บทที่ 47 ช่วยหลันฮวา
วันต่อมา
ร้านขายยาสมุนไพรในเมืองต้องเดินทางมาส่งสินค้าให้กับโรงงานผลิตถุงหอม ทุกคนในโรงงานต่างพากันไปรวมตัวที่ลานบ้าน ไม่ใช่เพื่อซื้อสมุนไพรแต่อย่างใด หากแต่เป็นเพราะชายหนุ่มผู้มาส่งของซึ่งมีนามว่า จูเฉิง คนหนุ่มผู้ขยันขันแข็ง เขาขนสมุนไพรจากร้านขายยาทั้งหมดลงจากเกวียนก่อนที่จะนำไปเก็บไว้ในห้องเก็บของ จากนั้นจึงได้ทยอยขนข้าวของอีกมากมายลงจากเกวียน
“พี่จาง นี่ข้าวสารของท่าน”
“พี่หลี่ นี่เกลือที่ท่านต้องการ”
“พี่เฉียน…”
ทุกคนในโรงงานมักจะไหว้วานให้เขานำสินค้าเหล่านี้มาให้ จะได้ไม่ต้องเข้าไปในเมือง
“ขอบใจมาก พ่อหนุ่ม”
“ขอบคุณมาก”
จูเฉิงรับคำอย่างร่าเริง และถุงสุดท้ายเป็นแป้ง เขายื่นมันให้หลันฮวาที่ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่ประตู
“หลันฮวา นี่แป้งของเจ้า”
หลันฮวากำลังจะเอื้อมมือไปหยิบ หากจูเฉิงกลับพูดว่า
“หนักหน่อยนะตั้งสิบชั่งแน่ะ ข้าช่วยถือเข้าไปให้จะดีกว่า” หญิงสาวพยักหน้า จูเฉิงเดินตามเข้าไปพร้อมถุงแป้งในอ้อมแขน
“จูเกอ ข้าวสารของข้าตั้งยี่สิบชั่ง ทำไมเจ้าไม่บอกว่ามันหนักบ้างเล่า?” ใครบางคนแถวนั้นเอ่ยล้อเลียน
“น้องจาง ข้าผิดไปแล้ว ครั้งหน้าข้าจะช่วยถือนะ” จูเฉิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“อ้อ ลืมไป…ท่านชอบหลันฮวานี่นา”
หญิงสาวเดินตามจูเฉิงไปด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ
จูเฉิงวางถุงแป้งลงแต่ชายหนุ่มยังไม่เดินออกไปในทันที เขาหยิบกล่องเล็ก ๆ ที่แกะสลักสวยงามออกมาจากชายแขนเสื้อ ก่อนจะส่งมันให้หลันฮวา นางไม่ได้รับกล่องไว้ หญิงสาวทำหน้างุนงง
“เอ๋?” นางสั่งแค่แป้งนี่ไม่มีอย่างอื่น
“ให้เจ้า”จูเฉิงวางกล่องไว้บนมือของหลันฮวาแล้วรีบวิ่งหนีไป จูเฉิงที่ปกติยิ้มแย้มอยู่เสมอตอนนี้กลับหน้าแดงลามไปถึงหู
หลันฮวายืนถือกล่องอยู่ก็เริ่มรู้สึกว่ากล่องใบนี้ร้อนขึ้น ๆ จนลามไปถึงใบหน้าของนาง
ถังหลี่นั่งทำบัญชีอยู่ในห้องเห็นฉากนี้เข้าพอดี หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา แท้จริงแล้วถังหลี่เคยเห็นปฎิสัมพันธ์ของหนุ่มสาวคู่นี้มาบ้างแล้ว เมื่อนางได้ไปที่ร้านขายยาก็สอบถามเกี่ยวกับตัวจูเฉิงมาอย่างเรียบร้อย
จูเฉิงเป็นเด็กกำพร้าที่เติบโตมากับลุงของเขา ชายหนุ่มเป็นคนขยันหมั่นเพียร บุคลิกดี เขาเป็นคนดีมาก ด้วยเหตุนี้เองถังหลี่จึงพูดได้เต็มปากว่าหลันฮวาต้องได้เจอผู้ชายที่ดีมากอย่างแน่นอน
……
ในคืนนั้นถังหลี่ก็ฝันอีกครั้ง หญิงสาวฝันว่าหลันฮวาถูกเฉาเสี่ยวกุ้ยข่มเหง ทำให้ต้องแต่งงานกับชายหนุ่ม ชีวิตหลังแต่งงานของนางน่าเวทนามาก เด็กสาวไม่เพียงแต่ต้องทำงานที่โรงงานผลิตถุงหอมเท่านั้น นางยังต้องซักผ้าและทำอาหารเมื่อกลับบ้านอีกด้วย ป้าเกาและลุงหลี่ต้องการให้ชีวิตของหลานสาวดีขึ้นจึงแอบช่วยเหลืออย่างลับ ๆ แต่พวกเขาก็ถูกเฉาเสี่ยวกุ้ยกีดกัน ต่อมาไม่นานลุงหลี่เสียชีวิตขณะขึ้นไปบนภูเขา ป้าเกาตรอมใจ ไม่นานก็ทรุดลงและตายตามสามีไปในไม่ช้า
ถึงแม้ว่าเฉาเสี่ยวกุ้ยและอวี่ชุนอิงจะมีชีวิตที่ดีขึ้นได้เพราะเงินของหลันฮวา แต่ในความฝันก็นางก็ยังได้ยินเสียงกรีดร้องของเด็กสาวผู้น่าสงสาร
เมื่อถังหลี่ตื่นขึ้น นางรู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก ช่างไม่ยุติธรรมเลยที่ผู้หญิงดี ๆ อย่างหลันฮวาจะมีจุดจบชีวิตแบบนี้ ในขณะที่คนสารเลวอย่างสองแม่ลูกกลับอยู่ดีมีสุข
ถังหลี่รักหลันฮวาและป้าเกามาก..
