120 มิเรลเข้าร่วม
—————————————————————
【–มุมมอง เอเกอร์–】
「มันหนาวมากขึ้นนะวันนี้ ไม่ใช่เหรอ」
「มันจะดีถ้ามันอุ่นกว่านี้นะ ช่วงเวลานี้ของปีน่ะ」
วันนี้ไม่ใช่วันที่หนาวที่สุดของปี แต่มันหนาวพอ ที่คุณจะรู้สึกเหน็บหนาวกาย หลังจากที่ออกมาจากน้ำอุ่นในห้องอาบน้ำ สาวๆก็รีบล้างกายของพวกเธอ ก่อนจะเข้ามาในอ่างทีละคนตามๆกัน
「เฮ้ มิตตี้ ถือนี่ให้หน่อยได้มั้ย?」
「…..พี่แบกหน้าอกตัวเองไม่ได้เหรออย่างน้อยๆ?」
มิทตี้เป็นคนรักของผมไปแล้ว แต่นนน่ายังสั่งเธอไปทั่วเหมือนเคยๆ มิทตี้ดูเหมือนจะไม่มีความสุขเกี่ยวกับมัน แต่เธอไม่กล้าพอ ที่จะโต้เถียงนนน่า
「มันช่วยไม่ได้ ถ้าไม่มีใครยกมัน พี่จะล้างด้านล่างไม่ได้」
「「กุนนนุ……」」
ผมได้ยินเสียงเจ็บใจ ออกมาจากสาวๆที่ไม่มีหน้าอกที่อุดมสมบูรณ์ และแม้ว่ามิทตี้จะบ่น เธอช่วยยกหน้าอกของนนน่า ไม่ว่าจะแบบไหน หน้าอกของนนน่ามันใหญ่; ไม่มีอะไรที่ผมเคยเห็นมาก่อนจะสามารถเทียบกับขนาดของเธอได้เลย
「อ้า มาสเตอร์ พี่ใหญ่ขึ้นนิดหน่อย」
ผมนั่งเก้าอี้เล็ก ระหว่างที่เลอาห์ล้างกายของผมจากข้างหลัง เกือบจะดั่งกอดผม และพูดมันอย่างไร้เดียงสา นนน่าพองหน้าอกของเธออย่างโอ้อวด แต่ขณะที่มันเด้งอยู่ มันไปตีเอากับมิทตี้
「โอ้ย! ทำอะไรน่ะพี่?」
มิทตี้ปัดหน้าอกของนนน่า โออ้ ในที่สุดมิทตี้ก็โจมตีสวน
「กย้าาา! มันจะฉีก!」
「เพราะมันใหญ่มาก มีแค่อกเดียวก็จะโอเคแล้ว!」
「ไม่ได้นะ! พวกมันเป็นหน้าอกที่เอเกอร์ชอบมาก」
นนน่าและมิทตี้เอะอะครั้งใหญ่ ผมมีแผนที่จะให้มิทตี้เป็นภรรยาน้อยของผม และมันดีที่เธอกล้าที่จะตอบโต้ แต่ถ้าพวกเธอนั้นไม่รีบลงไปในน้ำ พวกเธอจะไม่สบาย
「……นนน่าซังมันไม่ยุติธรรมเลย มีหน้าอกใหญ่ หน้าก็สวย เงื่อนไขเริ่มต้นมันต่างกันไปเยอะมาก」
ผมได้ยินเสียงบางคน จากบางที่
「อ้า มั่นใหญ่ขึ้นอีกแล้ว」
มันช่วยไม่ได้ เพราะนนน่าและคนอื่นๆเล่นกันทั่ว ระหว่างที่เปลือยเปล่า ผมเห็นหลายอย่างเลย
「มันล้างง่ายกว่าเมื่อมันใหญ่」
เลอาห์ใช้กายของเธอ เพื่อถูหลังของผม และจับแก่นกายของผมด้วยถึงสองมือ ขัดมันจนสะอาดเอี่ยม ทางเทคนิคแล้วเธอทำความสะอาดผมอยู่ แต่เธอเน้นไปที่ไปถูจุดเสียวๆ ทำให้ผมแข็ง
「สิ่งนี้ ได้เข้าไปในสาวๆมากมาย หนูต้องให้มั่นใจว่ามันสะอาด」
「พี่ล้างเองได้นะ รู้มั้ย หนูไม่ต้องอุส่าห์ทำให้พี่หรอก รู้มั้ย?」
「ไม่ ไม่ คนที่เด่นๆ จำเป็นต้องถูกล้างเอ็นด้วยผู้หญิง」
ผมต้องซ่อมสามัญสำนึกที่บิดเบี้ยวนั้น แต่ ผมจะปล่อยมันให้เธอก่อนสำหรับตอนนี้……ผมรู้สึกถึงหัวนมของเธอชัดเจนกับหลังผม
「หัวนมแข็งแล้วด้วยนี่」
「ใช่ หนูเงี่ยนเมื่อจับมาสเตอร์ที่รักของหนู」
ผมลูบหัวเลอาห์ และล้างฟอง จากนั้นยืนขึ้น เคลื่อนไหวตัวเองไปที่อ่าง ผมอยากจะลงอ่างเงียบๆ แต่ตอนนี้ แท่งแข็งผมแข็งชูชัน ผมยกเจ้านี่เพื่อที่จะเข้าไปในอ่าง แต่รู้สึกถึงสายฟ้าของความเสียวผ่านเอ็นของผม
「มีอะไร?」
「……หนูขอโทษ……สิ่งของพี่มันอยู่ตรงหน้าหนู หนูก็เลยแค่……」
แคทเธอรีนที่พักคางอยู่กับขอบอ่าง ยืดลิ้นออกมาเลียความเป็นชายของผม มันเป็นสันดานของผู้หญิงขี้เงี่ยนคนนี้ ที่จะเลียไม้เนื้อของผมอย่างไม่ตั้งใจ
