บทที่ 431 หทัยแห่งกาลเวลา ลูกแก้วเซียนเพลิงหิมพานต์ ท่านเซียนมาจากดินแดนนั้นหรือ?
รัตติกาลโรยตัวลงมา ตงฟางเวิ่นออกจากลานเล็กของตน มาอยู่ที่บ้านท่านเซียน
ท่านเซียนกำลังตุ๋นเนื้อ ไม่ทันเข้าไปเขาก็ได้กลิ่นหอมของเนื้อโชยชาย จมูกเอาแต่สูดดมกลิ่นนี้อย่างอดไม่ได้
“หอมเกินไปแล้ว!”
เขาเอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้
ขอบเขตพลังระดับเขา ไม่รู้ว่าไม่ได้กินข้าวมานานเท่าใดแล้ว นี่เพราะเขานอนหลับมานานเกินไป
ทว่าบัดนี้ เขากลับเหมือนปุถุชนที่หิวโหยจนไม่รู้อดอาหารมากี่มื้อ ในใจคิดเพียงอยากลิ้มรสเนื้อสักชิ้น!
เขากลืนน้ำลายเอื๊อก ต่อให้อยู่ในขั้นตี้จวินแล้ว ก็ยังต้านกลิ่นหอมของเนื้อนี้มิได้ เขาใช้เวลาอยู่นานกว่าจะควบคุมตัวเอง ยับยั้งน้ำลายไว้ได้
“คุณชาย!”
ตงฟางเวิ่นมิกล้าผลีผลามเข้าไปในร้านของคุณชาย จึงเคาะประตูร้านสองสามที และตะโกนเข้าไปข้างใน
“มาแล้วหรือ พอดีเลย เนื้อใกล้สุกแล้ว”
หลี่จิ่วเต้าคลี่ยิ้มพลางเอ่ยขึ้น “มาสิ เข้ามาเถิด”
ชายหนุ่มพาอีกฝ่ายเข้ามาอยู่ในลานเล็ก บอกให้ตงฟางเวิ่นนั่งก่อน ส่วนตัวเขาเดินเข้าไปในครัว
เนื้อใกล้สุกแล้ว หลี่จิ่วเต้าเตรียมรอเอาเนื้อขึ้นจากหม้อ
ภายในลาน อย่าให้พูดเลยว่าตงฟางเวิ่นนั้นประหม่าเพียงใด เขาถือเป็นคนที่เห็นอะไรมาเยอะแล้ว ตำแหน่งในกองกำลังฮวงเฉวียนหรือก็สูงส่ง อายุอานามก็ค่อนข้างมาก
ทว่าบัดนี้ เขาที่อยู่ในลานของท่านเซียนกลับเหมือนกบก้นบ่อที่ไม่เคยเห็นโลกกว้างมาก่อน ทุกสิ่งในลานของท่านเซียนล้วนเปลี่ยนโลกทัศน์ของเขา สูงส่งเกินหยั่ง น่าทึ่งสุด ๆ!
อาวุธมหาจักรพรรดิหรือ โอสถมหาจักรพรรดิหรือ มิได้สลักสำคัญเมื่อเทียบกับของของท่านเซียน สิ่งของทุกชิ้นในลานท่านเซียนล้วนเหนือชั้นกว่าอาวุธมหาจักรพรรดิ หรือโอสถจักรพรรดิ!
‘เดี๋ยวก่อน…นั่นคือหทัยแห่งกาลเวลาใช่หรือไม่!?’
ขณะที่ตงฟางเวิ่นสอดส่ายสายตามองไปรอบ ๆ เขาก็เหลือบไปเห็น ‘ตู้เย็น’ หรือก็คือผลึกเวลาในห้องครัว จากนั้น หัวใจของเขาพลันกระตุกวูบ
ถึงอย่างไรเขาก็เป็นตี้จวินตนหนึ่ง ต่อให้เขาอำพรางพลัง ก็ยังมองเห็นพลังแห่งกาลเวลาอันรุนแรงที่ไหลเวียนอยู่ในหทัยแห่งกาลเวลา!
หทัยแห่งกาลเวลา!
ยุคอลหม่านปรัมปรา!
ยุคสมัยที่หายสาบสูญ ยุคสมัยที่ไม่เหลือบันทึกไว้แม้แต่น้อย ยุคสมัยที่สิ่งมีชีวิตแทบทุกตนหายไปกลางอากาศดื้อ ๆ!
และจุดกำเนิดของเรื่องราวทั้งหมด ล้วนมาจากหทัยแห่งกาลเวลา
‘ในกาลเวลาอันยาวนานที่ผ่านมา กองกำลังฮวงเฉวียนตามหาหทัยแห่งกาลเวลาสุดความสามารถมาโดยตลอด รวมถึงเก้าแดนต้องห้าม และกองกำลังอื่น ๆ ที่ไม่ทราบที่มา!’
