บทที่ 2 ตอนที่ 3
ภายในป่าตอนกลางคืนที่ถูกสาดส่องด้วยแสงจันทร์ ตัวผม รู้สึกได้ถึงการหายใจของสัตว์จำนวนนับไม่ถ้วนผสมกับเสียงของแมลงและกลิ่นของเลือดจางๆ
พลันเมื่อเคลื่อนย้ายมาสู่ชั้นล่างสุด จิตสังหารของสัตว์จำนวนนับไม่ถ้วนที่รุนแรงก็ทำเอาขนลุก
ถ้าเป็นผมเมื่อตอนเริ่มผจญภัยครั้งแรก เพียงแค่นี้อย่างเดียวก็คงทำเอาผมหวาดหวั่นได้แล้ว แต่ผมยิ้มขึ้นเล็กน้อย
พักนี้ พอได้รู้สึกถึงบรรยากาศชวนขนลุกนี่ ก็เหมือนกับว่า『ได้กลับมาในที่ที่ควรอยู่』…..เริ่มจะมีความคิดแบบนั้น
นี่หมายความว่าผมเองก็คงค่อยๆกลายเป็นนักผจญภัยแล้วล่ะมั้ง ขณะที่คิดอะไรอยู่แบบนั้น ผมก็เชื่อมต่อลิงค์ที่ถูกตัดขาดไปจากการเคลื่อนย้าย
จิตสำนึกเชื่อมต่อกันด้วยเส้นสายที่มองไม่เห็น แล้วประสาทรับรู้ก็ขยายออก
พอลืมตา จากความมืดของป่าที่มืดเสียจนไม่อาจมองเห็นมือของตัวเองได้ ได้กลายเป็นทัศนวิสัยที่ค่อนข้างสลัว
ทัศนวิสัยของเอลิซ่าที่เป็นแวมไพร์ถูกถ่ายทอดมาทางลิงค์
ด้วยการทำแบบนี้ ขอบเขตการมองเห็นของเหล่าการ์ดจะเพิ่มขึ้น เมอาร่ายวิชั่น(vision)…..เวทส่องกลางคืนให้กับพรรคพวก
เพียงแค่ไม่ถึง 1 นาที พวกเราก็กลายเป็นสิ่งมีชีวิตเดียวที่ผสานทัศนวิสัยหลากหลายเข้าด้วยกัน
「โย้ช ไปกันเถอะ」
เมื่อก้าวเท้าออกจากพื้นที่ปลอดภัยบริเวณบันได สัตว์คล้ายสุนัขก็เข้ามาจู่โจมราวกับว่าคำสั่ง『หยุด』ถูกคลายออก
สุนัขตัวใหญ่สีดำที่ราวกับว่าจะกลมกลืนไปกับความมืด….. มอนสเตอร์แรงค์ D ไลแลปส์(Lailaps) หมาล่าเนื้อของเทพีอาร์ทิมิสซึ่งมีตำนานว่าไม่เคยปล่อยให้เหยื่อหลุดรอดไปได้
เพราะว่าเป็นหมาล่าเนื้อเลยนึกว่าจะมีรูปร่างเพรียวแบบสุนัขพันธุ์เกรย์ฮาวด์จนมาได้เห็นมันเข้าจริงๆ แต่ในความจริงมันกลับมีร่างกายที่มีกล้ามเนื้อแบบสุนัขพันธุ์มาสทิฟและรูปร่างราวกับม้า
หรือก็คือ ไม่มีเศษเสี้ยวของความน่ารักอยู่เลย
เหล่าไลแลปส์กระโจนเข้าใส่พร้อมเพรียงกัน
「คะฮะฮ่า ทางนี้เลยจ้าพี่ชาย♬」
เหล่าไลแลปส์ที่เล็งเป้าหมายมาที่ผมซึ่งเป็นจุดที่อ่อนแอที่สุดตามสัญชาตญาณสัตว์ป่า จู่ๆก็เปลี่ยนเป้าหมายพร้อมกันหมด
จุดหมายก็คือ หญิงงามผมสีแดงที่กำลังปรบมือท่าทางล้อเลียน…..ซุซูกะ ใช้สกิลยักษ์ปิดตารวบรวมค่า hate ของศัตรูมาไว้ทั้งหมด
สุนัขปีศาจ 4 ตัวพุ่งเข้าใส่โดยหวังจะฉีกขย้ำเนื้อสดๆ
「คะฮะฮ่า…..!」
