ตอนที่ 2611 คนรู้จักอีกแล้ว
เมียน้อยที่กำลังเดินมาทางนี้อายุน้อยจริง ๆและสวยมากด้วยแต่ก็เป็นเพียงภาพภายนอก เหมยเหมยรู้ดียิ่งกว่าใครว่าผู้หญิงคนนี้อดีตหน้าตาเป็นอย่างไร!
เมียน้อยที่ทำลายครอบครัวของฉีฉีเก๋อคนนี้คืออดีตเพื่อนสมัยประถมของเหมยเหมย เจินหวานหว่าน
ชาติที่แล้วเธอทุกข์ทรมานเพราะผู้หญิงคนนี้ไม่น้อยเลย เจินหวานหว่านกับอู่เยวี่ยร่วมมือกันทำร้ายเธออย่างร้ายกาจชาตินี้เธอกับเจินหวานหว่านไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กันเท่าไรนัก
โรงเรียนมัธยมที่เจินหวานหว่านเรียนเป็นโรงเรียนธรรมดาที่บรรยากาศย่ำแย่ ผลการเรียนของเธอไม่ดีนัก ได้ข่าวว่าเรียนถึงแค่มอห้าก็ลาออกไปทำงานทางใต้แล้ว หลังจากนั้นก็หายเงียบไร้ข่าวคราว คิดไม่ถึงว่าจะมาเป็นเมียน้อยในเมืองหลวง
“ทำไมเหรอ? คนรู้จักของเธอเหรอ?” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเห็นเหมยเหมยทำหน้าแปลก ๆก็นึกหาสาเหตุได้อย่างรวดเร็ว
“ใช่ หล่อนชื่อเจินหวานหว่าน เป็นเพื่อนสมัยประถมของฉัน ไม่ใช่คนดีอะไรจริง ๆนั่นแหละ นิสัยชั่วร้ายตั้งแต่เด็กจนโต ใจดำอำมหิตยันกระดูกดำ”
เหมยเหมยแค่นยิ้มมองเจินหวานหว่านที่ยังท้องไม่นูนเท่าไร ความลำบากที่เธอประสบพบเจอเมื่อชาติที่แล้วเจินหวานหว่านมีส่วนไม่น้อยเลย ครั้งนี้เธอจะต้องตอบแทนนังแพศยานี่อย่างดี
ฉางชิงซานกับเจินหวานหว่านเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ เหมยเหมยลากเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนมายืนหลบหลังต้นไม้ ไม่นานทั้งสองก็เดินมาถึงตรงหน้าพวกเขา
“เมื่อไหร่คุณจะหย่ากับหญิงแก่หน้าเหลืองของคุณสักที? ถ้ายื้อต่อไปอีกลูกชายเราต้องเกิดมาเป็นเด็กกำพร้าแน่…คุณทำใจได้เหรอ?”
เจินหวานหว่านมือหนึ่งประคองเอวอีกมือลูบหน้าท้องที่ยังไม่นูนชัดเท่าไร พูดจาออดอ้อนเสียงหวาน
ฉางชิงซานฟังแล้วเสียวซ่านไปทั้งใจ “วางใจได้ ต้องจัดการเรื่องเสร็จก่อนลูกชายเกิดแน่นอน ฉันจะปล่อยให้ลูกชายเป็นเด็กกำพร้าได้อย่างไรกัน!”
“ที่แท้ในใจคุณคนที่สำคัญที่สุดคือลูกชายหรือเนี่ย แล้วฉันเป็นอะไรล่ะ?”
เจินหวานหว่านแสร้งทำเป็นไม่พอใจแล้วเอ่ยเสียงคาดโทษปนโกรธทำเอาฉางชิงซานลุ่มหลงจนโงหัวไม่ขึ้น อ้าปากพูดคำอ่อนหวานเอาใจ คู่ชายโฉดหญิงชั่วนี้พูดหยอกเย้ากันไปมาจนไม่นานก็เดินห่างออกไปไกล
“ถุย…นางแพศยา!”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนออกมาจากหลังต้นไม้อย่างเคืองโกรธ นึกอยากพุ่งไปบีบคอนังแพศยานี่ให้ตายไปให้รู้แล้วรู้รอด
“ไปกันเถอะ ฉันจะหาทางได้โฉนดบ้านหลังนี้ของพวกเขามา ดูว่าสิทธิ์ครอบครองเป็นของใคร!”
เหมยเหมยกระชากเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนกลับไป ในเมื่อรู้การตัดสินใจของฉางชิงซานแล้วก็เตรียมรับมือสู้กันเถอะ!
ชายโฉดไม่สมควรจะได้เงินทรัพย์สินแม้แต่หยวนเดียว!
“หรือไม่เราก็แยกย้ายกันทำงานเถอะ เธอไปตามหาโฉนดบ้านกับบันทึกเงินในบัญชี ฉันจะหาสืบถามสถานการณ์อยู่ในชุนชมนี้ ยายแก่ปีศาจขี้อวดนัก ไม่แน่อาจตามสืบอะไรได้บ้าง!” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนบอก
“ได้ ตกลงตามนี้!”
