ซูโสว่เต๋อรู้สึกดีใจมาก แต่ปากของเขากลับเอ่ยถามอย่างโกรธเกรี้ยว“พี่ใหญ่ พี่หมายความว่ายังไง？หรือพี่คิดว่าทั้งหมดเป็นความผิดของพ่อ？ผมจะบอกอะไรให้นะ！ที่พ่อทำไมทั้งหมดก็เพื่อตระกูลซูของเรา！เพื่อที่จะช่วยพี่ตามเก็บเรื่องของลูกสาวนอกสมรสของพี่！ตอนนั้นถ้าไม่เป็นเพราะพี่ไปแอบเอากับคนอื่นข้างนอก จนทำให้มีซูรั่วหลีออกมา ไม่อย่างนั้นเราจะเจอเหตุการณ์แบบนี้อย่างไร？！”
ซูโสว่เต้าระเบิดทันที แล้วตะโกนออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว“แม่งมึงสิ！”
ซูโสว่เต๋อโกรธมากเช่นกัน แล้วสบถออกมาว่า“แม่กูก็แม่มึงเหมือนกันนั่นแหละ！”
ซูโสว่เต้าที่ได้ยินอย่างนั้น จึงถึงกับเงียบไป
และสีหน้าของคุณท่านใหญ่ซู หน้าของเขาเขียวจนดำไปหมดแล้ว
เวลานี้เองซูโสว่เต๋อพูดต่อไปว่า“พี่ใหญ่！ที่ผมโทรหาพี่ไม่ได้อยากทะเลาะกับพี่นะ และผมก็ไม่อยากทะเลาะกับพี่ด้วย ผมว่าพี่ช่วยรับรู้ความเป็นจริงหน่อยเถอะ！”
ซูโสว่เต้าถามกลับอย่างไม่ชอบใจ“รับรู้ความเป็นจริงอะไร？”
ซูโสว่เต๋อพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“เรื่องแรกที่พี่ต้องรับรู้ความเป็นจริง นั่นก็คือพี่สะใภ้ไม่เห็นตระกูลซูของเราอยู่ในสายตาเลย！”
พูดจบ ซูโสว่เต๋ยังคงพูดยกตนข่มท่านต่อไปว่า“เรื่องที่สองที่พี่ต้องรับรู้ความเป็นจริง ก็คือพี่สะใภ้แต่งงานกับพี่มายี่สิบกว่าปีนี้ แต่ไม่ได้เห็นพี่เป็นสามีของตัวเธอเองเลย！ใช้คำพูดของวัยรุ่นสมัยนี้ก็คือ ในสายตาของเธอพี่ก็เป็นแค่ตัวสำรองเท่านั้นแหละ！นั่นก็คือเธอไม่ได้ตัวของเย่ฉางอิง เลยถอยกลับมาเลือกตัวสำรอง！”
คำพูดของซูโสว่เต๋อ บาดลึกไปถึงก้นบึ้งหัวใจของซูโสว่เต๋อ！
ความจริงแล้วนี่เป็นที่ที่เปราะบางที่สุดในหัวใจของเขา ในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมา
เขารู้ดีว่าตัวเองเป็นตัวสำรองของตู้ไห่ชิง รู้ดีว่าตัวเองเป็นตัวแทนของเย่ฉางอิงเท่านั้น อีกทั้งยี่สิบกว่าปีนี้ เขาไม่สามารถเป็นตัวแทนจริงๆของเย่ฉางอิงได้เลย！
อย่างไรก็ตาม ความรักที่ไม่สามารถควบคุมได้ต่อตู้ไห่ชิงนั้น ทำให้เขาเอาแต่หลอกตัวเองตลอดมา
ตอนนี้ สิ่งที่น่าอับอายถูกซูโสว่เต๋อเปิดโปงออกมาอย่างไร้ความปรานี ทำให้เขารู้สึกทั้งโกรธทั้งอายจนถึงขีดสุด！
เขาก่นด่าอยู่ตรงปลายสาย“ซูโสว่เต๋อ！มึงพูดอะไรของมึงห้ะ กูจะเอาชีวิตมึง！”
ซูโสว่เต๋อไม่ได้พูดอะไร ความจริงเขารู้สึกเพลิดเพลินกับความคับแค้นใจมาก
เขารู้ดี ตอนนี้ซูโสว่เต้ายิ่งขาดสติมากเท่าไร ก็จะยิ่งลดความสำคัญต่อหน้าของคุณท่านมากเท่านั้น
ถ้าหากตนเองสามารถทำให้เขาอยู่ในลักษณะนี้ต่อไปได้ ใช้เวลาไม่นานหรอก คุณท่านก็อาจจะไม่อยากเห็นหน้าเขาต่อไป
ซูโสว่เต๋อไม่ได้พูดอะไร แต่นายท่านใหญ่ซูที่อยู่ข้างๆกลับทนต่อไปไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว！
เขาโกรธจนตัวสั่น แล้วกัดฟันกรอดพูดขึ้นมาว่า“ไอ้อกตัญญู！เพื่อผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่รักแกด้วยซ้ำ และไม่สนใจเกียรติยศศักดิ์ศรีของแกเลย แกถึงกลับพูดแบบนี้กับน้องชายของตัวเองแบบนี้ แกมันไม่ใช่คน！”
ซูโสว่เต้าที่อยู่ปลายสายราวกับถูกสายฟ้าฟาด！
เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่า คุณท่านจะอยู่ต้นสายโทรศัพท์ด้วย！
ตอนนี้เขาพึ่งเข้าใจ ที่แท้นับตั้งแต่ที่ตนเองรับสาย เขาก็ถูกซูโสว่เต๋อจูงจมูกเดินมาโดยตลอด
ซูโสว่เต๋อค่อยๆทำให้ตัวเองโกรธไปทีละก้าว ค่อยๆล่อลวงตนเอง แล้วตกลงไปในหลุมที่เขาขุดเตรียมการไว้！
ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงแค่อธิบายอย่างรีบร้อน“พ่อ！ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะครับ เมื่อกี้มแค่กำลังโกรธ……”
“แกไม่ต้องพูดแล้ว！”ซูเฉิงเฟิงตำหนิพูดขึ้นมาว่า“ฉันไม่สนใจว่าแกจะใช้วิธีไหน แกต้องไปหยุดตู้ไห่ชิงร่วมงานการประมูลของสำนักอัยการให้ได้！ศักดิ์ศรีเกียรติยศตระกูลซูของฉัน จะไม่ยอมให้หล่อนทำลายเด็ดขาด！”