65 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พบกันอัศวินผู้คุ้มกันคนเก่าอีกครั้ง
“ไอ้เวรตะไล, ทำไมนายอยู่ที่นี่?!”
อัศวินผู้คุ้มกันเก่าเดินมาตรงนี้ด้วยก้าวเท้าที่ใหญ่
“กลับไปที่นายเหอะ ชั้นได้ยินว่านายถูกไล่ออกแล้ว” (มาโกโตะ)
เจ้าหญิงโซเฟียโกหกเหรอ?
“ใช่แล้ว! เป็นเพราะนาย, ชั้นถูกดึงออกจากตำแหน่งอันทรงเกียรติในฐานะของอัศวินผู้คุ้มกันของออราเคิล-ซามะ, และตอนนี้ชั้นเป็นแค่อัศวินกับตันของผู้เฝ้าปราสาท!”
อ้า, โดนเลื่อนตำแหน่ง, หือห์
มันไม่ใช่ว่าเขาโดนไล่ออก
เธอได้บอกจริงๆว่า ‘ชั้นได้ให้เค้าออกจากการเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของชั้น’
แต่ผมรู้สึกเหมือนผมจะรู้สึกดีมากกว่าในการดูรอบๆปราสาท มากกว่าที่จะตามเจ้าหญิงที่มีนิสัยเสียนะ
“เข้าใจแล้ว, ชั้นไดยินว่านักผจญภัยของมักกาเรนได้มาเพื่อพบกับราชา งั้นมันเป็นพวกนาย นั่นหมายความว่านายได้รับตำแหน่งขุนนาง, หือห์”
“ไม่อ่ะ, ฉันไม่ได้…” (มาโกโตะ)
“งั้น, นายก็จะเป็นส่วนหนึ่งของพวกเราจากนี้ไป มานี่! ชั้นจะสอนนายเกี่ยวกับการเป็นอัศวิน”
คนนี้ไม่ได้ฟังผมเลย
หรือเหมือนกับ, เค้าลากผมไปที่ที่ดูเหมือน-ลานฝึกในเวลาที่ผมสังเกตมากกว่า
ลูซี่และซา-ซังอยู่กับผมด้วย
◇◇
“ตอนนี้เลือกอาวุธที่นายต้องการ! มันยังมีไม้เท้าสำหรับนักเวทย์ด้วย!”
มันได้มีอาวุธที่ยับ-เยิน (ไม้) จริงๆ เรียงกัน
ผมทำอะไรดี
หืมม, ผมมองรอบๆด้วยผู้เล่นอาร์พีจี
(ม-ไม่มีสปิริตเลย…) (มาโกโตะ)
โรเซสเป็นประเทศของการเมืองและศาสนา
ปราสาทโรเซสเป็นปราสาทของราชวงศอย่างเดียวกับเป็นโบสถ์ที่ใหญ่ที่สุดของประเทศด้วย
ผมได้ยินมาว่าราชวงศ์มีประสบการณ์หลายปีในการเป็นนักบวช
เจ้าหญิงเป็นออร่าเคิลของโบส์ทั้งหมดจริงๆ
ต้องขอบสิ่งนั้น, พลังของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ได้เข้าไปสู่ทุกซอกทุกมุมของปราสาทโรเซส, และมันได้เป็นที่ที่ยากสำหรับสปิริตที่จะอยู่
(ยังไงซะ, ชั้นไม่ได้รับตำแหน่งขุนนางไหน, ดังนั้นชั้นไม่ใช่เพื่อนร่วมงานหรืออะไรของพวกเค้า ชั้นบอกเขาและปฏิเสทได้, แต่…ทำอะไรดี) (มาโกโตะ)
ระหว่างที่ผมคิดแบบนั้น, มันมีคนอื่นพูดมาจากด้านหลัง
“ทากัตซูกิ-คุง, ถ้ามันเป็นการตอนสู้, ชั้นจะไปก่อน!”
มันคือซา-ซัง
“เธอเป็นใคร? พวกพ้องของทากัตซูกิ มาโกโตะเหรอ?”
“ซาซากิ อายะ, ยินดีที่ได้รู้จัก ทากัตซูกิ-คุงคือผู้นำปาร์ตี้ของพวกเรา, ดังนั้นชั้นจะเป็นศัตรูของนายก่อน” (อายะ)
ซา-ซังพูดชัดเจนและตรงไปตรงมา
แต่เธอมีเสื้อและกระโปรงลายดอก
มันเป็นชุดที่เหมือนกับโลกเก่าของเรา
ในโลกนี้, เธอดูเหมือนสาวเมือง, ดังนั้นอัศวินผู้คุ้มกันเก่าเลยพูดด้วยความตกตะลึง
“งั้นมันหมายความว่าเธอเป็นพวกพ้องนักผจญภัยของเค้า สู้กับผู้หญิงแล้วเด็กมันขัดกับกฎอัศวินของชั้น เฮ้ย, พวกเธอสู้กับเธอซะ”
“ค่ะ!”
โฮ่ห์, พูดเรื่องเท่ห์อย่างกฎของอัศวิน
คนที่มาข้างหน้าเป็นอัศวินหญิง
“ชั้นจะใช้อาวุธนี้”
อัศวินหญิงเลือกดาบไม้
“ชั้นโอเคกับมือเปล่า”
ซา-ซังไม่หยิบอะไร แล้วไปยืนที่ด้านหน้า
อัศวินหญิงมีสีหน้าที่ไม่พอใจ
“อย่าโทษชั้นถ้าได้รับบาดเจ็บละกัน เธอไม่รู้จักระยะสามก้าวของเค็นโด้เหรอ?”
ไม่, ทำไม่เธอรู้เรื่องนั้นละ
นั่นคำพูดของโลกเรานะ
คือที่ผมคิด, แต่มันอาจจะเป็นความเข้าใจที่ถูกแชร์ระหว่างโลก
คนที่มีอาวุธแข็งแกร่งกว่า
ปรกติอ่ะนะ
“เธอดูเหมือนจะเป็นนักผจญภัย ระดับอะไร?”
อัศวินหญิงตั้งท่าได้ดาบหิน
“ระดับหิน? นั่นใช่ป่ะ, ทากัตซูกิ-คุง?” (อายะ)
“ใช่” (มาโกโตะ)
ซา-ซังคงทรงปรกติของเธอ
หรือเหมือนกับ, อย่างน้อยจำระดับนักผจญภัยของตัวเองให้ได้หน่อยมากกว่า, ซา-ซัง
อัศวินที่ลานฝึกรวมตัวและมาดู
ได้ยินว่าเธอเป็นระดับหิน, พวกเขาทำหน้าสงสาร
ทุกคนต้องจินตนาการว่าเธอแพ้แน่
“เริ่ม!”
อัศวินผู้คุ้มกันเก่ามอบสัญญาน
“ระดับหินเรอะ, เธอว่า…ชั้นจะจบนี่ภายในการโจมตีทีเดียว!”
อัศวินหญิงกระโจนไปหาซา-ซัง
ค่อนข้างรวดเร็ว
ซา-ซังไม่ได้ขยับ
อัศวินหญิงยกดาบขึ้นและ—
*{แคล็ก!}*
เสียงโง่ๆได้ถูกสร้างขึ้นขณะที่อัศวินหญิงได้ถูกเป่ากระเด็นไปประมาณ 5 เมตร
ซา-ซังตบเธอ
“เอ๋? ชั้นทำเกินไปเหรอ?” (อายะ)
ซา-ซังเกาหัวของเธอ
““““…เอ๋?””””
อัศวินผู้คุ้มกันเก่าและอัศวินในลานฝึกได้ดวงตาเบิกกว้าง
“อายะ, นั่นน่าประทับใจอ่ะ!” (ลูซี่)
ลูซี่กระโดดอยู่กับที่และฉลอง
ยังไงซะ, มันน่าจะเป็นอย่างนั้น
“งั้น, ใครต่อ? พวกนายค่อนข้างอ่อนเกินไป” (อายะ)
ซา-ซังมองไปรอบๆ
พวกเขาต้องฟังสิ่งนั้นเป็นคำท้าทาย, บรรยากาศได้เริ่มอันตราย
“เธอคนต่อไป, ไป”
“ครับ!”
คนที่ออกมาต่อจากนั้นคือผู้ชายกำยำ
แล้วกฎอัศวินไปไหนแล้ว?
แต่ยังไงซะ, เค้าจะถูกส่งให้บินไปหลังจาก 15 วินาทีนะ
“ต-ต่อไป!”
อัศวินผู้คุ้มกันเก่าได้เลือกอัศวินที่ดูเหมือนจะเป็นลูกน้องของเขา, แต่ซา-ซังได้จบที่การทำลายเขา
“พ-พลังเหลือเชื่อเลย” “นี่มัน, ถึงกระนั้น, ระดับหิน…” “นักผจญภัยในมักกาเรนเป็นพวกสัตว์ประหลาดเหรอ…?”
ไม่, พวกเขาไม่ใช่ มักกาเรนเป็นต่างจังหวัดที่สงบสุข
ซา-ซังคือลาเมีย
ลาเมียน่าจะเป็นระดับกลาง, แต่พวกเขามีพลังกายภาพที่สูงกว่าเมื่อเทียบกับมนุษย์
เหนือไปกว่านั้น, ซา-ซังเป็นคนต่างผู้เกิดใหม่ผู้ที่สแตทมากกว่าลาเมียปรกติ 10 เท่า
เธอยังมีสกิลที่ขยายความเร็วและพลังโจมตีขึ้น 3 เท่า
{‘ถ้ามันเป็นแค่พลังกายภาพ, เธออยู่ในระดับเดียวกับฮีโร่’} คำพูดของโนอาห์ซามะกลับคืนมาสู่หัวของผม
ยังไงซะ, แน่นอนว่าคุณไม่สามารถชนะเธอได้
หรือเหมือนกับ, ถ้าเธอไม่่ทันสังเกตุว่าผมคือ ทากัตซูกิ มาโกโตะ ในลาเบรินทอส, ผมอาจจะจบลงแบบนี้เหมือนกัน…น่ากลัว
ระหว่างที่ผมเหม่อดู, อัศวินทุกคนในลานฝึกได้ถูกกำจัดโดยซา-ซัง
ที่เหลือคนเดียวคืออัศวินผู้คุ้มกันเก่า
“นายเป็นคนสุดท้ายแล้ว” (อายะ)
ซา-ซังไม่หายใจลำบากซักนิด
…เพื่อนร่วมชั้นของผมทั้งหมดคือโกง
“อ-ไอ้เวรตะไล, ช่างขี้ขลาด! นายให้ผู้หญิงสู้ แล้วตัวนายเองดูจากข้างๆเหรอ?! ทากัตซูกิ มาโกโตะ, นายมาสู้!”
โออ้, งั้นแผนตอนนี้คือเปลี่ยนเป้าหมายของหอกมาที่ผมเหรอ?
ฉลาด
ซา-ซังโดยไม่ต้องสงสัยคือคนที่แกร่งที่สุดในเรื่องพลังการต่อสู้กายภาพในปาร์ตี้เรา
ที่เหลือสองคนคือนักเวทย์
“…นายพูดอะไรน่ะ?”
อากาศได้เปลี่ยนไป
“อ-อายะ…?” (ลูซี่)
ลูซี่ส่งเสียงที่ตกอยู่ในความกลัวเล็กน้อย
‘ตอนนี้, ใจเย็น’ คือที่ผมกำลังจะพูด, เมื่อผมรู้สึกมัน
มันเป็นแรงกดดันเดียวกับเวลา {ที่ผมเจอกับมังกรดิน}
นี่มัน…สกิล [พลังเหนือกว่า]
ผมได้ยินมาว่ากึ่งสัตว์ใช้มันได้ดี บางทีนีน่า-ซังอาจจะสอนเธอ?
