เมื่อกลับถึงโรงแรมก็สามทุ่มแล้ว
ซูฟ่านและหลินจูไม่มีความอยากอาหารเลยเพราะการนั่งรถไฟเหาะนั้นน่าตื่นเต้นเกินไป
เมื่อทั้งสองกลับถึงโรงแรมก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง
“คุณไม่เป็นไรใช่ไหมคุณซู”
เมื่อเห็นว่าใบหน้าของซูฟ่านไม่ค่อยดี หลินจูก็ถามด้วยความเป็นห่วง
ในตอนแรกซูฟ่านไม่มีแรงกดดันต่อรถไฟเหาะเลย
แต่วันนี้เขาเล่นมันตั้งสิบห้าครั้งเขารู้สึกสับสนไปหมดว่าหลินจูใจแกร่งแค่ไหน
“ไม่เป็นไร ผมยังเหลืออีกครึ่งชีวิต”
ซูฟ่านพูดติดตลก
หลินจูยิ้ม
“แต่มันน่าตื่นเต้นจริง ๆ คุณไปสวนสนุกกับผู้หญิงบ่อยไหม?”
“ไม่ ผมเคยไปที่นั่นแค่กับเพื่อนนี่เป็นครั้งแรกที่ได้เล่นกับผู้หญิง”
คำตอบของซูฟ่านทำให้หลินจูประหลาดใจอย่างมาก
เธอลุกขึ้นนั่งทันที
“งั้นฉันเป็นคนแรกสินะ”
“คนแรก…คุณพูดแล้วดูแปลก ๆ นะ?”
“ทะลึ่ง!”
หลินจูหน้าแดงกับมุขของซูฟ่านแล้วหยิบหมอนขึ้นมาตีเขาอีกครั้ง
“ผมนั่งรถไฟเหาะไปกับคุณสิบห้าครั้ง คุณจะทำกับผมแบบนี้ได้ไง!?”
“เอาล่ะ ฉันจะไม่ตีคุณแล้วเห็นแก่ในวันนี้”
หลินจูดึงหมอนไปกอดไว้ในอ้อมแขนของเธอ
คางของเธอวางอยู่บนหมอน ตอนนี้เธอดูน่ารักมาก
“ฉันอยากไปสวนสนุกกับซุนหยานมาตลอด แต่เขาไม่ต้องการ”
“เขารู้สึกว่าการไปสถานที่นั้นมีแต่เสียค่าตั๋ว เสียเงิน และน่ารำคาญ ดังนั้นทุกครั้งที่ฉันขอไปเขาก็จะปฏิเสธฉันตลอด”
“ขอบคุณสำหรับการเติมเต็มความปรารถนาของฉันในวันนี้และของคุณที่อดทนกับฉัน”
ดวงตาของหลินจูมีความรู้สึกขอบคุณอย่างมาก
การแสดงออกในดวงตาของเธอเมื่อเธอมองไปที่ซูฟ่านนั้นมีความอ่อนโยนและความชื่นชมอย่างมาก
มันเหมือนมีดวงดาวเปล่งประกายในนั้น
ในสายตาของเธอ ซูฟ่านนั้นหล่อเหลาแม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนรวยรุ่นที่สองแต่ความสามารถในการทำเงินนั้นก็อยู่ในอันดับต้น ๆ
นอกจากนี้ เธอยังเห็นซูฟ่านช่วยชีวิตผู้คนและช่วยตัวเธอเหมือนซูเปอร์ฮีโร่อีกด้วย
ฉินเสี่ยวหยุนที่ไม่เคยยกย่องเพศตรงข้ามแต่เธอก็ยกย่องซูฟ่าน แค่นั้นหัวใจของหลินจูก็โน้มเอียงไปที่ซูฟ่านแล้ว
บนรถไฟเมื่อคืนนี้ ซูฟ่านตัวปลอมพาเธอไปดูดาวซึ่งทำให้เธอรู้สึกลึกซึ้งต่อซูฟ่านมากขึ้น
