47 ทากัตซูกิ มาโกโตะ หารังของฮาร์พี
“ขอโทษที, นีน่า-ซัง, ที่ให้เธอช่วยชั้น” (มาโกโตะ)
“ไม่ ไม่, นาย-ท่านบอกว่าให้มอบความช่วยเหลือให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้” (นีน่า)
ตอนนี้พวกเราไม่ได้อยู่ในลาเบรินทอส, แต่เป็นข้างนอกของมัน
พวกเรามีเป้าหมายไปที่เพดานของทะเลสาบใต้ดินจากข้างนอกของดันเจี้ยน
มันมีแค่นีน่า-ซังและผม
เหตุผลคือผมใช้ซ่อนได้แค่ 2 คน
ซา-ซังอยู่ในระหว่างฝึกสกิลเธอ
ผมใช้แผนที่ในลาเบรินทอสเป็น 3 วันเพื่อหาทุกซอกทุกมุม, แต่ผมไม่สามารถหาเจอทางที่จะไปรังของฮาร์พีได้
ฮาร์พีเป็นมอนสเตอร์ที่บินได้, ดังนั้นมันมีโอกาศสูงที่มันจะไม่มีทางที่จะไปได้โดยการเดิน
และดังนั้น, เราจึงตัดสินใจมาสำรวจด้านนอกของดันเจี้ยน ตรงที่อยู่ ของพื้นที่ที่ทำหน้าที่เป็นห้องโถงสำหรับทะเลสาบใต้ดิน
“ต้นไม้ปัญหาเยอะจริง” (มาโกโตะ)
ด้านนอกของดันเจี้ยนมีต้นไม้ที่หนาที่บังทาง
“ท่าน-ทากัตซูกิ, ระวังด้วย, แม้เราจะไม่ได้อยู่ในดันเจี้ยน, แต่มีโอกาศที่จะมีมอนสเตอร์” (นีน่า)
“ด้วยสกิลตรวจจับของผมและเงี่ยหูของเธอ, ชั้นไม่คิดว่าเราจะสังเกตไม่เจอหรอก” (มาโกโตะ)
กึ่งกระต่ายเหมือนนีน่า-ซังเห็นได้ชัดว่ามีสัญชาตญานในการฟังที่ดีที่สุดในกึ่งสัตว์
“มีมอนสเตอร์มา” (มาโกโตะ)
“ใช่, มาเลี่ยงพวกมันกันเถอะ” (นีน่า)
เมื่อเราจับการปรากฏตัวของมอนสเตอร์ได้, เราได้อ้อมเพื่อหนีการต่อสู้ที่ไม่จำเป็น
เพราะเหตุนั้น, เราใช้เวลาในการเดินทาง
“…”
“…”
พวกเราดันต้นไม้ไปข้างๆระหว่างที่เดินหน้า
ความเงียบงันดำเนินต่อไป
หืมม, มันยากที่ผมหาเรื่องที่คิดถึงคนอื่นพูดไม่ได้เลย
คนอย่างซากุไร-คุงน่าจะไม่มีปัญหากับการสร้างบทสนทนา
คือที่ผมคิด, ตอนที่นีน่า-ซังโยนบทสนทนามาให้ผม
“ท่าน-ทากัตซูกิ, นายได้เป็นเพื่อนกับนาย-ท่านตั้งแต่ตอนอยู่โลกที่แล้ว, ใช่มั้ย?” (นีน่า)
“ใช่, แต่ว่า, แต่พวกเรารู้จักกัน 1 ปีในโลกที่แล้วนะ” (มาโกโตะ)
แม้กระนั้น, ผมได้ถูกช่วยโดยฟูจิ-ยังมากมาย
ไม่มีคำขอบคุณไหนจะเพียงพอ
“มันมีอะไรที่ชั้นอยากถามท่าน-ทากัตซูกิ” (นีน่า)
“อะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)
บางอย่างเกี่ยวกับฟูจิ-ยัง?
