บทที่ 74 – การทำซ้ำ
มิวหลุดออกมาจากโลกอันพิศวงเธอรู้จักกับเจ้าแทคีออนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ราวกับว่าเธอรู้จักมานานแต่แรกแล้ว
และสิ่งที่พึ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนอย่างไรอย่างนั้น แต่ความทรงจำที่ไม่สมบูรณ์เหล่านี้ไม่ได้บอกมิวว่าเจ้าแทคีออนคืออะไร
อย่างไรก็ตาม เธอก็สามารถรู้ได้อยู่บางส่วนว่าเพราะสิ่งนี้มันทำให้เธอในอนาคตสามารถย้อนเวลากลับมาในปัจจุบันได้
และคุณสมบัติของมันก็คือ… อนุภาคแทคีออน อนุภาคที่เร็วเสียยิ่งกว่าแสงซึ่งตรงกันข้ามกับแสงที่ตั้งใช้พลังงานเป็นอนันต์ในการเร่งให้ไปถึง
แต่สิ่งนี้จะต่างออกไปยิ่งมีพลังงานมากระทำกับมันมากเท่าไหร่ มันจะยิ่งช้าลง กล่าวคือในสภาวะที่ไม่มีทั้งพลังงานหรืออะไรเลย
มันจะเป็นความเร็วที่เร็วเสียยิ่งกว่าเร็ว.. เร็วจนมิวในปัจจุบันก็จินตนาการไม่ออกว่าทำไมของแบบนี้ถึงถูกนิยามว่าเป็นความเร็วด้วยซ้ำ
นอกจากเรื่องนี้แล้วมิวก็แทบไม่สามารถเข้าใจอะไรได้อีกเกี่ยวกับอนุภาคแทคีออนนี่ อย่างไรก็ตามเป็นเวลาหลายล้านปีข้างหน้า
เธอในอนาคตถึงสามารถใช้งานมันได้จริง และทำให้สามารถย้อนกลับมาหยุดมิวให้กลายเป็นว่าการที่เธอจะเข้าไปในหลุมดำคือผลลัพธ์ที่ไม่จำเป้นต้องมีต้นเหตุ
ทำให้ผลลัพธ์มันเกิดก่อนต้นเหตุ และเปลี่ยนแปลงต้นเหตุให้มันไม่เคยเกิดขึ้น แม้มิวที่เคยย้อนเวลามาจะรู้ดีว่าการแก้ไขอดีตไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้
นั่นคือสิ่งที่เธอได้เรียนรู้ตอนที่ย้อนเวลากลับไปช่วยตัวเองในอดีต.. แต่ว่าที่นี่ไม่ใช่โลกแห่งความเป็นจริง ที่นี่คือโลกที่ไม่มีความเป็นไปได้นับอนันต์
เอาเข้าจริงโลกนี้ไม่ได้มีเทพพระเจ้าที่ร่างเส้นเวลาทุกอย่างเอาไว้ และควบคุมทุกอย่างให้ซับซ้อนจนไม่มีใครสามารถแก้ไขอดีตได้เหมือนในโลกจริง
ถึงมิวจะไม่มั่นใจว่าโลกจริงมีพระเจ้าไหมก็เถอะ
แต่จักรวาลจำลองแห่งนี้ไม่สามารถทำให้เกิดเหตุการณ์แบบเดียวกับโลกจริงได้นั่นเอง ดังนั้นมิวจึงได้ข้อสรุปว่า
หากเธอสามารถย้อนเวลากลับมาปัจจุบันเพื่อแก้ไขได้ ทุกอย่างก็จะไม่กลายเป็นการเติมเต็มอดีตเหมือนกับในโลกความจริง
เพราะอย่างไรซะ คนที่ควบคุมโลกแห่งนี้อยู่ก็ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่อยู่มิติที่สูงกว่า พวกเขาไม่ได้เห็น อดีต ปัจจุบันหรืออนาคตของจักรวาลจำลองแห่งนี้
พวกเขายังเป็นแค่มนุษย์ที่ริอาจแทนตนเป็นพระเจ้าก็เท่านั้น
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันไวจนเมื่อมิวรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้งทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็เหมือนกับว่าได้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ร่างของตัวมิวในอนาคตเหมือนจะแตกสลายไปเสียแล้ว การแตกสลายของเธอนั้นราวกับว่าเธอได้ทำหน้าที่ของตนเองสำเร็จลุล่วงแล้ว
หน้าที่ที่..จะกลายเป็นผลลัพธ์โดยไม่มีต้นเหตุนี้..
