หลานเสี่ยวถางรู้สึกอึ้งเล็กน้อย ปฏิกิริยาของเฉินจื่อโร่วในสถานการณ์เช่นนี้ไม่เพียงไม่สมเหตุสมผลเท่านั้น แต่ยังกัดเธอไม่ปล่อยอีกด้วย!
เธอยืนอยู่ที่เดิมค่อยๆ สังเกตไปที่สือเพ่ยหลินสงสัยว่าเขาวางแผนจะทำอะไร
เมื่อสือเพ่ยหลินได้ยินคำพูดของเฉินจื่อโร่วความโกรธของเขาก็หายไปมาก
เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่หลานเสี่ยวถาง ก่อนหน้านี้มีความคิดในใจว่าเขาหวังว่าหลานเสี่ยวถางจะเปิดเผยว่าเธอก่อสถานการณ์วุ่นวายนี้
เขาค้นพบว่าเขาหวังจริงๆ ว่าที่หลานเสี่ยวถางทำลงไปเพื่อแย่งเขา!
แต่อย่างไรก็ตามเขายังเข้าใจด้วยว่าแม้ว่าหลานเสี่ยวถางจะไม่เต็มใจจริงๆ เธอจะไม่ยอมวางยาเฉินจื่อโร่ว เพราะสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับหลักการของคนคนหนึ่งในการทำสิ่งต่าง ๆ !
เมื่อหลานเสี่ยวถางเห็นสือเพ่ยหลินจับจ้องมองมาที่เธอ เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “ทำไมเหรอคุณเชื่อจริงๆ ว่าฉันยังสนใจในตัวคุณงั้นหรือ?”
สีหน้าของเธอที่ดูเหมือนจะได้ยินคำพูดที่ไร้สาระ และดวงตาของเธอก็มีความเยาะเย้ย!
ในทันทีมีความรู้สึกว่าถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรีอีกครั้ง สือเพ่ยหลินหันกลับไปมองที่เฉินจื่อโร่ว
เขาจับแขนของเธอแล้วพูดว่า “เฉินจื่อโร่ว รู้ตัวไหมว่าวันนี้ทำอะไรลงไป?!”
ความแข็งแกร่งของสือเพ่ยหลินทำให้เธอยืนทรงตัวไม่ไหว จึงล้มไปกระแทกเข้ากับหน้าอกของสือเพ่ยหลินและทำท่าเหมือนจะร้องไห้
เธอส่ายหัว “พี่เพ่ยหลิน เชื่อฉันเถอะนะ ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนสร้างมันขึ้นมาทั้งหมดจริงๆ !”
เธอไม่ได้พูดถึงมันก็ดีแล้ว แต่เมื่อเธอพูดอย่างนี้ความโกรธทั้งหมดของสือเพ่ยหลินก็ปะทุขึ้นอีกครั้ง และเขาตะโกนใส่เฉินจื่อโร่ว “ดูท่าทางของหลานเสี่ยวถาง เธอดูต้องการแย่งงั้นหรือ?!”
ไม่รู้เริ่มตั้งแต่ตอนไหน สีหน้าของหลานเสี่ยวถางเรียบนิ่งและไม่มีแววตาใดๆ ในดวงตาของเธอ
เขารู้ว่าในใจของเธอ เขาถูกทอดทิ้งโดยสิ้นเชิง!
เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ต้องการหย่าร้าง ผู้หญิงที่เขาไม่ต้องการ แล้ววันหนึ่งแทบจะไม่มีเขาอยู่ในสายตาของเธอ!
