ตอนที่ 64 ช่วงเวลาวิกฤต คืออะไร
รุรุซังดมและเล่นผมของผมมาสักพักแล้ว……ก็เหมือนปกติเลย
ทำไมกันล่ะ
อะ、นี่คือสิ่งที่เรียกว่ายันเดเระใช่ไหม？
ไม่สิ、ผมไม่คิดว่าเธอจะชอบผมเป็นพิเศษขนาดนั้น……เดาว่าเป็นแค่กรอบของความน่ารัก แต่ใช่ไหมนะ
จ๊า ผมเดาว่าเหมือนกับการเอาสุนัขหรือแมวตัวโปรดของคุณไปจากคุณล่ะนะ
“……ฮารุจัง、นอนกับเด็กคนนี้มาตลอดเลยเหรอ”
“ดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างงั้นครับ”
ถึงลิลี่ซังจะเป็นลมไปซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ตามเน๊ะ
“จิโฮะจัง、ทำไม”
“ฮี่っ……มะ、ไม่มีอะไรค่ะ、ด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัยค่ะ……”
คุชิมะซังกำลังกลัว
อ้าー、ดู ๆ แล้วมีพลังพอ ๆ กับแม่แมวที่ลูกแมวถูกพรากไปเลยเน๊
แล้ว、ผมก็ติดอยู่ตรงกลาง
ข้างหลังของผม ผมสัมผัสได้ถึงต้นขออันอ่อนนุ่ม หน้าอกอันอ่อนนุ่ม และเส้นผมอันนุ่มสลวยของลิลี่ซัง ส่วนรุรุซังอยู่ตรงหน้าผม……รู้สึกเหมือนกำลังโดนขี่ ที่ถึงแม้จะไม่ได้ขี่อยู่จริง ๆ ก็ตาม
ผมหมายถึงโดนแซนวิช
ความรู้สึกอ่อนนุ่มบนหลังของผม มือและต้นขาของรุรุซังบนต้นของผม และด้านหน้าของเธอคือหน้าอกซึ่งดูขยายขึ้นเล็กน้อยเนื่องจากการเสริมทรง
เป็นสวรรค์สำหรับผมซึ่งยังเป็นผู้ชายอยู่ภายในเลย……ทำไมถึงเป็นแบบนี้กันเน๊
ไม่สิ ม๊า、ลิลี่ซังยังต้องอยู่บนเตียง และผมก็ต้องอยู่บนเตียงด้วย เราทั้งคู่จึงอยู่บนเตียงด้วยกัน
รู้สึกว่าจะเป็นตรงนั้นเองที่ทำให้รุรุซังกระโดดขึ้นมาทับผมแล้วตะโกนว่า「แค่สองคน ขี้โกงที่สุดเลย！！」
แล้วผมควรจะพูดยังไงดีล่ะ？
เธอ、มีเด็กผู้ใส่กระโปรงที่นั่งแยกขาออกจากกันทับอยู่บนตัวผม ดังนั้นถ้าผมมองลงไปก็จะเห็นสีขาว……ผมเห็นหมดแล้วน๊า
ม๊า คิดว่าคงไม่เป็นไร เพราะเด็กคนนี้ก็เคยเข้ามาโจมตีในห้องอาบน้ำมาแล้ว
บางทีเทียบกับการเห็นอะไร ๆ จนหมดแล้ว ก็อาจจะสายเกินไปที่จะแค่ดูเท่านี้
พูดอีกอย่าง สำหนับเด็กคนนี้ ผมเป็นแค่เด็กผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย
เห็นได้ชัดว่านั่นคือสิ่งที่เธอตัดสินใจแล้ว
มันน่าเศร้านิดหน่อย แต่ก็ช่วยไม่ได้เน๊ะ……ก็ผมไม่เหลือองค์ประกอบของความเป็นชายเลยสักนิด
กลายเป็นสาวน้อยอย่างสมบูรณ์แบบเน๊ะ
ทั้งที่ได้ยินและรู้ว่าผมเป็นผู้ชาย พวกเธอก็ตัดสินใจว่า「ไม่ใช่ผู้ชายหรอกน๊า」
ผมได้ยินมาว่าเมื่อผู้หญิงพบกับใครสักคน พวกเธอจะจำพวกเขาว่าเป็นเพศตรงข้ามหรืออย่างอื่นหรือไม่ขึ้นอยู่กับการพูดคุยกันครั้งแรก
ในฐานะผู้ชาย ผมก็อยู่ในกรอบนั้นเช่นกันเน๊ะ
「เป็นอย่างอื่น」ที่อยู่นอกกรอบ「ผู้ชายที่สามารถเอามาเป็นแฟนของฉันได้」
อะ、ออกจะน่าเศร้านิดหน่อย
“……ฉันต้องใช้เวลาหลายวันกว่าที่จะสามารถเข้าใกล้ขนาดนั้นได้แท้ ๆ”
“ฮี่っ……”
เอ๊ะ？
