างไม่พอใจ
การได้เข้ามาเป็นหนึ่งในสมาชิกทีมแพทย์นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ไม่เพียงแต่ต้องการความเป็นมืออาชีพเท่านั้นแต่ยิ่งกว่านั้นคือต้องการคนที่มีสภาพจิตใจแข็งแกร่ง มีความยืดหยุ่นไม่เกรงกลัวต่ออันตรายที่เผชิญอยู่ ฉะนั้นหลังจากพวกเขาทำการสมัครแล้วยังต้องผ่านการทดสอบอย่างเข้มงวด มีเพียงผ่านการสอบถึงจะเข้าร่วมได้
พวกเขาเข้ามาทำงานอย่างซื่อตรง มีเพียงคุณริโกะคนนี้เท่านั้นที่ไม่รู้ว่าเธอใช้วิธีการใด ทั้งที่ไม่มีความสามารถที่โดดเด่นแล้วยังไม่มีจิตวิญญาณในการทำงานเป็นทีมเลยสักนิด มักชอบชิงดีชิงเด่นซึ่งหมดคำพูดกับคนแบบเธอจริง ๆ
“จุดประสงค์ที่เราเข้าร่วมทีมแพทย์เพื่ออะไร? ก็เพื่อช่วยเหลือผู้คนน่าสงสารที่ต้องการความช่วยเหลือไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้เด็กที่น่าสงสารคนนั้นกำลังต้องการความช่วยเหลือจากเรา ถ้าแผลของเขายังไม่ได้รับการรักษาโดยด่วนอาจจะติดเชื้อจนเสียชีวิตได้เลยนะ…
หรือว่าพวกคุณจะคอยมองสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆตายไปต่อหน้าต่อตาแบบนี้น่ะเหรอ? ทั้งที่เราหยุดยั้งมันได้แท้ ๆ!”
คุณริโกะคนนี้เป็นคนวาจาดีไม่หยอก หลายคนที่ถูกเธอว่าต่างก็รู้สึกอับอายก้มหน้าลงขณะที่ภายในใจกำลังสับสนอย่างรุนแรง
ควรช่วยเด็กผู้ชายคนนี้หรือไม่นะ?
“คุณริโกะ ช่วยเก็บหัวใจที่เมตตาของคุณแล้วทำตามคำสั่ง!” หัวหน้าทีมตำหนิเสียงเข้ม
“เด็กคนนั้นจะตายจริง ๆนะคะหัวหน้า ในฐานะที่เราเป็นหมอควรมีหัวใจที่เมตตากรุณาไม่ใช่เหรอ?” คุณริโกะตอบเสียงดังพร้อมรังสีความเป็นแม่พระแผ่ออกมาจากตัว
“ตอนนี้สิ่งที่คุณต้องมีมากที่สุดคือจิตวิญญาณการทำงานเป็นทีม อย่าทำให้ทุกคนต้องตายเพราะความโง่เง่าของคุณ!” หัวหน้าทีมขึ้นเสียง ทำให้ใบหน้าใจดีในตอนแรกขึงขังในชั่วขณะ
“แค่เด็กคนหนึ่งเท่านั้นเอง เขาจะทำร้ายเราได้อย่างไร? คุณคิดมากเกินไปแล้ว!” คุณริโกะยักไหล่ด้วยท่าทีเกินจริงแต่หางตากลับเหล่ไปทางฟูจิตะคุงตลอด
ฟูจิตะคุงสีหน้าจริงจังมาก เขาต้องรู้สึกแย่กับหัวหน้าทีมที่ไร้น้ำใจคนนี้มากเลยใช่ไหมล่ะ?
และต้องนำการกระทำดั่งนางฟ้าในวันนี้ของเธอไปบอกต่อยูทากาฮาชิแน่ ๆเลยสินะ?
“หุบปาก ไม่มีเหตุผลเลยจริง ๆ แม้แต่เด็กยังรู้เรื่องมากกว่าคุณอีก!”
หัวหน้าทีมโกรธจนแทบระเบิด ไม่รู้จริง ๆว่าทำไมคุณริโกะถึงถูกเลือกได้ คนที่ไม่ทำตามคำบัญชาและไม่เห็นกฎกติกาไว้ในสายตาแบบนี้ หากไปถึงสนามรบต้องเป็นตัวถ่วงของทุกคนแหง!
คุณริโกะเองก็โมโหแทบแย่ เธอโตมาขนาดนี้ยังไม่เคยโดนด่าแบบนี้มาก่อนเลย!