ซุซูกะพร้อมด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยวบนใบหน้าและดวงตาที่ส่องแสงสว่าง พุ่งเข้าใส่เหล่าไลแลปส์ ขณะทำการหลบการโจมตีของศัตรูด้วยการเคลื่อนไหวที่ว่องไว ก็ใช้พลังที่คาดไม่ถึงว่าจะมาจากแขนเพรียวบาง ทำการอัดพวกไลแลปส์จนล้มลงไม่ก็กระเด็นไป
ด้วยมองขาด, ศิลปะการต่อสู้, กับพละกำลังเหนือชั้นของยักษ์ เป็นผลทำให้สามารถแสดงทักษะการต่อสู้ออกมาได้อย่างเต็มที่
พวกไลแลปส์ที่ล้มลงก็ไม่ปล่อยโอกาศให้ตั้งตัว การ์ดฝั่งเราเข้าจัดการไปทีละตัว
ยูคิเข้าไปกัดคอจนขาดในทีเดียว, เอลิซ่าใช้มือเปล่ากระชากหัวใจออกมา, เร็นกะกับเมอาบินอยู่บนฟ้า คอยมองดูสถานการณ์โดยรอบของสนามรบจากมุมสูง
(มาสเตอร์ ดูเหมือนจะมีมาเพิ่มล่ะ!)
หลังจากจัดการไลแลปส์ตัวที่ 5 เสร็จ เมอาก็ถ่ายทอดความคิดมา พอมองดู เหมือนว่าจะมีกำลังเสริมเข้ามาใกล้อีก 6 ตัว
『เร็นกะ』
『จัดไป』
พอเร็นกะตอบรับ เท้าของพวกไลแลปส์ที่กำลังมุ่งมาทางนี้ก็หยุดลง แล้วเสียงร้องก็ดังขึ้นให้ได้ยินตามมา
「อ่อก! เอ๋ง…..!」
มันราวกับการล่าเหยื่อของนกอีเสือ
หอกหินจำนวนมากจู่ๆก็พุ่งขึ้นมาจากพื้นดิน แทงใส่พวกไลแลปส์จากด้านล่าง สุนัขปีศาจผู้น่าสงสารทำได้แค่แกว่งขาไปมาอยู่ในอากาศและปล่อยให้เลือดไหล
เวทโจมตีขั้นกลางของเร็นกะ เอิร์ธสเปีย
ถึงแม้จะมีพวกที่โชคดีหลบไปได้บ้างก็ตาม แต่เมอากับเร็นกะก็ไล่ตามไปจัดการเป่าหัวพวกมัน
「อืม จบแล้วสินะ ไปกันเถอะ」
ในเวลาแค่ไม่กี่ 10 วินาทีก็จัดการพวกไลแลปส์ได้หมด ทำการเก็บไอเทมที่ดรอป แล้วมุ่งหน้าต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
มันเป็นศัตรูที่สู้ไปแล้วเกินกว่า 100 รอบ ตอนนี้ต่อให้จัดการมันไปมากแค่ไหนก็ไม่รู้สึกถึงความสำเร็จอะไร
นอกเหนือจากนั้นแล้ว รู้สึกได้ว่าเติบโตขึ้นเพราะว่าสมองไม่รู้สึกเหนื่อยล้าจากการต่อสู้ระดับนี้อีกแล้ว
—-ขั้นแรกของลิงค์, เทเลพาท(telepath) เทคนิคสำหรับการแบ่งปันความรู้สึก, อารมณ์, และความคิดกับการ์ด
จากหลายเดือนที่ผ่านมานี้ ผมสามารถใช้งานขั้นพื้นฐานของลิงค์ได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว
ไม่ว่าจะทำการแบ่งประสาทรับรู้ติดต่อกันนานกี่ชั่วโมงก็ไม่มีปัญหา จิตของผมเริ่มตามทันความเร็วในการต่อสู้ของพวกการ์ดซึ่งรวดเร็วกว่ามนุษย์หลายเท่า
ก็นะ มันยังมีมากกว่านั้น ซึ่งปัจจุบันนี้ก็อยู่ในระหว่างการฝึกอยู่แต่…..
