บทที่ 456 ขุดหลุมฝังกันนี่ หลุมพิฆาต หลุมมหึมา!
“อยากตายรึ!”
ยอดฝีมือจากอาณาจักรต้องห้ามบันดาลโทสะ พลังปราณน่าพรั่นพรึงซัดสาด ตี้หวงต่ำต้อยคนหนึ่งบังอาจท้าทายเขาไม่หยุดหย่อนเยี่ยงนี้ จะไม่ให้เขาโมโหได้อย่างไร!
“เจ้าสิอยากตาย! ข้าฟันหัวสุนัขของเจ้าแบะได้ในดาบเดียว!”
จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงชักดาบสังสารวัฏออกมา ท่าทางกล้าหาญชาญชัย ไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย ดาบยาวฟันไปที่ยอดฝีมืออาณาจักรต้องห้ามผู้นั้น
อาจหาญ…เข้มแข็งเพียงนี้เชียวหรือ
จ้าวสังสารวัฏทั้งหลายนิ่งค้างกับสิ่งที่เห็น นึกในใจไปว่าเหตุใดถึงรู้สึกเหมือนสลับบทบาท รู้สึกเหมือนจ้าวตำหนักคือตี้จวิน ส่วนยอดฝีมือจากอาณาจักรต้องห้ามผู้นั้นเหมือนเป็นตี้หวง…
“ฆ่า!”
“ได้เวลาสร้างคุณูปการแล้ว!”
ยามนี้ พวกเขาเพิ่งได้สติ รอยยิ้มแช่มชื่นประดับอยู่บนใบหน้า แต่ละคนต่างรีดเร้นอานุภาพศาสตราในมือถึงขีดสุด แล้วบุกออกไปข้างหน้า
เห็นนายตำหนักโง่หรืออย่างไร?
ตี้หวงคนหนึ่งไฉนเลยจะท้าทายตี้จวินขนาดนี้?
ซ้ำยังมีท่าทีดุเดือด ไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย!
เป็นไปได้อย่างไร!
แน่นอนว่าเป็นเพราะนายตำหนักมีไพ่ตายในมือ ไม่จำเป็นต้องยำเกรงตี้จวิน และมั่นใจว่าสามารถฆ่าตี้จวินได้!
มิฉะนั้น มีหรือที่นายตำหนักจะทำเช่นนี้?
หลังคิดข้อนี้ตก พวกเขาต่างหน้าชื่นตาบาน ซาบซึ้งใจเหลือคณาที่นายตำหนักพาพวกเขามาเข่นฆ่าศัตรูที่นี่
นี่ถือเป็นโอกาสอันดีในการสร้างความดีความชอบ!
“หรือจะมีฝีมืออยู่จริง ๆ?”
ยอดฝีมืออาณาจักรแดนต้องห้ามผู้นั้นพึมพำในใจ ชักหวั่นใจขึ้นมา
ถึงอย่างไรหากจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงไม่มีวิชาท่าไม้ตายสักนิด ไฉนเลยจะกล้าเหิมเกริมปานนี้ ท้าทายเขาถึงเพียงนี้
“ฆ่า!”
เขาขึงขังอย่างยิ่ง มิกล้าชะล่าใจแม้แต่น้อย ทันทีที่ลงมือก็ใช้มหาวิชาพิฆาต บุกออกไปเพื่อปลิดชีพ!
“เปล่าประโยชน์! ท่านจ้าวตำหนักของเราปราบเจ้าอยู่หมัดแน่ เจ้าต้องกลายเป็นวิญญาณใต้ดาบของจ้าวตำหนัก!”
“ถูกต้องแล้ว!”
จ้าวสังสารวัฏทั้งหมดหัวเราะร่วน มั่นใจเต็มเปี่ยม
รนหาที่ตายขนาดนี้ก็เกินไป พวกเขาเชื่อว่าจ้าวตำหนักของพวกเขาแสร้งเป็นหมูเพื่อเขมือบเสือ ยอดฝีมือตี้จวินผู้นี้ได้ลำบากเพราะจ้าวตำหนักอย่างแน่นอน!