ผมจูบแคทเธอรีน และจมตัวเองลงไปในอ่าง อาา เพราะเลอาห์ทำให้ผมแข็งปั๋ง ปลายของเอ็นมันโผล่มาเหนือน้ำตอนนี้
「เอ็นพี่มันโหม่ออกมาได้ไง แม้เมื่ออ่างมันก็ลึกอยู่นะ……?」
「มันใหญ่ไปอ่ะ ไม่ต้องพูดถึง ปลายมันบวมมากเลย…….มันแข็งโป๊ก……แถมดำอีก」
สาวๆผ่อนคลายในอ่าง เข้าหาผมพร้อมหน้าที่แดงก่ำ เมื่อแคทเธอรีนเข้าหาผม ปากเปิด แลบลิ้น สายตาของเธอว่างเปล่า และพร้อม พร้อมที่จะสมสู่แล้ว แม้แต่ซีเลียที่สงบนิ่ง ก็ได้นำหน้าของเธอเข้ามาใกล้ขึ้นที่ปลายของแก่นกายของผม ดั่งจะดูดดมผม มันดูเหมือนทุกคน ตื่นเต่นทางเพศกันแล้ว
「ทุกคน! ถ้าเอากันทั้งวันเลย พวกเธอจะโง่ขึ้นกันนะ」
คนที่ตะโกนในเสียงดังคือไมล่า อิริจิน่า ที่นำเหล้ามากับเธอเพื่อดื่มในมุมอ่าง ตอบไปโดยถามาว่าเธอเมารึเปล่า
「ไม่ว่าจะยังไง ได้โปรดทำกันที่เตียงตอนกลางคืน!」
ไมล่ปิดปลายแก่นกายที่เปิดเผยด้วยถัง มันค่อนข้างจะเป็นฉากภาพที่ตลก แต่มันทำให้สาวๆ ได้สติของพวกเธอกลับคืนมา นี่มันเพราะควันพิษบางอย่าง ออกมาจากปลายเหรอ
「อออุ-……เอ็นจ๋า」
เลอาห์เป็นคนเดียว ที่เขย่าถังอย่างเสียดายอกเสียดายใจ มันจะดีว่าถ้าเธอไม่ไปทำมันเสียวมาก เพราะทุกคนอาจจะท้อง ถ้ามันน้ำแตกลงในอ่าง
ผมกอดเลอาห์ด้วยมือขวา และซีเลียด้วยซ้าย และสูดหายใจลึกๆ นั่นถูกต้อง เราคุยกันได้ หลังจากทุกคนใจเย็นแล้ว
「เฮ้ จริงๆแล้วพี่มีสองคนในใจ ที่พี่อยากจะจ้างเป็นคนรับใช้……」
「「「「มันเป็นสาวเหรอ!?」」」」
ทุกคนรอบผมตะโกนอย่างดัง มันก้องในห้องน้ำ และหัวผมเจ็บ
「อาา……อื้ม พวกเธอเป็นพี่น้อง — คนนึงเป็นสาว อีกคนเป็นหนุ่ม」
ช่างเป็นประสบการณ์ที่แย่ผมเชื่อว่าเขาเป็นสาว มันเกือบที่จะแทงตูดหนุ่มไปแล้วจริงๆ
「พวกเธอมีทักษะอะไร?」
ริต้า ที่ดูแลจัดการเรื่องแม่บ้านเข้าหาผม
「พี่ไม่รู้รายละเอียด เธอทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟที่บาร์……แต่มันดูเหมือนเธอจะทื่อๆนิดหน่อย เธอถูกข่มขืนไปซะทุกครั้งเมื่อเธอไปไหนมาไหน」
「……ถ้าอย่างนั้น มันอาจจะลำบากที่เธอจะมาเป็นแม่บ้าน เพราะทั้งหมด มันมีของแพงๆอยู่ในคฤหาสน์เยอะ」
หืมม ผมไม่ได้สนใจจริงๆถ้าพวกนั้นซักชิ้นมันจะแตกหักไป แต่ถ้าเธอไปทำแก้วชาของนนน่าแตกเป็นเสี่ยงๆ นนน่าจะทำมันเป็นเรื่องใหญ่ ผมจินตนาการได้ง่ายๆว่านน่าจะเปลี่ยนเป้าหมายการเน้นโจมตี จากโยกุริไปสู่เลทิเซีย
「มันดูเหมือนเธอทำอาหารและซักผ้าเป็น」
「เรามีพ่อครัวแล้ว……แล้วเสื้อผ้าที่ต้องซักมันก็แพงด้วย」
อย่างเดียวกันจะเกิดขึ้น ถ้าเสื้อผ้าหรือชุชั้นในแพงๆของนนน่าขาดหรือยืดไป เพราะทั้งหมด ถ้าเธอเก่งในการทำอะไรเร็วๆ เธอจะได้ทำงานในร้านอาหารหรือบาร์ปรกติต่อได้
「จะชอบมันมากกว่ามั้ย ถ้าเธอดูแลตัวพี่?」
「พวกเธอบอกชั้นว่าเธอดูแลคนเป็นส่วนนึงของงานเธอด้วย……แต่มันรู้สึกยังไม่ใช่ที่เธอจะมาเป็นผู้ดูแลพี่」
เลทิเซียช้านิดหน้าง ดังนั้นถ้าผมให้เธอรับผิดชอบในการดูแล เธอน่าจะค่อนข้างไม่ค่อยระวัง นั่นทำไมเธอโดนข่มขืนง่ายๆด้วย ดังนั้น ผมควรจะทำยังไงดี?