「บรู๋วววว—–ว!」
ขณะที่กำลังมุ่งหน้าผ่านป่าไปเรื่อยๆ เปลี่ยนหมาล่าเนื้อที่เข้ามาโจมตีให้กลายเป็นศพทีละตัว จู่ๆเสียงหอนก็ดังก้องจนป่าทั้งป่าสั่นสะเทือน
ดูเหมือนว่าลูกพี่จะเป็นฝ่ายแรกที่หมดความอดทนก่อนจากการที่ลูกน้องถูกฆ่าทิ้งไปเรื่อยๆ
「เร็นกะ ได้เวลาแล้ว ฝากด้วยล่ะ」
「โอ้」
หวนคืนจิตวิญญาณ—-แสงอันศักดิ์สิทธิ์สาดส่องป่ายามค่ำคืน ซาชิกิวาราชิจอมซนเปลี่ยนร่างกลายเป็นเทพธิดาแห่งความงามและความสุข
「อำนวยพรแด่นายท่าน」
ด้วยรอยยิ้มของเทพีผู้งดงาม แสงอันอบอุ่นได้เข้ามาห้อมล้อมตัวผมไว้ ความรู้สึกที่ร่างกายถูกชำระล้างไปทุกซอกทุกมุม ความรู้สึกอิ่มเอมใจที่ทำให้รู้สึกไม่ว่าอะไรก็สามารถทำได้ ถ้าเป็นตอนนี้ล่ะก็รู้สึกเหมือนจะสามารถจัดการจ้าวได้ด้วยมือตัวเอง…..
พอจะยับยั้งความรู้สึกที่สามารถทำอะไรก็ได้อันไปคล้ายกับการเย่อหยิ่งอวดดีลงไปได้ แล้วผมก็เพ่งสายตาไปข้างหน้า
เงาขนาดใหญ่เกินกว่า 3 เมตรราวกับภูเขาขนาดย่อมๆ ปรากฏตัวขึ้นพร้อมโค่นต้นไม้ที่อยู่รอบตัว
มันคือยักษ์หัวหมาป่า ปากที่ฉีกกว้างยาวถึงหูมีขนาดใหญ่พอจะกลืนทั้งหัวของผมเข้าไปได้อย่างง่ายดาย พร้อมเขี้ยวแหลมคมเรียงราย ขาทั้ง 2 ข้างใหญ่โตราวท่อนซุง….. กรงเล็บที่อยู่บนมือทั้ง 2 สามารถอธิบายได้ว่าเป็นมีดขนาดใหญ่
「กรรรรรรู, กรรรรร, บรู๋วววว—–ว!」
ถ้าไม่ใช่เพราะบาเรียล่ะก็ คงได้หูหนวกจากที่โดนคำรามใส่แน่ ผมนำการ์ดเร็นกะกับเอลิซ่าออกมาจากกระเป๋า
เอาล่ะ คราวนี้จะใช้อันไหนดี
【เผ่า】คิชโชเต็ง (เร็นกะ)
【พลังต่อสู้】1,200
【ทักษะติดตัว】
– บทสวดของคิชโชเต็ง : สามารถใช้พลังแห่งความงาม, ความมั่งคั่ง, ความอุดมสมบูรณ์, และโชคลาภของคิชโชเต็งได้
– เทพธิดา 2 ภาค : สามารถยืมพลัง, แปลงร่างเป็นเทพอีกองค์ที่เรียกได้ว่าเป็นอีกครึ่งหนึ่งของตนได้
– ฝนอมฤต : สามารถเสกฝนแห่งน้ำอมตะ อมฤต ได้ แต่จะไม่มีผลของการฟื้นฟูความเยาว์วัย, ประกอบไปด้วยเวทรักษาขั้นสูง
【ทักษะเรียนรู้】
– หวนคืนจิตวิญญาณ
– จิตวิญญาณอิสระ
– เวทมนตร์โจมตีขั้นสูง
– ละการร่าย (CHANGE!)
