บทที่ 22 พฤกษาสวรรค์คือคันเบ็ด เส้นเอ็นมังกรคือสายตกปลา
“พวกเจ้าเข้าใจผิดกันไปหมดแล้ว นี่ไม่ใช่แมวของพวกเจ้า แต่เป็นแมวของข้า มันชื่อเสี่ยวไป๋ ข้าเลี้ยงมันมาหลายปีแล้ว!”
หลี่จิ่วเต้ากล่าวออกไปโดยไม่ลังเล
เขารู้จักนักตกปลาของทั้งสองฝั่งแม่น้ำ หากลั่วเซี่ยวและคนที่เหลือคิดใช้กำลัง เขาก็จะเรียกนักตกปลาทั้งสองฝั่งแม่น้ำให้มาช่วยเขา
แม้ว่าลั่วเซี่ยวกับอีกสองคนจะดูแข็งแกร่ง แต่สองฝั่งแม่น้ำตอนนี้ก็มีนักตกปลามากกว่ายี่สิบคน
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงไม่กลัวลั่วเซี่ยวกับอีกสองคน!
“เสี่ยวไป๋?”
ลั่วเซี่ยวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
มนุษย์ผู้นี้กล้าเล่นละครต่อหน้าพวกเขาด้วย…
“หุบปาก!”
ชายในชุดคลุมสีแดงเอ่ยเสียงเย็น สีหน้าของเขาเปี่ยมไปด้วยความเหลือทน ราวกับขี้เกียจเกินกว่าจะเอ่ยคำใด
ไยต้องมาเจรจากับมนุษย์ธรรมดาด้วย?
เขายื่นมือออกไปหมายจะตบหลี่จิ่วเต้าให้ตาย
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้เอง จู่ ๆ ก็บังเกิดลมกระโชกแรง ต้นหลิวขนาดใหญ่สั่นไหว กิ่งของมันแกว่งไปมาอย่างไม่เป็นระเบียบ และชายชุดแดงก็ถูกมันม้วนโยนทิ้งไป!
ไม่ใกล้ไม่ไกลมีภูเขาลูกเล็กตั้งอยู่ ชายชุดแดงลอยไปกระแทกกับยอดภูเขา จนหินบนภูเขากลิ้งลงมาทับชายชุดแดง ฝังร่างทั้งเป็นอยู่ในนั้น!
เมื่อเห็นภาพนี้ หลี่จิ่วเต้าก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา “กระทำชั่วเข้ามาก ๆ ย่อมตกตายเป็นปกติ เห็นหรือไม่เล่า ภูตผีวิญญาณในธรรมชาติยังมิอาจทนได้ จงจำไว้ความชั่วร้ายจะได้รับความชั่วตอบแทน อย่าได้ทารุณแมวอีก”
ในสายตาของชายหนุ่มนั้น ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นอุบัติเหตุ
บังเอิญว่าลมแรงเกินไปจนทำให้ต้นหลิวส่ายไปมา แล้วกิ่งของมันก็เผลอกระแทกชายชุดแดงจนกระเด็นออกไปถึงยอดเขา
อย่างไรก็ตาม ในสายตาของลั่วเซี่ยวและชายชุดแดงอีกคนกลับไม่เป็นเช่นนั้น
พวกเขาตกตะลึงจนผมบนหัวลุกซู่ ดวงตาของพวกเขาจับจ้องไปยังต้นหลิวใหญ่ สีหน้าซีดเผือดราวกับเห็นผี
ชายชุดแดงคนนั้นแข็งแกร่งเพียงใดพวกเขาย่อมรู้ แต่เขากลับถูกมันกวาดทิ้งไปอย่างง่ายดายเสียอย่างนั้น
ได้อย่างไร?
เป็นไปไม่ได้!
ต้นไม้นี้ต้องไม่ธรรมดาเป็นแน่!
พวกเขายังไม่ทันรู้ตัว ชายชุดแดงก็ถูกกวาดทิ้งไปเสียแล้ว นี่มันน่ากลัวยิ่งนัก!
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สัมผัสทางวิญญาณของพวกเขาได้รับบ่มเพาะมาอย่างเต็มที่ แต่กลับไม่สามารถตรวจจับขอบเขตของต้นไม้ต้นนี้ได้ นี่ไม่ใช่ว่า ความแข็งแกร่งของต้นไม้ใหญ่นั้นสูงกว่าพวกเขาหลายเท่าหรอกนะ!
ฟิ้ว!
เวลานี้เอง ลมกระโชกแรงพัดมาอีกครั้งและต้นไม้ใหญ่ก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง กิ่งก้านของมันก็แกว่งไปมากขึ้นและมากขึ้นไปอีก
ลั่วเซี่ยวกับชายชุดแดงอีกคนรีบโคจรปราณในร่างกายของพวกเขา เพื่อเตรียมต่อสู้กับมันทันที
อย่างไรก็ตาม พวกเขากลับตกใจอย่างยิ่งที่พบว่าปราณในร่างกายของพวกเขาถูกกักขังโดยสมบูรณ์ ไร้ซึ่งการเล็ดลอดออกมา!