เหมยเหมยตกลงแต่โดยดี
ระหว่างทางกลับบ้านเหมยเหมยก็ตามสืบเรื่องเจินหวานหว่านด้วย เธอแปลกใจเหลือเกินว่าสองคนนี้ไปเกี่ยวข้องกันได้อย่างไร!
“ดูเหมือนนังจิ้งจอกเป็นดาราตัวประกอบของกองถ่ายฉางชิงซาน เป็นตัวประกอบมาหลายปีก็ไม่รู้ว่าไปตกลงปลงใจกับฉางชิงซานได้ยังไง!”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนทำหน้าเหยียด ผู้หญิงคนนี้หน้าตาร้ายกาจ ฉางชิงซานคงจะตาบอดถึงเลือกทอดทิ้งฉีฉีเก๋อแล้วไปหานังจิ้งจอกคนนี้แทน!
เหมยเหมยถึงเข้าใจว่าที่แท้ก็เป็นเด็กเคลมนี่เอง!
บางทีฉางชิงซานอาจจะคิดจะเล่น ๆด้วยในทีแรกแต่ไม่คิดว่าจะเล่นจนได้ลูกชายมาคนหนึ่ง ก็ต้องดีใจแย่สิ
ตระกูลฉางมักลำเอียงไปทางผู้ชายมากกว่าผู้หญิงอยู่แล้วโดยเฉพาะยายแก่ปีศาจที่ไม่แม้แต่จะปรายตามองหลานสาวสักแวบเดียว ตั้งแต่วันที่เป่ารื่อน่าเกิดจนถึงปัจจุบันรวมแล้วอุ้มไม่ถึงสามครั้งด้วยซ้ำ
ในที่สุดตอนนี้ก็ได้หลานชายแล้ว มิน่ายายแก่ปีศาจถึงอุตส่าห์เดินทางมาตุ๋นซุปไก่ให้เมียน้อยได้ทุกวัน
ท้องของเจินหวานหว่านดูท่าทางอายุครรภ์ราวสี่เดือนซึ่งห่างจากวันคลอดอีกห้าเดือน นั่นก็เท่ากับว่าฉางชิงซานจะรอได้อีกอย่างมากแค่ห้าเดือน
แต่เหมยเหมยประเมินไว้สูงเกินไป แม้ฉางชิงซานจะมีความอดทนแต่ยายแก่ปีศาจไม่มี…
………………………
ตอนที่ 2612 แย่งเด็ก
นับตั้งแต่วันที่ฉางชิงซานให้เงินสำหรับค่าใช้จ่ายในชีวิตได้ไม่ถึงครึ่งเดือนเหมยเหมยกับเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนต่างวุ่นอยู่กับการรวบรวมหลักฐาน แต่เพราะฉางชิงซานเจ้าเล่ห์อย่างมากทำอะไรปกปิดมิดชิดจนตามสืบได้ยากพลันสถานการณ์ก็เจอทางตันไปต่อไม่ได้ชั่วขณะ
แต่ยายแก่ปีศาจทำลายสถานการณ์แย่นี้ไป
วันหนึ่งเหมยเหมยได้รับสายจากเหริ่นเชี่ยนเชี่ยน “รีบไปกัน…ยายแก่ปีศาจตบตีกับฉีฉีเก๋อแล้ว!”
“เกิดอะไรขึ้น?” เหมยเหมยใจเต้นตุ้ม ๆต่อม ๆ
“เธอไปก็รู้แล้ว ยายแก่ปีศาจอยากแย่งเป่ารื่อน่าไป ฉีฉีเก๋อเลยมีเรื่องกับมัน…ทางนี้ฉันกำลังเจอรถติดอยู่ เธอไปก่อน!”
เหมยเหมยมุ่นคิ้ว ทำไมยายแก่ปีศาจถึงมาแย่งเป่ารื่อน่าเองล่ะ?