พวกเขารอชมฉากละครแสร้งเป็นหมูเพื่อเขมือบเสืออยู่!
ทว่าหารู้ไม่ ลมหายใจต่อมา สีหน้าพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก รอยยิ้มแข็งทื่อไปในบัดดล
“ไอ้บัดซบ!”
“ไม่ใช่กระมัง นี่มิใช่การแสร้งเป็นหมูเพื่อเขมือบเสือ นี่มัน…นี่มันหมูจริง ๆ!”
พวกเขาระทมใจอย่างยิ่ง อย่าให้พูดเลยว่ารู้สึกแย่เพียงใด
ไอ้เวรเอ๊ย!
จ้าวตำหนักนี่…ขุดหลุมฝังกันชัด ๆ!
พวกเขาเข้าใจว่าจ้าวตำหนักมีไพ่ตายในมือ สังหารยอดฝีมือตี้จวินผู้นี้ได้ จ้าวตำหนักกำลังเล่นบทแสร้งเป็นหมูเพื่อเขมือบเสือ
แต่หารู้ไม่ ทั้งหมดเป็นความคิดของพวกเขาเพียงฝ่ายเดียว จ้าวตำหนักแสร้งเป็นหมูเพื่อเขมือบเสือที่ไหน เขาเป็นแค่หมูตัวหนึ่งชัด ๆ!
ยอดฝีมือตี้จวินผู้นั้นใช้มหาวิชาพิฆาต จ้าวตำหนักก็ตายตกไปในทันที ถูกกำจัดอย่างสมบูรณ์ ตายสนิทจนไม่อาจตายได้อีก!
บ้าที่สุด!
หากไม่มีปัญญา…ไยต้องแกล้งอวดเบ่งด้วย!
ไอ้ตัวขุดหลุมฝัง!
หลุมพิฆาต!
พวกเขาร่ำไห้ อย่าให้พูดเลยว่าเสียงร้องน่าเวทนาปานใด พวกเขาถูกจ้าวตำหนักขุดหลุมหลอกให้ตกลงไปในคลอง หนนี้ไม่น่าจะรอดแล้ว
“มีคนแบบนี้ด้วยหรือ!?”
ยอดฝีมือตี้จวินผู้นั้นอึ้งไปเช่นกัน
ให้ตายสิ ปลิดชีพในเสี้ยวอึดใจ เขาคิดไม่ถึงจริง ๆ เหนือความคาดหมายของเขาอย่างสิ้นเชิง
เดิมคิดว่าจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงฉกาจปานใด ที่แท้ก็เท่านี้เองหรือ
โอ๊ย เกือบโดนไอ้โง่นี่หลอกเสียแล้ว!
หมอนี่ไม่มีฝีมืออันใดเลยสักนิด!
“พวกเจ้าอยากมีความดีความชอบมิใช่หรือ มาสิ!”
เขาหันมองเหล่าจ้าวสังสารวัฏด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“คือว่า…ให้โอกาสพวกเราสักครั้งได้หรือไม่”
“พวกเราไฉนเลยจะกล้าท้าทายท่าน ผิดที่จ้าวตำหนักจอมขุดหลุมคนเดียว! ท่านช่วยมีเมตตา…ปล่อยเราไปได้หรือไม่”
จ้าวสังสารวัฏทั้งหลายขอร้องยอดฝีมือตี้จวินผู้นั้นเสียงสะอื้น
“พวกเจ้าคิดว่าอย่างไร”
ยอดฝีมือตี้จวินผู้นี้จะยอมปล่อยเหล่าจ้าวสังสารวัฏไปได้อย่างไร เขาลงมือทันที ปลิดชีพจ้าวสังสารวัฏทั้งหมด
ห่างออกไปไกล คนผู้หนึ่งกำลังมองภาพการณ์ด้านนี้ด้วยสีหน้ามีเลศนัย
เมื่อได้เห็นยอดฝีมือตี้จวินผู้นั้นสังหารจ้าวสังสารวัฏเหล่านั้นจนสิ้น เขาพลันถอนหายใจโล่งอก เหยียดยิ้มออกมา
‘เรียบร้อย แผนการสำเร็จลุล่วง!’
เขาเอ่ยในใจอย่างมีความสุข
‘นายตำหนัก’ ตายไปแล้ว หวงหลงผู้นี้ถึงคราผงาดเสียที!
บรรดาจ้าวสังสารวัฏก็ตายไปแล้ว ไม่มีผู้ใดชิงตำแหน่งนายตำหนักกับเขาอีก ตำแหน่งนายตำหนักต้องตกเป็นของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย
ใช่แล้ว เขามิใช่ใครอื่น จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงนั่นเอง!
เขาได้เตรียมการไว้ล่วงหน้า ‘นายตำหนัก’ ที่ถูกฆ่าคือร่างแปลงของเขา มิใช่ร่างต้นของเขา
ร่างต้นของเขาซ่อนตัวไว้นานแล้ว
“อ๊าก ๆๆ! พวกเจ้าช่างน่าชิงชังนัก คร่าชีวิตจ้าวตำหนักย่อยของเราไป ซ้ำยังฆ่าจ้าวสังสารวัฏแห่งตำหนักย่อยของเรา! พี่น้องเอ๋ย จงฆ่า แก้แค้นให้จ้าวตำหนักและจ้าวสังสารวัฏที่ตายไป!”
เขาตะโกนลั่น เผยตัวตนที่แท้จริง นำทัพสมาชิกตำหนักย่อยแห่งนี้บุกห้ำหั่นศัตรูทั้งที่ตัวท่วมเลือด ท่าทางประหนึ่งว่าหากสิ้นชีพที่นี่ไม่ต่างจากได้กลับบ้าน
พรวด! พรวด! พรวด!
โลหิตสาดกระจาย ไม่นานนักเขาก็บาดเจ็บสาหัส เลือดไหลตามตัวไม่หยุด ทว่าเขายังไม่ยอมถอย สายตาแน่วแน่ ยังคงยืนหยัดต่อสู้ต่อไป!
“พวกจ้าวตำหนักต่อสู้เพื่อแดนสังสารวัฏโดยไม่สนความเป็นความตาย เป็นแบบอย่างให้เราทำตาม พวกเราก็ควรเป็นเช่นนี้ หลั่งโลหิตหยาดสุดท้ายเพื่อแดนสังสารวัฏ!”
เขาส่งเสียงตะโกนกึกก้อง อย่าให้พูดเลยว่าโดดเด่นเพียงใดในสมรภูมิ สิ่งมีชีวิตมากมายต่างเพ่งสายตามองมาที่เขา
“จ้าวสังสารวัฏหวงหลง!”
“จ้าวสังสารวัฏ!”
สิ่งมีชีวิตในแดนสังสารวัฏมากมายซาบซึ้งในการต่อสู้ไม่คิดชีวิตของจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลง พากันตะโกนเรียกชื่อจ้าวสังสารวัฏหวงหลง
“ฆ่า! หลั่งเลือดหยาดสุดท้ายเพื่อแดนสังสารวัฏ!”
จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงเข้าห้ำหั่นอีกครั้ง เขาบาดเจ็บร้ายแรงกว่าเดิม ศาสตราเสียบอยู่เต็มตัว กระนั้นเขามิได้ล้มลง ยังคงฆ่าฟันศัตรูต่อสุดความสามารถ
แน่นอนว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเท็จ ฉากหน้าเขาดูเหมือนบาดเจ็บสาหัส แท้จริงแล้วไม่ได้เป็นอะไรมากนัก เขาอำพรางความสามารถและขอบเขตพลัง ในสนามรบแห่งนี้ ไม่มีผู้ใดฆ่าเขาได้
“บาดเจ็บหนักเพียงนี้แล้วยังต่อสู้เพื่อแดนสังสารวัฏของเรา เจ้า…สุดยอดมาก ควรค่าให้สมาชิกแดนสังสารวัฏของเราเคารพนับถือ!”