– ฟื้นฟูพลังเวท
– มิตรภาพร่วมมือ
– เวทมนตร์สถานะผิดปกติขั้นสูง (CHANGE!)
– ซ่อนแอบ
【เผ่า】แวมไพร์ (เอลิซ่า)
【พลังต่อสู้】840 (420UP! MAX!)
【ทักษะติดตัว】
– รีดเลือด : เปลี่ยนเลือดเป้าหมายให้กลายเป็นพลัง, ด้วยการกลืนกินเลือดจะสามารถฟื้นฟูและเสริมความแข็งแกร่งให้ร่างกายได้ ยิ่งกักเก็บเลือดมากเท่าใด ผลลัพธ์จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น, ต้านทานต่อสถานะผิดปกติ
– สัตว์ประหลาดแห่งราตรี : สามารถแปลงร่างเป็นค้างคาว, หมาป่า, และหมอกได้ หากเป็นตอนกลางคืนจะไม่สูญสลายไปจนกว่าศรีษะหรือหัวใจจะถูกทำลาย, สกิลนี้จะถูกยกเลิกเป็นช่วงเวลาหนึ่งเมื่อถูกแสงแดดหรือแสงศักดิ์สิทธิ์
– เวทมนตร์โจมตีขั้นกลาง
【ทักษะเรียนรู้】
– เชื่อฟังเด็ดขาด
– ทักษะทางเพศ+การแสดง+ปลดกับดัก
->อเนกประสงค์ (CHANGE!) : หลักฐานว่าได้เรียนรู้สกิลจำนวนมาก, เพิ่มอัตราการได้มาซึ่งสกิลเทคนิค ประกอบด้วย ทักษะทางเพศ, การแสดง, ปลดกับดัก, มารยาท (NEW!), ศิลปะการต่อสู้ (NEW!)
– ฟีโรโมน
– ลอบโจมตี
– หัวใจเยือกเย็น
– ปกป้อง
– เคลื่อนไหวแม่นยำ
– เวทมนตร์สนับสนุนขั้นกลาง (NEW!)
– เสริมพลังเวท (NEW!) : เพิ่มความแข็งแกร่งของเวทมนตร์
– ลดการร่าย (NEW!)
ตามคาด พอมองดูแบบนี้แล้ว เร็นกะมีความท่วมท้นในด้านของกำลังรบ พลังต่อสู้มีมากเกินกว่า 1,000 ด้านสกิลเองก็สุดยอด
ในอีกด้านหนึ่ง ความสามารถในการเติบโตของเอลิซ่าก็ยอดเยี่ยม เรียกได้ว่าในหลายเดือนที่ผ่านมาการเติบโตของเธอนับว่าเป็นอันดับหนึ่ง
จุดอ่อนอย่างเดียวและใหญ่ที่สุดของเอลิซ่าก็คือปัญหาด้านกำลังรบ ซึ่งได้ถูกแก้ไขแล้ว แล้วด้วยผลลัพธ์ที่ได้สืบทอดสกิลมามากมาย เอลิซ่าก็ได้เป็นเอสของปาร์ตี้เราทั้งในนามและความเป็นจริง
ถ้าเป็นในแง่กำลังรบในทันทีแล้ว…..เร็นกะจะมีความได้เปรียบกว่าด้วยหวนคืนจิตวิญญาณ แต่ถ้าเป็นในแง่ของความเสถียรแล้ว เอลิซ่าจะดีกว่า
อย่างที่คิดไว้ว่า ต้องการได้เอสที่เป็นการ์ดที่เป็นประโยชน์ได้ในทุกๆสถานการณ์ ตัวเร็นกะจะถูกมองว่าเป็นโจ๊กเกอร์มากกว่าจะเป็นเอส
…..โย้ช ตัดสินใจละ
『คราวนี้จะลุยด้วยเอลิซ่าละกัน』
『เข้าใจแล้ว ปล่อยพวกลูกสมุนให้พวกเราเอง』
พอแลกเปลี่ยนความคิดกันสั้นๆเสร็จ ผมก็เพ่งความสนใจไปที่เอลิซ่า
เชื่อมต่อประสาทกับการ์ดใบอื่นเพียงเล็กน้อย และมุ่งการรับรู้ไปที่เอลิซ่าแทบทั้งหมด
