1 ชั่วโมงผ่านไปขณะที่ผมนอนหนุนตักของมิร่าพร้อมกับเล่าเรื่องราวการเดินทางของตัวเองให้เธอฟัง บางครั้งเธอก็หัวเราะ บางครั้งเธอก็โกรธหรือเศร้า โดยรวมแล้วเราใช้เวลา 1 ชั่วโมงคุยกันอย่างมีความสุข
ไม่ใช่แค่ผมเท่านั้นที่เป็นคนเล่า ผมขอให้เธอเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอตอนที่ฉันไม่อยู่ มิร่าไม่คัดค้านก่อนที่เธอจะเล่าถึงชีวิตของเธอในช่วงหลายปีที่ผ่านมา 1 ชั่วโมงต่อมาผมก็ยังคงนอนอยู่บนตักของเธอในขณะที่เธอลูบหัวของผมอย่างอ่อนโยน
เมื่อมองขึ้นไปผมก็เห็นดวงตาสีเงินเป็นประกายสวยงามของเธอมองลงมาที่ผม
ผมยิ้มขึ้นมาขณะมองใบหน้าที่สวยงามน่าทึ่งของเธอ
“ดูเหมือนตอนนี้น้าจะดีขึ้นแล้วนะครับ”
“หือ?!”
เมื่อได้ยินคำพูดของผม มิร่าก็ประหลาดใจพร้อมกับมองมาที่ผม
“เธอหมายความว่ายังไง?”
“ไม่เอาหน่าครับน้า คนอื่นอาจจะมองไม่เห็น แต่ผมบอกได้เลยว่าน้ากำลังเครียดอยู่ครับ มีเฉพาะเวลาที่น้าได้อยู่กับครอบครัวเท่านั้นที่น้าจะผ่อนคลายใช่ไหมครับ”
เมื่อได้ยินคำพูดของผม หัวใจของมิร่าก็อบอุ่นขึ้น เธอต้องรับมือกับหลายสิ่งอย่างต่อเนื่องและแอบมีเรื่องน่าเหนื่อยใจมากมายที่ต้องจัดการ ซึ่งล่าสุดทำให้เธอเครียดมาก มันส่งผลให้พลังของเธอเติบโตติดขัดในตอนนี้
แต่เธอก็ซ่อนมันไว้ไม่ให้ใครรู้จุดอ่อนของเธอ เธอไม่คิดเลยว่าหลานชายของเธอจะพบมัน ยิ่งกว่านั้นเธอรู้สึกสดชื่นขึ้นจริงๆ หลังจากที่ใช้เวลาอยู่กับเขา
“ฮ้าา…เธอนี่รู้จักฉันดีจริงๆ เลยนะ”
“แน่นอนอยู่แล้วครับเพราะยังไงน้าก็เป็นรักแรกและผู้หญิงที่ผมสนใจที่ใหญ่ที่สุดหนิครับ”
…
ภายในห้องมีความเงียบอย่างชัดเจนหลังจากที่ผมพูดจบ มิร่าเบิกตากว้างจนสุดขีดจากการที่ได้ยินคำพูดของผมพร้อมกับบรรยากาศตึงเครียดซึ่งเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
มิร่าไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอได้ยิน
“ฮิฮิฮิ…ไม่ต้องห่วง ผมยอมแพ้แล้วครับ ผมเคยชอบน้าตอนที่ผมยังเด็กๆ หน่ะครับ”
สายตาของผมมองเธออย่างอ่อนโยน ผมเพ่งไปที่สีเงินของมิร่า ร่างกายของมิร่าตื่นตระหนกอยู่ครู่หนึ่งเมื่อเห็นผมมองเธอแบบนี้
“ไม่ต้องห่วงครับน้า ผมบอกแล้วไงว่าผมปิดผนึกความรู้สึกของตัวเองไปแล้ว น้าก็รู้หนิครับว่าหลังจากการตายของพ่อ น้าเป็นคนที่อยู่ที่นั่นเพื่อผมมาตลอด น้าอยู่ที่นั่นเพื่อช่วยเหลือผมทุกอย่าง มันตลกดี แต่ผมเคยคิดว่าวันหนึ่งเมื่อโตขึ้นผมจะแต่งงานกับน้าครับ”
“แต่แล้วผมก็ได้เรียนรู้ว่าตัวเองแต่งงานกับน้าไม่ได้ เรื่องมันจบลงก่อนที่ผมจะได้ลองซะอีกครับ ผมเลยโยนความรู้สึกเหล่านั้นทิ้งไป ผมคิดว่ามันเป็นความรู้สึกแบบเด็กๆ ที่จะหายไปเอง มากกว่าสิ่งอื่นใดแค่การได้นั่งข้างน้าก็ทำให้ผมมีความสุขแล้วครับ”
“ไม่ต้องห่วงครับน้า ปัจจุบันผมกับน้าก็เป็นแค่ครอบครัวกันครับ”
แม้ว่าผมจะพูดออกไปแบบนั้นโดยที่น้ำเสียงของผมมีความ ‘ขมขื่น’ ซ่อนอยู่ก็ตาม
พอได้ยินอย่างนั้นมิร่าก็ชะงักไป เธอไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี แม้ว่าผมจะบอกว่าตัวเองไม่มีความรู้สึกกับเธอแล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกได้ถึงอารมณ์รุนแรงที่ผมมีต่อเธอ ชั่วครู่หนึ่งเธอไม่รู้จริงๆ ว่าควรจะทำยังไงดี
“ออสติน ฉัน-”
“ชู่ววววว”
ยังไม่ทันที่มิร่าจะได้พูดอะไร ผมก็วางนิ้วลงบนริมฝีปากของเธอเพื่อหยุดไม่ให้เธอพูดอะไร
ผมพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