「บางทีให้เธอไปทำงานภัตตาคารมั้ย?」
ถ้าเธอมีระดับทักษะอยู่ทั่วๆไปเธอจะทำบางอย่างกับภัตตาคารคนธรรมดาได้
「เธอไม่เหมาะที่จะเป็นพนักงานเหรอ? เธอจะทำเสียทันทีเลยเหรอ?」
「พี่จะต้องคิดตั้งร้านและคิดเรื่องพ่อค้าส่งด้วย」
「「「……」」」
ริต้าและซีเลียเงียบไป มีอะไรล่ะ? ผมแค่สงสัย ว่าทำยังไงเธอถึงจะไม่ล้มเหลว
「ในท้ายที่สุด เธอได้บางที่ข้างนอกคฤหาสน์……」
「มันจะสมบูรณ์แบบเลย ถ้าเธอขอร่างกายเค้าเป็นค่าตอบแทน」
เสียงดังไปแล้วน่า ถ้าผมละเลยเลทิเซีย เธออาจจะถูกขายเป็นทาสกาม ผมจะต้องคุยกันอดอร์ฟด้วย
「พี่จะพาเธอเข้ามา และแนะนำพวกเธอก่อนตอนนี้」
หลังจากพูดอย่างนั้น ผมเอาเหล้าของอิริจิน่า และดื่ม
「อ้าาา! เหล้าหนู!」
หนูกระดกไปเยอะในอ่างแล้ว ที่เหลือจะโดนยึด
「มันช่วยไม่ได้……หนูจะไปเอามาอีก!」
อิริจิน่าที่น่ารักวิ่งออกไปที่ห้องทานอาหาร ระหว่างที่ยังเปลือย เพื่อไปหยิบเหล้า ยังไงซะ เธอไม่ควรจะไม่สบาย
—————————————————————
วันต่อมา
「ช-ชื่อของหนูคือเลทิเซีย! หนูหวังถึงความสุขสูงสุด……เมี้ยะะ! ลิ้น ลิ้นของหนู……」
เลทิเซียลดหัวของเธอสู่นนน่าและเมล ผู้ที่นั่งอยู่บนโซฟา เธอตึงเครียดแปลกๆ เพราะสายตาที่โหดร้ายและชุดที่เหมือนขุนนางของนนน่า มันจะแปลกถ้าเธอคุกเข่ากราบที่นี่ ดังนั้นให้เธอยกหัวของเธอก่อนตอนนี้
「อะเฮ่ม เอเกอร์ซามะ ได้พิจารณาน้องเป็นพิเศษ ทำงานให้หนัก จะได้ไม่เสียโอกาสนี้ไป」
「ค-ค่ะ!! ขอบคุณมากๆค่ะ!!」
ที่ก่อสร้างที่วางแผนไว้ สำหรับป้อมยามจากเมื่อวาน จะถูกเปลี่ยนเล็กน้อย เพื่อที่เราจะดูแลตำแหน่งของร้านค้าได้ มันจะอยู่บนถนนหลัก และใกล้กับใจกลางเมือง ที่นั่นจะค่อนข้างมีการจราจรของผู้คนเยอะ แต่ด้วยป้อมยามเมืองอยู่ใกล้ๆ คนนอกกฎหมาย น่าจะไม่ปรากฏตัว
การสร้าง ร้านค้า-ทับ-บ้าน จะถูกตั้งเป้นความสำคัญหลัก สำหรับสมาคมช่างไม้ ดัังนั้นมันควรจะเริ่มวันนี้ ผมก็บอกแคร์เกี่ยวกับเรื่องสินค้าที่จะเอามาขายด้วย ดังนั้นแต่ละร้านควรจะเอามาขายส่งที่ราคาถูกกว่า ไม่มีอย่างอื่นแล้ว ผมบอกได้ว่าถ้าเธอทำเรื่องนี้เสีย ถ้าแบบนั้นมันไม่มีทางเลือกนอกจากจะให้เธอเป็นผู้ดูแลยามค่ำคืน
อดอร์ฟพูดว่า เรื่องนี้จะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้กับร้านค้าอื่น และไม่ให้ทำเรื่องนี้อีกครั้ง ในวิธีที่มันฟังแล้วมมีปัญหามากกว่านี้สิบเท่า แต่ผมไม่ได้สนใจเขามาก ทุกครั้งที่เลทิเซียลดหัว หน้าอกเธอเด้งเล็กน้อย ผมรักษาสัญญาและทำมากขนาดนี้แล้ว ดังนั้นแน่นอนว่าเธอจะชอบผมแล้วตอนน้ ใจและกายของเธอ ในท้ายที่สุดจะตกในความรัก แต่เธอจะเป็นผู้หญิงของผม
แต่ มีอยู่ปัญหาหนึ่ง
「ฮาร์ดเลตตซามะ มันน่าถึงที่ท่านทำมากขนาดนี้ให้เรา! ……ขอโทษเกี่ยวกับครั้งที่แล้ว มีแค่ผมที่รู้สึกดี…….ผมจะตั้งใจมากกว่านี้ครั้งหน้า ผมจะทำให้ท่านรู้สึกดีแม้ว่าตูดผมฉีก!」
เสียงที่หลงไหลของชารอน ทำให้นนน่าและซีเลีย มองผมด้วยหน้าของความไม่เชื่อ
「งั้นในที่สุดพี่ก็ได้ขุดหนุ่มแล้วเหรอ……? ไม่ มันแค่เป็นเรื่องของเวลา ซึ่งหนูเตรียมตัวมาแล้ว แต่ชั้นจะขอให้น้องเก็บมันเป็นเรื่องส่วนตัวมากที่สุดเท่าที่ทำได้」
นนน่าดูค่อนข้างจะเศร้า ผมยังไม่ได้ขุด ผมยังไม่แปดเปื้อน แต่มันน่าประทับใจที่เธอบอกได้ว่าหนุ่ม จากรูปลักษณ์ แม้แต่ตอนนี้ ผมยังเชื่ออยู่เลยว่าเขาดูเหมือนสาว
「……เอเกอร์ซามะแปดเปื้อนแล้ว ไม่มีทางที่หนูจะยัง-」
ซีเลีย ระงับเจตนาฆ่าของเธอ เธอมีเจตนาที่จะลบชารอนเหรอ?