ไม่ใช่ว่าเธอเกาะติดผมมาตั้งแต่วันแรกแล้วเหรอ ……。
『อะ、อาโน……？』
“รุรุซังรุรุซัง、เด็กคนนี้ฟังภาษาญี่ปุ่นไม่ออกครับ เธอไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพูดหรอกครับ”
รุรุซังดูเหมือนจะอิจฉาที่ผมสนิทกับผู้หญิงคนนี้ ทั้งที่พึ่งจะเจอกันวันนี้
เด็กผู้หญิงมีความอารมณ์เสียและกลายเป็นคนดื้อรั้นในระดับที่ไม่เท่ากันเน๊ะ
แต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะตอนที่ผมคิดว่าเธอจะปีนขึ้นมาบนเตียง เธอก็ใช่วิธีกระโดดทับผมแทนจริงไหม？
“นุ่มขนาดนั้นเลยเหรอ？ เน๊”
“เอ๊ะ？ อะ、ครับ、นั่นสินะครับ？”
“――――――เห๊ぇ……”
“ฮะ、ฮารุซ๊าง……คำตอบแบบนั้น……”
“？ มีอะไรเหรอครับ คุชิมะซัง”
คุชิมะซังกำลังมองพวกเราจากมุมห้อง
อะไรน่ะ？
คุณเห็นสิ่งที่น่ากลัวเหรอ？
แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีประเภทผีเลยน๊าぁ……อะ、หรืออาจจะเป็นวิญญาณ？
ก็ที่นี่โรงพยาบาลล่ะน๊า
“……ไม่เป็นไรแน่นะคะ？ ฮารุซัง……”
“ก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นหรอกครับ？ พอคุ้นเคยแล้วน่ะ”
ฉันไม่เคยเห็นประเภทผีนอกดันเจี้ยนมาก่อน แล้วก็ไม่เคยเห็นวิญญาณด้วย แต่อาจจะไม่น่ากลัวขนาดนั้น
คุณอาจจะตกใจและกลัวจนตัวงอเมื่อเห็นพวกมัน แต่คุณสามารถเอาชนะมันได้ล่ะ
พอคิดอย่างนั้นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร……เน๊ะ？
“……ฮารุจัง”
“ใกล้”
“ทำไมถึงได้สนิทสนมกับลิลี่จังมากถึงขนาดนั้นล่ะ ชอบเด็กคนนั้นเหรอ”
“ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษครับ ไม่ใช่ว่าพวกเราก็แค่นอนด้วยกันเฉย ๆ เองนิครับ”
“…………………………นอนด้วยกัน……อยู่บนเตียงด้วยกัน……”
“……อ้าぁโม๊ว……ฮารุซัง……”
ยังไงดี รู้สึกดูน่ากลัวนิดหน่อย、รุรุซังน่ะ
ส่วนคุชิมะซังเหมือนกำลังประสบปัญหาบางอย่าง
แต่เนื่องจากเด็กคนนี้มักจะเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ผมจึงรู้สึกว่าตัวเองใจเย็นได้มากขึ้นแล้ว
แม้ว่าจะบอกว่าน่ากลัว เธอก็ไม่ได้จะเข้ามาโจมตีหรืออะไรสักหน่อย
『……อาโน、ฮารุซามะ。 ท่านทางนี้ทำไมถึงโกรธขนาดนั้นกันคะ……？』
『ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ、แต่คงจะแค่มีอารมณ์ฉุนเฉียวเน๊ะ』
“เน๊ぇ、คุยอะไรกันแค่สองคน”
“ไม่ใช่เรื่องสำคัญเป็นพิเศษหรอกครับ”
“บอกมา”
“เอ๋ー”
เธอคืบคลานเข้ามาใกล้จากด้านหน้า
อะ มือทั้งสองข้างที่จับต้นขาของผมอยู่แน่นขึ้น
เพระหน้าเข้ามาใกล้กันมาก ผมจึงถอยห่าง แต่เมื่อถอยห่างก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องถอยหลัง
ถ้าผมถอย ก็จะยิ่งใกล้ชิดกับลิลี่ซังมากยิ่งขึ้น、และความนุ่มนวลที่ด้านหลังหัวจะนุ่มนวลยิ่งขึ้นเมื่อเข้าใกล้ลิลี่ซัง
“ฮารุจัง”
“อะไรเหรอครับ”
“ชอบเด็กที่สวย ๆ สินะ”
“เอ๊ะ？ อะ、ครับ、ลิลี่ซังอยู่ในกลุ่มสวย……？ เน๊ะ？”
