บทที่ 1968

เจ้าหน้าที่ตำรวจของกรมตำรวจนครบาลโตเกียวไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะรู้ตัวไหม

พวกเขาได้ส่งเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายร้อยนายขับรถยนต์ไปที่เขตนิชิทามะโตเกี้ยวทันที พวกเขาตั้งใจจะปิดกันถนนทุกสายที่เข้าและ
ออกจากภูเขา ในเวลาเดียวกัน กรมตำรวจนครบาลโตเกียวได้ส่งเฮลิคอปเตอร์หกลำบินไปที่ภูเขาในเขตนิชิทามะโตเกียวทันที เพื่อหาตัวซ่งหวั่น
ถิงให้เจอโดยเร็วที่สุด

อิโตะนานาโกะได้รับข่าวสารเรื่องนี้อย่างรวดเร็ว ดั่งนั้นเธอก็เลยสั่งให้นินจาของตัวเอง บอกให้พวกเขาทำเรื่องนี้อย่างเงียบๆ และ
พยายามอย่าไปมีเรื่องกับกรมตำรวจนครบาล

ตีสองครึ่งตามเวลาโตเกียว

หลังจากที่นินจาของตระกูลอิโตะได้เดินผ่านภูเขาหลายลูก พวกเขาได้กลิ่นหม้ๆใกล้ๆกับสถานที่ที่ฆาตกรได้เก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว
หลังจากนั้น พวกเขาค้นหาต้นต่อของกลิ่นนี้ พวกเขาก็พบเบาะแสที่ด้นล่างหุบเขา

ระหว่างทาง พวกเขาพบศพของเฉินย่านที่ป็นเลขาของซ่งหวั่นถึงที่ถูกกระเด็นออกไปจากตัวรถตู้ ร่างกายของเธอขาดเป็นชิ้นๆและน่า
เวฑนามากๆ

พวกเขารีบรายงานเรื่องนี้กับอิโตะนานโกะทันที ฮิโตะนานาโกะตกใจมากๆและสั่งพวกเขาทันที:”มองดูใบหน้าว่ายังสามารถมองออก
ไหม จากนั้นก็ค้นรูปของซ่งหวั่นถึงทางอินเทอร์เน็ต ดูว่าเป็นคนเดียวกันหรือเปล่า!”

หลังจากที่นินจาที่ป็นหัวหน้าตรวจดูแล้ว เขาก็พูดกับอิโตะนานาโกะ:”คุณหนูใหญ่ พนี้ไม่ใช่คุณซ่ง พวกเราจะลงไปคันหาที่ด้านล่าง
ให้คุณทราบ !”

ทันที!”

อิโตะนานาโกะโล่งอกทันทีและรีบพูด:”รีบลงไปค้นหาเดี๋ยวนี้!”

นินจาคนนั้นพูด:”คุณหนูใหญ่ มีเรื่องหนึ่งที่อยากจะพูดกับคุณก่อน”

อิโตะนานาโกะรีบพูดทันที:”ได้ คุณพูดมาเลย”

นินจาที่เป็นหัวหน้าพูดทันที:”หน้าผานี้ มีความลึกอย่างน้อยหลายร้อยเมตร พวกเราพึ่งลงมาได้แค่ครึ่งทางเท่านั้น จากศพของผู้หญิงเมื่อ
สักครู่ก็มองได้อย่างชัดเจน ตอนที่รถตู้กลิ้งและตกลงหน้าผา รถตู้ได้รับการกระแทกอย่างหนักและกลิ้งลงไปด้านล่าง ทำให้คนที่นั่งอยู่ด้านใน มี
โอกาสรอดชีวิตน้อยมากๆ”

“นอกจากนี้ พวกเรายิ่งลงมาก็ยิ่งได้กลิ่นไหม้ชัดเจนมากขึ้น นี่เป็นการพิสูจน์ได้ว่าเมื่อรถตู้ตกลงมาถึงด้านล่างหน้าผาก็เกิดเพลิงลุกไหมั
ดังนั้นมีโอกาสที่คนจะรอดชีวิตน้อยมากๆ ถึงแม้จะเป็นยอดฝืมือนินจา ถ้าอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็คงเอาตัวรอดยาก… .