「เธอจะไม่อยู่ที่นี่ แต่ชั้นแค่อยากให้เธอเห็นหน้าของพวกเธอ เมื่อร้านเสร็จแล้ว ชั้นอาจจะไปกิน」
หลังจากที่แนะนำตัว ผมออกไปข้างนอกเพื่อสูดอากาศที่สดชื่น และกอดทั้งสองไหล่ ส่งพวกเธอไประหว่างที่ผมทำแบบนั้น ผมเห็นความขอบคุณ และความหลงไหลอย่างบริสุทธิ์ใจอยู่ในตาของเลทิเซีย แต่ตาของชารอนมันแปลกๆ
「ฮาร์ดเลตต์ซามะ……ผมโอเคตอนไหนก็ได้นะ รู้้มั้ย ถ้าท่านอยาก แม้แต่ตรงนี้」
ผมบอกได้ในตาของเขา ว่าความรู้สึกของเขามันได้เลยผ่านความชื่นชมและหลงไหลไปแล้ว และไปสู่ความตื่นเต้นทางเพศ และแม้ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนหน้าอกมโหฬารของนนน่าเด้ง แค่การที่ผมจับไหล่ของเขา ทำให้ด้านหน้าของกางเกงเขา ก่อตัวเป็นเต็นท์เล็กน้อย
「……ชั้นไม่รักเพศเดียวกัน ไปได้แล้ว」
ผมตีตูชารอน มันเป็นอะไรที่ธรรมชาติ ที่ผมทำบ่อยๆกับครอลล์ และคนคุ้มกันใหม่ กิโด้ แต่-
「โอ้วว!! อ๊ะ!! ……ผมแตก」
「อะร้าร้า ไม่ไหวจริงๆเลยนะ กลับไปล้างกันเถอะ」
ผมต้องทำบางอย่าง ก่อนที่เลทิเซียและน้องชายของเธอ ไปบางที่ที่กลับมาไม่ได้อีกแล้ว เพื่อสิ่งที่ดีกว่าหรือแย่กว่า หัวใจที่อ่อนโยนของเธอมันใหญ่เกินไป
ขณะที่ผมส่งชารอนที่เอียงตัวไปข้างหน้า และพี่สาวของเขา ผมได้ยินเสียงร้อง และเสียงเกือกม้า มาจากกีบที่ใหญ่กว่าม้าปรกติ — จากชวาร์ซ
「คาร์ล่ากลับมาแล้ว……เฮ้ มีอะไรเกิดขึ้น?」
คาร์ล่ากลับมาโดยการขี่ชวาร์ซ เหมือนที่คาดเดาได้ แค่นั้นมันโอเค ปัญหาคือสัมภาระ
「นื่อ—!! นื่อออ—!!」
ผู้หญิงที่แบกอยู่บนหลังม้า ถูกมัดและปิดตา และแม้แต่อุดปากไว้
「อ้า เอเกอร์ หนูกลับมาแล้ว นื้อออ เหนื่อยมากเลย~」
「……ธุระหนูคือไปลักพาตัวบางคนเรอะ?」
「ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น เธอไม่ฟังหนู หนูเลยเอาเธอมาด้วยกำลัง」
นั่นมันเหมือนกันกับลักพาตัว
「เอาเธอกลับไปที่ที่เธอมา เราเอาเธอไว้ที่บ้านเราไม่ได้」
「เอออ๋!! แม้ว่าหนูจะพาเธอมาตลอดทางถึงนี่!」
หลังจากพูดอย่างนั้น คาร์ล่าเปิดตาและปากของเธอ
「หนึอ้าา! อีเหี้ย ทำอะไรของมึงวะ?!! มึงพยายามจะฆ่า……เอเกอร์」
「มิเรลเหรอ? รำลึกความหลังจริงๆนะ」
ผู้หญิงที่ถูกมัดคือมิเรล งั้นมันเป็นมากกว่าปีแล้ว……เธอไม่มา เมื่อผมขอเธอให้กลับมากับผม จากบ้านเกิดของเธอ ในเทรียตะวันออก ตั้งแต่ตอนนั้นมา มันมีความขัดแย้ง และผมไปเล่นไม่ได้ แต่หมู่บ้านของเธอตอนนี้อยู่ในดินแดนของผมแล้ว
「นายลืม ไม่ใช่เหรอ?」
「ฮ่าฮ่า ไม่มีทางน่า」
ผมจำได้หลังจากที่เห็นหน้าของเธอ ผมจะไปรับเธอซักวันหนึ่ง มันไม่ใช่เรื่องโกหก
「พี่มันเคานต์ซามะไร้หัวใจ แต่มันโอเคที่มิเรลจะอยู่ข้างเอเกอร์จากตอนนี้ต่อไป ใช่มั้ย?」
「ใช่ พี่ไม่ถือ มีที่อยู่มากกว่าพอ」
ขณะที่การพูดระหว่างคาร์ล่าและผมดำเนินต่อไปไกลขึ้น มิเรลขึ้นเสียงอย่างโกรธเคือง
「ไม่มีทางที่มันจะโอเค! ชั้นบอกเธอแล้ว ว่าหมูบ้านจะมีปัญหา ถ้าชั้นไม่ได้อยู่ที่นั่น!! มาโจมตีชั้นระหว่างชั้นนอน และลักพาตัวชั้น!!」
โออ้ มันนานแล้วตั้งแต่ที่ผู้หญิงจะโกนใส่ผม ผมเลยเข้าไปจูบเธอ แต่เธอหลบมัน เพราะมั้งหมดผมลืมไปว่ามิเรลเก่งและคล่องแคล่ว
「มีปัญหาอะไรอีกล่ะ? ฤดูหนาวมันจบไปแล้ว ดังนั้นพวกเค้าไม่ควรจะหิวตาย」
「เธออาจจะไม่รู้ เพราะเธออยู่ในที่ดีๆแบบนี้ แต่จะมีภาษีรายหัวในฤดูใบไม้ผลิ! เราไม่มีเหลือเมื่อมันเป็นเรื่องพืชผล ดังนั้น ถ้าเราไม่ล่าบางอย่าง และเปลี่ยนหนังเป็นทอง…….」
นั่นมันทำให้ผมจำได้ มันเกือบจะถึงเวลาภาษีค่าหัวฤดูใบไม้ผลิแล้ว ผมเดาว่ามันเป็นเหตุผล ที่อดอล์ฟมีถุงใต้ตาไม่นานมานี้
「หมู่บ้านหนูคือหมู่บ้านชีร่า ไม่ใช่เหรอ?」
「นั่นใช่แล้ว แต่……」
「ถ้าอย่างนั้นพี่จะเว้นภาษีค่าหัวให้พวกเค้าปีนี้」
หมู่บ้านชีร่าเป็นหมู่บ้านจนๆ ที่มีไม่ถึงแม้แต่ 100 คน มันจะไม่มีผลกับการเงินของเรามาก
「หือห์…….?」
「หมู่บ้านชีร่าเป็นดินแดนของพี่」
ผมได้ดินแดนมาจากราชา ดังนั้นมันขึ้นอยู่กับผมที่จะตัดสินใจ ไม่ว่าผมจะอยากให้ภาษีเป็นศูนย์ หรือ มากขึ้นสิบเท่า
「ไม่ดีใจเหรอ? ตอนนี้เธอไม่ต้องกังวลแล้วนะ」
「ไม่มีทางที่ผู้ว่าจะอนุญาต……」
「ไม่มีทางที่ผู้ว่าจะมาขัดคำสั่งพี่」
ถ้าเขาทำอย่างนั้น กองทัพจะไปหาเขาในสามวัน
ผมกอดมิเรลที่ตกตะลึง เธอมีกล้าม ดังนั้น ผมไม่ได้รู้สึกถึงความนุ่มนิ่ม ที่ปรกติแล้วจะเจอในผู้หญิง ซึ่งมันพิสูจน์ว่าเธอทำงานมาหนักแค่ไหน
「มีคนตายเพราะหิวในครอบครัวของเธอมั้ย?」
「ไม่มี พวกเค้ารอดได้ด้วยไม่วิธีใดก็วิีหนึ่ง พวกเค้ากินน้อยลง แต่พวกเค้าโอเค」
「เข้าใจแล้ว เธอทำได้ดีนะ แต่มันโอเคแล้วตอนนี้ พี่จะทำบางอย่างเกี่ยวกับที่เหลือเอง」
เมื่อผมคิดเกี่ยวกับมัน มิเรลอยู่คนเดียวมาตลอด ตลอดมา เธอมีเวลาที่ลำบากตลอดมา ในฐานะผู้หญิงของผม แต่ตั้งแต่นี้ต่อไป ผมจะให้เธอได้ลิ้มรสความสุขจากการเป็นผู้หญิง……และถ้าเธอกังวล ผมให้ทั้งหมู่บ้านของเธอย้ายมาที่นี่ได้ ผมมีอำนาจที่จะทำได้มากขนาดนั้นแล้ว
「หนู…….หนู……」
「หนูเป็นผู้หญิงของพี่ ไม่ใช่เหรอ ถ้าอย่างนั้นพึ่งพาพี่ และค่าตอบแทนนี้…….พี่จะรับนี่ไว้」
ผมถูตูดมิเรลและจับหน้าอกของเธอ แก่นอุ่นของผมแข็งชูชันทันที และกดเข้ากับท้องของเธอ
ทีละนิดทีละน้อย มิเรลเริ่มที่มีอารมณ์ขึ้นมา และแม้ว่าคนรับใช้จะออกมาข้างหน้าของโรงม้า มาเอาข้างนอกกันเถอะ
「โอเค นั่นพอแล้ว」
แค่เมื่อผมเปิดด้านหน้าของกางเกงของผม คาร์ล่าดึงมิเรลไป แม้ว่ามันเพิ่งจะแค่เริ่มดีเอง
「ไม่มีทั้งชั้นและมิเรลที่อาบน้ำมา เราจะรอพี่ในห้องนอน หลังจากที่เราทำความสะอาดเกลี้ยงแล้ว」
เธอจะพูดแสบๆบอกผมว่าให้โอบกอดเธอด้วยเหรอ? ผมเดาว่าเธอมีกลิ่นเล็กน้อย เมื่อผมกอดเธอ งั้น ล้างตัวเธอเองอย่างทั่วถึงนะ
บนทางไปห้องนอน ขณะที่ผมพยายามจะให้การชูชันที่ดุเดือดนั้นสงบลง ที่มันก่อมาจากความคิด ที่สามารถจะดื่มดำไปกับผู้หญิงที่ผมไม่ได้เจอมาซักพัก นนน่าเรียกผม ด้วยหน้าตาที่สับสน
「อืม เอเกอร์ซมะ? คาร์ล่างี่เง่านั่นเพิ่งเข้าห้องน้ำไป กับสาวที่หนูไม่เคยเห็นมาก่อน……เธอเป็นใคร?」
นนน่ายังไม่ได้เจอเธอมาก่อน
「เธอมิเรล เธอเป็นบางคนที่พี่เจอนานมาแล้ว……เพื่อนสนิทคาร์ล่า」
「ช่ายยยย……คาร์ล่า……」
นนน่าไม่ดีใจนิดหน่อย และพองแก้มของเธอ แม้ว่าพวกเธอ สาบานที่จะสาปแช่งกัน พวกเธอยังสนิทกันดี ดังนั้นมันอาจจะค่อนข้างที่จะรู้สึกเสียใจ ที่เจอเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนสนิท ที่เธอไม่รู้มาก่อนเลย
「มิเรลมีท่าทีการพูดของเธอหยาบๆ แต่เธอเป็นสาวที่ดี พี่คิดว่าจะให้เธออยู่ที่นี่ตั้งแต่ตอนนี้ไป ดังนั้นได้โปรดอย่าอคติกับเธอ……และพี่เชื่อว่าคาร์ล่าชอบหนูมากเท่าที่เธอชอบมิเรล」
「ม-มันไม่ได้คิดอย่างนั้น! ตั้งแต่ทีแรก หนูแค่กังวลว่าคาร์ล่าไปมีเพื่อนบ้ากาม!!」
นนน่าพองแก้มมและหันหัวไป เธอน่ารักดังนั้นมันททำให้ผมจูบเธอ และพันลิ้นของผมเขากับเธอ แต่เพราะเรื่องนั้น เอ็นของผมขึ้นไปแปะท้องของเธอ ทำให้เธอรับรู้ว่าของผมแข็นชูชันอยู่
「……ให้สาวไปอาบน้ำ หว่างขาบวมขึ้นมากขนาดนี้บนทางไปห้องนอน……พี่จะไปเหวี่ยงหอกใหญ่นี้ เข้าไปในสาวจากตอนนั้น ไม่ใช่เหรอ」
ไม่ดีแล้ว เอ็นของผมชี้มาทางนี้ ผมควรจะไปแล้ว
—————————————————————
「ขอบคุณที่รอ~」
「ใช่ มันผ่านมานานมากแล้วนะ」
「หนูพูดถูก มานี่มา」
ผมนั่งเปลือยกายอยู่ที่เตียง คาร์ล่าและมิเรลใส่ชุดนอน แต่คาร์ล่าถอดมันออกอย่างรวดเร็ว มีผู้ชายหนึ่งและหญิงสอง เปลือยเท่าวันที่เราเกิด
「ให้พี่ได้เห็นกายหนูก่อนได้มั้ย?」
มันเป็นกายร่างของมิเรลหลังจากที่ไม่เข้าสายตามานาน ดังนั้นผมควรจะชื่นชมมันก่อนที่ผมจะใคร่หามัน
「มาเร็ว อย่าซ่อนหน้าอกสิ」
คารร์ล่าจับมือมิเรล และย้ายมันไปเหนือหัว เปิดเผยทั้งร่างกายของเธอ ร่างกายของเธอมีกล้ามเน้นมากขึ้น โดยความจริงที่ว่าเธอผอม อย่างไรก็ตาม หน้าอกและตูดของเธอยังดูนุ่มนิ่ม กายเธอนั้นเพียงพอ ที่จะทำให้ชายคนใดก็ตามตื่มเต้น และอีกอย่างหนึ่งมากกว่านั้น
「หนูโกน」
หว่างขาและใต้วงแขนของเธอเนียนเกลี้ยง ผู้หญิงของผมส่วนใหญ่ให้ใต้วงแขนเกลี้ยยงเกลา แต่ไม่ใช่พวกเธอทุกคนโกนขนเพชร
「หว่างขาและรักแร้ของมิเรลลนั่นมันเละเทะ นั่นทำไมหนูโกนมันให้หมด」
「มันช่วยไม่ได้! หนูไม่มีเวลากังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น……จนทำให้มันเกลี้ยงเหมือนเด็กได้」
มิเรลนั้นใหญ่และมีกล้าม และพูดหยาบๆ แต่เธอเรียบลื่นแล้วนอนนี้ มันทำให้แก่นกายของผมชี้สูงขึ้น
「เฮฮฮ้ เอเกอร์ ให้มิเรลเห็นตัวนายด้วยสิ มันน่าทึ่ง」
คาร์ล่าคะยั้นคะยอและยืนขึ้นจากเตียง สายตาของมิเรลจดจ้องอยู่ที่แก่นกายของผม
「คิดยังไง? เห็นมันหลังจากนานมาแล้ว」
「อาา……มันใหญ่เหมือนเคย มันใหญ่ขึ้นกว่าที่ชั้นนึกภาพในหัวมากเลย」
ถ้าอย่างนั้น เธอจินตนาการเกี่ยวกับของของผมด้วยผมด้วยเหรอ?