อีกอย่างยังบอกว่าเธอเทียบไม่ได้กับลูกของยัยผู้หญิงน่ารังเกียจคนนั้น?
คุณริโกะนั่งลงอย่างไม่พอใจแล้วถลึงตาใส่เหมยเหมยอีกแวบหนึ่ง!
ฟูจิตะคุงขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม เขาไม่กลัวอันตรายในสมรภูมิแต่กลับกลัวเพื่อนร่วมทีมไร้สมองแล้วยังหลงตัวเองแบบนี้ที่สุดเพราะอาจจะเผลอโดนหางเลขไปด้วยเมื่อไรก็ไม่รู้ ตอนแรกเขายังกังวลว่าเหมยเหมยกับเด็กจะสร้างความเดือดร้อนให้กับทีมแพทย์ แต่เท่าที่ดูตอนนี้คนที่น่ากังวลมากที่สุดน่าจะเป็นคุณริโกะคนนี้ต่างหาก!
เกณฑ์การคัดเลือกทีมแพทย์หละหลวมลงทุกวันไว้ เขากลับไปต้องรายงานปัญหานี้ไปที่ศูนย์ประจำการใหญ่สักหน่อยแล้ว!
คุณริโกะที่นั่งลงยิ่งคิดก็ยิ่งไม่พอใจ เธอเห็นเด็กผู้ชายที่วิ่งตามรถมาผ่านหน้าต่างก็ยิ่งคิดว่านี่เป็นโอกาสอันดีจากพระเจ้า เธอจะพลาดไม่ได้เด็ดขาด!
“จอดรถ…ฉันจะช่วยเด็กคนนั้น!”
ฉับพลันคุณริโกะที่ถูกความรักข้างเดียวครอบงำสติก็กระทำในสิ่งที่ทุกคนตั้งตัวไม่ทัน เธอโถมตัวเข้าหาคนขับแล้วยื่นขาไปเหยียบเบรกจนทั้งคู่ล้มกอดกันตัวกลม!
………………………..
ตอนที่ 2552 ไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดา
“คุณบ้าไปแล้ว…รีบห้ามเธอเร็ว!”
หัวหน้าทีมสะดุ้งโหยงและโถมตัวไปอีกคนด้วยความโกรธ หมายจะห้ามคุณริโกะขณะที่ลูกน้องสองคนกับบอดี้การ์ดสีหน้าเปลี่ยนพร้อมกัน พวกเขาผ่านอะไรมามากนักและเคยปฏิบัติภารกิจที่นี่มาก่อน รู้ดีกว่าใครว่าชาวบ้านที่แห่งนี้น่ากลัวแค่ไหน
การกระทำของผู้หญิงคนนี้คือการฆ่าตัวตาย…ไม่สิ สังหารหมู่เลยต่างหาก!
เธอกำลังเอาชีวิตคนทั้งคันรถเป็นตัวเดิมพัน!
หลังจากสี่คนนี้ขึ้นรถมาก็นั่งเงียบมาตลอดทางจนแทบไม่เป็นที่สนใจของคนอื่น ๆ อีกทั้งนั่งตรงท้ายรถห่างจากตำแหน่งคนขับพอสมควร ตรงกลางยังมีผู้คนและสัมภาระจำนวนหนึ่งกั้นไว้อยู่ด้วย
“ยัยบ้านี่!”
ลูกน้องคนหนึ่งโกรธจนสบถด่าออกมา แต่เพราะนั่งห่างเกินไปต่อให้เขาไวแค่ไหนก็ไม่ทันเลยคว้าของบางอย่างเขวี้ยงไปหาคุณริโกะโดยไม่ทันดูให้ดีว่าคืออะไร
แต่ขณะนี้รถเทียบจอดอย่างห้ามไม่ได้ ของในรถกระแทกโดนศีรษะของคนขับรถเพราะแรงสั่นสะเทือน โชคดีที่หัวโนเป็นลูกเล็ก ๆไม่ถึงขั้นตายแต่แค่หมดสติไป
“ให้ตายเถอะ!”
ฟูจิตะคุงก็ยืนขึ้นด้วยอีกคนแล้วพุ่งไปที่ฝั่งคนขับคว้าคอเสื้อคุณริโกะที่กำลังได้ใจไปข้าง ๆก้าวขานั่งควบตำแหน่งคนขับลากคนขับรถที่หมดสติออกมา สตาร์ทรถเตรียมไปจากที่นี่
แต่–
ไม่รู้ว่าคนกลุ่มหนึ่งผุดออกมาจากไหนซึ่งดูเหมือนจะเป็นชาวบ้านธรรมดาราวสี่สิบห้าสิบคนห้อมล้อมรถไว้มิดชิด มีคนส่วนหนึ่งยังคิดจะเปิดหน้าต่างรถ ดูแล้วน่ากลัวเหลือเกิน
“ให้ตาย…รถขยับไม่ได้!” ฟูจิตะคุงตะโกนเสียงดัง
“ขับชนไปเลย!”