เวลานั้น ยอดฝีมือผู้หนึ่งเหินเข้ามาบอกกับจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลง
เขามาจากตำหนักหลัก ฐานะสูงศักดิ์ พฤติกรรมของจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงเป็นที่สนใจของเขา เขาเองก็ซึ้งใจกับเจตนารมณ์พร้อมต่อสู้โดยไม่สนความเป็นความตายของจักรพรรดิหวงหลงเช่นกัน
“เจ้ากลับไปเถิด หยุดต่อสู้ได้แล้ว วันหน้าเจ้าจะกลายเป็นสมาชิกคนสำคัญของพวกเราแดนสังสารวัฏ รอให้เจ้าแข็งแกร่งขึ้นเมื่อใดค่อยต่อสู้ใหม่!”
เขามองเห็นอนาคตในตัวจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงอย่างยิ่ง หมายใจจะอบรมบ่มเพาะจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลง
รอประโยคนี้ของเจ้าอยู่เลย!
หลังจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงได้ยิน ในใจนั้นพลันเบิกบานแช่มชื่น
ทว่า เขาไม่สามารถแสดงออกมาได้
“ไม่ ข้าไม่ต้องการกลับ ข้าจะต่อสู้อีก! ข้ายัง…สู้ไหว!”
เขาเอ่ยด้วยท่าทางสะเทือนอารมณ์ แสดงเจตจำนงว่าต้องการสู้ต่อ
ทว่า ระหว่างที่เขากำลังพูด ๆ อยู่กลับล้มตึงไปที่พื้นคล้ายว่าหมดสติกะทันหัน
ผู้ใด…อยากจะต่อสู้อีกวะ!
เขาไม่สู้หรอกนะ!
นี่คือบทฉากสลบไสลที่เขาเพิ่มให้ตัวเอง
“เป็นขนาดนี้แล้วยังอยากต่อสู้เพื่อแดนสังสารวัฏของเราอีก! พวกเจ้าเห็นกันหรือไม่ ผู้นี้ต่างหากคือวีรบุรุษของพวกเราแดนสังสารวัฏ เป็นแบบอย่างของพวกเราแดนสังสารวัฏ!”
ยอดฝีมือจากตำหนักหลักผู้นั้นตะโกนบอกสิ่งมีชีวิตแดนสังสารวัฏตนอื่นด้วยความเต็มตื้น
“นำตัววีรบุรุษผู้เป็นแบบอย่างของเรากลับไป จำไว้ ไม่ว่าด้วยวิธีใด ช่วยชีวิตวีรบุรุษผู้เป็นแบบอย่างของเราไว้ให้ได้!”
เขาออกคำสั่งให้พาตัวจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงกลับไป
ได้แน่นอน!
จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงคิดในใจด้วยความสำราญ อย่าให้พูดเลยว่าสุขีเพียงใด
ทันทีที่เล่นบทสลบ ภาพพจน์ของเขายิ่งใหญ่ทวีคูณ ตำแหน่งนายตำหนักต้องตกเป็นของเขาแน่นอน และเขายังสามารถเลื่อนตำแหน่งขึ้นไปเหนือนายตำหนักได้อย่างรวดเร็วอีกด้วย!
…
นอกเมืองชิงซาน
พวกอ้ายฉานมาถึง ประจวบกับต้าเต๋อก็มาถึงในเวลานี้พอดี พวกเขาจึงได้พบกัน
“เจ้าเณรน้อยมาได้อย่างไร”
อ้ายฉานเบ้ปาก นางย่อมจำต้าเต๋อได้แม่น
เณรน้อยผู้นี้ต่ำช้าแล้วยังหลงตัวเองขั้นสุดอีกด้วย!