「อะไรกัน เธอมองแค่เอ็นเค้าเหรอ?」
「ม-ไม่ใช่อย่างนั้น! กล้ามเนื้อของนายที่มหัศจรรย์……และแผลเป็นที่อยู่บนตัวนาย หนูคิดว่ามันเท่จริงๆ ชายที่ดุเดือด ดึงดูดจนแทบนไม่ไหว สำหรับผู้หญิงที่รักเค้า」
「แล้วเธอล่ะ?」
「หนูก็ชอบมัน……」
มิเรลกอดผมจากข้างหน้า และร้องขอการจุมพิต ผมกำลังจะตอบ แต่คาร์ล่าดึงขาเธอ ทำให้เธอยองลงบนพิ้น
「อะไรน่ะจู่ๆ……ฮฮฮฮฮิ้!」
ในตำแหนน่งนี้แก่นกายของผมจะอยู่ตรงหน้าขอเธอ
「ดูสิ มันใหญ่ใช่มั้ยล่ะ? และนั่นไม่ใช่ทั้งหมดนะ ดูสิ」
คาร์ล่านำมือมิเรลไป และจับมันเข้ากับเอ็นของผม ผมจะให้เธอเล่นมันเหมือนของเล่นก่อนสำหรับตอนนี้ เพราะผมจะทำให้เธอเป็นของเล่นผมหลังจากตอนนี้
「คิดยังไง?」
「มันเหมือนหิน……มันใหญ่มาก แม้อย่างนั้นมันก็แข็งด้วยเหมือนกัน」
「ยังมีอีก นี่มันแค่ 80% พี่จะใหญ่ขึ้นมากกว่านี้อีก และแข็งกว่านี้อีก」
「คาร์ล่า เธอไม่ระเบิดจากเจ้านี่เหรอ?」
「อืมม มันโอเคถ้าเธอชินกับมัน แต่มันทำให้รูเธออ้ากว้างนะ」
คาร์ล่าจับเอ็นอุ่นของผมและนำมันเข้าไปใกล้มิเรล
「มันมีกลิ่นที่น่าทึ่งด้วย กลิ่นชาย และดำ……หลายสิบคน…….มันน่าจะเป็นหอก ที่ทำให้ผู้หญิงเป็นร้อยล้มไป」
「ร้อย……」
มิเรลจ้องมองเอ็นแข็งของผมอย่างว่างเปล่า
「ดู เค๊」
คาร์ล่าวางนิ้วชี้ไว้กับหอกอุ่นของผม และดันนิ้วของเธอเข้าไปในรูปล่อยน้ำของผม
「อุโออ้……」
ผมปล่อยเสียงออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ
「เฮ้! เธอทำเค้าเจ็บ」
「สบายน่า นี่ดู ที่ที่เค้าน้ำแตก มันใหญ่ขนาดนี้แล้ว และที่นี่ เป็นที่ที่น้ำเงี่ยนยิงออกมาอย่างรุนแรง ุถ้าเธอใส่นี่เข้าไปข้างใน น้ำเหนียวมันก็พอแล้วที่จะขยายท้องของเธอ」
การกระตุ้นของนิ้วของเธอ มันผลักดันผมไปถึงขีดจำกัด ผมอยากได้ผู้หญิง เร็วๆนี้
「ชั้นจะให้เธอทำก่อน ดังนั้นดูดมันเลย」
มิเรลเข้าหาไม้เนื้อของผมอย่างช้าๆ และเปิดปากของเธอ ตอนแรก เธอแทงแท่งด้วยลิ้นของเธออย่างกล้าๆกลัวๆ ผมเอามือไว้ที่หัวของเธอ และคะยั้นคะยอให้เธอทำต่อ แทงสะโพกของผมออกไปมากขึ้น
「อึนโบ่ะ……」
เอ็นของผมเข้าไปอยู่ตัวข้างในปากอื่น ผมดีใจ ที่มิเรลนั้นตัวใหญ่ ผมไม่ต้องรั้งมือและแทงเอ็นของผมเข้าไปลึกๆ
「นึนโอออออ้!!」
ผมแทงเข้าไปในปากเธอเล็กน้อย และไปถึงหลังคอ ในความตื่นตกใจ มิเรลตีตูดผม
「นึนบึกกก! พยายามจะฆ่าหนูเหรอไง!?」
「ขอโทษ ขอโทษ พี่พลาดดันลึกเกินไป」
「ควบคุมแรงดีๆ ถ้าพี่ทำมันจริง มันจะไปตลอดทางถึงมดลูกเลยล่ะ」
「……มันน่ากลัว มันโด่ขนาดนี้แล้ว ดังนั้นมันน่าจะเสียวพอด้วยปาก แต่มาโจมตีส่วนที่มีค่าของหนูบนเตียง」
มิเรลขึ้นไปบนเตียง อ้าขากว้าง นี่มันงดงาม
「ถ้าอย่างนั้น พี่จะยินดีทำมนั หลังจากเวลาอันยาวนาน」
「ใช่ แน่นอนว่ามันจะแน่น ดังนั้นแค่กระแทกเข้ามาเลย อย่าให้หนูเจอว่าพยายามแค่ครึ่งใจนะ」
ผมงอตัวมมิเรล เพื่อให้ร่องสวาทเธอชีขึ้น ไปสู่เพดาน และดันแก่นกายของผมไปบนเธอ จากข้างบน ใช้น้ำหนักของผม ผมแทงเธอเดี๋ยวนั้น
「อออุ……มันฉีกหนู」
「ไม่ใช่นั่นโอเคเหรอ? มิเรลจะมาอยู่เป็นหญิงของเอเกอร์แล้วตอนนี้ เธอจะแค่รับเอ็นเอเกอร์ และอุ้มท้อง……ถ้าเธอเป็นอย่างนั้น นั่นสมบูรณ์แบบ แม้ว่ารูของเธอน่ะมันจะแหก」
「เธอพูดถูก……มันโอเคถ้าหนูไปดูว่าหมู่บ้านหนูเป็นยังไงได้ใช่มั้ย」
「พี่ไม่ใช่พ่อค้าทาสนะ และไม่ได้จะขังหนูไว้ด้วย หนูไปที่ไหนก็ได้」
「งั้นไม่มีอะไรที่ต้องการอีกแล้ว ได้เลยหนูเตรียมตัวเองแล้ว และหนูโอเคถ้ามันจะแหกด้วย มาเลย」
ได้เลย ผมกระแทกมันเข้าไปในเธอโดยไม่ลังเล
「เอาล่ะนะ……ฟู่นนน!!」
「กย้าาาาาาา!!」
มิเรลยืดขาของเธอ และแข็งตัว จากนั้นเธอเตะไปทัว ผมคิดว่าเธอพร้อมใจตัวเองไปแล้ว
「โออออ้……มันเสียว มีอะไร? มันไม่ฉีก」
「เจ้างี่เง่า! ไม่ใช่รูหนู!! มดลูกหนู!! อุว้าาาา!!」
ฟุมุ ผมใส่น้ำหนักใส่เธอมากเกินไป และเข้าลึกเกินไป จมเอ็นผมเข้าไปในมดลูกของเธอ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผมคิดว่ามันเข้าไปตลอดทางถึงโคน
「ไม่มีเลือดนี่ ดังนั้นไมมีปัญหา ต่อเลย」
หลังจากที่คำนั้นได้พูดมา ผมจับต้นขาที่ดิ้นของเธอ และเหวี่ยงสะโพกของผม ปลายหอกอุ่น ติดอยู่ในมดลูกของเธอ และผมดึงมันออกมาไม่ได้ แต่ความรู้สึกที่ตัวแท่ง ถูกห่ออยู่ในกำแพงเนื้อ และปลายของผมถูกห่อแน่นในมดลูก นั้นดีที่สุดเลย
「มันยอดเยี่ยมที่สุด……แล้วหนูรู้สึกยังไง?」
「มันปวด และมันเจ็บ……แต่……ได้เท่าไหร่ก็ไม่พอ」
มิเรลเกาะผมและเลียอกของผม ตอบเธอ ผมกัตต้นคอของเธอเบาๆ
「ไม่มีใครดูอยู่ยกเว้นคาร์ล่า ครางดังๆได้นะ」
「……โออออ่…….โออออ่อ๊าาาาาาา—–!!」
ขณะที่มิเรล ตะโกนเหมือนสัตว์ป่า ผมกอดเธอ เหวี่ยงสะโพกของผม มิเรลดูเหมือนจะอยู่ในความตกใจ แต่ในความเป็นจริง ผมทำการเคลื่อนไหวสะโพกแบบนี้บ่อยครั้งมาก่อน กับเมลิสซ่าก่อนหน้านี้ และคุ้นชินกับมันแล้ว ผมแทงเธออย่างแม่นยำ เพื่อที่จะไม่ให้มันเกิดความเจ็บแบบคมๆ
「ฝีมือน่าาาทึ่ง เหมือนที่สัตว์ปี้กันเลย」
คาร์ล้ายิ้ม และอ้อมไปหลังผม
ถ้าเธอทำมันตอนนี้ มิเรลจะทรมาน
「ไม่มีทาง เธอไม่ทรมานตอนนี้ ใช่มั้ย?」
หลังจากพูดอย่างนั้น คาร์ล่า นำปากของเธอไปที่ทางเข้าตูดของผม และแทงลิ้นของเธอเข้าไปข้างใน หอกอุ่นของผมบวมขึ้นมาในทันที มาขึ้นกว่าเดิมเข้าไปอีก และมิเรลปล่อยเสียงคราง ที่ก้องไปทังคฤหาสน์ ขณะที่เธอถึงจุดสุดยอด
「ดู เธอรู้สึกเงี่ยน」
เสียงของเธอ ไม่ใช่ที่ร้องอย่างเจ็บปวด และเป็นความเสียว ระหว่างที่หน้าของเธอหุ้มห่ออยู่ในความสุข เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา น้ำลาย เมื่อเห็นหน้านี้ มันเติมเต็มหัวใจผม ด้วยความรู้สึกที่ต่างออกไป
「มิเรล อยู่ตรงไหนของรอบ?」
「ร-รอบเดือนเหรอ? หนูว่ามันมีไข่อยู่แต่……」
น่าจะรีบสรุปเอล มิเรลหาข้างเตียงเพื่อยาคุม แต่มันชัดเจนว่าไม่มีอะไรอยู่ ไม่มีเหตุผลที่ต้องมีมัน หลังจากที่เป็นผู้หญิงของผมแล้ว
「โปรดรอก่อน! วันนี้มันอันตราย! หนูยังไม่ได้บอกอะไรกับคนในหมู่บ้านเลย!!」
「มิเรล……」
ผมวางมือทั้งสองไว้บนหน้าของมิเรล นำหน้าของผมเข้าใกล้กับเธอ หน้าของเธอละลายขณะที่เธอปิดตาของเธอ
「พี่หวังว่าหนูจะคลอดเด็กที่แข็งแรง อุโอออ้—-!!」
「เอออ๋!?」
ผมจับกดต้นขากล้ามแน่นๆของเธอ และทำการแทงครั้งสุดท้ายด้วยสะโพก คาร์ล่าก็รู้สึกว่าผมใกล้แล้ว และขยับปากของเธอ จากตูดไปสู่ไข่ หมุนมันไปทั่วด้วยลิ้น เพราะนั่น ผมปล่อยเมล็ดพันธุ์ไปมากกว่าปรกติ
「เกิดอะไรขึ้นกับท้องหนู……ล้อเล่นใช่มั้ยเนี่ย」
ด้วยเสียงยิงที่ลั่น ท้องมิเรลขยาย
การน้ำแตกดำเนินต่อไปหลายนาที และมิเรลจับท้องของเธออย่างว่างเปล่า ท้องที่มันขยายไป จนทำให้เธอดูเหมือนผู้หญิงท้อง หลังจากที่เสียความหนืดไปแล้ว เอ็นของผมไหลออกมาจากมดลูก และคาร์ล่ารีบนำถังมา เพื่อมาไว้ใต้ช่องคลอดของเธอ ถังนี้ที่ถูกเตรียมไว้ในห้องนอน ได้ถูกขนานนามว่าถังเมล็ดพันธุ์โดยสาวๆ
「อาา……แตกแล้ว……」
เมล็ดพันธุ์ที่ย้อนกลับมา เดิมเต็มถังอย่างรวดเร็ว
「แค่อีกนิด……ขอโทษ」
