“ว่าไงนะ？！”
ซูโสว่เต้าโกรธจนแทบจะวิ่งหนี โมโหจนสบถออกไปว่า“ตู้ไห่ชิงคนนี้เหยียบจมูกขึ้นหน้าเขาให้แล้ว！หล่อนไม่ไว้หน้าซูโสว่เต้ามากเกินไปแล้ว！”
“จริงด้วยพี่ใหญ่！”ซูโสว่เต้ารีบเติมเชื้อไฟพูดว่า“พี่สะใภ้ยังไม่ได้หย่าขาดกับพี่ แต่เวลาแบบนี้กลับรำลึกถึงผู้ชายที่ตายไป20ปีอย่างเปิดเผย อีกทั้งยังเป็นผู้ชายของตระกูลเย่อีก นี่มันทำเกินไปแล้วจริงๆ！”
ซูโสว่เต้ากัดฟันพูด“ซูโสว่เต๋อ นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันกับหล่อน แกไม่ต้องมาชี้บงการหรอก！”
ในใจของซูโสว่เต้า ถึงแม้จะไม่พอใจตู้ไห่ชิงแค่ไหม แต่ในใจของเขายังคงรู้ถูกผิด ซูโสว่เต๋อโทรศัพท์มาเวลานี้ ต้องไม่ได้หวังดีอะไรแน่！ด้านหนึ่งคืออยากทำให้ตนเองโกรธ ด้านหนึ่งอยากทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างตนเองกับตู้ไห่ชิงมีปัญหากัน！
ดังนั้น เขาไม่มีทางพูดกับซูโสว่เต๋อดีๆอย่างแน่นอน
ซูโสว่เต๋อจงใจพูดเสียงยาว“เห้อ！พี่ใหญ่！พี่สะใภ้เป็นเมียพี่นะ พี่ต้องหาวิธีสักอย่างสิ！อย่างน้อยพี่ก็ต้องเกลี้ยกล่อมหล่อนหน่อย บอกให้หล่อนอย่าไปบ้านเก่าของเย่ฉางอิง แบบนี้อย่างน้อยตระกูลซูของเราก็ยังเหลือเกียรติอยู่บ้าง……”
ซูโสว่เต้าพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ซูโสว่เต๋อ แกไม่ต้องสอนฉัน！”
ซูโสว่เต๋อรับพูดขึ้นมาว่า“พี่ใหญ่ ตอนนี้พี่อย่าใจร้อนสิ ยังไงตอนนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องระหว่างพี่กับพี่สะใภ้แล้ว แต่เป็นเรื่องของทั้งตระกูลซูกับพี่สะใภ้！”
“ยังไงตอนนี้หล่อนก็เป็นเมียของพี่ อีกทั้งหล่อนก็ไม่ใช่แค่เมียของพี่อย่างเดียว หล่อนยังเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลซูด้วย ตอนนี้เธอกำเริบเสิบสาน ไม่ได้ขายแค่หน้าเธออย่างเดียว แต่เป็นการทำให้ทั้งตระกูลซูของเราต้องขายหน้า！”
ซูโสว่เต้าที่ได้ยินอย่างนั้นจึงถึงกับระเบิดในทันที แล้วสบถออกไปว่า“ซูโสว่เต๋อ！อย่าเที่ยวไปชี้นิ้วว่าคนอื่นเป็นยังไง！ตระกูลซูเป็นอย่างทุกวันนี้ได้ยังไง แกรู้ดีกว่าฉันอีก！”
คำพูดของซูโสว่เต้า มีนัยแอบแฝง ความจริงแล้วคนที่เขาควรจะกล่าวโทษไม่ใช่ตู้ไห่ชิงภรรยาของเขา แต่เป็นซูเฉิงเฟิงผู้ซึ่งเป็นพ่อ！
เรื่องราวทั้งหมดที่มาถึงทุกวันนี้ได้ ก็เป็นเพราะซูเฉิงเฟิงคนเดียว！
ถ้าเขาไม่อวดฉลาด หักหลังซูรั่วหลีโดยคิดเองเออเองไม่ปรึกษาใคร เรื่องที่ซูรั่วหลีเป็นลูกสาวนอกสมรสของตัวเอง และไม่ถูกเปิดเผย
สิ่งที่ผลักดันตระกูลซูไปสู่ขุมนรก นั่นก็คือเรื่องการหักหลังซูรั่วหลี อีกทั้งตนเองยังต้องถูกบีบบังคับให้มารับเคราะห์แทน คนร้ายที่อยู่เบื้องหลัง ก็คือซูเฉิงเฟิง！
อีกทั้ง ในใจของซูโสว่เต้า ถึงแม้จะไม่พอใจตู้ไห่ชิงมาก แต่ก้นบึ้งหัวใจของเขายังพอเข้าใจเธอบ้าง ถึงการกระทำของเธอ
เนื่องจาก ในใจของเขารู้ดี เรื่องทั้งหมดเป็นความผิดของตัวเอง
เรื่องที่ตัวเองมีลูกสาวนอกสมรส ถูกซ่อนมาเป็นเวลา20กว่าปีแล้ว สิ่งนี้เมื่อเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนไหนก็ตาม ล้วนไม่มีทางยกโทษให้ตนเองจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นตู้ไห่ชิงคนที่ไม่ยอมให้มีทรายติดอยู่ในดวงตา แถมเธอยังเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งมาก
อีกทั้ง เรื่องที่ตู้ไห่ชิงชอบเย่ฉางอิง ตนเองรู้ตั้งแต่ยี่สิบปีก่อนแล้ว ความคิดที่เธอจะไปกราบไหว้เย่ฉางอิง เกรงว่าจะอยู่ในสมองของเธอมาเป็นเวลายี่สิบกว่าปีแล้ว ยี่สิบกว่าปีมานี้เธอไม่ได้ไป นั่นเป็นการพิสูจน์แล้วว่าก้นบึ้งหัวใจของตู้ไห่ชิง ยังคงเคารพตนเองอยู่
ที่ตอนนี้เธอไม่สนใจความรู้สึกของตนเองอีกต่อไป นั่นเป็นเพราะตนเองทำผิดก่อน
ดังนั้น ภายใต้ข้อสันนิษฐานแบบนี้ เขาเกลียดพ่อของตัวเอง มากกว่าเกลียดตู้ไห่ชิง
แต่ทว่า ซูโสว่เต๋อไม่สนใจเรื่องพวกนี้
เขาอยากเพียงแค่ซ้ำเติม แทนที่จะฆ่าคนผู้นี้ให้ตายสู้เปิดโปงดีกว่า
ดังนั้น เขาจึงเปิดปากพูดขึ้นมาว่า“พี่ใหญ่！พี่หมายความว่าไง？หรือพี่คิดว่าที่ตระกูลซูเป็นอย่างทุกวันนี้ได้ พี่ไม่ต้องรับผิดชอบงั้นหรอ？”
ซูโสว่เต้าที่ได้ยินที่เขาถามแบบนั้น จึงระเบิดในทันที แล้วพูดออกไปว่า“กูต้องรับผิดชอบอะไร？ฉันเป็นคนทิ้งรั่วหลีงั้นหรอ？ฉันเป็นคนร่วมมือกับกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่น แล้วฆ่ารั่วหลีงั้นหรอวะ？”
ปลายสายของโทรศัพท์ นายท่านใหญ่ซูเฉิงเฟิงหน้าเสียเป็นอย่างมาก