พูดแล้ว เขารีบหยิบแท่งไม้สีดำหนึ่งแท่งขนาดเท่ากับยาน้ำที่ใช้รับประทานยังไงอย่างนั้นออกมาจากในกระเป๋า ทันใดนั้นก็โยนแท่งไม้ไปยังเย่เฉิน พูดตะโกนเสียงดังว่า : “เด็กโง่ที่จองหองพองขนอย่างแก ดูฟ้าร้องของฉัน！ ”
เย่เฉินตกใจในคำพูดของเขาจนตกตะลึงแล้วจริงๆ
“ฟ้าร้อง？！ซวนเฟิงเหนียนก็มียันต์ฟ้าร้องงั้นเหรอ？！”
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินรีบถ่ายโอนปราณทิพย์ในร่างกายมาทันที เตรียมพร้อมอย่างเต็มที่！
เย่เฉินเห็นยันต์ฟ้าร้องนั่นพุ่งเข้ามายังตัวเองโดยตรง ในขณะเดียวกันที่หวาดระแวงอยู่ในใจก็ค่อนข้างประหลาดใจอยู่บ้าง ไม่รู้ว่าทำไม เมื่อซวนเฟิงเหนียนปล่อยยันต์ฟ้าร้องออกมา ในท้องฟ้าก็ไม่ได้เกิดความผิดปกติใดๆเลย
ตามประสบการณ์ของเย่เฉินที่เคยใช้ยันต์ฟ้าร้องมา เมื่อเริ่มใช้สิ่งนี้ จะทำให้ท้องฟ้าอึมครึมถูกบดบังไปด้วยเมฆ ฟ้าร้องคำราม แต่ยันต์ฟ้าร้องของซวนเฟิงเหนียน กลับว่าไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเลย
และในเวลานี้ ยันต์ฟ้าร้องนี้ก็ระเบิดออกต่อหน้าเย่เฉิน！
เสียงดังตูม เสียงฟ้าร้องดังลั่นจากกลางอากาศ แต่ว่าการเคลื่อนไหวนี้กลับว่ามีเสียงฟ้าร้องและฝนตกนิดหน่อย เย่เฉินเพียงแค่มองเห็นสายฟ้าผ่าที่ยาวกว่าหนึ่งเมตรที่กำลังมาตรงหน้า ในนั้นมีพลังงานรวมอยู่ด้วย แม้แต่1 เปอร์เซ็นต์ในเวลาที่เขาใช้ยันต์ฟ้าร้องก็ยังสู้ไม่ได้เลย
ดังนั้น เย่เฉินไม่เคลื่อนไหวแต่อย่างใดเลย ยอมให้สายฟ้าผ่าที่ยาวกว่าหนึ่งเมตรกว่านั้นฟาดเข้ามายังตัวเอง
ในเวลานี้ มุมปากของซวนเฟิงเหนียนเผยรอยยิ้มที่ดุร้ายและได้ประสบความสำเร็จออกมาแล้ว
ยันต์ฟ้าร้องที่ใช้ได้เพียงครั้งเดียวเช่นนี้ ภายใต้ความบังเอิญของเขา ได้รับทั้งหมดสามแท่งแล้ว
สองแท่งก่อนหน้าล้วนแต่นำมาใช้ประโยชน์ที่สำคัญอย่างมากในช่วงเวลาวิกฤต วันนี้เหลือเพียงแค่แท่งสุดท้ายแล้ว ซวนเฟิงเหนียนแอบพกติดตัวมากว่าสิบปีแล้ว หากไม่ถึงช่วงคับขันจริงๆจะไม่มีทางนำมาใช้ เสียดายที่จะเอาออกมาใช้
แต่วันนี้เย่เฉินบีบบังคับคนอื่นจนเกินไปแล้วจริงๆ ไม่หลงเหลือพื้นที่ว่างไว้ให้เขาเลย ดังนั้น เขาทำได้เพียงเอาอาวุธปริศนาที่ลับสุดยอดมากที่สุดออกมาใช้แล้ว
สำหรับเขาแล้ว ยันต์ฟ้าร้องนี้ของตัวเอง แม้ว่าไม่อาจจะเทียบกับพละกำลังมหาศาลขนาดนั้นของฟ้าผ่าที่แท้จริงได้ แต่ฟ้าผ่าที่ระเบิดออกอย่างฉับพลันเช่นนี้ สำหรับคนที่ร่างกายมีเลือดมีเนื้อแล้ว ยังคงมีพละกำลังในการทำลายล้างที่สูงมากเช่นเคย
แม้ว่าเย่เฉินจะมีพละกำลังมาก แต่ถึงอย่างไรก็เป็นคนไม่ใช่เทพ เพราะงั้นเขาเชื่อว่า เย่เฉินไม่อาจจะต้านทานยันต์ฟ้าร้องนี้ได้อย่างแน่นอน！
แม้ว่าเขาจะฟลุ๊คไม่ตาย เกรงว่าจะต้องสูญเสียพละกำลังในการต่อสู้ในที่เกิดเหตุแน่นอน พอถึงตอนนั้น ตัวเองก็เรียกยึดอำนาจการควบคุมหนอนกู่ดวงชะตากลับมา และรีบให้หนอนกู่ดวงชะตาดูดสมองของเขาจนเกลี้ยง！
ไหม้เฉิงซินที่อยู่ข้างๆ มองเห็นสายฟ้านี้ ก็ตกใจจนเหงื่อแตกไปทั้งตัว！
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าวิชาซวนซวยจะมีวิธีการที่ลึกซึ้งจนคาดเดาไม่ถูกมากมาย แต่เป็นครั้งแรกที่เห็นว่ามีคนสามารถเอาไม้ เปลี่ยนเป็นสายฟ้าได้！
ช่วงเวลานี้ เขาก็รู้สึกว่าเย่เฉินเกรงว่าจะมีแนวโน้มที่จะเกิดเหตุการณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้น
แต่ว่า และในช่วงเวลานี้ที่สายฟ้าผ่าไปยังเย่เฉิน ภาพฉากที่ทำให้คนไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้นแล้ว！
หลังจากที่สายฟ้าผ่าไปยังตัวของเย่เฉินนั้น ก็เหมือนกับว่าถูกเย่เฉินดูดซับแล้วยังไงอย่างนั้น หายวับไปในอากาศแล้ว
และเย่เฉินเอง ยังคงยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับไปไหน ดูเหมือนว่าไม่ได้มีอะไรผิดปกติเลย
ไม่เพียงแค่ไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด แถมมุมปากยังมีรอยยิ้มแห่งการเย้ยหยันที่ไม่ปิดบังแม้แต่น้อย
ซวนเฟิงเหนียนตกตะลึงจนอึ้งไปแล้ว！
เขาตกใจจนตัวสั่นไปทั้งตัว พูดถามอย่างไม่หยุดหย่อนว่า : “จะเป็นไปได้ยังไง！จะเป็นไปได้ยังไง！แกถูกสายฟ้าของฉันผ่าเข้าใส่ ทำไมดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยล่ะ？！”
เย่เฉินผายมือออก พูดเยาะเย้ยอย่างเยือกเย็นว่า : “นั่นเป็นเพราะว่าไม่มีอะไรเลยจริงๆ”
ซวนเฟิงเหนียนราวกับว่าถูกเหยียบจุดที่เจ็บปวดที่สุดแล้ว พูดตะโกนเสียงดังว่า ： “นี่มันเป็นไปไม่ได้！”
“มีอะไรให้เป็นไปไม่ได้？” เย่เฉินยิ้มแล้ว พูดว่า : “จริงสิ ฉันคิดไม่ถึงจริงๆว่า จู่ๆแกจะมียันต์ฟ้าร้อง บอกมาซะดีๆ เอายันต์ฟ้าร้องนี้มาจากที่ไหน？”
ซวนเฟิงเหนียนพูดกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ : “แก……แกรู้จักยันต์ฟ้าร้องนี้ได้ยังไง？！”
เย่เฉินยิ้มอย่างเยือกเย็นพร้อมพูดว่า : “ฉันต้องรู้อยู่แล้ว เพราะว่า ฉันก็มีเหมือนกัน！