อันตราย อันตราย ถ้าคิดไอเดียที่น่าสงสัยต่อหน้าเด็กคนนี้ เธอจะอารมณ์เสียทันที
“……ก็นั่นสิเน๊、ถึงผมของเธอไม่ได้ยาวเท่ากับฮารุจังตอนนี้ แต่ก็ยังยาวและสวย……แถมยังเป็นผมสีเงิน มีความรู้สึกท่าทางขี้อายอย่างที่เด็กผู้ชายชอบด้วย。 หน้าอกของเธอก็ใหญ่กว่าของฉันมาก และเธอก็สูงเพรียวกว่าด้วย’ “
“เอ๊ะ、ผมของรุรุซังก็สวยมากไม่ใช่เหรอครับ”
“……เอ๊ะ”
โอ้、ถ้าผมชมเธอจะออกมาดีไหม？
ผมอาจจะคิดวิธีรับมือตอนที่เด็กคนนี้รู้สึกแบบนี้ได้บ้างนิดหน่อยแล้ว
“ผมของรุรุซังก็ยาวพอสมควรเหมือนกันเน๊ะ ปลายผมก็ชอบจั๊กจี้เวลากระโดดขึ้นมาทับตัวผม”
“ฮะ、ฮารุจัง！？”
เมื่อความกดดันหายไป ผมก็เข้าไปหารุรุซังออกห่างจากความยิ่งใหญ่ดีย์งามที่อยู่ข้างหลัง、เข้าไปจับปอยผมของเธอที่ตกลงมาทางผม
“ผมหยิกนี่ก็สวยจริงไหมครับ ความนุ่มฟูที่ชอบทำให้จั๊กจี้”
“ฮะฮะฮะ ฮารุจัง！？”
“……ฮารุซัง、คุณกล้ามาก……”
『ฮารุซามะ、หรือว่าเดิมทีอาจจะเป็น……อะเฮม』
รุรุซังกำลังออกอาการสับสน
ดีล่ะ、อีกหนึ่งลมหายใจ
“ซู๊ดっ”
“！？！？！？”
“กลิ่นหอม”
“！？！？！？！？！？！？”
“กรี๊ดー……”
『……นั่นคือทั้งหมดที่ทำในไลฟ์สด……ความรัก？ หากบุคคลนี้รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของฮารุซามะอยู่แล้ว……หรือว่าบางที……』
ผมซู๊ดกลิ่นรุรุซัง
เป็นกลิ่นที่ผมเริ่มคุ้นเคยเมื่อเร็ว ๆ นี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผมโดนเกาะติด หรืตอนกำลังงีบหลับ
ยังมีเรื่องอื่นที่อยากคุยกับลิลี่ซัง、แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นในขณะนี้ ดังนั้นโปรดรออีกสักหน่อยเน๊ะ？
“อีกอย่าง ผมของรุรุซัง、เวลาอยู่ในดันเจี้ยนจะเปลี่ยนเป็นสีชมพูหรืออาจจะเป็นสีซากุระ？ ไม่ได้มีความหมายอย่างอื่น นอกจากสวยมากเลยจริงไหมเน๊ะ”
“สะ、สวย……”
เวลาที่ชมเชยหญิงสาว ก็ต้องดูทรงผมและเครื่องประดับของเธอด้วย
ผมรู้สึกเหมือนว่าเคยได้ยินแบบนั้นมาจากที่ไหนสักแห่ง
“เพราะงั้นแล้ว……เน๊ะ？”
“ฮิ๊วっ”
ผมปล่อยมือจากผมของเธอ เธอที่นั่งทับอยู่บนต้นขาของผม เธอค่อย ๆ ซ่อนกางเกงชั้นในที่ถูกผมสามารถมองเห็นได้ช้า ๆ ในเวลาเดียวกันก็โดนผมจับมือทั้งสองข้างไว้
“เน๊ะ？”
“……………………………………ฟุหยู๊”
『ฉันดีใจที่สามารถพูดภาษาท้องถิ่นของฉันได้、ที่สามารถพูดสรุปได้ในตอนนี้……ฮารุซามะ、เป็นสุภาพบุรุษแห่งแคว้นอิตาลี……』
“……ก่อนอื่น、รุรุซัง、โฮร่า、ฮารุซังยังเหนื่อยอยู่เลยนะคะ！”
“……ฮิย๊า……”
ยังไงก็ตามคุชิมะซังที่ปรากฏตัวขึ้นมาพร้อมท่าทางเขินอายเล็กน้อยที่ดูเหมือนรู้สึกดี……ผมหมายถึงเธอนั่งอยู่ตรงมุมจนถึงเมื่อกี้เลยเหรอ ยังไม่ลืมหรอกนะครับ？
แต่ที่แยกรุรุซังออกไป ผมจะยอมยกโทษให้ก็ได้
ผมขาดความแข็งแกร่งที่จำเป็นนั้น
“ลิลี่ซัง、อ่อนแอมากจนเป็นลมไปหลายครั้ง แค่พยายามลุกขึ้นนั่งก็ด้วยครับ”