อัศวินที่ถูกกำจัดได้ซีดและได้สั่น
อัศวินหญิงที่ถูกส่งบินไปคนแรกได้ขาสั่นและหล่นไปด้วยก้น
“นายเป็นคนที่แย่กับทากัตซูกิ-คุงในอดีต, ใช่มั้ย?” (อายะ)
“ซา-ซัง, ชั้นแค่พูดเกินไปนิดหน่อยน่ะ” (มาโกโตะ)
ผมบ่นกับซา-ซังและลูซี่บ่อยๆเกี่ยวกับ ‘อัศวินผู้คุ้มกันของเจ้าหญิงโซเฟียดูถูกและล้อเลียนชั้น’ ระหว่างที่ผมเมา
ดูเหมือนเธอจะจำสิ่งนั้นได้
แรงกดดันของซา-ซังค่อยๆเพิ่มขึ้น
“ช-ชั้น…อืม…”
อัศวินผู้คุ้มกันเก่าผู้น่าสงสารพูดปรกติไม่ได้
*{ปัง!}*
ซา-ซังกระทืบพื้น
พื้นหินได้แตกและแยกออก
“…ไม่มีทาง” “พื้นถูกเสริมด้วยเวทมนตร์นะ” “นี่มันแย่ ถ้านายถูกเตะด้วยนั่น…” “นายจะตายแน่”
ผมได้ยินเสียงอัศวินรอบๆ
โว่ห์, ดูเหมือนมันจะเป็นพื้นคุณภาพสูง
พวกเค้าคงไม่ถามให้เราคืนเงินมัน, ผมหวัง
“ชั้นจะแสดงพลังชั้นเต็มที่ให้นายดู” (อายะ)
ซา-ซังตั้งท่าเป็นครั้งแรก
นั่นคือท่าที่เธอใช้ระหว่างใช่สกิลผู้เล่นเกมแอ็กชั่นของเธอ: [พุ่ง] และ [สะสมพลังโจมตี]
มันเป็นท่าไม้ตายของซา-ซังผู้ที่เปิดรูใหญ่ที่ตัวของราชินีฮาร์พี
…ไม่, นั่นไม่ดีเลย
เค้าจะตายแน่
ผมดีใจที่เธอโมโหเพื่อผม, แต่ได้รับความตายจากมันจะเป็นสิ่งไม่ดี, ดังนั้นผมกำลังจะหยุดเธอ
“นายทำอะไรน่ะ?”
เสียงที่สะอาดดังก้อง
มันต้องพาซา-ซังกลับมา, สกิล [พลังเหนือกว่า] ของเธอได้สงบลง
โล่งใจหน่อย
“นี่มันวุ่นวายอะไรกัน?”
คนที่มาคือเจ้าหญิงโซเฟีย
ผมนึกว่าเราจะไม่เจอกันอีก, แต่เราจบที่การเจอกันอีก
เจ้าหญิงโซเฟียเห็นพวกเราและพูดในน้ำเสียงที่ไม่พอใจ
“ฮีโร่แห่งโลกอื่น, ชั้นดีใจที่นายเข้าร่วมในการฝึก, แต่อัศวินของโรเซสของเรานั้นอ่อนแอ, ดังนั้นโปรดให้มันสมเหตุสมผลด้วย, โอเคมั้ย?” (โซเฟีย)
พวกเราไม่รู้ว่าจะตอบนั่นยังไง, ดังนั้นเราพยักหน้าเบาๆ
อัศวินผู้คุ้มกันเก่าที่มีหน้าที่น่าสงสารอย่างมากซึ่งมองเห็นแต่ไกล
“อ-อืม! นายเป็นนักผจญภัยที่ช่วยลาเบรินทอสเหรอ?”
เด็กผู้ชายอายุประมาณ 10 ขวบที่อยู่ข้างหลังเจ้าหญิงโซเฟียได้พูดกับเรา
เขามีเสื้อผ้าที่เหมือน-อัศวิน, แต่เมื่อผมมองใกล้ๆ ที่เขาใส่อยู่เป็นคุณภาพที่ต่างกัน
…นั่นมันแพง
“ยินดีที่ได้รู้จัก, ชั้นทากัตซูกิ มาโกโตะ นี่ตรงนี้คือพวกพ้องของชั้น, ลูซี่ เจ. วอล์คเกอร์ และ ซาซากิ อายะ” (มาโกโตะ)
ลูซีและซา-ซังก้อมหัวลง
“ยินดีที่ได้รู้จัก, ชั้นเลนเนิร์ด เออร์ โรเซส
เขาวางมือของเขาลงบนอกของเขา, นั้นจะเป็นการทักทายแบบขุนนาง
เออร์คือชื่อของเทพธิดา
มันยังเป็นชื่อตระกูลของราชวงศ์โรเซส
พูดอีกอย่าง, เด็กคนนี้คือ…
“เจ้าชายเลนเนิร์ด?!” (ลูซี่)
ลูซี่ส่งเสียงตกใจ
งั้นเค้าก็เป็นเจ้าชายจริงๆ
TLN ขอบคุณสำหรับเงินจำนวน 10 บาท
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน