ยูยะ ชิโระ
เด็กชายผมดำที่วันหนึ่งจู่ๆก็ปรากฎขึ้นที่กิลด์
ถ้าชั้นจำไม่ผิด เขาเคยบอกว่าเขาอายุ 16 ปี
ถึงเขาดูจะเตี้ยไปหน่อยสำหรับอายุเท่านี้ และเขาเป็นเด็กผู้ชายที่หน้าตาบ้านๆทั่วไป
มันก็ไม่ได้ดูแย่หรอกนะ .
.แต่ก็ไม่ได้ดูดีด้วยเช่นกัน
และนั้นทำให้ชั้นสนใจในความเป็นธรรมดาของเขามากกว่าส่วนอื่นๆของเขา. .
เขาเป็นเด็กผู้ชายธรรมดา
เขาหาสมุนไพรระดับสูง มันเป็นสมุนไพรที่ได้รับพรจากเหล่าภูติ และเขาเก็บมันมาเป็นจำนวนมากในการส่งภาระกิจเก็บสมุนไพร นั้นมันเป็นไปไม่ได้เลย
และชั้นได้สืบข้อมูลมาจากกิลด์จึงได้รู้ว่าเขาถล่มรังของพวกออร์คด้วยตัวคนเดียว
ชั้นคิดว่าเขาไม่ใช้ผู้ชายทั่วๆไปแล้วล่ะตอนนี้ . . .
แต่สำหรับชั้นแล้ว เขาก็เป็นเพียงแค่เด็กคนหนึ่งที่คิดแต่เรื่องลามกได้ตลอดเวลา
แต่ถึงอย่างงั้น ชั้นก็ไม่ได้รังเกียจหรอกนะ กับยอมรับมันด้วยซ้ำ ทั้งๆที่จุดยืนของเขาเป็นไอ้บ้าที่มีแต่เรื่องลามกในหัว
พอมาคิดถึงตอนนั้น ชั้นคิดว่าชั้นเหนือกว่ายูอยู่มาก และมันอาจจะดูทุเรศถ้าปล่อยเขามาทำภารกิจที่นี้ด้วยตัวคนเดียว ชั้นเลยพยายามจะช่วยเหลือเขาในหลายๆอย่างในการทำภารกิจปราบบาซิลิสก์
ถึงตอนนี้ ชั้นกลับคิดว่าไม่น่าคิดอย่างงั้นเลย เพราะสถานการณ์ตอนนี้มันดูคับขันมาก
คลื่นแห่งความสิ้นหวังถาโถมในใจชั้น
มันกลับถูกยูยะ ทำลายมันด้วยเพียงหอกสั้น. .
ชั้นในตอนนั้นคิดว่ายังไงก็ไม่รอดจากการถูกพวกบาซิลิสก์ล้อมรอบแน่นอน ในใจคิดแค่ว่าจะต้องหนีจากที่นี่
ทิ้งยูยะและเด็กสาวเอลฟ์
ชั้นจะต้องหนีเท่านั้น . . .
ถึงมันจะน่าอับอายก็เถอะ . . .
ในตอนนั้น ตอนที่ชั้นกำลังตกอยู่ในความสิ้นหวัง มีเสียงหนึ่ง เสียงที่อ่อนโยนกำลังปลอบโยนชั้นคนนี้
ในอ้อมแขนของยูยะ ลิลลิรูริกำลังสลบ เขาส่งเธอมาให้กับชั้น
กับชั้นที่สิ้นสภาพ
ชั้นพยายามจะปฎิเสธ
แต่หลังจากนั้นแปปเดียว . . .
ชั้นก็ได้เห็นอะไรบางอย่างที่ไม่เคยได้เห็นมาก่อนในชีวิต . .
มันเป็นการเหยียบย่ำอยู่ฝ่ายเดียว
ยูยะ . . .
ผู้ซึ่งกำลังยำบาซิลิสก์อยู่ฝ่ายเดียว
ชายผู้ซึ่งดูธรรมดาแต่ตอนนี้ช่างแตกต่างโดยสิ้นเชิง
แค่หอกเพียง 7 อัน
พวกมอนเตอร์ถูกกำจัดจนหมด . . .
มันแทบจะในทันที . . .
