ตอนที่ 2607 ต้องให้เขาไปตัวเปล่า
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเองก็ไม่เข้าใจในทีแรกแต่เธอเป็นคนหัวไวเลยใช้เวลาไม่นานก็เข้าใจจึงพยักหน้าแรง ๆ “ใช่ ๆ ตอนนี้ห้ามหย่าเด็ดขาด จะให้ไอ้สารเลวนั่นได้เปรียบไม่ได้!”
ฉีฉีเก๋อยังทำหน้ามึนงง หันมองคนนี้ทีคนนั้นทีอย่างจับต้นชนปลายไม่ถูก
“แต่ฉันใช้ชีวิตกับฉางชิงซานต่อไปไม่ไหวจริง ๆ!”
แค่เธอนึกถึงว่าฉางชิงซานเคยหลับนอนกับผู้หญิงคนอื่นมาก่อนแล้วยังทำคนนั้นท้องด้วย ถ้อยคำหวานหยดย้อยที่เคยพูดให้เธอฟังในอดีตรวมถึงสายตาลึกซึ้ง…ตอนนี้ได้ให้นังจิ้งจอกนั่นไปหมดแล้ว…เธอก็รู้สึกขยะแขยงปนโกรธ
“ใครให้เธออยู่กับฉางชิงซานกัน ขอแค่เธออย่าเพิ่งรีบร้อนจะหย่า รวบรวมหลักฐานที่ฉางชิงซานนอกใจให้ครบก่อนแล้วตามสืบเรื่องที่ฉางชิงซานถ่ายโอนทรัพย์สิน เรื่องนี้เธอไม่ต้องยุ่ง ฉันจะสั่งให้คนไปจัดการเอง ให้ตาย ฉันจะให้ไอ้สารเลวนี่กลับไปเหมือนเมื่อก่อนภายในชั่วข้ามคืนเอาให้อยู่เมืองหลวงต่อไม่ได้เลย!”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกำหมัดขบฟันแน่น
เจ้าฉางชิงซานโฉดชั่วยิ่งกว่าพ่อของเธอเสียอีก แม้พ่อของเธอมักปักธงหลากหลายสีสันอยู่นอกบ้านเสมอแต่ธงแดงที่บ้านกลับไม่เคยล้ม[1]มาก่อน อีกอย่างเรื่องเงินทองข้าวของต่าง ๆก็มีให้เธอกับแม่ไม่เคยขาด ไม่เหมือนฉางชิงซานที่แอบซ่อนเงินลับ ๆ…
ให้ตาย…ไอ้สารเลวนี่!
เมื่อก่อนทำไมไม่เคยเห็นสันดานชายโฉดของไอ้สารเลวนี่มาก่อนนะ!
“ไม่หย่าแต่ก็ไม่อยู่ด้วยกัน ฉันต้องทำยังไง?” ฉีฉีเก๋อยิ่งฟังก็ยิ่งงง
“หมูยังฉลาดกว่าเธออีก…สองแม่ลูกนั่นเจ้าแผนการยิ่งกว่าอะไร แต่เธอกลับซื่อตรงขนาดนี้ สมแล้วที่ถูกหลอก!”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนโกรธจนเคาะศีรษะเธอแรง ๆหลายที
ฉีฉีเก๋อลูบศีรษะอย่างรู้สึกผิดเล็กน้อย เธอโง่เกินไปจริง ๆแหละ!
เมื่อก่อนคุณพ่อคุณแม่ก็เคยเตือนเธอมาแล้วว่าให้กลับไปหาคู่ชีวิตที่บ้านเกิด เพราะชาวทุ่งหญ้าไม่เจ้าแผนการ คนนิสัยซื่อตรงอย่างเธอเอาชนะคนเจ้าแผนการไม่ได้หรอก แต่งงานไปต้องเสียเปรียบแน่!
ตอนนี้ก็เป็นไปตามที่พ่อพูดจริง ๆ!
ฉีฉีเก๋อนึกอยากร้องไห้ขึ้นมาพลันน้ำตาก็ทะลักออกมาอีกครั้ง เธอไม่น่าขัดคำสั่งของคุณพ่อเลย เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนพูดไว้ไม่มีผิด ผลลัพธ์ของเธอในตอนนี้ล้วนมาจากตัวเธอเองทั้งนั้น สมน้ำหน้า!
เหมยเหมยปรามเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนที่กำลังอารมณ์ร้อนไว้แล้วเอ่ย “เรื่องนี้อย่าเพิ่งรีบร้อนไป ฉีฉีเก๋อ ฉันจะสอนเธอเองว่าควรทำอย่างไร เธอฟังฉันนะ”
ฉีฉีเก๋อพยักหน้าแรง ๆ “อืม ฉันจะฟังพวกเธอ”
“ตอนนี้ฉางชิงซานน่าจะร้อนใจยิ่งกว่าเธอเพราะชู้รักของเขาใกล้จะคลอดแล้ว ชู้รักคนนั้นไม่ยอมเป็นเมียน้อยตลอดไปหรอก หล่อนต้องใช้ลูกในท้องข่มขู่ให้ฉางชิงซานหย่า ฉันเดาว่าอีกไม่นานฉางชิงซานก็จะมาสารภาพกับเธอตรง ๆ ถึงตอนนั้นเธอจำไว้ไม่ว่าฉางชิงซานจะเสนอเงื่อนไขอะไรเธอห้ามรับปากว่าจะหย่าเด็ดขาด แข็งข้อกับเขาต่อไปแบบนี้เรื่อย ๆ!”
