[ บ้าเอ้ย หมอนั้นไวมาก ]
[ ข้าก็เคยบอกกับแกไปแล้วนี่เจ้ามนุษย์ ]
เคียวแห่งสายลมและดาบเวทมนตร์มังกร
ทั้ง 2 เข้าประทะกันอย่างรุนแรง
ร่างกายของไคโตะที่เพิ่มความสามารถด้วยเวทมนตร์ และสายลมที่ห้อมล้อมปีศาจเด็กทำให้ร่างกายของวินทอสนั้นว่องไวราวกับสายลม
[ มูนไอซ์ !!]
[ อุกก แก!! ลีออน ฮาทททททททท!!!!!!! ]
ในระหว่างที่ทั้ง 2 ประทะกันอยู่
อัสวินฟ้าครามได้พุ่งเข้าไปที่ข้างหลังและฟันไปที่วินทอส
การโจมตีนั้นถูกเสริมไปด้วยเวทย์มนต์น้ำแข็ง
ด้วยการหมุนของดาบน้ำแข็งทำให้การโจมตีนั้นให้ความรู้สึกว่ามันคล้ายกับดวงจันทร์
ร่างของวินทอสถูกแช่แข็งด้วยคมเขี้ยวดาบนั้น ทำให้เขาเผยใบหน้าที่เหี้ยมโหดไปยังอัศวินฟ้าคราม
[ Ryuusou Dragon Claw!! ]
การโจมตีนี้มันถูกเพิ่มไปด้วยพลังของไฟ
ลูกไฟนี้มันร้อนแรงราวกับว่าเป็นไฟที่ถูกปลดปล่อยมาจากมังกรเลย
ตอนนี้ วินทอสยังเคลื่อนไหวได้ไม่ค่อยดีนัก
เพราะว่าร่างกายของเขาถูกแช่แข็งโดยการโจมตีก่อนหน้า
และกงเล็บไฟนั้นมันกำลังพุ่งตรงมายังที่เขา
[ อุก อ๊ากกกกกก!!! ]
เพราะว่ารับการโจมตีที่รุนแรงเข้าไป
แม้คนผู้นั้นที่เป็นถึงปีศาจระดับสูงกว่าระดับเค๊าท์
ก็ยังต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
[ . .อย่างไรก็ตาม มันก็เป็นเพียงแค่การซื้อเวลาล่ะนะ ]
ขณะที่จ้องมองไปที่มัน
ลีออนฮาทเขาได้พึมพัมออกมา
เพราะทันใดนั้นเอง สายลมเริ่มรวบรวมไปที่ตัวของวินทอส เขากำลังรักษาตัวอยู่ตอนนี้
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะทำความเสียหายไว้มากมายเพียงใด แต่ถ้าวินทอสยังรักษาตัวเองได้อยู่เรื่อยๆ ทุกๆอย่างที่ทำมันก็ไร้ความหมาย
หลังจากโดนการโจมตีด้วยพายุดาบเวทย์มังกรเข้าไป วินทอสถึงกับยืนตะลึง
[ ……………………… ]
(ข้าไม่เข้าใจ . . คำพูดที่แท้จริงของมังกรนั้นมนุษย์ธรรมดาไม่สามารถเข้าใจได้ไม่ใช่หรอ? แต่นี่มันเป็นพลังของมังกรในตำนานแน่ๆ)
[ . . .. . . . . . . ]
ดวงตาของไคโตะยังจับจ้องไปยังวินทอส
ที่ตอนนี้ร่างกายของเขาได้รักษาเสร็จสมบูรณ์แล้ว
[ มังกรในตำนานอย่างงั้นเรอะ บ้าเอ้ย ถ้าแกมีพลังนั้นจริงๆ ก็จงแสดงออกมาซะ!!! ]
เมื่อชื่อท่า “คาไมตาชิ” ของวินทอสประกาศออกมา . .