เขาจัดการมันในทันทีเลย
ชั้นคิดว่าตอนนี้ชั้นต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
รึว่าตอนนี้ชั้นเห็นภาพลวงตา
ชั้นถึงกับเข่าอ่อนหลังจากที่ได้เห็นการต่อสู้นั้น . .
มันดูเหมือนกับการต่อสู้ของผู้กล้าในตำนานผู้ลึกลับคนนั้น. . .
และ เขาคนนั้น . . .
คนที่ทำเรื่องเหลือเชื่อ
เขาหันมาทางชั้น และพูดบางอย่าง
[ บูชาผมสิครับ ชมผมสิครับ ]
มันเหมือนกับคำพูดของเด็กๆ. .
ใช่แล้ว มันเท่มากเลย. . .
ในตอนนั้นชั้นอมยิ้มในใจและกำลังจะพูดแบบนั้นออกไปแต่ . . .
มันไม่มีเสียงของชั้นออกมา
ความรู้สึกถึงความตายกำลังปกคลุมชั้น
หลังจากชั้นถูกจ้องโดยสิ่งนั้น ชั้นรู้ได้ทันทีชั้นตายแน่นอน
สีของมันไม่เหมือนทั่วๆไป มันเป็นบาซิลิสก์ตัวใหญ่กว่าปกติมาก
มันเป็นจ่าฝูงของกลุ่ม. . .
คริสตัลสีแดงที่ร่างกายของมันเข้มข้นราวกับสีของเลือด สัตว์ประหลาดของแท้
มันอยู่นั้น . .
ข้างหลังยูยะ
มันเปิดดวงตาสีทองของมัน ” ดวงตาคำสาป ”
แย่แล้ว ชั้นหลบไม่ทันแล้ว
ถึงร่างกายของชั้นยังไม่แข็งเพราะมัน . .
แต่เพราะชั้นกลัวสุดขีดจึงขยับไม่ได้
แต่ในตอนนั้นมันกลับไม่ได้พุ่งมาโจมตีที่ชั้น . . .
มันกำลังเข้าใกล้ยูยะ
อย่างช้าๆ
อย่างช้าๆ . .
มันน่าตกใจมาก กับร่างกายอันใหญ่โตของมัน
ของแบบนี้มันมีอยู่ได้ยังไงกัน
ตอนนั้นคำถามได้ผุดขึ้นมาในหัวชั้น มันเป็นไปได้ยังไงที่มันตัวใหญ่กว่าบาซิลิสก์ธรรมดาขนาดนี้ มันใหญ่กว่า 2-3 เท่าตัวเลยนะ แต่ชั้นก็ไม่สามารถพูดในสิ่งที่คิดนั้นออกมาได้
เพราะดวงตานั้นมันทำให้ชั้นจมดิ่งอยู่ในความกลัว. . .
ชั้นทำอะไรไม่ได้เลย เพราะมันจ้องอยู่
ถ้าชั้นขยับ ชั้นมั่นใจเลยว่าจะตายในทันที
เรื่องในหัวของชั้นวิ่งกันวุ่น . . .
ร่างของชั้นสั่นราวกับว่ามันกำลังจะพัง. .
ปากของชั้นสั่นเป็นเจ้าเข้า
ชั้นควบคุมตัวเองอะไรไม่ได้เลย. . .
แม้ตอนนั้นชั้นควบคุมตัวเองไม่ได้เพราะความกลัว แต่มีเสียงดังขึ้นในหัวของชั้น
“มันจะต้องไม่เป็นไร คอยดูนะ ยูยะเขาแข็งแกร่งขนาดนั้น เขาฆ่ามันได้สบายๆแน่นอน เธอจะถูกมันฆ่าหรอ อย่าโง่ไปหน่อยเลย เธอกังวลจนเกินเหตุแล้วนะ”
จากเสียงนั้น . .
ชั้นรู้สึกถึงหนทางที่จะรอดไปได้ . .
ใช่แล้ว
เขาแข็งแกร่งมาก
จากท่าทีของเขาในตอนนี้เขาคงกำลังคิดเรื่องลามกเหมือนพวกโง่
และภาพลักษณ์นั้นมันก็หลอกพวกที่ล้อมเขาไว้เมื่อตะกี้สะสนิท
ใช่แล้วตอนนี้ชั้นกำลังจะถูกหลอกเหมือนเดิมอีกแล้ว . . .