ยิ่งสือเพ่ยหลินคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ ดูเหมือนว่าเขาจะถูกมดนับพันกัดกินเข้าไป ทรมานมากจนอยากจะบีบเฉินจื่อโร่วให้ตายคามือของเขา
แขนของเฉินจื่อโร่วถูกเขาบีบจนเจ็บ แต่เธอไม่กล้าพูด เธอทำได้เพียงแสร้งทำเป็นน่าสงสารและร้องไห้ต่อไป
“เฉินจื่อโร่ว ฉันจะฆ่าเธออย่างช้าๆ!” สือเพ่ยหลินกัดฟันของเขา
“พี่เพ่ยหลิน ฉันผิดไปแล้ว!” เฉินจื่อโร่วรู้สึกกลัวจริงๆ เมื่อเธอเห็นความโหดร้ายภายใต้ดวงตาของสือเพ่ยหลิน เธออดไม่ได้ที่จะตัวสั่นไปหมดและเธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ฉันผิดไปแล้ว เป็นความผิดของฉันเอง พี่เพ่ยหลิน ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะเป็นแบบนี้ ขอโทษนะคะได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วยค่ะ……”
“หุบปาก!” สายตาที่เฉียบแหลมของสือเพ่ยหลินจ้องมองไปที่ดวงตาของเฉินจื่อโร่ว ร่างกายของเขาสั่นเนื่องจากความโกรธ“เฉินจื่อโร่ว เธอรู้ไหมว่าเธอประสบความสำเร็จในการทำให้ฉันกลายเป็นตัวตลกสำหรับทุกคนในเมืองหนิงเฉิง! ฉันสือเพ่ยหลินไม่เคยขายขี้หน้าเท่านี้มาก่อน เธอนี่เก่งจริงๆ เลยนะ!”
ทันใดนั้นเขาก็ปล่อยมือจากเฉินจื่อโร่วและพูดกับคนขับรถว่า “พาเธอไปที่บ้านพักของฉันแถวชานเมืองแล้วขังเธอไว้ในนั้น! อย่าให้ออกไปไหน! ”
“พี่หลิน อย่าขังฉันเลยนะขอร้องล่ะ……” เฉินจื่อโร่วถูกพาขึ้นรถ เธอยังคงร้องไห้ไม่หยุด“ได้โปรด ให้ฉันอยู่ในบ้านของพี่ได้ไหม…”
หลังจากเธอถูกพาตัวออกไป ร่างกายของสือเพ่ยหลินก็ค่อยๆ สั่นรู้สึกว่าแสงแดดในวันนี้แรงเป็นพิเศษ และดูเหมือนว่าเขาจะทนไม่ไหวอีกต่อไป
สือมูเฉินตระหนักได้ถึงความผิดปกติของเขาจึงเดินเข้าไปพยุงเขาไว้”เพ่ยหลิน ไม่สบายหรือเปล่า?”
สือเพ่ยหลินไม่ตอบ แต่ค่อยๆ ใช้สายตาจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลานเสี่ยวถาง
ในขณะนี้แสงแดดนั้นแรงมาก และเขาสามารถมองเห็นความสุขที่เกิดจากการแก้แค้นภายใต้ดวงตาของเธอได้อย่างชัดเจน
ดังนั้นสือเพ่ยหลินจึงหัวเราะอย่างแผ่วเบา เขายิ้มมุมปากและพูดทีละคำ“เสี่ยวถาง ตอนนี้สถานการณ์ของเรากลับกัน คุณกำลังหัวเราะเยาะผมใช่ไหม?”
ถูกแล้ว ถ้าบอกว่าไม่โกรธนั้นคือปลอม
ในตอนแรกสือเพ่ยหลินนอกใจเธอ เขาปกป้องเฉินจื่อโร่วต่อหน้าเธอ ทำเหมือนเธอเป็นขยะที่เขาไม่สนใจ ปล่อยให้เธอเห็นว่าพวกเขากำลังพลอดรักกันต่อหน้าต่อตาของเธอ!
เธอจะไม่เกลียดประสบการณ์อันเลวร้ายของชีวิตเช่นนี้ได้อย่างไร? !
ในขณะนี้ความแค้นเดิมในที่สุดก็ได้รับการแก้แค้นแล้ว หลานเสี่ยวถางรู้สึกโล่งใจและรู้สึกเศร้าใจในทันใด
ย้อนกลับไปในตอนนั้นชายหนุ่มที่อยู่ชั้นล่างในอาคารเรียนของเธอ ซึ่งคอยเอาใจใส่ในการออกเดตในแต่ละครั้ง เผยให้เห็นว่าจิตใจที่ซับซ้อนหลังจากเปิดเผยเสื้อคลุมที่ฉูดฉาดของเขา
มีความสกปรกและน่าเกลียดและแน่นอนว่ายังมีความเศร้าอยู่ในขณะนี้
เธอรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยในทันใด ดังนั้นเธอจึงพูดกับสือเพ่ยหลินเบาๆ “จริงๆ แล้วมันเป็นสิ่งที่คุณเลือกเองทั้งหมดไม่ใช่เหรอ?”
เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง แต่ทันใดนั้นมันก็เข้าไปสัมผัสกับหัวใจของเขา ชั่วขณะหนึ่งสือเพ่ยหลินก็รู้สึกอยากจะร้องไห้ออกมา
ใช่ มันเป็นสิ่งที่เขาเลือกเอง?
ในตอนแรกเขารู้สึกใจเต้นแรงกับหลานเสี่ยวถาง แต่หลังจากที่เขานอนอยู่บนเตียงเป็นเวลาสองปี การดูแลของเธอดูจู้จี้จุกจิก ทำให้ความรู้สึกดีที่มีต่อเธอตอนเป็นวัยรุ่นหมดไป และแทนที่ด้วยความเบื่อหน่ายและความไม่อดทน
เหตุผลที่เขาเข้าหาเฉินจื่อโร่วนั้นไม่ใช่เพราะว่าเฉินจื่อโร่วสวยหรือดีอะไร แต่เป็นเพราะการแก้แค้นของเขาที่มีต่อหลานเสี่ยวถาง
ดังนั้นตั้งแต่แรกเริ่มเขารู้ว่าผู้หญิงที่เสนอตัวขึ้นมาบนเตียงของเขานั้นเป็นอย่างไร และรู้ตัวว่าแค่หลอกใช้เฉินจื่อโร่วเพื่อบังคับหลานเสี่ยวถางออกไปจากชีวิตของเขา และไม่ช้าก็เร็วเขาจะต้องเลิกกับเฉินจื่อโร่วอย่างแน่นอน
แต่อย่างไรก็ตามสิ่งต่างๆ ในโลกนี้มักจะไม่ได้อิงตามบทในใจของเขาทั้งหมด เหตุการณ์กะทันหันและคนรอบข้างเขาทำให้เส้นทางที่เขากำหนดเบี่ยงเบนไป
ก็เหมือนวันนั้นที่เขาเห็นหลานเสี่ยวถางยืนอยู่ข้างสือมูเฉิน เขาเสียใจภายหลัง ในงานแต่งวันนี้ก็เหมือนกันเขายังหวังว่าหลานเสี่ยวถางจะเป็นเจ้าสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ เขา!
สือเพ่ยหลินกัดริมฝีปากอย่างขมขื่นและมองไปที่หลานเสี่ยวถางด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง น้ำตาของเขาค่อยๆ ไหลออกมา “เสี่ยวถาง รูปถ่ายและวิดีโอพวกนั้นเป็นฝีมือคุณใช่ไหม?”
หลานเสี่ยวถางไม่ได้คาดหวังว่าสือเพ่ยหลินจะสามารถวิเคราะห์ได้อย่างมีเหตุมีผลหลังจากเพิ่งผ่านพ้นปัญหามา
เธอพยักหน้าและยอมรับอย่างตรงไปตรงมา”ใช่ ฉันใช้โปรแกรมแฮกเข้าไปเอารูปถ่ายพวกนั้น”
เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และยอมรับมัน เพราะเกรงว่าสือเพ่ยหลินจะสงสัยว่าสือมูเฉินเป็นคนทำ เพื่อที่จะไม่ทำลายแผนการในอีกหนึ่งเดือนครั้งหน้า
สือเพ่ยหลินถามอีกครั้ง”งั้นช่วยบอกผมหน่อยว่าทำไมคุณถึงทำเช่นนี้?”
หลานเสี่ยวถางยิ้ม “แล้วคุณคิดว่าไงเหรอ? ฉันไม่สามารถเป็นฝ่ายถูกกระทำได้ตลอดเวลาหรอกนะ ยอมปล่อยให้พวกคุณรังแกและทนทุกข์อย่างเงียบๆ อย่างงั้นหรือ?”
“ฮ่าฮ่า!” สือเพ่ยหลินหัวเราะหลายครั้งติดต่อกันพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเร็วขึ้น และเสียงของเขาก็สั่น “ต่อให้คุณรู้ว่าคุณทำแบบนี้จะทำให้ผมเป็นตัวตลกสำหรับทุกคน และอาจผลักไสผมไปสู่ความตาย คุณก็ยังจะทำอย่างนั้นหรือ?”
หลานเสี่ยวถางยิ้มมุมปาก“คุณคะ แม้ว่าเหตุการณ์นี้ทำให้คุณเสียหน้าจริงๆ แต่ฉันคิดว่าระบบประสาทของคุณไม่ได้บอบบางขนาดนั้น คุณจะไม่ฆ่าตัวตายด้วยเหตุนี้หรอก ในความทรงจำของฉันคุณเป็นคนที่กลัวความตายมาก!”
“ใช่ ผมไม่เต็มใจที่จะตาย” สือเพ่ยหลินหัวเราะอย่างแผ่วเบาและถามเธอว่า “คุณทำเช่นนี้ คุณไม่ยอมให้เฉินจื่อโร่วแต่งงานกับผมใช่ไหม ดังนั้นคุณจึงแก้แค้นเธอและแก้แค้นผม? ”
“มีความแตกต่างหรือไม่?” หลานเสี่ยวถางขมวดคิ้ว
สือเพ่ยหลินพยักหน้า “มีความแตกต่าง” ถ้าเธอไม่ยอม แสดงว่าเธอยังมีความรู้สึกดีๆ กับเขาเหมือนตอนแรก?
“ไม่ ฉันไม่ใช่ไม่ยอม” หลานเสี่ยวถางจำฉากที่เธอเห็นเฉินจื่อโร่วออกมาในชุดเจ้าสาววันนี้ แต่เธอรู้สึกเฉยชา“ถ้าคุณอยากให้ฉันตอบตามความจริง มันก็น่าจะความเสียใจภายหลัง เสียใจที่ชีวิตวัยรุ่นสองปีหายไป”
“โอเค เข้าใจแล้ว” สือเพ่ยหลินพูดจบก็ไม่ต้องการให้สือมูเฉินช่วยพยุงเขา จากนั้นเขาก็เดินตรงไปที่รถสปอร์ตคันหรูของเขา
หลานเสี่ยวถางเห็นว่าดอกไม้เล็กๆ ถูกโยนออกมานอกหน้าต่างรถ เธอจำได้ว่าเป็นดอกไม้ที่ติดอยู่ที่ชุดสูทของสือเพ่ยหลิน
จากนั้นรถสปอร์ตคันหรูก็เคลื่อนตัวออกไป
“เสี่ยวถาง ผมจะไปดูเขาสักหน่อย” สือมูเฉินพูดพร้อมกับตบไหล่หลานเสี่ยวถางเบาๆ“ดูเหมือนว่าเพ่ยหลินจะมีอาการป่วยอยู่บ้าง อาหารกลางวันคุณไปกินเองนะ ผมจะไปหาคุณเมื่อผมทำธุระเสร็จ”
“ตกลง” หลานเสี่ยวถางพยักหน้า ไปที่ลานจอดรถและเดินไปที่รถของเธอ
ไม่มีเผยแพร่ข่าวการงานแต่งงานในวันนี้ออกมาจริงๆ
ในขั้นต้นรายงานบนอินเทอร์เน็ตเกี่ยวกับการแต่งงานของคุณชายแห่งTimes Groupก็หยุดลงอย่างเป็นเอกฉันท์ทันที
ชาวเน็ตจำนวนมากฝากข้อความไว้ในช่องแสดงความคิดเห็นว่า “แล้วการถ่ายทอดสดงานแต่งงานล่ะ?”