ราวกับว่าผมคือเอลิซ่า และเอลิซ่าก็คือผม
—-ขั้นที่ 2 ของลิงค์, ซิงโคร(synchro) เทคนิคการใส่จิตสำนึกของมาสเตอร์ลงไปบนการ์ด
ทั่วทั้งร่างเปี่ยมล้นไปด้วยพลัง ความรู้สึกของการรวมเป็นหนึ่งอันคล้ายคลึงกับความสุขได้แล่นผ่านร่างตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า 『ผม/เอลิซ่า』วิ่งเข้าใส่มนุษย์หมาป่า
เพียงชั่วพริบตาก็ไปอยู่ตรงเท้าของไลแคนโทรป ทำการเตะไปที่ด้านหลังเข่าของมัน
เข่าของมนุษย์หมาป่าเกิดเสียงดังจากการทำลายทำให้มันเสียการทรงตัวทันที หัวของมันมาอยู่ในตำแหน่งได้ที่พอดีจึงใช้ฝ่ามือส่วนล่างกระแทกอัดเข้าไป เสียงดังสนั่นราวกับว่าเหล็กกระแทกกันดังขึ้น ก่อนที่จะได้ตรวจสอบผลลัพธ์ ทำการปลดปล่อยเวทที่ร่ายเอาไว้อยู่ก่อน เวทมนตร์โจมตีขั้นกลาง, ไลท์นิ่ง กระแสไฟฟ้าถูกปล่อยออกมาเป็นรูปพัด เผาไหม้ทั้งร่างของไลแคนโทรป
「กะกะกะกะกะ…..!」
ไลแคนโทรปส่งเสียงร้องทรมาน…..หรือก็คือ ยังมีชีวิตอยู่ ศพมันไม่มาทรมานหรอก
-กึก- ดวงตาสัตว์ป่าจับจ้องมาที่ผม ภาพของมันสามารถทำให้คนแก่หัวใจหยุดเต้นได้ง่ายๆ
แต่ด้วย【หัวใจเยือกเย็น】ของ『ผม/เอลิซ่า』แล้ว มันไม่ทำให้หวั่นไหวอะไร
ไลแคนโทรปโจมตีตอบโต้ ทำการป้องกันการโจมตีด้วยกรงเล็บที่สามารถผ่าต้นไม้ใหญ่ขาดครึ่งได้ ด้วยสกิล【อเนกประสงค์・ศิลปะการต่อสู้ 】ทำให้ผมรับรู้ได้ว่าจะทำอย่างไรดีที่สุด
เพียงแค่เคลื่อนไหวไปตามลางสังหรณ์ที่แว่บผ่านเข้ามาในหัว ผมก็สามารถเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ได้ชั่วคราว และ【เคลื่อนไหวแม่นยำ】ช่วยกลบช่องว่างของภาพที่คิดและการเคลื่อนไหวจริง
ทำการเคาเตอร์ใส่มนุษย์หมาป่าที่ฟาดกรงเล็บจนพื้นเกิดเป็นรอยแยก -ตึกตัก- หมัดขวาที่ปลดปล่อยรุนแรงตามการเต้นของหัวใจ เลือดของศัตรูมากมายที่ดื่มมาจนถึงตอนนี้ กลายมาเป็นพลังเหนือมนุษย์ที่มากยิ่งขึ้น
แขนพุ่งเข้าสู่ดวงตาของไลแคนโทรป มุ่งสู่สมอง
—-ตอนนี้แหละ
สติสัมปชัญญะของผมกับเอลิซ่าส่งผ่านหากันเด่นชัด พลังงานไหลผ่านจาก『ผม/มาสเตอร์』สู่『ผม/เอลิซ่า』 พลังงานส่วนเกินเอ่อล้นกลายเป็นออร่าสีแดงพวยพุ่งขึ้น อาศัยแรงผลักดันนั้นปลดปล่อยสายฟ้า
「■■■■■■■■■■■—-!」
มนุษย์หมาป่าที่ถูกกระแสไฟฟ้าแผดเผาจนสมองไหม้ ส่งเสียงกรีดร้องแห่งความตายอย่างเงียบๆ
มันอาจจะเป็นการดิ้นรนเฮือกสุดท้าย หรืออาจจะเป็นปฏิกริยาของกล้ามเนื้อจากกระแสไฟฟ้า มนุษย์หมาป่าส่ายหัวแล้วข้อต่อที่แขนก็เริ่มส่งเสียงไม่พึงประสงค์ออกมา ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปถูกจับแขนไปแน่ จึงทำการแปลงร่างเป็นหมอกอย่างรีบเร่ง
ทันทีที่ทำมัน -ฉึบ- ราวกับเบรกเกอร์ถูกสับ ผมกับเอลิซ่าก็หลุดออกจากการซิงโคร
สมองของมนุษย์ไม่สามารถทนรับความรู้สึกที่เป็นไปไม่ได้ในการที่ร่างกายถูกเปลี่ยนกลายเป็นหมอก
เดาะลิ้นไปเบาๆ ทำการเรียกคืนสติกลับมาอย่างรวดเร็ว เอาเถอะ ยังไงก็จบแล้ว
ภาพที่อยู่เบื้องหน้า คือไลแคนโทรปที่ล้มลงพร้อมกับเสียงราวกับต้นไม้ใหญ่หักโค่น
ร่างของมันค่อยๆสลาย หลงเหลือไว้เพียงหินเวทกับ—-การ์ด 1 ใบ
โย้ช! การ์ดตกแล้ว! ไหนๆ ผลลัพธ์ล่ะ!?
「ไม่ใช่แหะ…..」
พอผมได้เห็นภาพของหนุ่มหล่อพร้อมแววตาแหลมคมบนการ์ดก็ต้องผิดหวัง
การ์ดตกมามันก็น่าดีใจ…..น่าดีใจอยู่หรอกแต่ พอคิดว่าถ้านี่เป็นการ์ดสาวมอนแล้ว มันก็ช่วยไม่ได้ที่จะรู้สึกเหมือนเป็นเรื่องตลก
ก็รู้อยู่หรอกว่าเข้าข้างตัวเองเกินไปหน่อยแต่…..
เอลิซ่าเดินมาหาผมพร้อมกับทำหน้าแปลกๆแล้วโค้งก้มหัวให้ด้วยเหตุผลบางอย่าง
「ต้องขออภัยด้วยค่ะ ที่การซิงโครหลุดไปเสียได้」
「ไม่หรอก เป็นผมต่างหากที่พลาดเอง เพราะยังไงซะมันก็เป็นเรื่องยากที่จะให้มนุษย์จินตนาการความรู้สึกตอนที่กลายร่างเป็นหมอกนะ」
ซิงโคร คือเทคนิคที่ทำให้สามารถควบคุมการ์ดได้ตามที่ต้องการ ด้วยการใส่จิตสำนึกลงไปที่การ์ด
แบบนี้จะทำให้การ์ดสามารถออกการกระทำได้อย่างมีความละเอียดมากกว่าการออกคำสั่งผ่านเทเลพาท
ทว่าในอีกด้านหนึ่ง จะเป็นเรื่องยากที่จะตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพในรูปแบบที่ร่างกายของมนุษย์ไม่สามารถทำได้
ตัวอย่างเช่น มอสเตอร์ประเภทสัตว์ป่า ถ้าหากว่ามอนสเตอร์นั้นมีชิ้นส่วนร่างกายที่คล้ายคลึงกับสิ่งมีชีวิตอื่น จะเป็นการดีกว่าถ้าปล่อยให้ตัวการ์ดดำเนินการเคลื่อนไหวมันเอง
แต่นั่นก็เป็นแค่เปลือกนอกของซิงโครเท่านั้น
แก่นหลักของเทคนิคนี้ก็คือ การดึงพลังที่แท้จริงของการ์ดออกมา
ตามปกติ ว่ากันว่าการ์ดจะแสดงพลังออกมาได้แค่เพียง 50% เท่านั้น
นั่นเพราะการ์ดจะต้องแบ่งพลังประมาณครึ่งหนึ่งออกมาไว้เพื่อให้เป็นบาเรียให้แก่มาสเตอร์อยู่ตลอดเวลา
ซิงโคร คือเทคนิคการเอาข้อจำกัดของพลังต่อสู้ออกไป ด้วยการคืนพลังงานที่ถูกใช้เป็นบาเรียกลับคืนแก่การ์ด
การแบ่งจิตสำนึกเป็นแค่ผลข้างเคียง หรือจะบอกว่าเป็นผลพลอยได้ก็ได้
…..แน่นอนว่ามันก็มีข้อเสียจากการที่บาเรียของมาสเตอร์จะบางลง
ด้วยเหตุนี้ การเพิ่มพลังต่อสู้ด้วยการซิงโครจึงมักถูกมองว่าเป็นไพ่ตายในสถานการณ์คับขัน
จะมียกเว้นกับในสถานที่อย่างโคลอสเซียมที่มาสเตอร์มีอุปกรณ์เวทช่วยป้องกัน ในจุดนี้หากว่าไม่สามารถซิงโครได้อย่างเชี่ยวชาญแล้วล่ะก็ จะไม่สามารถรับมือได้เลย…..นั่นคือสิ่งที่『อาจารย์』บอกมา
ซิงโครมีความยากมากกว่าเทเลพาท ซึ่งผมยังซิงโครได้แค่ 1 ใบในช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น และพลังที่ดึงออกมาใช้ก็ได้แค่ 70 ~ 80%
ได้ยินว่าถ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญ จะสามารถซิงโครได้หมดทั้งปาร์ตี้ในคราวเดียว
…..ยิ่งเรียนรู้เกี่ยวกับเทคนิคของการ์ดมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรับรู้ได้ถึงความยอดเยี่ยมของ『อาจารย์』มากเท่านั้น
รู้สึกได้ว่าโชคดีที่เอาชนะงานแข่งมาได้
「เอาล่ะ ที่เหลือก็แค่เปิดกล่องน่าผิดหวังแล้วกลับบ้านกัน….. ถึงจะไม่มีความคาดหวังสูงนักก็เถอะ」
การอวยพรของเร็นกะ คล้ายๆกับการยืมโชคมาใช้ล่วงหน้า ถ้าการ์ดไม่ตก ของในกล่องน่าผิดหวังจะดีมากขึ้น แต่ถ้าการ์ดตก ของในกล่องจะไม่แน่นอน…..เป็นแบบนี้อยู่เสมอ
บางทีทุกคนก็คงจะรู้แล้ว ก็เลยไม่ได้คาดหวังอะไรกันนัก
แต่ว่า
「โอ้ เมจิกการ์ด!」
ที่อยู่ภายในคือ เมจิกการ์ด『ฉุกเฉิน』
เมจิกการ์ด คืออุปกรณ์เวทในรูปแบบของการ์ดที่ช่วยให้มนุษย์สามารถใช้งานเวทมนตร์ได้ 1 ครั้ง
แม้ว่าจะจำกัดการใช้แค่เพียงภายในเขาวงกต แต่ก็เป็นอุปกรณ์เวทยอดนิยมเพราะทำให้มนุษย์สามารถใช้เวทมนตร์ได้ และเป็นการเพิ่มขอบเขตของกลยุทธ์
『ฉุกเฉิน』เป็นเวทมนตร์ที่มีความเข้ากันได้สวนทางกับ『เคลื่อนย้าย』หรือจะให้พูดคือผลลัพธ์ตรงกันข้าม มันจะทำให้เกิดการเคลื่อนย้ายแบบสุ่มไปยังชั้นที่คุณยังไปสำรวจไม่ถึง
ถ้าหากว่าเพิ่งเริ่มทำการสำรวจเขาวงกต แล้วรู้สึกขี้เกียจจะลุยผ่านชั้นแรก ก็อาจจะใช้มัน แล้วถ้าหากโชคดีอาจจะได้ไปโผล่ที่ชั้นสุดท้ายเลยก็เป็นได้ไม่ใช่เหรอ? ก็มักจะถูกใช้เป็นของสำหรับทดสอบดวงเล็กๆ
ถึงแม้จะมีความจริงที่การใช้งานมันไม่ได้ง่าย แต่ว่าต่างกับ『เคลื่อนย้าย』ที่มันไม่มีปรากฏเป็นสกิลเวทมนตร์ของการ์ดมอนสเตอร์ และโอกาสดรอปจากเขาวงกตก็มีต่ำ พอเทียบกับ『เคลื่อนย้าย』ที่มีการใช้งานเป็นมิตรมากกว่าในราคาที่พอๆกันแล้ว นักผจญภัยจึงจัดให้มันเป็นเพียงเวทกากๆ