เพราะงั้น เขาถึงทำท่าราวกับไม่รับรู้ถึงอะไรบางอย่างที่กำลังมาด้านหลังเขา. .
ขณะที่ในหัวของชั้นกำลังคิดถึงเรื่องพวกนี้อยู่. . .
มีอีกเสียงได้ดังขึ้นมา
“แล้วถ้า . .ถ้าเกิด ยูยะเขาไม่สังเกตุเห็นจริงๆละ ยูยะเขา . .เขากำลังจะถูกมันกินนะ!!”
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ใช่แล้ว
อะไรจะเกิดขึ้นถ้าหากเขาไม่สังเกตเห็นมันจริงๆ?
ถ้าร่างกายเขาไม่ได้แข็งแกร่ง?
ถ้าเขาถูกกิน? . .
“เขาจะต้องตาย . .เหมือนกับตอนนั้น”
ชั้นจำมันได้ดี. .
เมื่อ หลายปีก่อน ตอนที่ร่างของพี่ชายชั้นถูกกินโดยมอนเตอร์ . .
เขามันบ้า . .
และเขาไม่ได้มองฉันเป็นน้องสาวแท้ๆแต่เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง
แต่ก็นะ ชั้นไม่ได้เกลียดเขาหรอก และเขาบ้าๆบอๆ เหมือนกับ ยูยะเลย
อีกแล้ว . .
ชั้นกำลัง จะสูญเสียเขาไปอีกคนแล้ว
ขณะที่ชั้นกำลังคิดว่า
ยูยะกำลังจะถูกฆ่า นั้น
ในอกของชั้นรู้สึกราวกับใจสลาย
ชั้นกำลังจะกลายเป็นแบบนั้นอีกแล้ว . .
กลายเป็นคนไร้ความรู้สึกเหมือนกับตอนนั้น?
ชั้นไม่อยากให้เป็นแบบนั้นอีกแล้ว !!
ชั้นพยายามลุกขึ้นอย่างโซเซ ชั้นต้องเตือนยูยะถึงอันตรายให้ได้
ยูยะ . .
ได้โปรดสังเกตเห็นสักที
คำพูดที่สั่นเครือของชั้น
มันส่งไปไม่ถึงเขาเลยสักนิด
และตอนนั้นเองตอนที่คำพูดของชั้นส่งไปถึงเขา . .
ยูยะถูกทุบเป็นชิ้นๆ . .
หลังจากถูกคำสาปนั้นจนกลายเป็นหิน ร่างของเขาถูกทำลายโดยเขี้ยวนั้น
ร่างของเขาที่ตอนนี้กลายเป็นหินนั้น . .
ตอนนี้เหลือเพียงแค่ครึ่งเดียว. .
ล้อชั้นเล่นรึปล่าว ?
ยูยะ เนี้ยนะตาย?
อิก !!!
มันมองมาทางนี้ !!
ดวงตานั้นไม่ได้ทำให้ชั้นกลายเป็นหิน
เพราะยังไงซะชั้นก็ขยับไม่ได้อยู่แล้วเพราะความกลัว
และตอนนี้มันก็กำลังจะกินชั้นอีกคน . . .
แม้มันจะเปลี่ยนยูยะให้กลายเป็นหินและฆ่าเขาไปแล้ว . .
ตอนนี้มันคงคิดจะกินพวกชั้นต่อสินะ
พวกเราจะถูกเขี้ยวนั้นกัด
และเคี้ยว และตายไประหว่างที่เจ็บปวดในปากของมัน
ประสบการณ์ของความกลัวในอดีตนั้น มันเทียบไม่ได้เลยกับตอนนี้
ขาของชั้นที่พึ่งจะยืนขึ้นมาได้ตอนนี้ได้ อ่อนพับลงที่พื้น. .
ชั้นพยายามที่จะลุกขึ้นเพื่อวิ่งหนี . .
แต่เอวของชั้นมันกับไม่ทำตามคำสั่ง
ในตอนนี้
เหมือนมันกำลังเล่นกับเหยื่อ
มันค่อยๆคลานเข้ามา
ช้าๆ
อย่างช้าๆ . . .
[ ไม่ . . ไม่นะ !!! ]
ความกลัวของชั้นพุ่งขึ้นสูงถึงขีดสุด
ที่ระหว่างขาของชั้น . .