มิวแม้ไม่เข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดแต่ก็เข้าใจบางส่วน เธอในตอนนี้ถอยห่างออกจากหลุมดำ แม้เธอจะไม่เข้าใจถึงความสิ้นหวังที่ตัวเองในอนาคตได้รับ
แต่เธอก็เข้าใจดีว่านั่นมันโหดร้ายขนาดไหน ในโลกที่มืดมิดไร้สิ่งอื่นใด ไร้ซึ่งเวลาแต่กลับมีแค่คนเองที่สามารถตระหนักถึงเวลา
เป็นเวลานับแสน นับล้านปี..
“นายท่าน เกิดอะไรขึ้น?”
เสียงของผู้กล้าเอริเนียดังขึ้นในหัวของมิว มิวไม่ได้ตอบเธอเพียงแค่กลืนอารมณ์หรือความรู้สึกมากมายของตนเองกลับลงไปในท้อง
“ไม่มีอะไร.. หลุมดำไม่มีทางออกที่จะออกไปสู่โลกเดิมหรอ—”
แต่ทว่ายังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ ด้านหน้าของมิวก็พลันมีร่างร่างหนึ่งปรากฏขึ้น ดวงตาของมิวค่อยๆ เบิกกว้างขึ้น
โลกด้านนอกซินนี่มองทุกอย่างด้วยความหวั่นวิตก.. มันเกิดขึ้นไปแล้ว สิ่งที่เธอกังวลเกี่ยวกับจักรวาลจำลองที่สมบูรณ์แบบของเธอ
เพื่อที่จะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เธอถึงขั้นยอมเปลี่ยนกฎจักรวาลให้ขยายความเร็วที่เร็วที่สุดในจักรวาลเพื่ออธิบายความเร็วเหนือจินตนาการของอีกฝ่าย
เพราะโลกจำลองที่เธอสร้างมันไม่มีความเป็นไปได้คู่ขนาน ดังนั้นทุกอย่างที่เกิดขึ้นจึงมีแค่ อดีต ปัจจุบันและอนาคตเพียงเส้นเดียว
แต่ทว่าบัดนี้.. อนาคตกลายเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนปัจจุบันไปแล้ว ถ้าเช่นนั้นแนวคิดเรื่องเวลาในโลกนี้จึงมีโอกาสที่จะเกิด Time paradox ขึ้น
กล่าวคือเส้นเวลาอาจจะพังทลายลง จักรวาลอาจจะล่มสลายเพราะความขัดแย้งนี้เลยก็ว่าได้ แน่นอนว่าเธอไม่รู้ว่ามันเป็นจริงไหม
แต่ถ้าหากเป็นจริง.. สิ่งเดียวที่รอเธออยู่คงมีแค่ความว่างเปล่า ความพยายามตลอดหลายสิบปี การสร้างจักรวาลสมมุติของเธอ..
ทุกอย่างจะพังทลาย…
สิ่งที่เธอทำได้ในตอนนี้มีเพียงแต่ต้องทำให้ทุกอย่างไม่เคยเกิดขึ้น ทำให้การกระทำของมันไม่มีอยู่ ทำให้การดำรงอยู่ของอีกฝ่ายไม่เหลืออยู่ในจักรวาลตั้งแต่อดีต ปัจจุบันและอนาคต
แน่นอนว่าการเอามันออกจากจักรวาลจำลองนั้นไม่สามารถช่วยอะไรได้หรอก เพราะตามหลักแล้วมันยังปรากฏขึ้นมาแล้ว
หากจะแก้ว่ามันไม่เคยอยู่มาตั้งแต่แรกก็คงต้องไล่แก้ยันข้อมูลที่มันข้ามเวลามา ซึ่งตามที่มันพูดกันก็ใช้เวลาเป็นล้านปี
ถ้าเป็นก่อนที่จะมีเจ้าสัตว์ประหลาดนี้คงใช้เร่งเวลาแป๊บเดียว แต่ทว่าตอนนี้มันมีเจ้าสัตว์ประหลาดที่สามารถระลึกถึงเวลาในโลกด้านนอกได้อีก
ดังนั้นถ้าจะจัดการมันต้องรอเวลาอีกล้านปี..
“อย่ามาล้อเล่นนะ”
ซินนี่ทุบโต๊ะด้วยความหงุดหงิด ใครจะไปอยู่ถึงล้านปีได้ล่ะ ทุกคนในที่แห่งนี้ต่างพากันขมวดคิ้วและพยายามแก้ไขโครงสร้างของจักรวาล
ไอออนก็ไม่สามารถช่วยได้ เพราะหากไอออนคำนวณเกี่ยวกับมิวละก็.. ไอออนจะเข้าสู่สภาวะคลุ้มคลั่งอีกรอบ
แล้วสิ่งที่ทุกคนในนี้ทำได้ตอนนี้คืออะไร…
“…..ถ้าหากเราหาคนที่แข็งแกร่งพอกับมันไม่ได้สักคนละก็.. แต่ความแข็งแกร่งของสูงสุดมัน เราไม่รู้นี่น่า..”
คนคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ดูไม่ดี.. ซินนี่ทีได้ยินแบบนั้นก็เหมือนกับปิ้งไอเดียหนึ่งขึ้นมาได้ เธอทุบโต๊ะพร้อมกับพูด
“ใช่แล้ว.. นั่นแหละ ฉันรู้แล้ว”
เธอยิ้มพร้อมกับสั่งการทุกคนทันที
“ทุกคนในเมื่อเราไม่สามารถสร้างคนที่แข็งแกร่งเท่ามันได้.. เราก็แค่ทำซ้ำมันก็พอ อย่าลืมว่ามันในตอนนี้อยู่ในจักรวาลจำลอง.. อยู่ในข้อมูลของพวกเรา”
ใช่แล้ว.. ถ้าหากจินตนาการถึงความแข็งแกร่งของมันไม่ออกและไม่สามารถเข้าใจถึงจุดสูงสุดของมันได้
พวกเธอก็แค่.. คัดลอกข้อมูลของมัน แม้อาจจะยากตรงที่มันไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่อยู่ในโลกนี้โดยสมบูรณ์เลยทำให้ไม่สามารถอ่านข้อมูลมันรู้เรื่องได้
แต่ทว่าแค่การคัดลอกแล้ววางเพิ่มนั่นไม่ใช่เรื่องยากเท่าไหร่
“ถ้าฆ่ามันไม่ได้.. ก็ให้ตัวมันฆ่ามันเองเสียก็พอ”
“แล้วก็อย่าลืมอนุญาตให้ร่างคัดลอกสามารถเข้าถึงข้อมูลชั้นลึกของจักรวาลจำลองด้วยนะ”
เมื่อเธอกล่าวแบบนั้นทุกคนก็ต่างพากันสีหน้าเปลี่ยนสี
“ศาสตราจารย์แบบนั้นมัน…”
“ไม่สิ.. มันค่อนข้างจะ..”
“อันตรายไปหน่อยไหมศาสตราจารย์”
ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน การสามารถเข้าถึงข้อมูลส่วนลึกของจักรวาลก็หมายความว่ามีสถานะเทียบเท่ากับ Administrator ของเซิฟเวอร์
หรือก็คือเทียบเท่ากับซินนี่.. แต่มันอยู่ในโลกจำลอง หากพูดว่าพระเจ้าปลอมนั้นคือสิ่งที่สร้างขึ้นโดยใช้จินตนาการของพวกเธอ
ไอ้การเข้าถึงข้อมูลส่วนลึกนี้ก็เหมือนกับการให้เจ้าพระเจ้านั้นรับรู้ถึงความเป็นจริงของทุกอย่างในจักรวาลระดับข้อมูลส่วนลึก
มันรู้ความเป็นมา ความจริงด้านนอก.. สภาพมันอาจจะกลายเป็นสิ่งที่ไม่ต่างจากอิออนที่นำพาความโกลาหลมาสู่โลก
เพราะความรู้ที่มีมากเกินไป.. รู้ถึงความโหดร้ายและความเจ็บปวดของโลกมากเกินไปจนเกิดอาการคลุ้มคลั่งขึ้นมา
แต่คนที่ซินนี่จะมอบให้ก็คือมิว.. แม้จะเป็นมิวที่เป็นร่างคัดลอก แต่ทุกสิ่งที่อยู่ในร่างคงเหมือนมิวทุกอย่างและหากรู้ความจริงทุกอย่างของจักรวาลจำลอง
มันอาจจะสามารถทำลายจักรวาลจำลองได้เลย..
แต่แน่นอนนั่นหมายความว่าหากมิวร่างคัดลอกสามารถฆ่ามิวร่างจริงได้ บางทีมันคงลบข้อมูลมิวออกไปจากอดีตปัจจุบันอนาคตในจักรวาลจำลองได้
หลังจากนั้นเธอค่อยลบข้อมูลมิวร่างคัดลอกทิ้งเอาก็ได้
แม้จะไม่สามารถลบมิวออกได้โดยตรงเพราะเป็นฐานข้อมูลเธอเป็นข้อมูลที่เกิดจากจักรวาลสี่มิติของจริงหรือก็คืออยู่โลกด้านนอกนั่นแหละ
แต่การคัดลอกทำซ้ำนั่นก็หมายความว่า มิวร่างคัดลอกเกิดจากจักรวาลจำลอง ดังนั้นการจะลบออกก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย!
และใช่แล้ว….
สิ่งที่ทำให้มิวสีหน้าเปลี่ยนสีและเต็มไปด้วยความสับสน
เพราะก่อนหน้านี้เธอก็พึ่งเห็นตัวเองในอนาคตไป..
ตอนนี้เธอกลับพบว่าสิ่งที่อยู่ต่อหน้าเธอ—
ก็คือตัวเธออีกคนที่เหมือนกันทุกอย่าง!