รวมถึงคราวก่อนฉางชิงซานก็บอกจะพาเป่ารื่อน่าไป เพียงแต่ตอนนั้นเป่ารื่อน่าถูกเธอพาไปก่อนถึงได้ล้มเลิกความคิด ทว่าตอนนี้ยายแก่ปีศาจกลับ…
เหมยเหมยใจหล่นวูบรีบเดินทางไปทันที สถานที่ที่ฉีฉีเก๋อกับยายแก่ปีศาจมีเรื่องกันอยู่ใต้ตึกที่พักอาศัยของเธอ ดูท่าทางจะเป็นเรื่องใหญ่โตด้วยเพราะมีคนล้อมมองกันไม่น้อย
เสียงร้องไห้ของเป่ารื่อน่าดังแว่วมาเรียกให้เหมยเหมยขมวดคิ้ว เธอแหวกผู้คนออกแล้วเบียดตัวเข้าไปกลับเห็นฉีฉีเก๋อใช้มือหนึ่งจับแขนยายแก่ปีศาจไว้อย่างแรง อีกมือคอยกันเป่ารื่อน่าไว้ด้านหลัง เด็กที่น่าสงสารตกใจจนร้องไห้ปล่อยโฮเสียงดัง
เหมยเหมยวิ่งไปหาอุ้มเป่ารื่อน่าขึ้นมา ฉีฉีเก๋อเห็นเธอก็พรูลมหายใจยาว สองมือออกแรงผลักอีกทีให้ยายแก่ปีศาจล้มลงพื้น
“โอ๊ย…ลูกสะใภ้ตีแม่สามีแล้ว…อยู่ต่อไม่ได้แล้ว…โลกนี้เปลี่ยนไปแล้ว…”
ยายแก่ปีศาจทุบอกรัวตะโกนโวยวาย ไม่นานก็ดึงดูดคนมาดูเรื่องสนุก ๆมากขึ้นจนห้อมล้อมพวกเขาไว้แทบไม่มีช่องว่าง
มีบางส่วนได้ยินว่าฉีฉีเก๋อเป็นลูกสะใภ้ของยายแก่ปีศาจพลันก็เริ่มตำหนิฉีฉีเก๋อ ไม่ว่าอย่างไรยายแก่ปีศาจก็เป็นผู้อาวุโสกว่า การลงไม้ลงมือกับผู้อาวุโสก็คือความผิดทั้งหมด
“อย่ามาแย่งเป่ารื่อน่าของฉันไป ใครกล้าแย่งฉันจะสู้ให้ตายกันไปข้างเลย!” ฉีฉีเก๋อโกรธจนพูดออกมาไม่เป็นประโยค แล้วพูดประโยคนี้ซ้ำ ๆพร้อมร่างกายที่สั่นเทิ้ม
“ทุกคนลองฟังดู ลูกสะใภ้คนนี้เอาแต่ใจมาก ไม่ให้ย่ามาหาหลานสาว มันมีเหตุผลซะที่ไหนล่ะ…”
ยายแก่ปีศาจพร่ำร้องโวยวายน้ำหูน้ำตาไหลพรากขับให้ดูน่าสงสารยิ่งขึ้น ส่วนฉีฉีเก๋อทั้งตัวสูงทั้งอ่อนเยาว์กว่าแล้วยังมีท่าทีดุดัน คนที่มามุงดูก็เริ่มเห็นใจยายแก่ปีศาจได้อย่างง่ายดาย พาลคิดว่าลูกสะใภ้อย่างฉีฉีเก๋อเอาแต่ใจ ไม่ให้ย่าเจอหลานสาวมีเหตุผลซะที่ไหนกัน
มีชาวบ้านผู้กระตือรือร้นหลายคนเกลี้ยกล่อมฉีฉีเก๋อที่สื่อความหมายว่าให้ฉีฉีเก๋อรู้มารยาท ทำตัวดี ๆกับแม่สามี
พอมีคุณป้าหลายคนเห็นใจยายแก่ปีศาจก็เลือกตำหนิฉีฉีเก๋อโดยตรง ถ้อยคำวาจาไม่น่าฟังนัก เหมยเหมยทนฟังต่อไม่ไหวก็ผุดความคิดหนึ่งขึ้นมาชี้ไปที่ยายแก่ปีศาจแล้วเอ่ย “เธอเป็นพวกแก๊งลักเด็ก ไม่ใช่คุณย่าของเด็ก พวกคุณใครพาเด็กมาด้วยก็ระวังไว้ละ!”
ทุกคนสีหน้าเปลี่ยนไป สายตาที่มองไปทางยายแก่ปีศาจก็เปลี่ยนไปในฉับพลัน พวกเขาต่างมีลูกมีหลานกันทั้งนั้น!
“ฉันไม่ใช่แก๊งลักเด็ก ฉันเป็นคุณย่าของเด็กจริง ๆ…” ยายแก่ปีศาจร้องโวย
เหมยเหมยถามเป่ารื่อน่าที่หยุดร้องไห้ไปแล้ว “หนูน้อย คนนี้คือคนร้ายใช่ไหม?”
“อืม…คนร้าย…”
เป่ารื่อน่าพยักหน้าแรง ๆ คนร้าย โผล่มาทีไรก็ต้องทำคุณแม่ร้องไห้ทุกที…เธอเกลียดคุณย่าชั่วร้ายคนนี้ที่สุด!
พอเห็นเป่ารื่อน่าพยักหน้าแล้วจะมีใครสงสัยอีก พวกคุณป้าที่ด่าฉีฉีเก๋อสาดเสียเทก่อนหน้านี้พุ่งขึ้นไปรุมเตะรุมต่อย…
“พวกแก๊งลักเด็กสมควรตาย…ตีให้ตายไปเลย!”
“แค่ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไร ปากแหลมหน้าตอบแบบนี้”
……
บรรดาผู้คนเริ่มทยอยกันแยกย้ายกลับไป ยายแก่ปีศาจนอนนิ่งบนพื้นสภาพอนาถแล้วจ้องพวกเธอด้วยสายเคียดแค้น
……………