“คืนงานแต่งงานให้พวกเราเป็นเวลาหนึ่งศตวรรษ!”
“พวกเขาไม่ได้แต่งงานกันจริงๆ พวกสื่อกล้าเล่นกับความรู้สึกของผู้คนได้อย่างไร?”
ในวันเดียวกันแม้ว่าคนที่เข้าร่วมงานเลี้ยงงานแต่งงานจะทราบเรื่องราวทั้งหมด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ
เพราะในเมืองหนิงเฉิงTimes Groupคือผู้มีอิทธิพลที่สุด ผู้เข้าร่วมงานเกือบทั้งหมดเป็นหุ้นส่วนกันหรือบางคนยังต้องแสวงหาผลประโยชน์ พวกเขาจะขุดหลุมฝังตัวเองได้อย่างไร?
ดังนั้นเรื่องอื้อฉาวอันใหญ่หลวงจึงหายไปอย่างเงียบๆ เหลือไว้ให้คนที่โดนเรื่องนี้ได้ฝันร้ายไปทั้งคืน
สองวันต่อมาข่าวจากเมืองหนิงเฉิงก็พุ่งเข้าสู่ความสนใจของทุกคน
ทันใดนั้นชุยซื่อฮว๋าจากCui Industry Group ประสบปัญหาล้มละลายครั้งใหญ่และต้องเผชิญกับการชดเชยมหาศาล เขาไม่สามารถจ่ายเงินเดือนพนักงานได้จึงประกาศล้มละลาย และชุยซื่อฮว๋าได้หายตัวไป
เมื่อหลานเสี่ยวถางเห็นข่าวเธออดไม่ได้ที่จะต่อสู้กับสงครามเย็น เธอรู้จักนิสัยของสือเพ่ยหลินว่าภายนอกดูอ่อนโยนและใจดี แต่ถ้าใครกลายเป็นศัตรูของเขาจะต้องพบกับหายนะ!
ดังนั้นเธอจึงหันกลับมาถามสือมูเฉินที่อยู่ข้างๆ เธอ”มูเฉิน คุณช่วยบอกฉันทีว่าสือเพ่ยหลินจะไม่ฆ่าชุยซื่อฮว๋าใช่ไหม?”
สือมูเฉินพยักหน้า“ทุกอย่างมีความเป็นไปได้มาก”
หลานเสี่ยวถางตกใจมากขึ้น “มูเฉิน เรื่องวิดีโอนั้นฉันเป็นคนทำ แล้วถ้าเขาตายจริง ๆ เขาจะมาหาฉันเพื่อแก้แค้น…… ”
สือมูเฉินมองดูหลานเสี่ยวถางที่กำลังหวาดกลัว เขาอดไม่ได้ที่จะดึงเธอเข้ามากอด”เสี่ยวถาง สิ่งที่เรียกว่าการแก้แค้นของผีคือการทำให้คนที่โง่เขลาหวาดกลัว ยิ่งกว่านั้นถึงแม้จะเป็นการแก้แค้นจริงๆ คนที่มันเกลียดก็น่าจะเป็นสือเพ่ยหลินและเฉินจื่อโร่ว เราไม่ได้เปิดเผยอะไรมากมาย ไม่ช้าก็เร็วสือเพ่ยหลินจะรู้ดีว่าตอนจบชุยซื่อฮว๋าหนีไม่พ้น ดังนั้นอย่ากลัวผมจะปกป้องคุณเอง โอเคไหม?”