วินทอสได้ยกเคียวของเขาขึ้นเหนือหัวของตัวเอง
สิ่งที่ลีออนฮาทเห็นนั้นมันทำให้เขาถึงกับตัวสั่น
เพราะท่าที่ภาคภูมิใจของวินทอส
ตอนนี้กำลังจะถูกใช้ออกมา
ลมถูกรวบรวมเข้ามาเป็นจุดเดียว มันคือท่าไม้ตายก้นหีบของวินทอส
การโจมตีที่ดุร้ายนั้นมันจะเฉือนทุกๆสิ่งที่ลมพัดผ่าน
ลมพวกนั้นมันจะตัดทุกๆสิ่งราวกับมันเป็น ภูติลม
และ ภูติลมนั้น จะโจมตีไม่หยุดราวกับมันเป็นพายุ
ใครก็ตามที่รับการโจมตีนั้นไป
ไม่ต้องคิดให้มากความเลย
ถึงแก่จุดจบแน่นอน
[ บรรพบุรุษแห่งภูติน้ำแข็ง กลาสดิเน่ จงแสดงพลังของท่าน!! ]
ลีออนฮาทที่กำลังขี่นกสีดำได้กระโดดขึ้นกลางอากาศ
ดาบเวทมนตร์ กลาซีลาส กำลังร่ายรำในอากาศ
เขาลงมาที่ข้างหน้าวินทอสและได้ร่ายเวทย์ออกมา
“กำแพงน้ำแข็ง”
ทันใดนั้นกำแพงน้ำแข็งได้ปรากฎขึ้น
ป้อมปราการน้ำแข็งได้ปรากฎขึ้นโดยที่มีลีออนฮาทเป็นศูนย์กลาง
มันแยกลีออนฮาทและวินทอส ออกมาอยู่ด้วยกับภายใต้ปราการน้ำแข็ง
[ แกช้าไป!! “ฟูกะ เรนซัน” ]
สายลมที่ถูกรวบรวมอยู่ทีเคียว
ถูกปลดปล่อยเมื่อวินทอสเหวี่ยงเคียวลงมา
พายุลนเฉือน มันพุ่งเข้าตัดทำลายปราการน้ำแข็งในทันที
(มันทำลายปราการน้ำแข็งของเราได้อย่างง่ายดาย . . .ถ้างั้นล่ะก็)
ภูติลมกำลังพุ่งเข้ามา
แต่ทว่า ลีออนฮาทกลับเก็บดาบของตัวเองเข้าฝัก
[ เฮะ หรือว่าแกจะยอมแพ้? ]
เพราะว่าเห็นดาบคาตาน่าของเขาถูกเก็บไป วินทอสได้เยาะเย้ยออกมา
แต่ว่า สิ่งนั้นมันทำให้วินทอสถึงกับตกใจ
[ . . .มันเป็นไปไม่ได้น่าา!! ]
[ ถูกต้องแล้วครับ ]
ร่างกายของเขาก้มต่ำและบิดร่างกายเล็กน้อย ที่มือของเขาจับไปที่ฝักดาบ
ถ้าคนอยุ่ญี่ปุ่นยุคปัจจุบันมาเห็นล่ะก็
เขาจะต้องนึกว่ามันเป็นท่า อิไอ แน่
[ ท่าลับของชายคนนั้น มันต้องใช้เวลาถึง 3ปีเลยทีเดียว กว่าผมจะถ่องแท้ในวิธีใช้มันครับ ]
ลีออนฮาทเผยรอยยิ้มสดใสออกมา
ถ้าผู้หญิงได้มาเห็นล่ะก็ คงหลงเสน่ห์เป็นแน่
และในตอนนั้นเอง
ดาบที่รวดเร็วราวกับแฟลชได้พุ่งออกไป