เขาคิดในใจ
หทัยแห่งกาลเวลาถือเป็นเรื่องใหญ่ กองกำลังเหนือจินตนาการมากมายต่างออกค้นหาหทัยแห่งกาลเวลาเต็มกำลัง!
แต่ไม่ว่ากองกำลังไหน สุดท้ายก็หาหทัยแห่งกาลเวลาไม่พบ ไม่มีแม้แต่เบาะแสสักนิด
พวกเขาคาดการณ์ว่าหทัยแห่งกาลเวลากลับสู่ดินแดนนั้นแล้วหรือไม่!
ตงฟางเวิ่นคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าจะได้พบหทัยแห่งกาลเวลาที่นี่!
ภูมิหลังกองกำลังฮวงเฉวียนลึกเกินหยั่ง และมิใช่กองกำลังจากอาณาจักรนี้ สมาชิกเสาหลักจริง ๆ ของกองกำลังฮวงเฉวียนล้วนมาจากอาณาจักรฮวงเฉวียน!
ในหมู่อาณาจักรนับหมื่นของโลกนี้ มีอาณาจักรมากมายไม่เป็นที่รู้จักของผู้คน แต่กลับทรงพลังถึงขีดสุด ทรงพลังยิ่งกว่าอาณาจักรเก้าตอนบนเสียอีก!
และอาณาจักรฮวงเฉวียนคืออาณาจักรระดับนี้ที่แข็งแกร่งมากพอ จนอยู่เหนืออาณาจักรเก้าตอนบน
และเฉกเช่นอาณาจักรเก้าแดนต้องห้ามซึ่งอยู่เบื้องหลังเก้าแดนต้องห้าม พวกมันก็เช่นกัน น้อยนักจะออกมาเคลื่อนไหวข้างนอก ผู้ที่รู้ถึงการมีอยู่ของพวกมันน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย ทว่ากำลังในแต่ละด้านกล้าแกร่งจนเหนืออาณาจักรเก้าตอนบน
หากมิใช่ว่าอาณาจักรเหล่านี้ไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก ตำแหน่งของอาณาจักรเก้าตอนบนย่อมต้องถูกแทนที่
‘กองกำลังเหล่านี้ล้วนมีเป้าหมายเดียวกัน นั่นคือรอการปรากฏของดินแดนนั้น!’
ตงฟางเวิ่นเอ่ยในใจ
ในฐานะสมาชิกขั้นห้าเครือข่ายข่าวสารฮวงเฉวียน เขาพอรู้เรื่องอยู่บ้าง
ทว่าสิ่งที่เขารู้มีจำกัด ไม่ครบถ้วน
เขามิใช่สมาชิกเสาหลักของกองกำลังฮวงเฉวียน และมิได้มาจากอาณาจักรฮวงเฉวียน ในเครือข่ายข่าวสารขั้นห้า เขานั้นถือว่าธรรมดา ไม่ใช่สมาชิกที่เก่งกาจหรือโดดเด่นที่สุด
ตงฟางเวิ่นรู้แต่เพียงที่กองกำลังฮวงเฉวียนจัดตั้งเครือข่ายข่าวสารขั้นห้า ก็เพื่อดินแดนนั้น!
ที่อาณาจักรเก้าแดนต้องห้าม รวมถึงอาณาจักรอื่น ๆ ซึ่งไม่เป็นที่รู้จัก สมัครใจมาเยือนอาณาจักรนี้ก็เพื่อดินแดนนั้นเช่นกัน!
ทว่าดินแดนนั้นเป็นสถานที่เช่นไรกันแน่ เขาไม่แน่ใจนัก และไม่รู้เรื่องด้วย เพียงแต่จากเรื่องราวที่เขารับรู้มาอย่างจำกัด คล้ายว่าดินแดนนั้นเกี่ยวข้องกับเซียน!
หทัยแห่งกาลเวลาตกหล่นมาจากดินแดนนั้น!
“สิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่หายไปกับยุคอลหม่านปรัมปราเหมือนจะถูกหทัยแห่งกาลเวลาส่งไปยังดินแดนนั้น…”
สิ่งมีชีวิตแทบทุกตนในยุคอลหม่านปรัมปราหายไปหมด
ทว่ายังมีข้อยกเว้น
อย่างเช่นกองกำลังฮวงเฉวียน และสิ่งมีชีวิตนอกอาณาจักรอย่างอาณาจักรเก้าแดนต้องห้ามมิได้หายไป ไม่ได้รับผลกระทบจากหทัยแห่งกาลเวลา
นับเป็นเรื่องที่ประหลาดมาก จนบัดนี้พวกเขายังคิดไม่ตกว่า เหตุใดพวกเขาถึงไม่ได้รับผลกระทบจากหทัยแห่งกาลเวลา
เป็นไปได้หรือไม่ว่าเพราะพวกเขามิใช่สิ่งมีชีวิตท้องถิ่นของอาณาจักรนี้
พวกเขาไม่แน่ใจ แต่มีความปรารถนาในหทัยแห่งกาลเวลาอย่างแรงกล้า พวกเขาต้องการหาหทัยแห่งกาลเวลาให้เจอ แล้วเข้าไปยังดินแดนนั้น
ทว่าน่าเสียดาย หทัยแห่งกาลเวลาเป็นเช่นเดียวกับสิ่งมีชีวิตในยุคอลหม่านปรัมปรา อันตรธานสาบสูญ ไม่ว่าพวกเขาค้นหาอย่างไรก็ไม่เป็นผล
‘ความคิดของท่านเซียนมิใช่สิ่งที่คนอย่างเรา ๆ จะคาดการณ์ได้จริง ๆ ถึงกับใช้หทัยแห่งกาลเวลาในการ…รักษาความสดใหม่ของอาหาร!?’
หลังได้เห็นอย่างแจ่มแจ้งว่าภายในหทัยแห่งกาลเวลาบรรจุสิ่งใด ตงฟางเวิ่นก็ไม่รู้จริง ๆ ว่าควรใช้คำใดอธิบาย
ของวิเศษอันแฝงไว้ด้วยกาลเวลาที่กองกำลังมากมายพยายามค้นหา มิหนำซ้ำยังทำให้สิ่งมีชีวิตทั้งยุคสมัยหายวับไป ท่านเซียนกลับใช้ในการเก็บรักษาอาหารอย่างไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่…
น่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!
“นั่นคือ…ลูกแก้วเซียนเพลิงหิมพานต์!”
ตงฟางเวิ่นหันไปเห็นลูกแก้วเซียนเพลิงหิมพานต์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะในห้องโถงหลัก เขาสะดุ้งในใจอีกครั้ง นี่คือสิ่งที่ตกหล่นจากดินแดนเดียวกัน!
มันเคยถูกครอบครองโดยราชวงศ์อวี่ฮว่า ต่อมา ราชวงศ์อวี่ฮว่าก็แข็งแกร่งขึ้นทวีคูณ เพราะลูกแก้วนี้ จนได้ปกครองทั้งอาณาจักร เผ่านับหมื่นล้วนอยู่ใต้บัญชา!
‘ราชวงศ์อวี่ฮว่าหยิ่งผยองเกินไป ไม่รู้จักเก็บงำเสียบ้าง ไม่รู้เลยว่าอาณาจักรนี้มิได้ธรรมดาเท่าที่เห็น’
ตงฟางเวิ่นเอื้อนเอ่ยในใจ “หากราชวงศ์อวี่ฮว่าเพลา ๆ ความเอิกเกริกลง ไม่กำแหงถึงปานนั้น ท้ายที่สุดก็คงไม่ต้องพบจุดจบถูกฆ่าล้างบางจนไม่เหลือ”
ผู้อื่นอาจไม่รู้ความจริงของการล่มสลายของราชวงศ์อวี่ฮว่า ทว่าเขานั้นรู้ดี
ราชวงศ์อวี่ฮว่ายิ่งใหญ่กำแหงเกินไป เป็นที่สนใจของกองกำลังจำนวนหนึ่ง สุดท้ายจึงถูกเข่นฆ่าโดยกองกำลังเหล่านั้น ราชวงศ์แห่งยุคล่มสลายอย่างสิ้นเชิง
เขาคิดว่าลูกแก้วเซียนเพลิงหิมพานต์ถูกกองกำลังพวกนั้นเอาไปด้วย แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะได้เห็นลูกแก้วเซียนเพลิงหิมพานต์ที่บ้านของท่านเซียน!
‘ท่านเซียนมาจากดินแดนนั้นหรือ’
เขาคิดในใจอย่างอดไม่ได้
หทัยแห่งกาลเวลา ลูกแก้วเซียนเพลิงหิมพานต์ ล้วนเป็นของจากดินแดนนั้น บัดนี้กลับมาอยู่ในบ้านท่านเซียนทั้งสิ้น ท่านเซียนเกี่ยวข้องกับดินแดนนั้นหรือ
‘นิมิตหมายของการปรากฏตัวของดินแดนนั้นรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ สิ่งมีชีวิตทั้งหมดในยุคอลหม่านปรัมปราจะปรากฏตัวอีกครั้งหรือไม่’
ความคิดมากมายผุดขึ้นในใจตงฟางเวิ่น
พวกเขาคาดการณ์ว่าสิ่งมีชีวิตในยุคอลหม่านปรัมปราถูกหทัยแห่งกาลเวลาโอนย้ายไปยังดินแดนนั้น สิ่งมีชีวิตในยุคอลหม่านปรัมปราจะปรากฏกายต่อหน้าผู้คนอีกครั้ง พร้อมกับการปรากฏของดินแดนนั้นหรือไม่
ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้.