“อย่าพูดอะไรเลยครับน้ามิร่า น้าไม่ต้องรู้สึกอึดอัดหรืออะไรหรอกนะครับ ความรู้สึกของผมเป็นของผมเอง มันไม่ใช่ความผิดของน้า ผมบอกน้าแล้วไงว่าผมกำลังก้าวไปข้างหน้า และสิ่งที่แย่ที่สุดสำหรับผมคือการเห็นน้าเจ็บปวดครับ ดังนั้นจงเป็นตัวของตัวเองเถอะครับ”
มิร่ากระพริบตาปริบๆ เธอมองตาผมที่หมุนวนด้วยอารมณ์ลึกซึ้งที่มีต่อเธอ เธอสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดหัวใจของหลานชาย เธอสัมผัสได้ถึงความรักอันแรงกล้าและความรู้สึกที่หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของเธอ ชั่วครู่หนึ่งหัวใจของเธอก็สั่นไหว เธอไม่เข้าใจว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับอารมณ์ของผมอย่างสุดซึ้ง
‘ดี…ดูเหมือนว่ามันกำลังทำงานอยู่’
เมื่อเห็นผู้หญิงที่สั่นคลอนอย่างรุนแรงต่อหน้าผม ผมก็ยังคงแสดงความรู้สึกและอารมณ์ของตัวเองกับเธอ ใช่แล้วตอนนี้ผมกำลังส่งความรู้สึกของตัวเองหรือความรู้สึกซาบซึ้งที่ออสตินคนก่อนหน้าเก็บเอาไว้ลึกๆ ในใจของเขาออกไปอยู่และก็ต้องขอบเจ้าคาถานี่ด้วย
[ คาถา : การเต้นของหัวใจ
คำอธิบาย : ครั้งหนึ่งเคยมีนักรักผู้ยิ่งใหญ่นามว่าอัลเฟรโดผู้ซึ่งปรารถนาอย่างยิ่งที่จะถ่ายทอดความรู้สึกของเขาไปยังอีกฝ่ายเนื่องจากเขาไม่สามารถพูดหรือให้คำหวานใดๆ กับคนรักของเขาได้ ดังนั้นเวทมนตร์ที่ลึกซึ้งและทรงพลังจึงถือกำเนิดขึ้น!
การใช้งาน : ช่วยให้คุณถ่ายโอนความรู้สึกลึกๆ ไปสู่อีกคนหนึ่ง คาถานี้จะยึดติดกับวิญญาณและส่งมอบความรู้สึกที่คุณต้องการให้กับพวกเขาอย่างลึกซึ้ง
หมายเหตุ: เริ่มเกมได้เลย!
ราคา : 20,000 ]
ใช่แล้ว คาถานี้ทรงพลังแต่มันก็มีข้อจำกัดเช่นกัน อย่างแรกเลยคือคนที่ผมใช้มันต้องมีความไว้วางใจและความรักต่อผมและอย่างที่สองคือคาถาจะทำงานเมื่อคนดังกล่าวอยู่ในสภาพที่กระวนกระวายใจอย่างมาก บวกกับผมต้องใช้เวลา 1 ชั่วโมงกับเป้าหมายโดยไม่มีการเคลื่อนไหวหรือสิ่งรบกวนใดๆ
จริงๆ แล้วสิ่งที่ผมทำคือการเดิมพัน เธอไม่เหมือนเกรซ ผมไม่สามารถให้ของขวัญมิร่าเป็นวัตถุด้วยที่บรรจุคาถานอนหลับได้เพราะไม่เหมือนแม่ของผมตรงที่มิร่าเป็นจอมเวทย์ที่ทรงพลังมาก ความไวต่อมานาของเธอไม่ใช่เรื่องตลก
เธอจะพบคาถาที่ผมร่ายบนวัตถุที่ผมให้เธอ ถ้าอย่างนั้นผมคงแย่แน่ๆ แม้ว่าตอนนี้ผมจะทำตามแผนของตัวเองได้สำเร็จ แต่ผมก็ยังคงกลัวว่าเธอจะค้นพบคาถาที่ผมใช้ แต่ต้องขอบคุณพระเจ้าที่มันไม่เกิดขึ้น ตอนนี้คาถากำลังคันลึกเข้าไปในตัวเธอ ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่ผมอยู่ใกล้เธอ ผมก็สามารถส่งความรู้สึกลึกๆ ของตัวเองให้เธอและทำให้สภาพจิตใจของเธอยุ่งเหยิงได้ แถมคาถานี้ยังมีเอฟเฟกต์อื่นๆ ที่น่าสนใจอีกด้วย
‘มาดูกันว่าคุณจะมองฉันเหมือนเด็กอยู่ไหม!’
“น้าเป็นอะไรรึเปล่าครับ?”
เมื่อได้ยินเสียงกังวลของผม มิร่าก็หลุดจากภวังค์อย่างรวดเร็ว เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อพยายามควบคุมอารมณ์ แต่ไม่ว่าเธอจะทำอะไร เธอก็ยัง ‘รู้สึก’ ถึงความรักของผมที่มีต่อเธออยู่ดี
“อื -อืม ฉ -ฉันสะ -อืมมม”
ทันใดนั้นขณะที่เธอกำลังพูด มิร่าก็รู้สึกว่าส่วนเล็กๆ ในร่างกายของเธอร้อนขึ้นจากการสัมผัสของผม ขณะเดียวกันกับที่ผมได้จับมือเพื่อต้องการช่วยเธอ จิตใจของมิร่าก็มีความสุขอย่างลึกซึ้งขึ้นมา
‘เกิดอะไรขึ้นกับฉันกัน?’
อุปสรรคทางจิตใจของมิร่าลดลงอย่างรวดเร็ว
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต