หลังเลิกเรียนในวันศุกร์ 

 

ผมกับทาคายูกิไปที่ร้านขายของไอดอลหน้าสถานี 

 

แน่นอนว่าพวกเรามาซื้อของไปชมคอนเสิร์ตของวง DDG ในวันเสาร์นี้ 

 

ตอนแรกพวกเราว่าจะมาซื้อวันจันทร์ แต่พอพวกผมเช็คตารางกันแล้วก็พบว่าผมต้องทำงานและทาคายูกิก็มีกิจกรรมชมรม จึงเหลือวันว่างแค่วันเดียวก็คือวันศุกร์ 

 

เมื่อเราเข้ามาในร้าน เราก็พบกับสินค้ามากมายทั้งของเหล่าไอดอล วงดนตรีและดาราดัง 

 

และเนื่องจากว่าพรุ่งนี้มีงานคอนเสิร์ตของ DDG จึงมีมุมสินค้าพิเศษของวงที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากทางเข้าร้าน เจ้าทาคายูกิจึงรีบไปที่ตรงนั้นและเริ่มเลือกของอย่างตั้งอกตั้งใจ 

 

ผมที่ไม่ได้สนใจจะซื้ออะไรจึงเดินชมของต่างๆในร้าน 

 

มีของต่างๆมากมายที่ถูกวางขายอยู่ในร้านอย่างเช่นของจำพวกโปสเตอร์ 

 

ในหมู่สินค้าวงดนตรีและไอดอลมากมายที่วางขายนั้น มุมของวง Angel Girls นั้นดูจะพิเศษกว่าวงอื่นๆเนื่องจากมันตั้งอยู่ข้างๆแคชเชียร์เลย 

 

แม้ซาเองุสะซังยะออกจากวงไปแล้ว แต่ความโด่งดังของวงๆนี้ก็ยังมั่นคงไม่สั่นคลอน สินค้าของวงนี้จึงกินพื้นที่มากที่สุดในร้าน 

 

ขณะที่ผมกำลังมองดูของอยู่ก็เหลือบไปเห็นตู้โชว์ตู้ใหญ่ที่ตั้งอยู่ข้างๆ 

 

ผมลองมองเข้าไปดูก็พบเข้ากับรูปภาพของซาเอซุสซังที่ลงลายเซ็นไว้ เสื้อเชิ้ต พัดและสิ่งของอื่นๆที่ถูกจัดวางไว้อย่างดี 

 

โอ้ นั่นมันลายเซ็นของซาเองุสะซังนี่นา! ผมทึ่งไปเลยเมื่อได้เห็นราคาของมัน 

 

ในตู้โชว์มีของเกี่ยวกับสมาชิกคนอื่นๆของวง Angel Girls อยู่ด้วยแต่ทุกอย่างนั้นราคาถูกกว่าของซาเองุสะซังราวสามเท่าได้ 

 

“ยินดีต้อนรับครับ คุณเป็นแฟนคลับของชิโอรินเหรอครับ?” 

 

“หือ? ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ…แหะๆ” 

 

ขณะที่ผมกำลังตะลึงกับราคาอยู่นั้น พนักงานในร้านก็สังเกตเห็นและเข้ามาพูดคุยกับผม 

 

“มันเป็นชื่อเล่นที่ซาเองุสะซังใช้ตอนยังเป็นไอดอลน่ะครับ เนื่องจากเธอมีชื่อว่าชิออนจึงถูกเรียกว่าชิโอริน” 

 

“อืม ทำไมของๆชิโอรินถึงแพงขนาดนี้ครับเนี่ย?” 

 

“เพราะว่าชิโอรินได้ลาออกจากวงไปแล้วน่ะครับ ของๆเธอก็เลยแพงกว่าสมาชิกที่ยังอยู่” 

 

“ทำไมของๆคนที่ลาออกไปแล้วถึงเป็นที่ต้องการขนาดนั้นล่ะครับ?” 

 

พนักงานตอบคำถามของผมด้วยรอยยิ้มกรุ่มกริ่ม ราวกับจะบอกว่าเป็นคนถามที่ดี 

 

“ตามปกติแล้วก็อย่างที่คุณพูด มูลค่าของจะค่อยๆลดลงเมื่อพวกเขาลาออกจากวง แต่ในกรณีของชิออนซังนั้นค่อนข้างจะพิเศษ เธอไม่ได้ลาออกไปเพราะเรื่องอายุหรือขาดความนิยม แต่เป็นเพราะจู่ๆเธอก็หายตัวไปอย่างกะทันหันขณะที่ยังอยู่บนจุดสูงสุด เธอจึงเป็นเหมือนกับตำนานของเหล่าแฟนๆ นั่นคือสาเหตุที่มูลค่าสินค้าของชิโอรินถึงไม่ได้ลดลง มีแต่จะเพิ่มขึ้นยังไงล่ะครับ 

 

นั่นคือเหตุผลที่ผมพยายามเป็นอย่างมากที่จะสะสมสินค้าของเธอ”พนักงานกล่าวอย่างภาคภูมิใจ 

 

“โอ้ น่าคิดถึงเหมือนกันนะเนี่ย” 

 

ขณะที่เราสองคนกำลังสนทนากันอยู่นั้น เสียงของหญิงสาวก็ดังขึ้นด้านหลังของพนักงาน

 

พนักงานคนนั้นตัวค้างทันทีที่ได้เห็นเธอ 

 

ผมจำเสียงเธอได้และรู้ทันทีว่าเธอเป็นใคร 

 

เมื่อผมหันหลังกลับก็เป็นอย่างที่คิด เธอเป็นคนที่นั่งข้างๆผมในห้องเรียนและกำลังส่งยิ้มให้กับผม เธอก็คือซาเองุสะ ชิออน aka “ชิโอริน” อดีตเซ็นเตอร์ของวง Angel Girls อันโด่งดัง 

 

ซาเองุสะซังที่ดูเหมือนกำลังเดินทางกลับบ้าน จึงไม่ได้ส่วมใส่อุปกรณ์ปลอมตัวใดๆ ทุกคนจึงเห็นได้ชัดเจนว่าเธอคือชิออนตัวเป็นๆ 

 

แม้แต่ลูกค้าสาวๆที่กำลังดูาินค้าของไอดอลชายอยู่ยังต้องตะโกนว่า “ตายแล้ว! ไม่มีทางน่า! นั่นชิโอรินไม่ใช่เหรอ?” พวกเขาจ้องมองเราและกระซิบกระซาบกันอยู่ห่างๆ 

 

“ซาเองุสะซัง คุณมาทำอะไรครับเนี่ย?” 

 

“ฉันก็จะไปคอนเสิร์ตของ DDG วันพรุ่งนี้ด้วย ก็เลยมาหาซื้อแท่งไฟน่ะ” 

 

หลังจากที่หายจากความแปลกใจผมก็กล่าวถามซาเองุสะซังถึงเหตุผลที่มาที่นี่ 

 

แล้วเธอก็โบกแท่งไฟในมือไปมาและกล่าวตอบคำถามของผมด้วยรอยยิ้ม 

 

—หือ? วันนี้เธอไม่ทำตัวแปลกๆงั้นเหรอเนี่ย? 

 

สงสัยว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่ผมได้พูดคุยกับเธออย่างเป็นปกติ โดยที่เธอไม่ต้องปลอมตัว 

 

ผมรู้สึกแปลกใจที่ได้เห็นว่าซาเองุสะซังสามารถพูดคุยแบบคนปกติได้ 

 

“คิดถึงจริงๆ โอ้ ฉันเกลียดรูปใบนั้นเพราะมันดูไม่ค่อยสวยเลย” 

 

ซาเองุสะซังกล่าวถึงวันวานตอนที่ยังคงเป็นไอดอล ระหว่างที่มองดูสินค้าของวงที่วางขายปกติ ที่ไม่ใช่ของสำหรับโชว์ 

 

เธอหยิบเสื้อเชิ้ตของวงมาตัวหนึ่งและส่งมันให้กับพนักงานพร้อมกับแท่งไฟในมือ 

 

พนักงานคนนั้นยังคงตกใจการปรากฏตัวของซาเองุสะ แต่เขาก็สามารถตั้งสติและเริ่มทำการคิดเงิน 

 

แต่เขาก็กดปุ่มเครื่องคิดเงินด้วยมือที่สั่นไม่พัก 

 

“ชิโอรินคุณจะรับไป….แบบฟรีๆก็ได้นะครับ” 

 

“ไม่ได้ค่ะ! ตอนนี้ฉันเป็นลูกค้าของคุณค่ะ” 

 

“ค-ครับ!” 

 

รอยยิ้มไอดอลของซาเองุสะซังทำให้พนักงานคนนั้นหน้าแดงและกล่าวออกมาเบาๆ “ไม่คิดเลยว่าผมจะได้เห็นคุณอีกครั้ง” 

 

เยี่ยม นี่สินะซาเองุสะซังในโหมดไอดอล 

 

ซาเองุสะซังในตอนนี้ไม่ใช่นักเรียนในห้องผม แต่เป็นชิโอรินแห่ง Angel Girls 

 

“4538 เยนครับ” 

 

“นี่ค่ะ!” 

 

ซาเองุสะซังจ่ายเงินไปด้วยจำนวนที่พอดีและกล่าวถามว่า “ฉันขอแกะเลยนะคะ” ก่อนที่จะเอาเสื้อออกมาจากถุงพลาสติก และใช้ปากกาเมจิกสิดำที่หยิบมาจากกระเป๋าเซ็นชื่อของเธอลงไป 

 

จากนั้นก็ 

 

“เอ้านี่! เสื้อตัวนี้ฉันให้อิจิโจคุง” 

 

“เดี๋ยวนะให้ผมเหรอ? ทำไมอะ?” 

 

ซาเองุสะซังยังทำคงทำตัวแบบไอดอลเพิ่มเติมคือหน้าที่แดงด้วยความอาย 

 

เมื่อผมรับเสื้อมาอย่างไม่รู้สาเหตุ จากนั้นซาเองุสะซังก็ออกไปจากร้านพร้อมกับกล่าวว่า “งั้นไว้เจอกันนะ” 

 

ผมที่ถูกทิ้งไว้จึงมองดูเสื้อที่เธอให้มา 

 

มันมีถูกเขียนด้วยลายเซ็นแบบเดียวกับในตู้โชว์ 

 

ลายเซ็นใหม่จากชิโอริน! พนักงานที่ตื่นเต้นถามผมว่าเขาขอซื้อต่อในราคา 30,000 เยนได้หรือไม่ แต่ผมก็ตอบไปอย่างสุภาพโดยให้เหตุผลว่าเพิ่งจะได้รับมันมาจากเจ้าของ จะให้ขายต่อเลยมันก็ยังไงๆอยู่ 

 

จากนั้นทาคายูกิที่เสร็จภารกิจจากการซื้อสินค้าของ DDG ก็มาคิดเงิน ก่อนที่เราสองคนจะออกจากร้านไป

 

“พนักงานดูจะท่าทางแปลกๆนะ มีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า?” 

 

“เขาเป็นแฟนคลับของซาเองุสะซังและเธอเข้ามาในร้านตอนที่นายไม่อยู่น่ะ” 

 

“เอาจริงดิ?” 

 

ทาคายูกิเข้าใจสาเหตุทันที 

 

หลังจากนั้นพวกเราก็ไปทานราเมงกันระหว่างทางกลับบ้าน ก่อนที่จะกล่าวลา “ไว้เจอกันพรุ่งนี้”