….
วันรุ่งขึ้นถังหลี่ไปที่โรงงานและเรียกป้าเกามานั่งข้าง ๆ
“ป้าเกา ข้าอยากเตือนป้า… อวี่ชุนอิงและเฉาเสี่ยวกุ้ยไม่ใช่คนดีนัก พวกเขาเหมือนสุนัขจนตรอก อาจแว้งมากัดหลันฮวาเมื่อไหร่ก็ได้ …”
“ขอบคุณแม่นางถัง ข้าเชื่อเจ้า” ป้าเกาพยักหน้า
หลันฮวาคือสมบัติล้ำค่าของป้าเกา นางจะไม่ให้ใครมาทำร้ายหลันฮวาได้ ในยามที่บุตรชายเข้ากองทัพ นางให้สัญญาต่อเขาว่าจะดูแลหลันฮวาให้ดี หากมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับหลานสาวคนนี้ นางจะมีหน้าไปเจอกับบุตรชายได้อย่างไร ?
ไม่กี่วันถัดมา ป้าเกาคอยตามติดหลันฮวาตลอดไม่ว่าเด็กสาวจะไปไหน แม้กระทั่งนางไปห้องน้ำป้าเกาก็ยังมองตามไม่ให้คลาดสายตา ผ่านไปสองสามวันก็ไม่เห็นอวี่ชุนอิงและลูกชายเลย ป้าเกาจึงลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“ที่นี่คือหมู่บ้านลี่เจีย หากพวกมันสร้างปัญหาละก็ ข้าจะเอาจอบฟาดพวกมันให้ตายเสีย!” ลุงหลี่พูดอย่างดุเดือด
ใช่ ที่นี่คือหมู่บ้านลี่เจีย หากคนของหมู่บ้านเฉาเจียกล้าสร้างปัญหาล่ะก็ ชาวบ้านลี่เจียคงไม่นิ่งดูดายหรอก !
ช่วงนี้ป้าเกาจึงไม่ค่อยเฝ้าดูหลันฮวาเหมือนก่อนหน้านั้น
ตกเย็น ในระหว่างที่ป้าเกากำลังง่วนอยู่ในครัว เมื่อทำกับข้าวเสร็จแล้ว นางไม่เห็นหลานสาว หญิงชรารู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที
“ตาแก่ หลันฮวาอยู่ไหน?”
“นางเดินไปบ้านของหวังกุ้ยซี หัวหน้าหมู่บ้านต้องการซื้อไข่ หลันฮวาไปส่งไข่ให้พวกเขา”
ที่บ้านของพวกเขาเลี้ยงไก่ เมื่อมีคนอยากซื้อไข่หลันฮวาจะเป็นคนเอาไปส่งให้ เป็นเรื่องปกติที่เคยทำมา แต่วันนี้ป้าเการู้สึกสังหรณ์ใจ นางนึกถึงคำเตือนของถังหลี่
“ตาแก่ เดี๋ยวข้าไปตามหลันฮวาก่อนนะ”
……
ในเวลาเดียวกันตรงสันเขา หลันฮวาถูกเฉาเสี่ยวกุ้ยจับตัวไว้ ในปากของนางมีเศษผ้าอุดอยู่ ชายหนุ่มพยายามจะฉีกเสื้อผ้าของนางออก อวี่ชุนอิงนั่งยอง ๆ เพื่อดูต้นทางให้ลูกชาย
“วันนี้เจ้าทำให้สำเร็จนะ ข้าหาโอกาสมาหลายวันแล้ว !”
