ตอนที่ 40 ท่อนล่างยังทำงานได้ปกติ
ฉวีซือเหวินมองมู่เทียนซิงอย่างเสียใจ：“ไม่ ไม่รู้ค่ะ！”
ให้ตายยังไงหล่อนก็ไม่บอกมู่เทียนซิงว่าเมื่อกี้หล่อนโทรไปไม่ใช่เบอร์ของหลิงเล่！
หล่อนโทรหาเบอร์เพื่อนสาว และเสียงของเพื่อนหล่อนก็ช่างออดอ้อนเหลือเกิน！
บนบันได มู่เทียนซิงยืนบื้ออยู่ที่เดิม
ชัดเจนว่าหล่อนไม่มีประสบการณ์จัดการเรื่องพวกนี้ ในตอนนี้เองกลับสับสนเล็กน้อย
ฉวีซือเหวินมองหล่อนแล้วก็ลองทดสอบดูอย่างระมัดระวัง：“นี่อะไรเนี่ย？แต่ไหนแต่ไรมาคุณชายสี่ไม่ให้ผู้หญิงเข้าใกล้ แล้วโทรศัพท์ก็เป็นของติดกายส่วนตัวด้วย มีจั๋วหรันกับจั๋วซีอยู่ คุณชายสี่ไม่มีทางโดนคนอื่นมาคุกคาม โทรศัพท์ไม่มีทางหายได้！”
หล่อนพูดเองเออเอง ทันใดนั้นก็ทำเปนเหมือนคิดได้ว่า：“นอกจากผู้หญิงคนนั้นคือคนที่คุณชายสี่อนุญาติให้เข้าใกล้？”
“เขา เข้าใกล้เขาแล้วยังไง ยังไงท่อนล่างเขาก็ขยับไม่ได้！”
ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ มู่เทียนซิงก็พูดออกมา
พูดจบก็ไม่ยังไม่ทันตระหนักได้ว่ามีอะไรผิดไป มองฉวีซือเหวินอย่างจริงจัง เหมือนรอให้หล่อนพูดอะไร！
ฉวีซือเหวินกับจั๋วหรันนั้นเหมือนกัน อยู่กับหลิงเล่มานานแล้วต่างเข้าข้างเขา
หล่อนมองมู่เทียนซิงอย่างลำบากใจแล้วพูด：“คุณนายมู่ คือ สามีฉันบอกว่า ขาคุณชายสี่แค่ยืนขึ้นมาไม่ได้แต่ความเป็นชายของเขายังสมบูรณ์ดี”
มู่เทียนซิง：“．．．．．．”
ฉวีซือเหวินพูดต่อ：“ดังนั้น คุณชายสี่ก็เป็นผู้ชายปกติ ถ้าต้องการอะไรพิเศษ แล้วยังมีสาวสวยมาใกล้ชิดอีก เรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องให้ฝ่ายชายออกแรง ผู้หญิงขึ้นเองก็ได้ค่ะ”
มู่เทียนซิง：“．．．．．．”
คิดถึงเรื่องเมื่อวานที่เขาฉวยโอกาสKissหล่อน แล้วเมื่อคืนยังนอนด้วยกันอีก มือใหญ่ของเขามักจะวางอยู่ที่เอวหล่อน มู่เทียนซิงเริ่มไม่ค่อยมั่นใจ
หรือว่า นี่คือสัญญาณว่าเขามีความต้องการพิเศษ？
“พี่”มู่เทียนซิงเอามือเล็กวางไว้ตรงหัวใจ ตรงนั้นเหมือนมีอะไรมาอุดไว้ ลองใช้มือคลำก็เหมือนไม่มีอะไร เป็นความกดดันแปลกๆ ：“โทรหาสามีพี่ ถามว่าลุงทำไรอยู่！”
“อ้อ”
ฉวีซือเหวินเหลือบมองมือตรงหน้าอกหล่อน แล้วก็โทรศัพท์ออกไป
รอบนี้หล่อนไม่ได้เปิดลำโพง หมุนตัวไป ทำเป็นคุยโทรศัพท์“ฮัลโหล สามีเหรอ คุณชายสี่กำลังทำอะไร เมื่อกี้คุณหนูมู่โทรหาเขา ทำไมมีผู้หญิงรับล่ะ？”
มู่เทียนซิงลงมาจากบันได มองไปทางฉวีซือเหวินที่เดินออกไปอย่างอยากรู้อยากเห็น
หล่อนเอนหู กลัวจะพลาดอะไร นอกจากเสียงของฉวีซือเหวินในห้องโถงที่ว่างเปล่านั่น จั๋วหรันพูดอะไรบ้างหล่อนไม่ได้ยิน！
จะบ้าตายอยู่แล้ว！
ฉวีซือเหวินหมุนตัวเข้ามาใกล้ๆ มู่เทียนซิงแล้วพูด：“ฉันรู้แล้ว”
ตอนที่มือเล็กๆ ของมู่เทียนซิงคว้าแขนของฉวีซือเหวิน ฉวีซือเหวินก็วางสายพอดี！
“ว่า ว่ายังไงบ้าง？ลุงทำอะไรอยู่？”
ฉวีซือเหวินมองหล่อนอย่างลำบากใจพูดว่า：“จั๋วหรันบอก เมื่อกี้คุณชายสี่เข้าไปในห้องกับสาวสวยวัยรุ่น ตอนนี้ทำอะไรกัน คือ พวกเราก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“หะ？”