มีบางอย่างที่อุ่นไหลออกมา
แต่ตอนนี้ไม่ใช้เวลาที่จะต้องมาละอายใจกับมัน . .
เพราะตอนนี้มันกำลังใกล้เข้ามา . .
ชั้นอยากจะหนีไปให้ไกลๆ
ทิ้งความสิ้นหวังนี้ไว้เบื้องหลัง
อาจเพราะมันดูสนุกเมื่อเห็นสิ่งที่ชั้นทำ
จากที่เคยเคลื่อนทีอย่างช้าๆ
ตอนนี้มันพุ่งมาด้วยความเร็วอย่างกะทันหันราวกับสนุกกับสถานการณ์ของชั้นในตอนนี้
และนั้น ปากขนาดใหญ่นั้น มันเปิดกว้างมาแล้วที่ชั้นแล้ว . .
ชั้นไม่มีทางหนีไปใหนได้เลย . .
ในตอนที่ชั้นกำลังคิดอย่างนั้น ชั้นได้ยินเด็กสาวที่สลบอยู่พูดขึ้นมา . .
[ . .อือ . .ยู . . ]
ใช่แล้ว
ชั้นอุ้มเธออยู่
ลิลลิรูริ
ในอ้อมกอดของชั้น . .
เด็กสาวที่ตกอยู่ในฝันร้าย. .
อย่างน้อยที่สุด . .ก็ขอให้เด็กสาวคนนี้ผ่านมันไปได้อย่างสงบ
ชั้นจำความรุ้สึกนั้นได้ดี . .
ความรู้สึกของกอดแม่
ความอบอุ่นและอ่อนโยนที่มาจากแม่ของชั้น
ในตอนนั้นชั้นได้ทำใจแล้ว . .
พวกเรากำลังจะถูกกินโดยบาซิลิสก์
ชั้นได้หลับตาลง . .
.
.
.
.
ความรู้สึกเจ็บ . .
ทำไมยังมาไม่ถึง?
ไม่รุ้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน . . .
ความเจ็บปวดนั้นมันไม่มีทีท่าว่าจะมา
มันเกิดอไรขึ้นกัน . .
บาซิลิสก์มันเล่นกับพวกเราต่อหรอกหรือ?
มันอยากจะเห็นชั้นทำหน้าหมดอาลัยตายอยากอีกหรอ?
มันเป็นเพียงความคิดเดียวที่ชั้นคิดออกในขณะนี้ . .
ความกลัวเริ่มปกคลุมภายในใจชั้น . . .
เมื่อชั้นคิดถึงมัน
มันแปลกมาก ชั้นรู้สึกสั่นๆที่ใต้เท้าของชั้น
มันเป็นความรู้สึกของอะไรบางอย่างที่ใหญ่มากๆ ล้มลงมา . . .
[ อ้า—- ]
สิ่งแรกที่ชั้นเห็นหลังจากที่ลืมตาขึ้นมันเป็นหัว . .
มันไม่เหมือนกับหัวทั่วๆไป
มันเป็นหัวของบาซิลิสก์ตัวสีแดง . .
และสิ่งที่ชั้นเห็นต่อมา . .
ร่างที่ยืนอยู่บนร่างของบาซิลิสก์ที่ไร้หัวนั้น
กำลังถืออะไรบางอย่างที่เปล่งแสงอยู่ในมือ
ร่างของเด็กชาย . . .
ดาบที่ส่องแสงนั้น มันราวกับแสงของดวงดาวที่ถูกรวบรวมไว้ที่ดาบ
และคนที่ถือมันไว้ ยูยะ. .
[ ยู ยะ . . ]
ชุดของเขาตอนนี้ขาดออกจากกัน . .
ร่างที่เปลือยท่อนบน
เขาทำหน้าจริงจังที่สุดตั้งแต่เคยพบกับเขามา . .
[ . . . . . . ผมขอโทษจริงๆครับ ทรีซัง ]
ยูยะ เหมือนเขากำลังขอโทษ มันเป็นภาพที่ไม่น่าเชื่อ
เหมือนเขาพร้อมจะร้องไห้ออกมา. . .
เหมือนเขากังวลอะไรบางอย่าง
และนั้นทำให้เขาขอโทษออกมา . . .