คำพูดของหัวหน้ากระทรวงทำให้สมิธหายใจออกมาอย่างโล่งอก
ถ้าให้เขาหาเงินห้าล้านนี้มา เขาคงหามาไม่ได้แน่ๆ
ดังนั้น เขาจึงรีบกลับไปที่เทียนเซียงฝู่ เมื่อได้รับเลขบัญชีจากหงห้า เขาก็รีบแจ้งกลับไปที่หัวหน้ากระทรวง ไม่นานหลังจากนั้น เงินห้าล้านดอลล่าก็ถูกโอนเข้ามาในบัญชีของหงห้า
เมื่อเห็นแจ้งเตือนเงินเข้า หงห้าก็นิ่งอึ้ง
เขาไม่คาดคิดเลยว่า จะได้เงินมาอย่างง่ายดายขนาดนี้
เขาไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่ารินชาให้อีกฝ่าย คุยกันแค่ไม่กี่ประโยค อีกฝ่ายไม่ได้แตะชาสักคำด้วยซ้ำ ไม่ทันไรเงินห้าล้านดอลล่าก็ถูกโอนเข้าบัญชีเสียแล้ว
ซึ่งในเงินนี้เป็นของตัวตั้งครึ่งหนึ่งด้วย
หลังจากมั่นใจว่าเขาได้รับเงินแล้ว สมิธก็เอ่ยถามอย่างไม่รีรอว่า “คุณหง รบกวนสอบถามผมจะสามารถเจอคุณเว่ยได้ตอนไหนครับ?”
หงห้ามองเวลา เอ่ยพูดขึ้นมาว่า “คุณก็เห็นว่าตอนนี้ดึกมากแล้ว วันนี้คงไม่เหมาะเท่าไหร่ คุณกลับไปรอที่โรงแรมก่อนไหม ถ้าผมตกลงเวลากับคุณเว่ยเสร็จแล้ว จะโทรแจ้งคุณอีกที”
สมิธเอ่ยถามว่า “ถ้าเป็นพรุ่งนี้ได้ไหมครับ?”
หงห้าพูดยิ้มๆ “มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับผม คงต้องรอสื่อสารกับคุณเว่ยก่อนว่าเขาว่างตอนไหน”
พูดจบ หงห้าก็เอ่ยถามว่า “คุณสมิธดูรีบร้อนมาที่นี่ซะขนาดนี้ คงยังไม่ได้จองโรงแรมสินะครับ?”
สมิธพูดอะไรไม่ออก
อย่าว่าแต่จองโรงแรมเลย ตั้งแต่เขาลงจากเครื่องบินจนถึงตอนนี้ ยังไม่มีข้าวตกถึงท้องเลยสักคำ
แต่เขาก็ไม่กล้าบ่นกับหงห้า จึงยิ้มแล้วพูดว่า “ลงจากเครื่องก็ค่อนข้างรีบน่ะครับ ไม่มีเวลาจองโรงแรมเลย”
หงห้าพยักหน้ายิ้มๆ “ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว เดี๋ยวผมช่วงจองโรงแรมที่ดีที่สุดในเมืองจินหลิงอย่างโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงให้คุณเข้าพักก่อนแล้วกัน หลังจากนั้นผมจะไปคุยเรื่องเวลากับคุณเว่ยอีกทีหนึ่ง ได้เรื่องยังไงแล้ว ผมจะบอกคุณทันทีนะครับ”
ขณะที่พูด หงห้าก็เอ่ยขึ้นอย่างใจกว้างว่า “คุณมาที่นี่คนเดียว กับสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยอย่างนี้คุณคงไม่สะดวกเท่าไหร่ ให้ผมเป็นธุระให้ดีกว่าครับ”
สมิธเองก็ไม่รู้จะทำยังไง จึงทำได้เพียงพยักหน้าตกลง แล้วพูดว่า “งั้นรบกวนคุณหงด้วยนะครับ”
หงห้าพูดยิ้มๆ “คุณสมิธเกรงใจกันเกินไปแล้วครับ คุณเองก็ถือว่าเป็นลูกค้าคนสำคัญของผม เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ไม่เห็นจำเป็นต้องเกรงใจอะไรเลย”
พูดจบ เขาก็กวักมือเรียกลูกน้องคนหนึ่งเข้ามาหา แล้วเอ่ยสั่งว่า “นายขับรถไปส่งคุณสมิธที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงหน่อย เดี๋ยวฉันโทรไปแจ้งกับผู้จัดการเฉินที่โรงแรมอีกที”
ลูกน้องพยักหน้า แล้วหันไปพูดกับสมิธว่า “สวัสดีครับคุณสมิธ เชิญตามผมมาได้เลยครับ”
สมิธคิดอะไรขึ้นมาได้ จึงพูดกับหงห้าว่า “คุณหง รบกวนฝากบอกประธานเว่ยด้วยนะครับ เรื่องวางขายยากระเพาะเก้าเสวียนในอเมริกา ผมได้ทำเรื่องอนุมติผ่านแล้ว FDAจะส่งหลักฐานการอนุมัติมาให้บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนในไม่ช้า ถ้าได้รับการอนุมัติแล้วก็สามารถวางขายในอเมริกาได้อย่างเป็นทางการ หวังว่าข่าวนี้จะทำให้เขาดีใจสักเล็กน้อยก็ยังดีนะครับ”
หงห้าหัวเราะออกมา แล้วพูดว่า “ไม่ต้องห่วงๆ ผมจะนำข่าวนี้ส่งต่อให้ประธานเว่ยทราบแน่นอน”
สมิธถอนหายใจอย่างโล่งอก จากนั้นก็เอ่ยขอบคุณหงห้า แล้วเดินตามลูกน้องคนนั้นออกไปจากเทียนเซียงฝู่
ทางด้านหงห้ารีบรายงานสถานการณ์ให้เย่เฉินทราบในทันที
เขาโทรหาเฉินเย่ เมื่อปลายสายกดรับก็กล่าวรายงานว่า “อาจารย์เย่ สมิธโอนเงินห้าล้านดอลล่าเข้ามาในบัญชีผมแล้ว!”
เย่เฉินเอ่ยพูดอย่างประหลาดใจ “ไวขนาดนี้เลยเหรอ?”
“ใช่ครับ” หงห้าพูดยิ้มๆว่า “เขาบอกว่าขอกลับไปคิด แต่ไม่ถึงชั่วโมง เงินก็โอนเข้าบัญชีมาแล้ว”