จากที่เขาดูแล้ว ที่ตระกูลซูต้องอยู่ในสถานการณ์ปัจจุบัน ซูโสว่เต้ามีความผิดอย่างใหญ่หลวง！
ดังนั้น ในสายตาของเขา ซูโสว่เต้าไม่เพียงแต่เป็นทายาทที่ไม่มีคุณสมบัติเท่านั้น เขายังไม่ใช่สายเลือดผู้สืบทอดที่มีคุณสมบัติอีกด้วย
ผู้สืบทอดตระกูลที่ว่ามานั้นก็คือคนที่จะมาสืบทอดตระกูลซู จะเป็นคนที่ถือหางสือของตระกูลซู
และผู้สืบทอดตระกูลที่กล่าวมานั้น แน่นอนว่ามีเงื่อนไขที่มากอยู่แล้ว ขอเพียงแค่เป็นคนของตระกูลซู ก็จะเป็นผู้สืบทอดตระกูลซู
ตอนนี้นายท่านใหญ่ซูคิดว่าซูโสว่เต้าไม่มีสิทธิ์เป็นคนที่ถือหางเสือของตระกูลซู กระทั่งไม่มีสิทธิ์เป็นคนสืบทอดตระกูลซู！
ดังนั้น เขาจึงพูดอย่างโกรธเกรี้ยวและเย็นชาไปว่า“โสว่เต๋อ！โทรหาพี่ใหญ่ของแก！ให้เขาขัดขวางตู้ไห่ชิงร่วมงานประมูลของสำนักงานอัยการที่จะถูกจัดขึ้นในวันจันทร์หน้าให้ได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม！ฉันจะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนี้ทำให้ตระกูลซูเป็นตัวตลกของทั่วทั้งเย่นจิง และทั่วทั้งหัวเซี่ยเด็ดขาด”
ซูโสว่เต๋อที่ได้ยินดังนั้น ในใจของเขาจึงเบิกบานมาก ปากของเขาพูดอย่างจริงจังไปว่า“พ่อครับ พ่อวางใจเถอะ！ผมจะโทรหาพี่ใหญ่เดี๋ยวนี้แหละครับ！”
พูดจบ ซูโสว่เต๋อก็ล้วงโทรศัพท์ออกมา เตรียมกดโทรออก
นายท่านใหญ่ซูพูดอย่างเย็นชา“เปิดลำโพง！ฉันจะฟังไอ้ลูกอกตัญญูว่ามันจะพูดอะไร！”
ซูโสว่เต๋อรู้สึกดีใจทันที รีบโทรหาซูโสว่เต้าผู้เป็นพี่ใหญ่
ตอนนี้ซูโสว่เต้า ยังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในเย่นจิง
เขารับโทรศัพท์ของซูโสว่เต๋อ ในใจของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
ถึงแม้หลายวันมานี้เขาจะไม่อยู่เย่นจิง แต่ในสมองของเขาสามารถจินตนาการได้อย่างแม่นยำว่า น้องชายของตัวเองจะใช้โอกาสที่เขาไม่อยู่ข้างกายของคุณท่าน ทำร้ายตนเองอย่างไร
ในช่วงเวลาวิกฤตนี้ เท่ากับฮ่องเต้ในอดีตไม่พอใจรัชทายาท มีความคิดที่จะกำจัดรัชทายาทให้พ้นทาง และเมื่อองค์ชายคนอื่นๆต่างพากันตื่นเต้น พวกเขาจะต้องใช้ทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ในขณะเดียวกันก็ต้องซ้ำเติมเหยียบรัชทายาทให้จมดินอีกด้วย
ผลประโยชน์อันยิ่งใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า นับประสาอะไรกับความรักระหว่างพี่น้อง มันไม่มีค่าอะไรเลย
ดังนั้น เขารู้สึกรำคาญใจมาก กระทั่งยังขี้เกียจรับสายจากซูโสว่เต๋อ
ซูโสว่เต๋อโทรไปหนึ่งครั้ง ไม่มีคนรับสาย จึงรีบพูดกับคุณท่านไปว่า“พ่อครับ……พี่ใหญ่ไม่รับสาย ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่……”
“ไอ้สวะ！สวะจริงๆ！”นายท่านใหญ่ซูสบถ“ฉันให้เขาไปหลบอยู่ที่ออสเตรเลีย นอกจากเรื่องนี้แล้ว เขาไม่มีเรื่องอะไรเลยด้วยซ้ำ ยังคงไม่รับสาย！โทรต่อไป！”
“ได้เลยครับ！”
ซูโสว่เต๋อรีบโทรหาซูโสว่เต้าอีกครั้ง
ซูโสว่เต้าที่ตัวอยู่ออสเตรเลียถูกเสียงริงโทนของโทรศัพท์รบกวนจนรำคาญใจ เดิมทีคิดอยากจะปิดเครื่องไปเลย แต่เมื่อคิดๆดูแล้ว เขานึกอะไรขึ้นมาได้“ตอนนี้คุณท่านไม่พอใจฉันอยู่ ถ้าขืนฉันยังไม่รับสายของซูโสว่เต๋อละก็ เขาได้วิ่งแจ้นไปฟ้องคุณท่านแน่ๆ นั่นมันเป็นการได้ไม่คุ้มเสียจริงๆ！”
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เขาจึงรีบกดรับสาย แล้วใช้น้ำเสียงไม่ค่อยเป็นมิตรถามว่า“มีเรื่องอะไร？”
ซูโสว่เต๋อรีบพูดขึ้นมาว่า“พี่！ในประเทศเกิดเรื่องใหญ่แล้ว ทำไมพี่ถึงไม่รับโทรศัพท์เลย！”
ซูโสว่เต้าคิดไม่ถึงว่าน้องชายคนนี้ของตัวเอง จะกล่าวโทษตัวเองเช่นนี้ ดังนั้นเขาจึงถามอย่างไม่พอใจไปว่า“ตอนนี้ฉันถูกส่งมาให้หลบอยู่ที่ออสเตรเลีย เรื่องในประเทศมันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย？เรื่องภายในประเทศพวกแกควรไปจัดการไม่ใช่หรอห้ะ？”
เมื่อนายท่านใหญ่ซูที่อยู่ข้างๆได้ยินดังนั้น สีหน้าตึงขึ้นมาในทันที แต่เขายังคงไม่ส่งเสียงใดๆทั้งสิ้น กลับกันยังทำมือเป็นสัญลักษณ์มือชู่ให้ซูโสว่เต๋อ ความหมายก็คืออย่าให้ซูโสว่เต้าที่อยู่ปลายสาย รู้ว่าเขากำลังฟังเสียงสนทนาอยู่
ซูโสว่เต๋อเข้าใจได้ในทันที จึงรีบพูดขึ้นมาว่า“พี่ใหญ่！พี่สะใภ้ไปที่เมืองจินหลิงแล้ว วิ่งแจ้นไปที่อยู่เก่าของเย่ฉางอิง ยังหลั่งน้ำตาให้ที่อยู่เก่าของเย่ฉางอิงอีก พวกปาปารัสซีจับภาพได้ แล้วเปิงโปงออกมาเรียบร้อยแล้ว！อีกทั้งพี่สะใภ้ยังลงทะเบียนกับสำนักอัยการประมูลในวันจันทร์หน้าแล้วด้วย หล่อนจะซื้อที่อยู่เก่าของเย่ฉางอิง！เกียรติยศศักดิ์ศรีตระกูลซูของเราถูกนังผู้หญิงแพศยาคนนี้ทำป่นปี้ไปหมดแล้ว！”