ตอนที่ 2609 ความรังเกียจที่มีต่อหญิงแก่หน้าเหลือง [1]
ฉางชิงซานไม่พอใจ “ทำไมแม่ฉันจะคิดถึงหลานสาวไม่ได้ ฉีฉีเก๋อเธอต้องมีเหตุผล อย่าทำตัวงี่เง่าสิ!”
เมื่อนั้นเขาตาบอดเสียจริง ทำไมถึงคิดว่าฉีฉีเก๋อที่ไร้เหตุผลน่ารักได้นะ?
อ่อนโยนรู้ความสวยงามเท่าหวานหว่านเสียที่ไหน!
“ไม่ได้ก็คือไม่ได้ ฉางชิงซาน ตอนนั้นแม่ของนายทำอะไรฉันกับเป่ารื่อน่าไว้ เธอเกือบทำลูกสาวฉันตาย แล้วยังมีหน้ามาเจอเป่ารื่อน่าอีกเหรอ? อย่าแม้แต่จะคิด ไสหัวไป…รีบไสหัวไปเดี๋ยวนี้!”
ฉีฉีเก๋อตวาดเสียงดัง ผมเผ้ายุ่งเหยิงเหมือนผีบ้าก็ไม่ปาน ผลักไสไล่ส่งฉางชิงซานหมายจะไล่เขาออกจากบ้านไป
“ตอนนั้นเป็นแค่อุบัติเหตุ ผ่านไปตั้งหลายปีแล้วเป่ารื่อน่าก็ยังสบายดีไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอถึงใจคับแคบขนาดนี้ ทำไมยังยึดติดกับเรื่องเล็กน้อยแค่นี้กันนะ!”
ฉางชิงซานบันดาลโทสะ ต่อให้ตอนนั้นแม่ของเขาทำผิดไปแต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ใช่หรือ เป่ารื่อน่าก็ยังสุขภาพแข็งแรง ฉีฉีเก๋อมักพูดถึงเรื่องนี้เสนอไม่มีท่าทีเคารพผู้อาวุโสเอาเสียเลย
แม่ของเขาพูดถูก ฉีฉีเก๋อก็คือผู้หญิงงี่เง่าไร้เหตุผล!
“อุบัติเหตุเหรอ? ฉางชิงซานนายยังมีความเป็นคนอยู่ไหม? แม่ของนายเจตนาฆ่าต่างหาก แล้วจะเป็นอุบัติเหตุได้ยังไง? ทั้งชีวิตนี้เธออย่าคิดจะเข้าใกล้เป่ารื่อน่าแม้แต่นิดเดียว นายไปเลย…ไสหัวไปซะ!”
ฉีฉีเก๋อใช้แรงกายทั้งหมดที่มีแต่ก็ผลักฉางชิงซานไม่ไหว เธอกลับโดนผลักคืนจนแทบล้มลงพื้น เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนถลาเข้าไปประคองเธอ
“ฉางชิงซานนายยังกล้าลงไม้ลงมืออีกเหรอ? เก่งนี่ แม้แต่ผู้หญิงก็กล้าตบตีแล้ว!”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนตวาดใส่ด้วยความโกรธ ชายโฉดก็นิสัยเดียวกันหมด แต่ที่ชั่วช้าที่สุดก็คือผู้ชายประเภทที่ลงมือทำร้ายผู้หญิง ต่อให้เกิดขึ้นแค่ครั้งเดียวก็ไม่อาจให้อภัยได้!
“ฉันแค่ผลักทีเดียว เธออย่ามาพูดจาเหลวไหล!” ฉางชิงซานเองก็คาดไม่ถึง เขาไม่ได้อยากทำร้ายใคร แค่รำคาญเลยผลักคืนตามใต้จิตสำนึกของเขา
เหมยเหมยห้ามเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนที่ถกแขนเสื้อขึ้นเตรียมลุยเข้าใส่แล้วโบกมือปัดให้ฉางชิงซานออกไป เวลานี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะแตกคอกัน
“ฉันจะให้เป่ารื่อน่าอยู่บ้านฉันสักช่วงหนึ่ง ถ้าแม่ของนายคิดถึงหลานสาวก็ไปหาที่บ้านฉันแล้วกัน!” เหมยเหมยยิ้มกล่าว ฉางชิงซานไม่มีความกล้าไปแย่งคนจากบ้านเธอแน่นอน
ฉางชิงซานทำท่าทีลำบากใจแล้วฝืนยิ้มตอบ “ไม่ต้องหรอก ไว้วันไหนที่เป่ารื่อน่ากลับมาฉันค่อยมารับแล้วกัน!”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนอดถามประชดไม่ได้ “แม่ของนายมาแล้วพักไหนล่ะ? ทำไมไม่เห็นเธอโผล่มาเลย?”