ลูกน้องคนหนึ่งเดินไปหาแล้วพูดเสียงเย็นชา
“ผมทำไม่ได้…” ฟูจิตะคุงส่ายหน้าอย่างจนใจ เขาสามารถทำเป็นมองข้ามชาวบ้านที่เจ็บตัวได้แต่กลับทำร้ายชาวบ้านไม่ได้
“ฉันจัดการเอง!”
ลูกน้องสีหน้าเย็นชาและเริ่มสังหรณ์ใจแปลก ๆ ชาวบ้านพวกนี้ไม่มีทางจู่โจมรถของทางสภากาชาดอย่างไร้เหตุผลนอกจากจะถูกข่มขู่บังคับมาหรือตัวพวกเขาจะมีการติดต่อกับผู้ก่อการร้ายอยู่แล้ว
กล่าวโดยสรุปต้องรีบไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นหากผู้ก่อการร้ายมาถึงก็แย่ละ พวกเขาไม่มีความมั่นใจพอจะคุ้มครองคุณนายกับเด็ก ๆไว้ได้แน่!
ลูกน้องกระชากฟูจิตะคุงออกมาแล้วนั่งแทนที่ด้วยท่าทีเด็ดขาด เขาเหยียบคันเร่งจนสุดทำให้ชาวบ้านหลายคนที่บังอยู่หน้ารถตัวปลิวเพราะถูกชนตัวกระเด็น คนอื่น ๆบนรถตกใจกันใหญ่พลางมองลูกน้องที่ขับรถอยู่ด้วยความตกใจ
“คุณคือฆาตกร คุณฆ่าพวกเขา!” คุณริโกะชี้นิ้วตำหนิด้วยความคุกรุ่น
“หุบปาก ยัยโง่!”
ชาวตะวันตกคนหนึ่งเดินเข้ามาทุบหลังเธอแรง ๆทีหนึ่งแล้วสลบไปทันที จากนั้นโลกก็กลับมาสงบอีกครั้ง
“ให้ตาย…เตรียมต่อสู้!” ลูกน้องที่ขับรถอยู่สีหน้าเปลี่ยนไปฉับพลันพลางตะโกนใส่เพื่อนร่วมทีมกับชาวตะวันตก ตัวเขาเองก็คว้าปืนออกมาเปิดหน้าต่างยิงชาวบ้านคนหนึ่งจนล้มลงไป ทว่าชาวบ้านที่ล้มลงไปมีปืนอยู่ในมือเสียได้
“พวกเขาไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดา เป็นผู้ก่อการร้าย หมอบลง!”
ลูกน้องอีกคนตะโกนเป็นภาษาอังกฤษแล้วพุ่งไปข้าง ๆสามแม่ลูกเหมยเหมย ภารกิจของเขาคือคุ้มครองพวกคุณนาย ส่วนความเป็นความตายของคนอื่น ๆก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตาแล้ว!
ขณะนี้ชาวบ้านดังกล่าวนอกตัวรถได้เผยโฉมหน้าที่แท้จริงพร้อมอาวุธครบมือ พวกเขาไม่แสร้งทำตัวน่าสงสารอีกต่อไปและกำลังยิงปืนใส่รถด้วยใบหน้าแสยะยิ้ม
“ทำไมคนพวกนี้ถึงทำผิดข้อตกลงระหว่างประเทศได้ล่ะ? พวกเขาไม่กลัวต้องโทษจากองค์กรระหว่างประเทศเหรอ?” มีคนตะโกนถาม
“พวกเขาบ้าไปแล้ว…”
ฟูจิตะคุงก็ก้มตัวมาข้าง ๆพวกเหมยเหมยพลางกระซิบบอก “ถ้าถูกจับเป็นตัวประกันห้ามพูดอะไรทั้งนั้น อยู่กับผม!”
“ได้…”
เหมยเหมยขอบคุณสำหรับความหวังดีของเขามากแต่เธอไม่อยากโดนจับเป็นตัวประกันสักนิด ฉะนั้น–
ลุยเลยดีกว่า!
……………………