[ “เซตซุยอิ!!” . . . โอ้ะ ผมพลาดไปหรอนี่ ]
แสงที่พุ่งไปมันทำให้พายุภูติลมของวินทอสถูกทำลายลง
และที่บริเวณจุดที่วินทอสยืนอยู่
มีร่องรอยของการถูกฟันอยู่ที่พื้น
การฟันอย่างรวดเร็วด้วยท่าอิไอนั้นมันทำให้เกิดคลื่นดาบพุ่งออกไป
มันกวาดทุกสิ่งทุกอย่างและทะลุไปถึงวินทอส
วินทอสโมโหออกมาอย่างขีดสุด
มันไม่ใช่เพราะท่าของเขาถูกทำลาย
แต่เพราคลื่นดาบที่รุนแรงนั้นมันไม่ได้พุ่งตรงมาทำลายเขา
เมื่อคิดถึงเหตุผลนั้น มันดูเหมือนลีออนฮาทสามารถจะจัดการเขาได้อย่างง่ายๆแต่ไม่ทำ
และนั้นเองมันทำให้วินทอสระเบิดอารมณ์โกรธออกมาและสายลมได้รวบรวมรอบตัวเขาอีกครั้ง
[ ถึงผมจะไม่สามารถฟันคุณได้ด้วยทั้งหมดที่ผมมีตอนนี้ . . .แต่ดูเหมือนว่า”เขา”จะจัดการแทนผมแล้วนะครับ ]
คนนั้นคือคนที่อยู่ด้านหลังลีออนฮาท มันเป็นร่างของไคโตะที่ร่ายเวทยมนตร์เสร็จสมบูรณ์
[ Dragon Armament Dragoni Rage!! ]
ดวงตาของไคโตะที่เก็บซ่อนความโกรธนั้น
ตอนนี้มันกลายเป็นสีแดงเข้มยิ่งกว่าเลือดและได้ส่องประกายออกมา
————————
หลังจากเทราคิโอได้หนีไป เหล่าทหารที่เห็นเหตุการณ์ได้โห่ร้องออกมา
แม้ตอนนี้เหล่าปีศาจจะยังอยู่รอบตัวพวกเขา
แต่พวกเขากับดูตื่นเต้นกันจนเกินเหตุ
[ คือ . ผมว่ามันไม่ใช้หน้าที่ของผม .ซิลเวีย เธอช่วยบอกพวกเขาใจเย็นลงหน่อยได้รึปล่าว ]
[ อ่า ใช่ .เซอร์ ดอลทานิ! ]
เมื่อซิลเวียตะโกนออกมา ชายมีอายุที่สวมชุดเกราะขนาดใหญ่ได้ปรากฎขึ้นขณะขี่ม้าศึก
คนๆนั้นผมรู้จักดี วิสเค๊าท์ ดอลทานิ มาคอลทอลตั้น
[ . . . รักษาแนวป้องกันไว้!! ]
เสียงตะโกนนั้นมันดังซะจนทำให้หูชาไปชั่วขณะหนึ่งเลยนะนั้น
เซอร์ดอลทานิได้ตะโกนออกมาสั่งเหล่าทหารที่แตกตื่นจนแตกแถวจากสนามรบ
และเขาได้กระโดดลงมาจากม้าศึก
[ ไม่ได้พบกันนานเลยนะขอรับ ท่านอาจารย์ ยาชิโระ ]
ภาพลักณ์และเทคนิคของผมยังคงถูกปกปิดไว้
แต่ทำไมหมอนี่ถึงรู้ตัวจริงของคนในผ้าคลุมได้
แกมองทะลุได้เรอะ!!
