กำลังคิดบ้าๆอยู่ โทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอก็สั่น
เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และพบว่าเป็นทานากะโคอิจิโทรมา เธอรีบเก็บความคิดของเธอ รับสายแล้วยิ้มพูดว่า:”ทานากะซัง ทำไมโทรมาดึกจัง?”
ทานากะโคอิจิถอนหายใจและพูดว่า:”คุณหนู วันนี้มีบางอย่างเกิดขึ้น ท่านประธานโกรธมาก เพิ่งทุบของโบราณที่บ้านไปเยอะมาก”
นานาโกะ อิโตะเริ่มประหม่า และรีบถามว่า:”ทานากะซัง เกิดอะไรขึ้น? พ่อเจอมีปัญหาอะไรเหรอ?”
ทานากะโคอิจิพูดว่า:”วันนี้ ประธานาธิบดีพาฉันไปที่บริษัทผลิตยาโคบายา โดยตั้งใจจะลงนามในข้อตกลงร่วมกับคณะกรรมการบริหารของบริษัทผลิตยาโคบายา หลังจากลงนามในข้อตกลงแล้ว ประธานาธิบดีและเจ้าหน้าที่การเงินได้ส่งเงินจำนวน 4.5 พันล้านดอลลาร์สหรัฐเข้าบัญชี ของบริษัทผลิตยาโคบายา”
เมื่ออิโตะ นานาโกะ ได้ยินเรื่องนี้ ก็ถามด้วยความงุนงงว่า”พ่ออยากซื้อหุ้นในบริษัทผลิตยาโคบายามาตลอดไม่ใช่เหรอ? วันนี้ได้ตามที่ต้องการแล้วนี่ แล้วทำไมเขาถึงโกรธ?”
ทานากะโคอิจิพูดอย่างช่วยไม่ได้:”ก่อนที่ประธานาธิบดีให้เจ้าหน้าที่การเงินโอนเงินไป ไม่รู้ว่าอันที่จริงบริษัทผลิตยาโคบายาได้เปลี่ยนเจ้าของไปแล้ว……”
“เปลี่ยนเจ้าของเหรอ?”อิโตะ นานาโกะถามด้วยความประหลาดใจ:”เกิดอะไรขึ้น?ไหนบอกว่าโคบายา ชิจิโร่หายไปไม่ใช่เหรอ?เขากลับมาแล้วเหรอ?”
“ไม่ใช่……”ทานากะโคอิจิอธิบายว่า:”ไม่ใช่โคบายา ชิจิโร่ที่กลับมา แต่คือโคบายา ชิอิจิโร่ พี่ชายของโคบายา ชิจิโร่ ซึ่งถูกกล่าวขานว่าตายแล้ว จู่ๆก็ฟื้นคืนชีพขึ้นมา!”
“ห๊ะ?”อิโตะ นานาโกะพูดด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย:”เกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันถึงสับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ? ”
“เฮ้อ……”ทานากะโคอิจิถอนหายใจแล้วพูดว่า:”เรื่องนี้ไม่เท่าไหร่ ประเด็นคือโคบายา ชิอิจิโร่ ซึ่งเป็นทายาทเพียงคนเดียวของบริษัทผลิตยาโคบายา ได้โอนหุ้น 90% ของบริษัทผลิตยาโคบายา ให้กับบริษัทจีนซึ่งเป็นบริษัทเภสัชกรรม บริษัทยากระเพาะเก้าเสวี่ยน”
อิโตะ นานาโกะพูดด้วยความประหลาดใจ:”พ่อของฉันลงทุนหุ้น30ของบริษัทผลิตยาโคบายาไม่ใช่เหรอ?ตามหลักแล้วโคบายา ชิอิจิโร่ก็มีหุ้นของบริษัทผลิตยาโคบายาเพียง 70% เขาจะโอนหุ้น 90% ให้กับ บริษัทจีนได้อย่างไร? ”
ทานากะโคอิจิพูดด้วยหน้าตาบูดบึ้ง:”นี่คือเหตุผลที่ประธานาธิบดีโกรธ! เขาลงนามในข้อตกลงร่วมกับโคบายา มาซาโยชิตัวแทนประธานของบริษัทผลิตยาโคบายา หลังจากการลงนามเสร็จสิ้นก็ชำระเงิน แต่โคบายา ชิอิจิโร่กลับมา ซึ่งหมายความว่า ข้อตกลงทุนที่ลงนามโดยโคบายา มาซาโยชินั้นถือเป็นโมฆะ……”
อิโตะ นานาโกะพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า:”ถ้างั้น แผนของพ่อฉันในการซื้อหุ้นในบริษัทผลิตยาโคบายาก็ล้มเหลวแล้ว?”
“มันมากกว่าล้มเหลวอีก……”ทานากะโคอิจิถอนหายใจ:”ประธานของบริษัทยากระเพาะเก้าเสวี่ยน บอกกับประธานอย่างชัดเจนว่า อิโตะ คอร์ปอเรชันได้ส่งเงินจำนวน 4.5 พันล้านดอลลาร์สหรัฐให้กับบริษัทผลิตยาโคบายา และเขาจะไม่คืนเงินให้!”
“หา?!”อิโตะ นานาโกะ อุทาน:”ทำไมถึงมีคนไร้ยางอายเช่นนี้? การถือหุ้นเป็นการซื้อขายหุ้น เมื่อเราจ่าย อีกฝ่ายจะต้องให้หุ้นตามนั้น ถ้าอีกฝ่ายไม่ยอมให้หุ้น ก็ต้องคืนเงินแบบเดิม แถมยังต้องชดใช้ค่าเสียหายด้วย ทำไมอีกฝ่ายถึงไม่ให้หุ้นเรา แล้วยังหักเงินเราล่ะ?! นี่มันมากเกินไปแล้ว!หรือว่าเขาไม่รู้จักกฎหมายญี่ปุ่นของเราเหรอ? ”
ทานากะโคอิจิพูดอย่างหดหู่ใจในเวลานี้:”คุณหนู อีกฝ่ายเป็นแค่คนบ้านอกกฎหมาย!”
“คนบ้านอกกฎหมาย?”อิโตะ นานาโกะขมวดคิ้ว:”ด้วยนิสัยของพ่อ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะยอมถูกเอารัดเอาเปรียบหรอก ใช่ไหม? เขาไม่มีทางจัดการกับมันได้เลยเหรอ?”
ทานากะโคอิจิถอนหายใจ:”ท่านประธานาธิบดีไม่ยอมถูกเอารัดเอาเปรียบแน่นอน เดิมทีเขาอยากต่อสู้กับอีกฝ่ายอย่างหมดท่า แต่ฉันพูดโนมน้าวเขาไว้ คนๆนั้น…… ฉันเกรงว่าท่านประธานจะรับไม่ไหว! เออใช่ จะว่าไปคนๆนี้ คุณหนูคุณก็รู้จัก…..”
“ฉันก็รู้จัก?” อิโตะ นานาโกะถามด้วยความประหลาดใจ:”ใครเหรอ?”
ทานากะโคอิจิพูดว่า:”ก็คือโค้ชของฉินเอ้าเวี่ยน ที่ทำร้ายคุณยามาโมโตะ คาซึกิ ด้วยฝ่ามือเดียว!”
“อะไรนะ? เย่เฉินซัง!?”
ทันทีที่อิโตะ นานาโกะได้ยินเช่นนี้ เธออุทานออกมาด้วยความตื่นเต้นและโพล่งออกมาว่า:”เย่เฉินซัง มาญี่ปุ่นเหรอ?!”