“นาย-ท่านชอบผู้หญิงแบบไหนเหรอ?” (นีน่า)
งั้นมันเป็นบทสนทนาแบบนี้เหรอ, หือห์
แม้ว่าจะถามคนแบบผมที่อายุเท่ากับเวลาที่ไม่มีแฟน…
แต่ผมได้อยู่ใต้การดูแลของนีน่า-ซัง
มาจัดการสิ่งนี้ด้วยวิธีที่เป็นสุภาพบุรุษดีกว่า
“เขาชอบสาวหูสัตว์น่ะ” (มาโกโตะ)
นี่คือความจริง
ไม่ต้องสงสัยมันเลย
เพราะรู้มั้ย, ผมถูกจับด้วยการสนทนาเกี่ยวกับว่าหูสัตว์มันดีแค่ไหนเป็น 100 ครั้งเมื่อเราดื่มที่ สวนหูสัตว์
“แต่ชั้นรู้เรื่องแล้ว…” (นีน่า)
หูยาวของนีน่า-ซังตกลงอย่างหดหู่ใจ
“เธอไม่สบายใจเกี่ยวกับอะไรบางอย่างเหรอ?” (มาโกโตะ)
“ไม่ว่าชั้นจะพยายามจีบเค้าแค่ไหน, เค้าไม่สานต่อเลย” (นีน่า)
“…”
“ก่อนหน้านี้, ชั้นเข้าห้องเค้าด้วยเสื้อผ้าที่ค่อนข้างเสี่ยง, แต่เค้าไม่ทำอะไรเลย…” (นีน่า)
มันเป็นบทสทนาที่เป็นผู้ใหญ่กว่าที่ผมคิด!
มันเป็นไปไม่ได้… บทสทนานี้มากไปสำหรับผม
ทำไมนายไม่ทำอะไรเลย, ฟูจิ-ยัง?!
นีน่า-ซังน่ารัก
“เป็นไปได้มั้ยที่ว่าเค้าไม่ได้สังเกตเห็นความรู้สึกชั้นน่ะ…?” (นีน่า)
“ไม่, ชั้นไม่คิดว่านั่นจะเป็นประเด็นนะ” (มาโกโตะ)
เข้ารู้ 100%, ดังนั้นมันโอเคแล้ว
ทั้งหมดเพราะเค้าอ่านใจได้!
“ถ้าไม่มีอะไรได้ผล, ชั้นจะจู่โจมเค้าตอนกลางคืน…” (นีน่า)
“…”
นีน่า-ซัง, แม้คุณจะเป็นกระต่าย, แต่คุณกินเนื้อเป็นอาหาร!
“มันดูเหมือนว่าลูกสาวของขุนนางศักดินาของมักกาเรนได้สนใจในตัวนาย-ท่าน…” (นีน่า)
“ออ่า, คริสเตียน่า-ซัง, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“เธอเป็นผู้หญิงสกปรก, เพื่อการรักษาเส้นทางของเรือบินของนาย-ท่าน, เธอเรียกร้องสิ่งต่างๆมากมาย” (นีน่า)
ยังไงซะ, นั่นก็เป็นวิถีของคนมีอำนาจ
“ชั้นจะลองถามฟูจิ-ยังครั้งหน้าให้” (มาโกโตะ)
“ได้โปรดทำนะ!” (นีน่า)
ผมได้ตกลงไปอย่างง่ายๆ, แต่นั่นโอเคแล้วเหรอ?
ขณะที่เรามีบทสนทนาแบบนี้, เราได้เข้าใกล้เป้าหมาย
“จากสกิลแผนที่, เราอยู่ใกล้ด้านบนของทะเลสาบใต้ดินแล้ว” (มาโกโตะ)
“สกิลแผนที่ของท่าน-ทากัตซูกิค่อนข้างแม่นยำ พอมาคิดว่ามันครอบคลุมพื้นที่ได้กว้างขนาดนี้” (นีน่า)
จริงเหรอ?