[ เหมือนจะเป็นอย่างงั้นครับ ดอลซัง ว่าแต่คุณรู้ได้อย่างไรว่าเป็นผมกันล่ะครับ ]
[ ฮ่าฮ่าฮ่า ถึงมันจะผ่านมา 3 ปี แต่รูปแบบการต่อสู้ของคุณ และการที่นายหญิงมองคุณด้วยสายตาที่เป็นห่วงใยนั้น มันทำให้ผมทราบได้ขอรับ ]
แม้ตาลุงอัศวินจะหัวเราะและยิ้มออกมาก็เถอะ
แต่แกพึ่งทิ้งระเบิดก่อนใหญ่ลงมาเลยนะนั้น
[ อะไรนะ ชะ. . .ชั้นไม่ได้ทำแบบนั้นสักหน่อย!! ]
[ อ่า ในกรณีนี้ มันช่วยไม่ได้หรอกขอรับที่จะเป็นห่วง ]
[ อะไรคือ ไม่สามารถช่วยได้ กันละเนี้ย!!!! ]
ตอนนี้หน้าของซิลเวียกำลังกลายเป็นสีแดงแล้ว
เธอได้เม้มมุมปากเหมือนกับว่าไม่พอใจนิดหน่อย
ตุก ตุก
ไม่ใช่เสียงหัวใจเต้นหรอกครับ
เสียงกระตุกเสื้อน่ะ
มันเป็นมือเรียวเล็กโผล่มาจากที่หลังของผม
และเริ่มดึงหน้าและหัวผม . .
[ อีอาไออ้ออิอิอูอิ ] (TL:มีอาไรหรอลิลลิลูลิ)
ผมหันหน้าไปหาลิลลิรูริทั้งๆที่หน้าผมยังโดนดึงอยู่
ลิลลิรูริ หญิงสาวผู้แปลกประหลาดได้ทำหน้าตาจริงจังขึ้นมา
[ ลิลลิรูริ เธอกำลังมองเห็นอะไรหรอครับ ]
[ อ่าใช่แล้ว คนที่เก่งมากๆกำลังมาทางนี้ ยู ดูเหมือนว่านายจะแพ้เธอถ้าหากสู้กัน ]
ถึงเธอไม่ได้ทำหน้าตกใจเหมือนกับตอนที่เจอบาซิลิสก์
แต่ดูเหมือนว่าเธอจะ ”มองเห็น” อนาคตได้ และผมได้แพ้
นั้นมันทำให้เธอเป็นกังวล
[ ถ้าคนที่สามารถทำให้ผมพ่ายแพ้ล่ะก็ ถ้าเอา เทราคิโอเป็นมาตราฐาน กลาเครียสต้าอย่างงั้นรึ? ]
ผมหันไปมองลิลลิรูริที่อยู่ด้านหลังผม
บางที่เธออาจจะเข้าใจที่ผมต้องการจะสื่อถึงเธอจึงได้ผยักหน้าออกมา . .
[ซิลเวีย ผมแน่ใจว่ามีเรื่องมากมายที่เธออยากจะถาม และผมก็จะอธิบายมันทีหลัง แต่ตอนนี้พวกเราควรจะออกจากที่นี่ก่อนนะ ]
[ นั้นก็จริง ถ้างั้น มาที่พักของลีซาเลี่ยน และเราค่อยคุยกัน ]
[ โอ้ . แล้วก็ รบกวนพาเธอหนีไปด้วยครับ ]
[sha” ]
ผมดึงดาบคู่ของผมออกมา
ถ้ามันจริงอย่างที่ลิลลิรูริพูด
พวกเขาจะต้องมาแน่นอน
[ เอ๊ะ เดียว นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน เอาล่ะอย่างแรก เด็กสาวชาวเอลฟ์เป็น . . . ]
[ เธอเป็นศิษย์ของท่านอาจารย์ นอร์น ]
[!? ]
ดวงตาของซิลเวียได้เบิกกว้างขึ้น
[ เธอเป็นศิษย์ของ แม่มดแห่งกาลเวลาคนนั้น!! ]
ซิลเวียได้จับจ้องไปยังลิลลิรูริ
มันทำให้ลิลลิลูลิรู้สึกกลัว จนต้องมาแอบที่หลังของผม
[ เอ่อ เธออย่าจ้องแบบนั้นได้รึปล่าว มันดูไม่เข้ากันเลยนะ ที่คนสวยอย่างเธอจะจ้องคนอื่นด้วยสายตาที่รุนแรงขนาดนั้น ]
ถูกต้องแล้ว
ถึงเธอไม่ได้มีเจตนาที่จะจ้องแบบนั้น
เพราะเวลาที่เธอสนใจหรือตกใจใครขึ้นมา
ดวงตาคู่นั้นของเธอจะมองไปที่คนนั้นราวกับจะกินพวกเขา . .