“ไม่มีอะไรหรอก เราเป็นเพื่อนกันนี่”
“แต่ถึงคุณจะตำหนิเขา คุณก็ยังไม่ยอมทิ้งมันไป”
หลังจากที่ซูฟ่านพูดจบเขาชี้ไปที่แหวนบนนิ้วของหลินจู
แหวนดูขนาดกะรัตและสวมอยู่ที่นิ้วนางซ้ายซึ่งหมายถึงการหมั้นหมาย
ซุนหยานมอบให้เธอแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์
เมื่อซูฟ่านพูดถึงเรื่องนี้หลินจูก็ยกมือขึ้นและมองดู
“อันที่จริง ฉันปรารถนาให้มีแหวนเพชรมาสวมอยู่บนนิ้วมาโดยตลอด ครั้งหนึ่งฉันคิดว่าซุนหยานจะสวมแหวนนี้ให้ฉัน และแล้วเราก็สวมแหวนหมั้นกัน”
“อย่างไรก็ตามหลังจากที่เลิกกับซุนหยาน ฉันก็ค่อย ๆ เริ่มเข้าใจว่าฉันไม่ได้เสียใจขนาดนั้นและไม่ได้รักเขามากขนาดนั้น บางทีอาจเป็นเพราะการยืนกรานที่จะต่อต้านครอบครัวทำให้ฉันเห้นภาพลวงตาที่ว่าฉันจะขาดเขาไม่ได้ก็ได้”
หลังพูดจบหลินจูจึงถอดแหวนที่เธอสวมอยู่
แล้วโยนลงถังขยะอย่างไม่ใส่ใจ
“น่าเสียดายของที่คุณเพิ่งโยนทิ้งไปนะ?”
ซูฟานถาม
หลินจูยิ้มอย่างโล่งใจ
“ไม่เป็นไรมันดูน่าสมเพชน่ะ ฉันรู้สึกว่าซุนหยานกับฉันเข้ากันไม่ได้มานานแล้ว แต่ฉันคิดว่ามันเป็นเพียงอารมณ์ของตัวฉันเองและฉันก็ฝ่าฟันกับครอบครัวเพื่อเขาจนผ่านมาได้ แต่น่าเสียดายที่ฉันได้ให้ใจเขามากเกินไป”
“ต่อมาเขาก็นอกใจและฉันก็เศร้า แต่ฉันรู้สึกเหมือนไม่เป็นอะไรเลย นอกจากว่านั่นคือพร”
“ฉันไม่ได้เก็บแหวนวงนี้เพราะปล่อยเขาไปไม่ได้ แต่เพราะฉันชินกับมันแล้ว เลยไม่ได้สนใจอะไรมาก”
ใบหน้าของหลินจูดูไม่แยแส
สิ่งที่เธอพูดเป็นความจริง เธอไม่ได้โกหกซูฟ่าน
“ผมดีใจนะที่คุณคิดได้”
ซูฟ่านไม่รู้วิธีปลอบโยนผู้คนก็เลยพูดออกไปแบบโง่ ๆ
หลินจูยิ้มและมองย้อนกลับไปที่ซูฟ่าน
“ไม่ ไม่ ฉันน่ะควรจะขอบคุณคุณนะ ซุนหยานเป็นรักแรกของฉัน ฉันรู้สึกหลงใหลมากและเอาแต่ไล่ตามเขา ฉันไม่คิดเลยว่าฉันจะตกหลุมรักคนบ้า ๆ แบบนั้นจริง ๆ”
“แต่ตอนนี้ฉันก็รู้สึกแบบนั้นอีกครั้ง”
ดวงตาของหลินจูดูอบอุ่นมากและซูฟ่านก็ตื่นตระหนกกับการจ้องมองของเธอ
“แล้วคุณล่ะ คุณรู้สึกยังไงกับฉัน”
หลินจูเข้าใกล้ซูฟ่าน
ใกล้จนเกือบจะจูบซูฟ่านแล้ว
ซูฟ่านถอยไปเล็กน้อย
“รู้สึกยังไงเหรอ…ผมคิดว่าคุณก็ดี…”
“แล้ว?”
ดวงตาที่ร้อนแรงของหลินจูมองกดไปที่ซูฟ่าน
“ก็ยินดีที่ได้เป็นเพื่อนกัน…”
ซูฟ่านดูเขินอาย
การแสดงออกของหลินจูก็หายไปเล็กน้อย
“แค่เพื่อนเหรอ แล้วเมื่อคืนคุณมาจูบฉันทำไม”
ซูฟ่านตกตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดของหลินจู
คนที่ปลอมตัวเป็นตัวเขาเพื่อจูบหลินจู?!
“เมื่อคืนผม…ผม…”
ซูฟ่านไม่รู้จะอธิบายอย่างไรในตอนนี้
เมื่อเห็นความสับสนของซูฟ่าน หลินจูก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ผมรู้ว่าคุณหมายถึงอะไร คุณคิดว่าคุณชอบผมใช่ไหม”
ซูฟ่านกลัวว่าหลินจูจะถามเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนนี้ ดังนั้นเขาจึงถามหัวข้อนี้ทันที
หลินจูพยักหน้าอย่างไม่เห็นแก่ตัวและยอมรับ
“แต่คุณเพิ่งเลิกกับซุนหยาน ผมไม่สามารถยอมรับความชอบกะทันหันของคุณได้จริง ๆ”
“อีกอย่าง บอกไม่ได้ด้วยว่าชอบอะไรเพราะเราเพิ่งเจอกันไม่กี่วัน”
“และนอกจากนี้ยังมี……”
ซูฟ่านต้องการพูดต่อ แต่ถูกหลินจูขัดจังหวะ
“ฉันเข้าใจแล้ว นักเรียนซูคุณกลัวว่าฉันจะใช้คุณเป็นตัวรักษาแผลใจใช่ไหม”
“ไม่จริง ฉันไม่ได้ใช้คุณแบบนั้นหรอก ฉันชอบคุณจริง ๆ”
“บอกมาเถอะ ฉันไม่เคยสัมผัสกับซุนหยานเลย แต่สำหรับคุณ ฉันอยากสัมผัสร่างกายคุณมากกว่านี้”
หลังจากพูดหลินจูจับมือซูฟ่าน วางมือของซูฟ่านไว้ที่เอวของเธอแล้วกอดเขา
“อันที่จริง ฉันต้องการมอบร่างกายที่สมบูรณ์ที่สุดให้กับคนที่ฉันชอบ”
หลินจูหลับตาและรอให้ซูฟ่านจูบ
หลินจูป็นคนสวยและถ้าคนอื่นเจอคนที่สวยงามเช่นนี้ คงไม่สามารถควบคุมใจตัวเองได้นานนัก
แม้แต่หัวใจของซูฟ่านก็เต้นอย่างบ้าคลั่งในขณะนี้
หลังจากเป็นเจ้าของระบบ สิ่งล่อใจก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ
ซูฟ่านเองก็อดไม่ได้
แต่การศึกษาที่ดีจะบอกเขาว่าอะไรคือสิ่งสำคัญที่สุด
“หลินจู ผมมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”
“หืม?”
หลินจูลืมตาและมองไปที่ซูฟ่านด้วยความประหลาดใจ
“ผมไม่ได้โกหกคุณ”
ซูฟ่านมองไปที่ดวงตาของหลินจูอย่างจริงจัง
หลินจูได้รับการโจมตีอย่างหนักในหัวใจของเธอ
“ใคร…ใครงั้นเหรอ”
“เธอเป็นดารา”
คนดัง?!
หลินจูรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
แล้วเธอก็สงบสติอารมณ์กลับคืนมาได้
เธอก็นึกถึงวอลเปเปอร์มือถือของซูฟ่าน
“นั่นคือชูหยุนซีที่อยู่บนวอลล์เปเปอร์ของคุณใช่ไหม”
“ใช่”
ดวงตาของหลินจูหรี่ลง
“กำลังเดทกันอยู่เหรอ?”
“ก็นั่นแหละ”
“งั้นเหรอ……”
น้ำเสียงของหลินจูเต็มไปด้วยความเสียใจ
เธอคิดว่าเธอยังมีโอกาส
แต่คู่ต่อสู้ของเธอคือ ชูหยุนซี
ไม่ต้องพูดถึงซูฟ่านเลย แม้แต่เธอเองก็เป็นแฟนตัวยงของชูหยุนซี
หลินจูไม่มีจิตวิญญาณของต่อสู้ในทันที