“ฉันเช่าบ้านหลังหนึ่งให้แม่ฉัน เพิ่งมาได้ไม่กี่วัน” ฉางชิงซานอธิบายสั้น ๆ สายตาหลุกหลิกซึ่งชัดเจนว่ากำลังโกหก
“ที่แท้ก็เช่านี่เอง…”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนลากเสียงยาวไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่สายตาเย็นยะเยือกขึ้นเรื่อย ๆ เธอจงใจขวางหน้าฉีฉีเก๋อไว้ ยายโง่คนนี้โกรธจนหน้าดำหน้าแดงไปหมดแล้ว ฉางชิงซานเห็นแล้วต้องสงสัยแหง
ฉางชิงซานไม่ได้ตัวเป่ารื่อน่าก็ทำท่าผิดหวังอย่างมาก แต่ก็ช่วยไม่ได้
“คืนนี้ฉันยังมีธุระ ขอตัวไปก่อน นี่คือเงินค่าใช้จ่ายสำหรับเดือนนี้”
ฉางชิงซานไม่คิดจะค้างคืนที่บ้านเพราะตอนนี้เป็นช่วงที่หวานหว่านกำลังแพ้ท้อง ทานอะไรหน่อยก็อาเจียนออกมา มีเพียงเขาต้องคอยป้อนถึงจะทานได้ไม่กี่คำ ทั้งต้องอยู่เป็นเพื่อนด้วยทุกวันจนแทบผละไปไหนไม่ได้เลย
“ค่าใช้จ่ายทั้งเดือนเหรอ? ฉันขอดูหน่อยว่าเท่าไหร่? แค่ห้าพัน? ฉางชิงซานทั้งเดือนของนายได้เงินแค่นี้เหรอ? ไม่สมกับตำแหน่งผู้กำกับชื่อดังของนายเลยนะ!” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนพูดแดกดัน
ฉางชิงซานยิ้มแก้เก้อ “ฉันไม่ใช่ผู้กำกับโด่งดังอะไรหรอก แค่คนอื่นเรียกไว้หน้าเท่านั้น ทุกเดือนก็ได้แค่เงินเดือนหน่อยนิด เทียบไม่ได้กับเจ้าของบริษัทอย่างพวกเธอสักนิด!”
“ไม่หรอกมั้ง…ฉันเห็นว่านาฬิกาข้อมือของนาย…”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนถูกเหมยเหมยขัดไว้อีกครั้ง เธอหยิกเอวหนาของแม่สาวคนนี้แรง ๆทีหนึ่งทำให้เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนต้องรีบหุบปากไปแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเผื่อเธอเห็นชายโฉดแล้วจะหักห้ามใจอดด่าอีกไม่ได้
ฉางชิงซานอยู่ต่อก็ไร้ความหมายเลยขอตัวไปก่อน เหมยเหมยถามฉีฉีเก๋อที่ยังทำหน้าโกรธไม่หาย “นังจิ้งจอกนั่นพักอยู่ไหน?”
[1] หญิงแก่หน้าเหลือง คำด่าผู้หญิงที่แต่งงานเป็นเวลานานแล้วไม่ดูแลตัวเอง ปล่อยให้หน้าหมองคล้ำทรุดโทรม
……………………………
ตอนที่ 2610 แอบมีอีหนู
เหมยเหมยค่อนข้างสงสัยว่าเมียน้อยนั่นหน้าตางดงามปานนางฟ้าขนาดไหนถึงทำให้ฉางชิงซานลุ่มหลงขนาดนั้น!
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนชิงพูดขึ้นก่อน “ตึกสิบโซนสองชุนชมเทียนหยวน อยู่ชั้นไหนฉันลืมไปแล้ว”
“เธออย่าไปดูเลย นังจิ้งจอกนั่นหน้าตาไม่สวยสักนิด ฉีฉีเก๋อแต่งตัวแล้วสวยกว่าหล่อนแน่นอน หล่อนก็แค่รู้จักแต่งตัวให้ดูเย้ายวน ผู้ชายก็ชอบผู้หญิงแบบนี้กันหมดไม่ใช่เหรอ!”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนทำหน้ารังเกียจ เธอไม่เพียงแค่รังเกียจมือที่สามแต่มากกว่านั้นคือผู้ชาย!
คุมเจ้าก้อนเนื้อในกางเกงไว้ไม่ได้!
ฉีฉีเก๋อยิ้มขมขื่นแล้วเอ่ย “ผู้หญิงคนนั้นสาวกว่าฉัน สวยกว่าฉัน…”
เชี่ยนเชี่ยนเป็นเพื่อนของเธอถึงได้พูดเข้าข้างเธอ แต่เธอเคยเห็นหน้าเมียน้อยคนนั้นแล้วพบว่าหน้าตาสะสวยและสาวมากจริง ๆ ผู้ชายเบื่อของเก่ารักของใหม่เป็นเรื่องปกติ แต่เธอกลับคิดไม่ถึงว่าฉางชิงซานจะเป็นผู้ชายแบบนี้ด้วยเหมือนกัน
เธอตาบอดเอง…
ไม่ฟังคำเกลี้ยกล่อมของพ่อแม่พี่ชายพี่สะใภ้แล้วก็เพื่อนสนิท รั้นจะกระโดดเข้ากองไฟแล้วยังใช้ความตายขู่บังคับ พอมานึกย้อนดูช่างโง่เสียจริง!