[ สะ . สวยหรอ? ]
ดูเหมือนว่าเธอจะตกใจกับคำพูดของผม หน้าของเธอได้กลายเป็นสีแดงไปแล้ว
เห้ยเธอจะเขิลทำไมเนี้ย ผมแค่พยายามจะบอกว่าอย่าจ้องมากเกินไปเฉยๆนะ
เอาล่ะกลับมาเข้าเรื่องของเราต่อ ลิลลิรูริตอนนี้ได้กลายเป็นศิษย์ของยายแก่ไปแล้ว
และดูเหมือนจะด้วยความสมัครใจนะ
เพราะว่าเธอมีความสามารถพิเศษเวลาตกอยู่ในอันตราย
ที่จะพูดก็คือ มีสัมผัสที่ 6
สัมผัสที่ 6 ที่ยายแก่บอกมานั้น มันเป็นพลังที่คาดการณ์อนาคตได้
ดูเหมือนว่าตัวตนในอนาคตของเธอจะส่งการเตือนมาหาตัวตนของเธอในอดีต
และด้วยพลังสัมผัสที่ 6 นี้ ลิลลิรูริจึงมีความสามารถมากพอที่จะเป็นแม่มดแห่งกาลเวลาคนต่อไป และนั้น นอร์นจึงให้เธอเป็นศิษย์
สำหรับตอนที่เจอกับบาซิลิสก์นั้น ดูเหมือนว่าเธอจะสับสนเหตุการณ์ที่พลังของเธอตื่นขึ้นมันทำให้แยกไม่ออกว่าเป็นพลังของเธอหรือเพราะความกลัว จนทำให้เธอสลบไป
แต่หลังจากเธอสำเร็จวิชาโดยใช้เวลาเรียนไม่กี่วัน ลิลลิรูริก็เข้าใจ พื้นฐานเวทย์มนต์เกี่ยวกับเวลา และนั้น ลิลลิรูริได้กลายมาเป็น จอมเวทย์แห่งเวลาฝึกหัด
[ ลิลลิรูริ “มองเห็น” กลาเครียสต้ากำลังมา ]
คำพูดเพียงสั้นๆของผม
ซิลเวียก็สามารถเข้าใจได้ในทันที
[ เซอร์ ดอลทานิ ใช้เวทย์แจ้งข่าว ให้เหล่าทหารของเราถอยระยะห่างจากที่นี่ เพื่อระวังผลที่เกิดจากเวทย์มนต์เป็นวงกว้าง ]
[ ตามที่ท่านต้องการขอรับ แล้วนายหญิงท่านจะ? ]
หลังจากคำพูดนั้น ซิลเวียได้เป่านกหวีดของเธอ
[ ขอโทษที่ให้รอนะ เจ้าหญิง ]
อาจเพราะตอบรับเสียงเรียกนั้น นกสีขาวกำลังวิ่งมาทางนี้ .
[ ถ้าหากเป็นผู้ใช้น้ำแข็งล่ะก็ ชั้นกับลีโอที่มีเชื้อสายมาจากภูติน้ำแข็ง สำหรับลีโอมันคงไม่เหมาะนัก แต่ชั้นคิดว่าชั้นสามารถช่วยอะไรได้บ้าง ]
ในระหว่างที่เธอพูดขึ้นมานั้น เธอก็ได้ขึ้นไปขี่นกตัวสีขาว . .
[ เชื้อสายอีกครึ่งหนึ่งของตัวชั้น อิฟรีส ราชาแห่งภูติเพลิง ]
————————–
TL : มีเวลาว่างนิดหน่อย เลยแอบมาลงซักตอน 🙂