เหมยเหมยพูดช้า ๆ เธอต้องให้ฉีฉีเก๋อยื้อเวลาไว้ เช่นนี้เธอถึงจะตามเก็บหลักฐานที่ฉางชิงซานคบชู้กับถ่ายโอนทรัพย์สินได้
“แล้วฉันต้องแข็งข้อไปถึงเมื่อไหร่? ฉันไม่อยากอยู่กับฉางชิงซานอีกแม้แต่วันเดียว!” ฉีฉีเก๋อขมวดคิ้ว
“อยู่ไม่ได้ก็ต้องอยู่ ผู้ชายคนนี้เธอเป็นคนเลือกเอง แล้วยังฆ่าตัวตายขู่ด้วย” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนประชด
ฉีฉีเก๋อก้มหน้าอย่างละอายใจ เวลานั้นเธอเสียสติไปแล้วจริง ๆ
“เรื่องอดีตก็ไม่ต้องพูดถึงแล้ว ตอนนี้เรื่องสำคัญคือตามหาทรัพย์สินที่ฉางชิงซานแอบซ่อนไว้ออกมาให้ได้” เหมยเหมยพูดกู้สถานการณ์
ฉีฉีเก๋อลังเลเพียงครู่ก็เอ่ยเสียงเบา “ความจริงฉันเลี้ยงเป่ารื่อน่าได้ พ่อฉันให้เงินฉันไว้ แล้วก็บ้านด้วย”
[1] เป็นคำเปรียบเปรยว่าต่อให้มีชู้รักนอกบ้านมากแค่ไหนแต่ภายในบ้านยังคงความสัมพันธ์กับภรรยาหลวงไว้อย่างดี
………………………
ตอนที่ 2608 ชายโฉดอ้วนลงพุง
ฉีฉีเก๋อไม่เคยขาดแคลนเงินใช้ตั้งแต่เด็กจึงไม่ได้สนใจเรื่องเงินมากนัก บวกกับลุงปาเกินเปิดบัญชีแยกอีกหนึ่งบัญชีให้ฉีฉีเก๋อแล้วคอยโอนเงินเข้าบัญชีนั้นอยู่เรื่อยมา เพียงแต่ฉีฉีเก๋อไม่เคยไปถอนมาใช้เลย ฉะนั้นเงินคงมีไม่น้อยแน่นอน
ดังนั้นเธอไม่ขาดแคลนเงินจริง ๆ ต่อให้หย่าไปเธอคนเดียวก็เลี้ยงเป่ารื่อน่าได้ไม่มีปัญหา!
ตอนนี้ฉีฉีเก๋อแค่อยากรีบไปจากผู้ชายน่าขยะแขยงคนนั้นให้เร็วที่สุด อยากพาลูกสาวใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ฉะนั้นเรื่องเงินอะไรนั่นเธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนโกรธจนทุบศีรษะฉีฉีเก๋อไปทีหนึ่ง ชี้หน้าเธอพักใหญ่แต่ไม่รู้จะด่าอะไรดี อัดอั้นอยู่นานถึงพูดออกมาว่า “เธอไม่ต้องสนใจ ยังไงซะถ้าไม่ได้รับการอนุญาตจากเราเธอห้ามหย่ากับฉางชิงซานเด็ดขาด ตกลงตามนี้!”
“ใช่ ถ้าไม่ได้รับการอนุญาตของฉันกับเชี่ยนเชี่ยน ไม่ว่าฉางชิงซานกับแม่ของเขาจะพูดอะไรกับเธอ เธอบอกแค่ว่าไม่อยากหย่า เรื่องอื่นไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น และอย่าให้พวกเขาพาตัวเป่ารื่อน่าไปเด็ดขาด” เหมยเหมยย้ำเตือน
คนตระกูลฉางทำอะไรไม่มีขอบเขต ไม่แน่อาจชิงตัวเป่ารื่อน่าไว้เพื่อข่มขู่ฉีฉีเก๋อ ดังนั้นจำเป็นต้องปกป้องไว้ก่อน!
ฉีฉีเก๋อพยักศีรษะ แม้เธอคิดว่าไม่มีความจำเป็นแต่เธอรู้ว่าเพื่อนต้องหวังดีต่อเธออยู่แล้ว เชื่อฟังพวกเหมยเหมยไว้ไม่มีพลาดแน่!
เหมยเหมยกับเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเตรียมขอตัวไปตามสืบเรื่องฉางชิงซานแต่ดันมีคนมาเคาะประตูเสียก่อน เหมยเหมยอยู่ใกล้ประตูที่สุดเลยเดินไปเปิดประตู แต่กลับเป็นฉางชิงซานโผล่มาเพียงลำพังโดยไม่มียายแก่ปีศาจ
ฉางชิงซานตกใจเล็กน้อยแล้วทักทายเหมยเหมยกับเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนด้วยรอยยิ้ม “ไม่ได้เจอกันนานเลย!”
“นั่นน่ะสิ…ผู้กำกับฉางอย่างนายงานยุ่งยิ่งกว่าประธานาธิบดีอเมริกาซะอีก!” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเหยียดยิ้มมองเขา เหมยเหมยกระตุกชายเสื้อเธอหน่อย ๆให้เธออย่าพูดอะไรมาก
ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาแตกหัก ยังคงต้องเสแสร้งกลบเกลื่อนไปก่อน รอได้หลักฐานมาค่อยด่าชายโฉดคนนี้ก็ยังไม่สาย
ฉางชิงซานประสบความสำเร็จจึงมีสภาพต่างจากเมื่อสามปีก่อนอย่างสิ้นเชิง อ้วนลงพุงเล็กน้อย หลังยืดตรงและมีกลิ่นอายปุเลี่ยนหน่อย ๆเข้าสู่ช่วงวัยลุงล่วงหน้าแล้ว
แต่เขากลับรู้สึกดีต่อตัวเองอย่างมาก
เพราะทั้งเนื้อทั้งตัวฉางชิงซานมีแต่แบรนด์ดัง เสื้อผ้าเป็นของอามานี่ นาฬิกาข้อมือเป็นของลองจินส์ แม้แต่เข็มกลัดติดหน้าอกยังเป็นของคาร์เทียร์ กระทั่งกลิ่นน้ำหอมเล็ก ๆน้อย ๆที่ดูก็รู้ว่าเป็นชายวัยกลางคนที่มีตำแหน่งหน้าที่การงานดีและมีรสนิยมคนหนึ่ง
“เหอะ ๆ…เชี่ยนเชี่ยนยังพูดจาตรงไปตรงมาเหมือนเดิมเลยนะ”
ฉางชิงซานขมวดคิ้วน้อย ๆ พูดรับประโยคหนึ่งก็เดินเข้าห้องมา พอเห็นฉีฉีเก๋อนั่งท่าหดหู่อยู่ตรงโซฟาก็ขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม
ฉีฉีเก๋อในวันนี้ใส่เสื้ออ๋าว[1]แบบสั้นสีเทาอ่อน หมัดผมหางม้าลวก ๆไร้การแต่งแต้มใบหน้า ตาปูดโปนทำให้ดูสีหน้าย่ำแย่ ยังมีจุดด่างดำบนใบหน้าที่ชัดเจนขับให้ดูแล้วไม่น่าเชยชมสักเท่าไรจริง ๆ
“เป่ารื่อน่าล่ะ?” ฉางชิงซานไม่เห็นลูกสาวเลยถามเสียงนิ่ง
ฉีฉีเก๋อเห็นเขาก็มองด้วยสายตาประกายแววแค้น ฉางชิงซานรู้สึกได้ชัดเจนเลยสีหน้าเปลี่ยนไปน้อย ๆพลางทำท่าครุ่นคิด
เหมยเหมยถลาเข้าไปพูดว่า “เป่ารื่อน่าเล่นอยู่บ้านฉัน ไว้ฉันจะพาเธอมาส่งนะ”
ฉีฉีเก๋อเอ่ยถามด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “นายจะหาเป่ารื่อน่าทำไม?”
“แม่ฉันมา ท่านคิดถึงหลานสาวเลยให้ฉันมารับเป่ารื่อน่าไปอยู่ด้วยไม่กี่วัน” ฉางชิงซานตอบอย่างไม่เร่งรีบแล้วหันไปยิ้มให้เหมยเหมย “ไม่ลำบากให้เธอมาส่งหรอก เดี๋ยวฉันไปรับเอง”
ฉีฉีเก๋อใจเต้นรัวตอบกลับเสียงสูง “แม่ของนายจะคิดถึงเป่ารื่อน่าได้ไง? นายอย่าคิดจะพาลูกสาวฉันไปเด็ดขาด เธอจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ไม่เจอใครทั้งนั้นด้วย!”
ลูกสาวมีความสำคัญเท่าชีวิต เธอยอมเสียทุกอย่างแต่ขอเพียงลูกสาวคนเดียวเท่านั้น ใครกล้าแย่งลูกสาวกับเธอ เธอจะสู้กับคนนั้นให้ตายกันไปข้างเลย!
…………………………
[1] เสื้ออ๋าว เป็นเสื้อตัวนอกสำหรับฤดูหนาว มีลักษณะแขนเสื้อกว้างแล้วสอบเข้าตรงข้อมือ มีทั้งแบบสั้นและแบบยาว