ผมไม่ได้ใส่ใจมันมาก
“มาหยุดก่อน นั่นฮาร์พี” (มาโกโตะ)
“ใช่, คนดูต้นทาง 3 คน” (นีน่า)
ผมจับได้แค่ 2 จากตรวจจับ
มันดีจริงๆที่นีน่า-ซังอยู่ที่นี่
หลังจากดูอยู่ซักพัก, ฮาร์พีที่เป็นคนดูต้นทางได้เปลี่ยนกับฮาร์พีที่ออกมาจากรู
มันดูเหมือนว่าไม่ต้องสงสัยแล้วว่ารังของพวกเขาต้องอยู่แถวนี้
“เราได้ระบุตำแหน่งส่วนใหญ่ของรังแล้ว” (มาโกโตะ)
“แต่คนดูต้นทางน่าจะมีปัญหานะ” (นีน่า)
“มากลับกันเถอะ” (มาโกโตะ)
พวกเราแอบกลับมาที่เมืองนักผจญภัยโดยวิธีที่ฮาร์พียังไม่ทันสังเกตเรา
◇◇
“และงั้น, มันดูเหมือนว่าไม่ต้องสงสัยเลยว่ารังฮาร์พีอยู่ข้างบนบริเวณทะเลสาบใต้ดิน” (มาโกโตะ)
“นั่นคือที่มันอยู่…” (อายะ)
ตาของซา-ซังคมขึ้น
“มันมีข่าวดีชิ้นนึง-เดสุ โซ” ฟูจิวาระพูด
“มันดูเหมือนว่าท่าน-ซากุไรและคณะอัศวินแห่งแสงได้ปราบมังกรต้องห้ามแล้ว” (ฟูจิวาระ)
“อ้า! มันจริงที่ว่าสมาคมนักผจญภัยเสียงดังมากวันนี้ นั่นคือเหตุผลนี่เอง” (ลูซี่)
ลูซี่ทีได้รวบรวมข้อมูลในสมาคมและฝึกได้ทุบมือด้วยความนึกได้
“โฮ่ห์, อย่างที่คาดไว้กับซากุไร-คุง มันยังไม่ทัน 1 อาทิตย์เลยตั้งแต่มาลาเบรินทอส ถึงแบบนั้น, พวกเค้าได้ปราบเสร็จแล้ว” (มาโกโตะ)
“เกี่ยวกับเรื่องนั้น, มันดูเหมือนพวกเค้ายังไม่เสร็จ” (ฟูจิวาระ)
“นั่นหมายความว่ายังไง, นาย-ท่าน?” (นีน่า)
“มันเห็นได้ชัดว่ามีมังกรต้องห้าม 3 ตัว” (ฟูจิวาระ)
“เอ๋? มากขนาดนั้นเลย?!” (มาโกโตะ)
นั่นมันฟังดูเหมือนข่าวร้ายมากกว่า
“งั้น, นั่นหมายความว่าการกระทำของมอนสเตอร์ในลาเบรินทอสจะยังแปลกๆต่อไป…”
ลูซี่หดหู่ลง
ทั้งหมดเพราะเธอไม่สามารถเข้าไปในดันเจี้ยนได้เลยหลังๆมานี่
“งั้น, พวกเราจะจัดการกับฮาร์พีเมื่อไหร่?” (อายะ)
เสียงของซา-ซังแข็งกร้าว
“แต่ชั้นว่ามันจะปลอดภัยกว่าถ้าเราทำมันหลังจากมังกรต้องห้ามทั้งหมดได้ถูกปราบนะ…” (ฟูจิวาระ)
“มันจะเป็นเมื่อไหร่?” (อายะ)
“ชั้นบอกไกลขนาดนั้นไม่ได้…” (ฟูจิวาระ)
แม้ว่าพวกเขาจะสามารถปราบมังกรต้องห้ามครั้งนี้ได้, มันไม่มีประกันว่าพวกเขาจะทำได้ในตัวต่อไปด้วย
ลาเบรินทอสนั้นใหญ่, และมันไม่เหมือนว่ามันแน่นอนที่คณะอัศวินแห่งแสงจะชนะ
“มาปราบฮาร์พี 3 วันจากนี้กันเถอะ อย่างน้อยที่สุด, มาทำให้เวทมนตร์สปิริตแข็งแกร่งพอกัน แล้ว, มารอจนกว่าเวทมนตร์ของลูซี่จะพร้อมด้วย” (มาโกโตะ)
“ลูซี่-ซัง, พร้อมได้ใน 3 วันมั้ย?” (อายะ)
“ตาเธอน่ากลัวอ่ะ, อายะ… ได้! ปล่อยชั้นเอง” (ลูซี่)
“มันได้ตกลงแล้วถ้างั้น” (นีน่า)
นีน่า-ซังมองทุกคน
ผมรับช่วงต่อ
“งั้น, 3 วันจากนี้, มาปราบราชินีฮาร์พีกันเถอะ” (มาโกโตะ)
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน