ตอนที่เย่เฉินจัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็เป็นเวลามืดค่ำแล้ว
และบนภูเขาเย่หลิงซานที่สว่างไสวนั้น เต็มไปด้วยผู้คนที่คุกเข่าอยู่นับร้อย
เย่เฉินหันไปมองหลุมฝังศพของพ่อแม่ซึ่งอยู่ไม่ไกล จ้องเป็นเวลานานแล้วถอนหายใจเบา ๆ และกล่าวกับเย่โจงฉวนว่า “คุณปู่ ตอนนี้เรื่องต่าง ๆ จัดการจนเกือบเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้ผมจะกลับไปที่เมืองจินหลิง”
เย่โจงฉวนรีบกล่าวว่า “เฉินเอ๋อ ตอนนี้คุณเป็นผู้นำตระกูลเย่แล้ว ผมจะไม่พูดโน้มน้าวให้คุณอยู่ที่เย่นจิง แต่คราวนี้อย่างน้อยก็อยู่ต่ออีกสักสองสามวัน ผมจะจัดการเรื่องทุกอย่างของตระกูลเย่ให้เรียบร้อยพร้อมกับคุณ หลังจากนั้นผมจะแนะนำทีมผู้จัดการหลายทีมของตระกูลเย่ให้คุณได้รู้จัก เพราะต่อไปพวกเขาต้องอยู่ในความรับผิดชอบของคุณ”
เย่เฉินกล่าวว่า “ตระกูลเย่มีธุรกิจมากมาย ถ้าให้ผู้จัดการเหล่านั้นเตรียมข้อมูลทั้งหมดทันทีนั้นมันเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยสมจริง และถึงแม้พวกเขาจะเตรียมพร้อมแล้ว แต่ไม่ใช่ว่าจะสามารถเชื่อมโยงข้อมูลในเวลาชั่วครู่ชั่วยามได้ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้คุณให้พวกเขาเริ่มเตรียมเชื่อมโยงข้อมูลและเอกสาร แล้วอีกไม่นานผมจะกลับมา”
เย่โจงฉวนรู้สึกว่าสิ่งที่เย่เฉินกล่าวนั้นสมเหตุสมผล ไม่ต้องพูดถึงอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ของตระกูลเย่ แม้ว่าจะเป็นบริษัทหนึ่งที่มีทรัพย์สินหลายสิบล้าน แต่ก็ไม่สามารถเตรียมข้อมูลดำเนินงานต่าง ๆ ได้ภายในหนึ่งหรือสองวัน
ดังนั้น เขาพยักหน้าและกล่าวว่า “ตกลง งั้นผมจะสั่งให้พวกเขาเริ่มเตรียมการภายหลัง เมื่อถึงเวลานั้นคุณค่อยกลับมาตรวจสอบเชื่อมโยงเอกสารที่เย่นจิงกับพวกเขา”
เย่เฉินตอบตกลงและกล่าวว่า “อีกสักครู่ผมจะไปพบคนตระกูลซูที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงอีกครั้ง พรุ่งนี้เช้าค่อยเดินทางกลับไปที่เมืองจินหลิง”
เย่โจงฉวนไม่ได้รั้งเขาอีก และกล่าวว่า “เฉินเอ๋อ คุณกลับไปคราวนี้ คุณจอดเครื่องบินส่วนตัวที่เย้นจงมอบให้คุณไว้ที่เย่นจิงเถอะ ต่อไปเครื่องบินคองคอร์ดของตระกูลเย่ จะเป็นเครื่องบินประจำตัวคุณ เพราะเครื่องบินคองคอร์ดลำนี้บินเร็ว ไม่ว่าคุณจะไปไหนมาไหนก็สะดวกกว่า”
เย่เฉินโบกมือและกล่าวราบเรียบว่า “ไม่จำเป็น เย่นจิงห่างจากเมืองจินหลิงไม่มากนัก การเดินทางด้วยเครื่องบินธรรมดาใช้เวลาเพียงสองชั่วโมง ใช่! ถึงแม้ว่าเครื่องบินคองคอร์ดจะเร็ว แต่ระยะทางนี้ เมื่อบวกกับเวลาขึ้นลงแล้ว ก็ต้องใช้เวลาหนึ่งชั่วโมง ความจริงแล้วก็ไม่ได้เร็วมากไปกว่าเท่าใด สิ่งสำคัญคือในหัวเซี่ยนั้นมีเครื่องบินคองคอร์ดแค่ลำเดียวเท่านั้น ถ้ามันบินไปสถานที่เล็ก ๆ อย่างเมืองจินหลิงแล้ว มันจะสะดุดตามากเกินไป ดังนั้นให้เครื่องบินคองคอร์ดจอดอยู่ในเย่นจิงชั่วคราวดีกว่า”
เมื่อเย่โจงฉวนได้ยินประโยคนี้ พยักหน้าเบา ๆ และกล่าวว่า “คุณปู่จะช่วยคุณดูแลอยู่ในเย่นจิงชั่วคราว หากคุณต้องการสิ่งใด สามารถบอกได้ตลอดเวลา!”
“ครับ” เย่เฉินละสายตาจากหลุมฝังศพของพ่อแม่ หลับตาสักครู่แล้วกล่าวว่า “เอาล่ะ พ่อบ้านถังไปเตรียมรถเถอะ พวกเราจะลงเขาตอนนี้เลย”
ถังซื่อไห่กล่าวด้วยความนอบน้อมว่า “คุณชายโปรดรอสักครู่ ผมจะไปเตรียมรถทันที”
ก่อนลงจากภูเขาเย่หลิงซาน เย่เฉินได้สั่งทหารของสำนักว่านหลงที่เหลือว่า “ช่วงเวลาต่อจากนี้ พวกคุณต้องเฝ้าระวังภูเขาเย่หลิงซานอย่างเข้มงวด นอกจากคนตระกูลเย่และพ่อบ้านถังแล้ว ไม่อนุญาตให้ใครขึ้นไปบนภูเขาเย่หลิงซาน”
นายพลห้าดาวคนหนึ่งกล่าวด้วยความนอบน้อมทันที “คุณเย่ วางใจเถอะ ผู้ใต้บังคับบัญชาจะเฝ้าระวังอย่างเข้มงวด และจะไม่ปล่อยให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องขึ้นมาบนภูเขาเด็ดขาด!”
เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวอีกว่า “นอกจากนั้นต้องจับตาสมาชิกตระกูลเย่ที่กำลังคุกเข่าสำนึกผิดอยู่บนภูเขาเย่หลิงซานอย่างใกล้ชิด และต้องแน่ใจว่าพวกเขาคุกเข่าตามเวลาที่ผมกำหนด”
“ผู้ใต้บังคับบัญชาเข้าใจแล้วครับ!”
เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและกล่าวว่า “กลับไปบอกประมุขของพวกคุณว่าหลังจากที่เขาฝังพ่อแม่เสร็จแล้ว ทิ้งทหารกลุ่มหนึ่งไว้เพื่อปกป้องภูเขาเย่หลิงซานพร้อมกับผู้คุ้มกันของตระกูลเย่ แล้วทหารส่วนที่เหลือนั้นพาไปหาเฉินจื๋อข่ายที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงในเมืองจินหลิง แล้วเฉินจื๋อข่ายจะวางแผนจัดการทุกอย่าง เมื่อถึงเวลานั้นผมจะรอเขาอยู่ที่เมืองจินหลิง”
“ครับ คุณเย่ ผู้ใต้บังคับบัญชาจะถ่ายทอดคำพูดของคุณไปให้ประมุขทุกคำพูดอย่างแน่นอน……..”
……
ไม่กี่นาทีต่อมา
เย่เฉินนั่งอยู่ในรถโรลส์-รอยซ์ที่ถังซื่อไห่เป็นคนขับ และมุ่งหน้าไปที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงในเย่นจิงอย่างรวดเร็ว