อิโตะนานาโกะตกใจทันทีและรีบพูด:”ฉันรู้เรื่องนี้แล้ว พวกคุณลงไปตรวจดูเหตุการณ์ที่ด้านล่างก่อน และรายงานให้ฉันทราบทันที!”

นินจาที่เป็นหัวหน้าพูดทันที:”คุณหนูใหญ่ ตอนนี้สัญญาณทรศัพท์ของพวกเราไม่ค่อยเสถียร ถ้าพวกเราลงไปด้านล่างหน้าผาอาจจะ
ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ พวกเราอาจจะขาดการติดต่อไปชั่วขณะหนึ่ง คุณไม่ต้องกังวล เมื่อพวกเราพบเบาะแสแล้ว จะรีบปืนขึ้นมาเพื่อรายงาน
อิโตะนานาโกะรีบพูดทันที:”ได้! พวกคุณรีบลงไปดูหตุการณ์ด้านล่างว่าเป็นยังไงบ้าง ถ้าหาศพของคุณซ่งเจอ รีบรายงานฉันทันที ถ้าหา
ศพของคุณซ่งไม่เจอ เป็นไปได้สูงว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ พวกคุณก็หาบริเวณโดยรอบอย่างละเอียด!”

“ได้ครับ คุณหนูใหญ่ พวกเราจะลงไปเดี๋ยวนี้เลย!”

ทันใดนั้น นินจาทั้งสิบคนก็กระโดดลงไปอย่างรวดเร็วเหมือนนักกีฬาฟรีรันนิ่ง

คนกลุ่มนี้มีสายตาที่ยอดเยี่ยมแม้อยู่ในความมืด และพวกเราก็คล่องตัวมากๆ บนหน้าผาที่สูงชัน พวกเขาสามารถหาที่เหยียบบนหน้าผา
ได้อย่างรวดเร็ว แม่นยำและปลอดภัย และพวกเขาก็ลงไปที่ด้านล่างหุบเขาที่ละคนได้อย่างรวดเร็ว

ด้านล่างหุบเขาในขณะนี้ รถตู้ที่ซ่งหวั่นถิงนั่งมาโดนไฟเผาจนเหลือแต่ซาก

มีหิมะในฤดูหนาวที่ปกคลุมอยู่ในหุบเขา ถึงแม้เชื้อเพลิงที่รั่วไหลจากรถตู้จะไม่ทำให้เกิดไฟป่า แต่ถึงกระนั้น ขณะเกิดการเผาไหม้ก็ทำให้
หิมะละลายและกลายเป็นลำธารขนาดเล็ก

มีศพไม้เกรียมอยู่สองศพในรถตู้ที่ถูกเผาจนกลายเป็นกองเศษเหล็ก

ศพโดนเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่าน เมื่อมีลดพัดก็จะมีเศษฝุ่นสีดำตกลงมา ถ้าเอามือไปสัมผัสศพ มันก็จะกลายเป็นฝุ่นสีดำขนาดใหญ่
เมื่อมองจากรูปลักษณ์ สามารถระบุได้ว่าสองศพที่อยู่ในรถตู้ น่าจะเป็นชายหนึ่งหญิงหนึ่ง

และศพของผู้หญิงก็ไม่สามารถระบุตัวตนว่าเป็นใครกันแน่

หนึ่งในนินจาถอนหายใจและพูด:”พี่ใหญ่ คนก็โดนผาจนกลายเป็นแบบนี้ แม้แต่อามาเทราสีโอมิคามิก็ช่วยไม่ได้แล้ว พวกเราไปหา
สัญญาณและรายงานคุณหนูใหญ่กันเถอะ”

ขณะที่หัวหน้านินจากำลังจะพยักหน้า และนใดนั้นเขาก็เห็นร่องรอยของความผิดปกติที่พื้นผ่านแสงไฟสลัวๆ

เขารีบนอนลงกับพื้นและดมกลิ่น และใช้มือสัมผัสพื้นดิน เขารู้สึกว่าพื้นมีความแข็งและนุ่มที่แตกต่างกัน และอุทานว่า:”นี่เป็นรอยเท้าใหม่!
ยังมีคนรอดชีวิตอยู่!”