ต้นไม้ต้นนี้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก!
จากนั้นแล้ว พวกเขาก็ถูกโยนทิ้งไปข้างภูเขาและฝังไว้ใต้โขดหินเช่นกัน!
ลั่วสุ่ยดูตกตะลึงจนอึ้งค้าง ต้นไม้ใหญ่นี้ไม่ธรรมดาเสียจริง…
แต่ไม่นาน นางก็นึกขึ้นได้
นี่เป็นสถานที่เก่าแก่ซึ่งผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่มักจะมานั่งและต้นไม้ใหญ่ก็อยู่ข้าง ๆ ผู้อาวุโสเสมอ เช่นนี้แล้ว มันจะเป็นเพียงต้นไม้ธรรมดาได้อย่างไร?
‘หินก้อนนี้ก็คงเหมือนกันสินะ’
นางคิดกับตัวเอง
“หัดทำความดีกันบ้างสิ…”
หลี่จิ่วเต้ามองไปทางภูเขา ก่อนจะเอ่ยด้วยอารมณ์ที่อ่านไม่ออก
การทำสิ่งไม่ดีย่อมมักเกิดสิ่งไม่ดีกับตัว
ดูเขาเป็นตัวอย่างจะดีที่สุด
เขาทำความดีอยู่เสมอและไม่เคยกระทำความชั่ว ลมแรงพัดผ่านต้นไม้ใหญ่และกิ่งไม้ก็ไกวแกว่งไปทุกที่ แต่กลับไม่มีสักก้านที่แตะต้องเขา
นี่คือผลของการทำความดีบ่อย ๆ สวรรค์ย่อมคุ้มครอง!
“ฮ่า ๆ ข้าตั้งชื่อสุ่ม ๆ ให้เจ้าเสียแล้ว แต่มันก็เรียกง่ายดีนะ เอาล่ะ ต่อไปนี้ข้าจะเรียกเจ้าว่าเสี่ยวไป๋!”
หลี่จิ่วเต้าคลี่ยิ้มและลูบหัวแมวตัวน้อยบนตัก ก่อนจะพูดว่า “อยู่กับข้าที่นี่ ไม่ต้องกลัวใครอีกต่อไปแล้ว จะไม่มีใครรังแกเจ้าได้”
“เมี้ยว!”
ลั่วสุ่ยส่งเสียงร้องอย่างมีความสุข แล้วหัวเล็ก ๆ ของนางถูกับฝ่ามือของหลี่จิ่วเต้า
“อารมณ์ดี ๆ ของพวกเราจะมาพังแบบนี้ไม่ได้ ฮ่า ๆ มาเริ่มตกปลากันเถอะ”
หลี่จิ่วเต้าวางแมวน้อยไว้ข้าง ๆ ตัวแล้วถอดท่อไม้ไผ่ที่ด้านหลังออก
ลั่วสุ่ยจ้องมองที่ท่อไม้ไผ่อย่างสงสัย นางอยากรู้นักว่าสายเบ็ดตกปลาชนิดใดที่ใช้คู่กับไม้ไผ่สวรรค์ม่วง!
ท่อไม้ไผ่เปิดออกและมีคันเบ็ดหลายคันอยู่ด้านใน หลี่จิ่วเต้าประกอบคันเบ็ดหลายคันเข้าด้วยกัน
คันเบ็ดแต่ละท่อนมีร่องซึ่งทำขึ้นมาอย่างสวยงาม เมื่อประกอบคันเบ็ดเข้าด้วยกันอย่างแน่นหนา มันก็กลายเป็นคันเบ็ดที่สมบูรณ์
หลี่จิ่วเต้าเทสายเบ็ดออกจากท่อไม้ไผ่อีกครั้งแล้วแขวนไว้บนคันเบ็ด
“พฤกษาสวรรค์…คือคันเบ็ด! เส้นเอ็นมังกร…คือสายตกปลา!”
ตาของลั่วสุ่ยเกือบถลนออกนอกเบ้า
แม้ว่านางจะคิดว่าคันเบ็ดนั้นน่าทึ่งยิ่ง แต่นางก็ไม่คิดว่ามันจะน่าทึ่งขนาดนี้!
พฤกษาสวรรค์ เป็นต้นไม้เซียนซึ่งร่ำลือกันว่ามันสามารถเชื่อมต่อกับแดนเซียน และสามารถใช้เป็นเส้นทางสื่อสารกับเซียนได้!
ในบรรดาคัมภีร์โบราณที่รวบรวมโดยเผ่าวิฬาร์หิมะสวรรค์ของนาง มีบันทึกเรื่องของพฤกษาสวรรค์ไว้อยู่
พฤกษาสวรรค์นั้นมีชื่อเสียงอย่างมากและมีตำนานไม่รู้จบ คัมภีร์โบราณหลายเล่มมีก็บันทึกเรื่องของพฤกษาสวรรค์ไว้อยู่เช่นกัน
รำลือกันว่า ในสมัยโบราณซึ่งยาวนานกว่ายุคบรรพกาล มีเด็กอายุหกขวบบังเอิญเห็นพฤกษาสวรรค์ในดินแดนรกร้างอันยิ่งใหญ่
เขาปีนขึ้นไปบนพฤกษาสวรรค์ โดยสงสัยว่าจะได้เข้าไปในแดนเซียนหรือไม่ ซึ่งผลที่ปรากฏออกมาก็คือ เขาได้เห็นเซียนและได้รับคำแนะนำจากเซียน!
ต่อมาเมื่อเขาลงมาจากพฤกษาสวรรค์ เขาก็รีบลุกขึ้นบดขยี้ความเย่อหยิ่งของคนสมัยก่อน กวาดล้างศัตรูจนสิ้น แล้วขึ้นสู่จุดสูงสุดของโลก!
โลกเรียกเขาว่า ‘จักรพรรดิ’ ทุกยุคสมัย เขาคือตำนานและชีวิตของเขายอดเยี่ยมมาก จนไม่มีใครเทียบได้ในโลก!
นามของเขาคือจักรพรรดิผู้บ้าคลั่ง!
อย่างไรก็ตาม เขากลายเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ด้วยวัยเพียงสองร้อยปี และสร้างประวัติศาสตร์ที่ไม่มีใครเทียบได้ ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน ไม่มีใครบรรลุขั้นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ได้ก่อนเขาเลย
เมื่อเขาประสบความสำเร็จในการครองบัลลังก์ของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ วันเวลาก็ผ่านไปหนึ่งพันปีแล้ว
และแล้วตำนานเกี่ยวกับเซียนและแดนเซียนก็เริ่มต้นขึ้น ก่อนหน้านั้นไม่มีสิ่งที่เรียกว่าเซียนและแดนเซียนเลย
‘เต๋าทั้งมวลผสานแฝงเร้นอยู่ในเนื้อไม้ กาลเวลาทิ้งร่องรอยไว้บนเปลือกผิวของมัน แล้วแดนเซียนกับโลกมนุษย์ก็ถูกเชื่อมด้วยพฤกษาสวรรค์’
นั่นคือคำอธิบายของเขาเกี่ยวกับพฤกษาสวรรค์
บนคันเบ็ดมีปราณแห่งปีอนันต์ไหลอยู่บนผิวน้ำ และมีมรรคาสูงสุดสามพันเส้นข้างใน ตัวตนผู้เป็นนิรันดร์และเสน่ห์ทางโลกนั้นเกี่ยวพันโยง ลั่วสุ่ยตัดสินมันทันทีว่านี่คือ พฤกษาสวรรค์!
‘เอาพฤกษาสวรรค์มาทำเป็นคันเบ็ด…’
หัวใจของลั่วสุ่ยตกตะลึงอย่างอธิบายไม่ได้ นางกระทั่งไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเอ่ยอันใด ต้นไม้เซียน… สะพานเชื่อมระหว่างโลกและแดนเซียน…ถูกเอามาใช้เป็นเบ็ดตกปลา
นางหวาดกลัวอย่างมาก แล้วน้ำหนักของหลี่จิ่วเต้าก็เพิ่มขึ้นหลายขั้นเท่าในหัวใจของนางทันที!
ต้องแข็งแกร่งเพียงใดถึงจะสามารถตกปลาด้วยเบ็ดเช่นนี้ได้!
“เอ็นมังกรก็ไม่ควรเป็นเอ็นมังกรธรรมดา…”
นางมองไปที่สายเบ็ด
สายเบ็ดนั้นปล่อยพลังของมังกรที่แข็งแกร่งยิ่งออกมา ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นเอ็นของมังกร
แต่เป็นมังกรชนิดใด นางยังเดาไม่ออก
“จู๋หลง…!”
นางตัวสั่นทันที และร่างแมวก็ตกใจจนล้มลงกับพื้น!
หลังจากสัมผัสพลังมังกรที่เล็ดลอดออกมาจากสายเบ็ดอย่างระมัดระวัง นางก็หวนนึกถึงบันทึกโบราณเกี่ยวกับมังกรที่นางเคยอ่าน
และในที่สุดนางก็ตัดสินใจได้ว่าเป็นเส้นเอ็นของมังกรชนิดใด
“มังกรบรรพกาล…ข้า…”
นางกลัวแทบบ้า กลายเป็นว่ามันคือเส้นเอ็นมังกรของมังกรบรรพกาล
มังกรที่เก่าแก่ที่สุดในโลก
บรรพบุรุษของมังกรทั้งหมดทั้งมวล!