“ท่านแม่ ไม่ต้องห่วง สาวน้อยคนนี้ต้องเป็นของข้า!”
“เสี่ยวกุ้ย เจ้ารีบจัดการนางได้แล้ว หากคนของหมู่บ้านลี่เจียมาเห็น มารดาเจ้าตายแน่!”
หลันฮวาดิ้นรนอย่างหนัก ทำให้ชายหนุ่มโกรธมากยิ่งขึ้น เฉาเสี่ยวกุ้ยฟาดมือไปที่หน้าของเด็กสาวหลายครั้ง
“นังโสโครก โชคดีของเจ้าแล้วที่ข้าชายตาแล”
“เจ้าไม่เคยลิ้มรสผู้ชายมาก่อนใช่หรือไม่? หากได้ลองจะต้องติดใจร่ำร้องขอข้าทุกวันแน่!”
หลันฮวาถูกตีอย่างแรงจนล้มลง เฉาเสี่ยวกุ้ยจับกางเกงของหญิงสาวแล้วดึงออก ใบหน้าของหลันฮวาชุ่มไปด้วยน้ำตา ดวงตามีแต่แววสิ้นหวัง
“อวี่ชุนอิง!” เสียงเรียกที่คุ้นหูดังขึ้น
ป้าเกาเห็นท่าทางแปลก ๆ ของอวี่ชุนอิง นางรู้สึกเอะใจจึงรีบวิ่งเข้ามา เมื่อเห็นว่าเฉาเสี่ยวกุ้ยใช้กำลังบีบบังคับหลานสาวของนางอยู่ ป้าเการู้สึกโมโหจนเลือดขึ้นหน้า นางตะโกนออกมา
“คนหมู่บ้านเฉาเจียรังแกผู้อื่น!!
“ข้าจะเอาเจ้าให้ตาย!!”
เมื่อได้ยินเสียงตวาดของป้าเกา เฉาเสี่ยวกุ้ยตื่นตระหนก ชายหนุ่มและมารดารีบวิ่งหนีทันที ป้าเการีบเข้าไปหาหลานสาวจัดแจงเสื้อผ้าของนางให้เรียบร้อย
ในอีกด้านหนึ่งสองแม่ลูกก็โดนชาวบ้านจับตัวไว้ได้
“พวกมันรังแกหลันฮวาของพวกเรา!!”
ชาวบ้านสองคนนี้คือหลานชายของลุงหลี่ พวกเขาลงมือกับชายหนุ่มทันทีทั้งเตะและต่อยเฉาเสี่ยวกุ้ย ป้าเกาโกรธมาก นางเอาไม้เท้าทุบเฉาเสี่ยวกุ้ยอย่างแรง
“ไอ้สารเลว! มาข่มเหงหลานสาวข้า ข้าจะทุบตีเจ้าให้ตาย!! เจ้าต้องตาย!!!”
เฉาเสี่ยวกุ้ยร้องโอดโอยเสียงดัง อวี่ชุนอิงคลานเข้ามาหาลูกชายพยายามเอาตัวบังไม้เท้าที่ฟาดลงมา
“หยุดนะ หยุด!! อย่าทำเสี่ยวกุ้ยของข้า!”
ป้าเกาทุบตีอวี่ชุนอิงซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนชาวบ้านต้องร้องห้ามนางเอาไว้
“ท่านป้า พอเถิด ไม่อย่างนั้นพวกมันตายแน่”
สองแม่ลูกถึงกับเลือดอาบหน้า จมูกบวมช้ำเป็นสีเขียว ใบหน้ามีแต่รอยแผลรวมไปถึงกลิ่นอุจจาระและปัสสาวะที่ราดออกมาอย่างน่าสังเวช
พวกเขาพากันประคองเดินโซเซออกจากหมู่บ้านลี่เจียไป
ป้าเกานึกแล้วยังเสียววาบไม่หาย หากนางมาช้ากว่านี้อีกสักนิดล่ะก็ หลานสาวของนางจะมีสภาพเป็นอย่างไร …!
วันรุ่งขึ้นป้าเกานำไข่หนึ่งตะกร้าไปขอบคุณถังหลี่เป็นพิเศษ เมื่อหญิงสาวทราบว่าหลันฮวาปลอดภัยและรอดจากความวิบัติในครั้งนี้ทำให้นางโล่งใจมาก
เรื่องเลวร้ายได้ผ่านพ้นไปแล้ว
แต่ใครจะไปรู้ว่า ภายในสองสามวันหลังจากนั้นอวี่ชุนอิงและเฉาเสี่ยวกุ้ย ได้กลายร่างเป็นปีศาจชั่วร้ายอีกครั้ง