น้ำตาของมู่เทียนซิงจะหยดลงมาแล้ว！
ไม่รู้ว่าทำไมในใจถึงเสียใจจนอยากจะตาย！
หล่อนคว้าโทรศัพท์ในมือของฉวีซือเหวิน แล้วกดหาเบอร์ของหลิงเล่ แต่จู่ๆ ก็หยุดลง！
ฉวีซือเหวินก็ตกใจ
หล่อนอยู่กับหลิงเล่มาหลายปี เรียนรู้กังฟูตั้งแต่เด็กๆ แค่เมื่อกี้ที่มู่เทียนซิงรับโทรศัพท์ไปดูโหดมาก หล่อนยังไม่ทันเตรียมตัวดี！
เมื่อกี้ยังตกอกตกใจกลัวมู่เทียนซิงมองข้อบกพร่องออก แต่กลับเห็นมู่เทียนซิงหยุดลง！
ฉวีซือเหวินคิดแค่ว่าด้านหลังเหงื่อออก มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีที่ไปเล่นกับไฟ กลัวว่าตัวเองจะทำให้เรื่องแย่และสับสนมากขึ้น
แต่ว่ามู่เทียนซิงคืนโทรศัพท์ให้หล่อนอย่างช้าๆ
ฉวีซือเหวินรับเข้ามามองหล่อนอย่างกังวล：“คุณหนูมู่？”
“ไปดู！”
มู่เทียนซิงกำมือแน่น สายตาจ้องไปที่ฉวีซือเหวินอย่างโหดๆ ：“ตอนนี้ลองหาดู！ระยะทางจากนี่กับเมืองH ถ้าขับรถ6-7ชั่วโมง งั้นนั่งเครื่อง1ชั่วโมงดีกว่า！เราออกกันตอนนี้เลย！พี่ไปดู ตั๋วเครื่องบินจากที่นี่ไปเมือง H สองใบ！”
ฉากน่าทึ่งขนาดนี้ ฉวีซือเหวินคิดไม่ถึงจริงๆ
ตามแผนการของหล่อนแล้วคืออยากให้มู่เทียนซิงรู้จักความรัก รู้จักหัวใจของตัวเอง จากนั้นค่อยอธิบายว่าเรื่องวันนี้ที่จริงแล้วหล่อนวางแผนเองแล้วค่อยขอให้มู่เทียนซิงยกโทษให้
กลับคิดไม่ถึงว่า มู่เทียนซิงจะบินไปหาคุณชายสี่ที่เมืองHเอง？
“แค่กแค่ก คุณหนูมู่”
“เร็วหน่อย！อย่าทำให้เสียเวลา！”
มู่เทียนซิงพูดด้วยความโกรธ：“จะไปแล้ว！ถ้าเข้าใจผิดก็ช่าง แต่ถ้าคนปากเสียนั่นทำอะไรที่ไม่สมควรลับหลังฉันงั้นก็อย่ามาว่าฉันละกันถ้าฉันจะถอนหมั้น！”
ผู้ชายที่ไม่บริสุทธิ์ หล่อนไม่สน！
แม้ว่าจะแต่งงานกันปลอมๆ หล่อนก็ไม่สน！
ฉวีซือเหวินตกใจกับท่าทีของมู่เทียนซิง และก็รู้สึกว่าลึกๆ ในใจของหลิงเล่ที่จริงอยากให้มู่เทียนซิงไปเคารพหลุมศพแม่เขาด้วย
ไม่งั้นหลิงเล่คงไม่ให้หล่อนเตรียมชุดไปสุสานหรอก
พอติดต่อสายการบินได้ก็ซื้อตั๋วสองใบ
ฉวีซือเหวินพูดกับมู่เทียนซิง：“เครื่องบินจะบินอีกหนึ่งชั่วโมง เราไปสนามบินตอนนี้ก็ยังทันเช็คอิน เอกสารของท่านอยู่ที่ตระกูลมู่ไม่ได้เอามา ทางไปสนามบินผ่านตระกูลมู่พอดีก็แวะไปหยิบเอกสารได้ พอเครื่องลงก็นั่งรถไปโรงแรมที่คุณชายสี่พักอีกประมาณ20นาที”
ก็หมายความว่าอีกสองชั่วโมงครึ่ง หล่อนก็จะได้เห็นหลิงเล่แล้ว
มู่เทียนซิงไม่รอช้า ตอนเช้าไม่ยอมไปกับหลิงเล่แล้วยังทำเขาโกรธอีก
ตอนนี้หล่อนกลับเข็นกระเป๋าเดินทางไปเองด้วยท่าทางรีบร้อน เพื่อตามเขาเข้าไป
ฉวีซือเหวินรีบล็อคบ้านปิดประตูหน้าต่างดีๆ แล้วเอากุญแจรถไปเอารถที่โรงจอด
ก็แค่ ตอนที่หล่อนมองสาวน้อยนั่นเข็นกระเป๋าเดินทางไป ในหัวของหล่อนก็มีความลังเล：ควรบอกจั๋วหรันสักหน่อยดีไหม？
เมื่อหล่อนพามู่เทียนซิงขับรถออกจากคฤหาสน์จื่อเวย มองใบหน้าเล็กๆ ที่ดูกังวลของมู่เทียนซิงผ่านกระจกหลัง หล่อนก็คิดว่าช่างเถอะ ไม่พูดดีกว่า
ถ้าจั๋วหรันรู้ หลิงเล่ก็ต้องรู้
ให้หลิงเล่ได้รู้สึกถึงความเซอร์ไพรส์ละกัน
แต่หวังว่า นี่คงไม่เซอร์ไพรส์