“……ไม่คิดว่าจะเหนื่อยขนาดนั้น……ไม่สิ ก็คงเป็นอย่างงั้นค่ะ”
“ครับ เห้”
“อะ、ตอนนี้เธอดูเหมือนกับรุรุซังนิดหน่อยเลยครับ บางทีอาจเป็นเพราะผมที่ทำให้เหนื่อยก็ได้”
“……ค่ะ……อย่างน้อยก็พูดได้ว่าเพราะฮารุซัง……”
ดูเหมือนว่าคุชิมะซังจะใช้ศิลปะการต่อสู้รูปแบบคลาสสิกในการบกรุรุซังขึ้น
หรือควรจะพูดว่ากำลังแบกไว้บนไหล่เธออยู่ดี
ทีมกู้ภัยสุดยอด
คุชิมะซัง、แน่ใจว่าเธอไม่ได้เพิ่มเลเวลตัวเองในดันเจี้ยนมากนัก
“คุณไม่สามารถพักผ่อนได้หากว่าพวกเรายังอยู่ที่นี่ และเนื่องจากพวกเราไม่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้ ดังนั้นจะอยู่ในห้องแยกต่างหากค่ะ”
“ครับ、ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น”
“สมาร์ทโฟน อยู่บนโต๊ะค่ะ กรุณาปิดโหมดเงียบออกด้วยเน๊ะ？”
“เกี่ยวกับโหมดเงียบ ขอโทษครับ”
อนึ่ง ผมยังแอบหลบหนีอยู่เน๊ะ
ในเวลาเช่นนี้ เป็นความคิดที่ดีที่จะขอโทษแบบไม่เป็นทางการไปพร้อม ๆ กันเลย
เมื่อห้องเริ่มเงียบสงบ ผมก็ย้ายออกจากเตียงนุ่ม ๆ แล้วเดินไปข้างเตียง
มีสวรรค์อยู่ แต่กลับรู้สึกไม่ดีเลย
『……ฉันต้องขอโทษมาก ๆ เลยนะคะ เป็นเพราะฉัน』
『ไม่เป็นไรหรอกครับ？ เด็กคนนั้นชอบทำแบบนั้นบ่อย ๆ อยู่แล้ว』
『……จะ、ดีแล้วเหรอคะ……』
『อืม จะพูดยังไงดีล่ะ、เด็กผู้หญิงก็มีความอิจฉากันอยู่แล้วนะ』
……ดีล่ะ เพราะว่าผมเป็นสาวน้อย ทำให้การที่ถูกพัวพันด้วยขาและร่างกายของเด็กคนนั้นนั้นจนสมบูรณ์ ไม่ได้ทำให้ผมกังวลเลยเน๊ะ
『อิจฉา……อีกคนก็ด้วยเหรอคะ？』
『อะ、คุชิมะซัง？ เด็กคนนั้นเป็นคนประเภทที่คุณต้องเอาใจใส่เป็นครั้งคราวครับ』
『……เช่นนั้นแล้ว เข้าร่วมทั้ง ３ คน……』
『อืม、ทั้ง ３ คนเลย、เพราะมาที่บ้านผมทุกวันเลยครับ』
『！？』
◇
【ข่าวร้าย・ความโกลาหลวุ่นวาย、แก้ไขได้ด้วยทักษะของฮารุจัง】
【ข่าวดี・เราสามารถบันทึกสังเกตการณ์พื้นที่ยูริอันอุดมสมบูรณ์ไว้ได้】
【ข่าวดี・โอเน่โชตะมากเกินไปจนฉันแย่แล้ว】
【แต่จะพูดไปแล้ว、ฮารุจังจริง ๆ แล้ว……อายุเท่าไหร่กัน？】
【ในทะเบียนครอบครัวก็นะ】
【ว่าไปแล้วก็เหมือนโดนต่อยแล้วต่อยอีกเลย？】
【ดูเหมือนจะไม่มีเลยน๊า】
【แต่ช่างน่าอิจฉา】
【อ้า……จริง】
【กลายเป็นแซนวิชอยู่ครู่หนึ่งเน๊ะ】
【ดีย์……】
【กรุณาประชุมให้เสร็จโดยเร็ว ไม่เช่นนั้นเด็กรอบตัวฮารุซังจะ＊＊＊＊＊＊＊ฉัน】
【พักผ่อนจนกว่าการประชุมจะเสร็จสิ้น】
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 64
งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง
ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）
“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”
“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”
หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