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนถลึงตาใส่อย่างไม่พอใจ “วัน ๆเธอใส่แต่เสื้อสีหมองแบบนี้ ไม่รู้จักแต่งตัวหน่อยเลย…”
ฉีฉีเก๋อยิ้มเยาะตัวเอง “ผู้ชายเปลี่ยนใจ ต่อให้แต่งตัวสวยเหมือนนางฟ้าก็ไม่มีประโยชน์”
เหมยเหมยมองไปทางเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนให้เธอหยุดพูดได้แล้วและไม่มีการพูดโน้มน้าวฉีฉีเก๋ออีก เรื่องความรักต่อให้คนนอกพูดมากแค่ไหนก็ไม่มีผล ต้องปล่อยให้คิดได้เอง
พอออกจากบ้านฉีฉีเก๋อมาเหมยเหมยก็โทรหาลุงปาเกิน จากนั้นก็เล่าเรื่องฉีฉีเก๋อไปลุงปาเกินก็ถอนหายใจยาว “ขอบใจพวกเธอมาก!”
แม้สายตาการหาผู้ชายของลูกสาวจะไม่ได้เรื่องแต่เพื่อนที่เธอคบกลับดีเหลือเกิน นับว่าเป็นความโชคดีท่ามกลางความโชคร้ายแล้วกัน!
ลุงปาเกินบอกว่าอีกสองวันคุณแม่ของฉีฉีเก๋อจะมาเมืองหลวง เนื่องจากธุระยุ่งเหยิงที่ฟาร์มม้าทำให้เขาปลีกตัวมาไม่ได้ รอเสร็จธุระค่อยตามมาทีหลัง
ความจริงลุงปาเกินดีใจด้วยซ้ำเพราะในที่สุดลูกสาวจะได้หลุดพ้นสักที เงินที่เขาเก็บไว้ให้ลูกสาวเพียงพอสำหรับลูกสาวกับหลานสาวใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไปทั้งชาติแล้ว ขอเพียงไม่มีภัยอุบัติเหตุ งั้นก็แทบไม่ต้องเป็นห่วงชีวิตของฉีฉีเก๋อกับเป่ารื่อน่าเลย
“เธอพาฉันไปดูนังจิ้งจอกนั่นก่อน!”
เหมยเหมยให้เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนนำทาง ต้องสังเกตการณ์ศัตรูหัวใจก่อนถึงจะคิดแผนรับมือได้
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนพาเหมยเหมยมายังชุมชนเทียนหยวนซึ่งเป็นเขตชุนชมสร้างใหม่ ใกล้ภูเขาใกล้แม่น้ำได้ยินมาว่าเป็นแหล่งรวมชีพจรของมังกรตามหลักฮวงจุ้ย
ข่าวลือถูกแพร่ไปน่าพิศวงมากแค่ไหนราคาบ้านเขตชุนชมนี้ก็น่าพิศวงมากเท่านั้น คนที่มีกำลังพอจะซื้อบ้านที่นี่ได้อย่างน้อยต้องมีฐานะทางสังคมระดับชนชั้นกลางขึ้นไป
ฉางชิงซานพร่ำร้องว่าจนอยู่ทุกวัน ชัดเจนเลยว่ากำลังเสแสร้ง!
“เรารออยู่ตรงนี้ เวลานี้ของทุกวันฉางชิงซานจะลงมาเดินเล่นเป็นเพื่อนนังจิ้งจอกนั่น อย่างมากอีกแค่สิบนาทีก็จะได้เห็นแล้ว” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมั่นอกมั่นใจนักหนา
เรื่องที่ฉางชิงซานแอบซุกอีหนูเธอเป็นคนตามสืบได้เอง ช่วงก่อนหน้านี้วิ่งโร่มาสังเกตการณ์ที่นี่ทุกวันจึงรู้ดีทุกอย่าง
“มาแล้ว…เห็นหรือยัง ผู้หญิงที่ใส่กระโปรงคนท้องสีเขียวอ่อนนั่น ข้าง ๆคือฉางชิงซาน ดูท่าทางกระตือรือร้นของเขาสิ เห็นทีไรฉันก็อยากซ้อมมันให้ตายเหลือเกิน!” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกัดฟันกรอดชี้นิ้วไปทางนั้น
เหมยเหมยมองตามทิศทางที่นิ้วของเธอชี้ไปก็พบว่าฉางชิงซานกับเมียน้อยนั่นกำลังเดินมาทางนี้พอดี รอเห็นหน้าค่าตาของเมียน้อยชัดเจนดีแล้วเหมยเหมยก็รู้สึกคุ้นหน้าก่อนเป็นอย่างแรก แต่ไม่นานก็ส่งเสียงร้องอย่างตกใจ
ทำไมถึงเป็นเธอได้?
เหมยเหมยคิดว่าตัวเองดูผิดไปเลยจ้องอยู่นานเพื่อให้มั่นใจ ยังเป็นคนนั้นเหมือนเดิม คนที่เธอแทบจะหลงลืมไปแล้ว
……………