แต่นั่นมันก็แค่สำหรับคนที่จะซื้อ สำหรับผู้ที่ได้มันมาด้วยตัวเองแล้ว มันเป็นไอเทมที่สามารถขายได้ในราคามากพอสมควร
「ทำได้แล้วนะฮะ! ของดีด้วยล่ะนายท่าน!」
「อ-โอ้」
ขณะที่ยูคิแสดงความดีใจอย่างไร้เดียงสาอยู่นั้น ผมกลับไม่อาจรู้สึกดีใจได้
นั่นเพราะ…..รู้สึกว่ามันโชคดีเกินไป
ไม่เพียงแค่การ์ดแรงค์ C ตกมา แต่ยังได้เมจิกการ์ดที่ขายได้ในราคาสูงอีก รู้สึกกลัวว่าโชคจะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง
「โฮ่ นี่มัน…..อย่างงี้นี่เอง」
เร็นกะที่มองดูการ์ดจากด้านหลัง พึมพำอะไรบางอย่างที่แฝงความหมายไว้
「อ-อะไรเหรอ」
「เปล่านี่…..」
ขณะที่ผมใบหน้ากระตุก เร็นกะก็เผยรอยยิ้มปริศนาออกมา
「ดูเหมือนว่า…..ปีนี้เองก็คงจะไม่เบื่ออีกเหมือนกันล่ะนะ มาสเตอร์เอ๋ย」
【Tips】เทเลพาทกับซิงโคร
ในหมู่ลิงค์ เทคนิคที่ช่วยให้มาสเตอร์กับการ์ดสามารถแบ่งปันความรู้สึกและอารมณ์ให้แก่กันได้จะเรียกว่าเทเลพาท เทเลพาทนับเป็นเทคนิคพื้นฐานของลิงค์ แต่ด้วยการทำลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น ไม่เพียงแค่ความรู้สึกและอารมณ์ แต่ยังรวมไปถึงจิตสำนึกของมาสเตอร์ก็สามารถส่งไปยังการ์ดได้ นั่นก็คือขั้นที่ 2 ของลิงค์—-ซิงโคร
เมื่อมาสเตอร์กับการ์ดเป็นหนึ่งเดียวกัน มาสเตอร์จะสามารถถ่ายเทพลังงานจากบาเรียที่ใช้ปกป้องตัวเองไปที่การ์ดได้ เป็นผลให้มอนสเตอร์ที่ปกติแล้วสามารถแสดงความสามารถออกมาได้เพียงครึ่งเดียว จากที่ต้องคงสภาพบาเรียเอาไว้ สามารถแสดงพลังที่แท้จริงออกมาได้
เทคนิคที่เป็นทั้งพื้นฐานและความลับ นักผจญภัยบางคนกล่าวว่าหากเชี่ยวชาญเทเลพาทกับซิงโครแล้วล่ะก็ ไม่จำเป็นต้องใช้ลิงค์แบบอื่นแล้ว
ถ้ามีคนอ่านไหนบอกว่ามันไปเหมือน เท็น กับ เร็น แล้วล่ะก็จะฟาดให้…..!
ข้อมูลเพิ่มเติม
ไลแลปส์/Lailaps สุนัขที่สามารถไล่จับเหยื่อได้เสมอ
นกอีเสือ/Bull-headed Shrike มีนิสัยนำเหยื่อที่จับได้ไปเสียบไว้บนสิ่งของปลายแหลมเช่น กิ่งไม้, หนาม
https://m.facebook.com/japaninfo2016/posts/1099026110225558/
https://en.wikipedia.org/wiki/Bull-headed_shrike
เท็น, เร็น พื้นฐานของเน็นจากเรื่อง hunter X hunter
https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=we1rd&month=17-04-2011&group=4&gblog=11