ผมไต่ขึ้นไปบนมิเรล และชักแท่งแข็งของผม ฉีดอสุจิเท่าไหร่ก็ตามที่เหลืออยู่ ไว้บนหน้าของเธอ ย้อมเธอเป็นสีขาวโพลน
「อาา……หนูจะท้อง……ด้วยมากขนาดนี้ มีเด็กน้อยถูกสร้างแน่……ในที่สุด หนูก็จะได้เป็นแม่แล้ว……」
คาร์ล่าตอบสนองกับคำพูดของมิเรล
「อ้าเธอพูดถูก! ชั้นก็คลอดเด็กออกมาด้วย เธอน่ารักนะ อย่างเห็นป่าว?」
ที่นีเงียบงัน จากนั้น มีการตะโกน
「เออออ๋–!! ทำไมไม่บอกนั่นก่อน!? เป็นแม่เหรอ!? เด็ก? เอออ๋–!?」
อารมณ์มันไม่พริ้ว ที่จะให้ผมดำเนินการสร้างความรักต่อไป สาวๆเต็มไปด้วยความคิดเรื่องเอคาเธอริน่า
「แต่มันได้เหรอที่จะทิ้งลูกไปเดินทางน่ะ?」
「มืมม อื้ม ทีนี่มีคนคอยดูเธออยู่เยอะ」
ถ้ามันแค่แม่และลูกเธอ มันจะเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไป แต่เพราะทั้งหมด เรามีสาวๆอยู่เยอะที่นี่ โดยเฉพาะเมล คู และรู ที่ได้ดูเด็กๆมากันหลายคนแล้ว และผู้หญิงมากมาย ที่มีนมแม่อยู่ด้วย มันง่ายสุดขีดที่จะเลี้ยงดูเด็กๆ
อย่างไรก็ตาม อิริจิน่าเป็นแค่คนเดียวที่ไม่ยอมสัมผัสเด็ก ยืนกรานว่ามันไม่ยุติธรรม ซีเลียและปีปี้ส่งพวกเธอไปห่างตัวบ่อยครั้ง ดังนั้นผมไว้วางใจให้พวกเธอดูเด็กไม่ได้ เคซี่โดนเหยียบเท้าบ่อยครั้ง และบินไปในความโกรธ และแม้แต่ขู่ที่จะกลับไปเป็นวิญญานอาฆาตแค้น แม้ว่าอิริจิน่าจะยยังไม่เห็นเธอ และเคยเหยียบหัวของเธอ
「ยังไงซะ หลังจากมีเอายกนึง พี่เดาว่าพี่จะกินเหล้า…….」
คาร์ล่าและคนอื่นๆอออกไป และเมื่ออีกประตูเปิดขึ้น นนน่าคะเมนเข้ามา มันดูเหมือนเธอเอาหูแนบประตู
「ทำอะไรอยู่?」
「ไม่ ไม่มีอะไร……」
「อิจฉามิเรลเหรอ? ถ้าพี่บอกคาร์ล่า เธอจะมีความสุข」
「มมมุ……หนูโดนล้อ」
「ช่างเป็นสาวน่ารัก」
อย่างที่ผมคิด สาวๆ ดีกว่าเหล้า
「มานี่มา」
「…..ยินดีค่ะ」
ผมกอดนนน่า อุ้มเธอขึ้นและโยนเธอลงบนเตียง
「โปรดฉีดน้ำงี่ยนให้เยอะกว่าในถัง」
ปล่อยมันให้พี่ได้ พี่จะสร้างความรักกับหนูตแม้ว่าหนูจะสลบ
—————————————————————
ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 22 ปี ฤดูหนาว
สถานะ: เคานต์แห่งอาณาจักรโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออกของโกลโดเนีย ราชาแห่งภูเขา เพื่อนของดวอร์ฟ
กองทัพที่บัญชาการ: กองทัพส่วนตัว – 1800 (ที่ 1000 เป็นทหารม้าธนู) – กำลังจัดระเบียบ
สินทรัพย์: 6900 ทอง (แรงงาน -200) (เงินก้อนที่เรียกรวมพล -300) หนี้: 20 000 ทอง
อาวุธ: แอ่งคู่ (ดาบใหญ่), หอกดวอร์ฟ
ครอบครัว: นนน่า (ภรรยา), คาร์ล่า (เดินทางทางธุรกิจ), เมล (ภรรยาน้อยที่ท้อง), มิเรล (คนรัก), เมลิสซ่า (คนรัก), มาเรีย (คนรักที่ท้อง), ริต้า (หัวหน้าแม่บ้าน), แคทเธอรีน (คนรัก), เลอาห์ (ประกาศตัวเองว่าเป็นทาสเซ็กส์), โยกุริ (ปรับปรุงนิสัย), เคซี่ (ผี), เซบาสเตียน (พ่อบ้าน), มิตตี้ (คนรัก), อัลม่า, ครอลล์, ปีปี้ (ผู้ติดตาม)
ลูก: ซู, มิว, เอคาเทอริน่า (ลูกสาว), แอนโตนิโอ (ลูกชาย), คู, รู, โรส (บุญธรรม)
ลูกน้อง: ซีเลีย (ผู้ช่วย), อิริจิน่า (ผู้บัญชาการ), ลูน่า (ผู้บัญชาการ), รูบี้ (ผู้ติดตามของลูน่าและคนรัก), ไมล่า (เจ้าหน้าที่เพื่อสันติสุข), ลีโอโพลต์ (เจ้าหน้าที่), อดอล์ฟ (เจ้าหน้าที่กิจการภายใน), กิโด้ (ผู้คุ้มกัน), แคลร์ & ลอรี่ (แม่ค้าอย่างเป็นทางการ), ชวาร์ซ (ม้า)
คู่นอน: 99, เด็กที่เกิดแล้ว: 9
—————————————————————
เป้าหมายเดือน 8/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 1208/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook