ตอนที่ 144 – อย่าโง่ตาย
ความตายที่มาเยือนอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนตกตะลึง
จินได โจสุเกะ, จินได โอริร่วมกับคนเกือบร้อยคนมองดูอีกฝ่ายล้มลงพื้นอย่างเงียบกริบ
ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะขึ้นหน้าไปช่วยชีวิต
เพราะว่าวิธีการตายมันประหลาดเกินไปแล้ว
ในป่าไม้อันแน่นขนัดและมืดครึ้ม เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าเป็นเช้าตรู่ แต่มีแสงแดดทะลุเข้ามาได้น้อยมาก
ใบไม้สั่นไหวซู่ซ่า เสมือนว่าใครก็สามารถเป็นฆาตกรได้ทั้งนั้น รวมทั้งต้นหญ้าตอไม้ดอกไม้ต้นไม้
“คุณหนูอีนั่วครับ เป็นลูกหลานสายรองคนหนึ่งของตระกูลเฉิน” หวังปิ่งซูเดินไปถึงข้างกายผู้ตายแล้วนั่งยอง ๆ ลงไป เขาสำรวจดูเงียบ ๆ “ไม่มีบาดแผลภายนอก ตรงลำคอถูกมือทั้งคู่บีบจนบาดเจ็บ แต่ยังไม่สามารถยืนยันว่าบีบคอตัวเองตาย”
ทุกคนล้วนทราบว่าลูกหลานตระกูลเฉินคนนี้ตายเพราะละเมิดกฎ แต่ไม่มีใครรู้ว่ากฎข้อนี้คืออะไร
ณ ขณะนี้เอง เด็กสาวคนหนึ่งอดรีบกล่าวไม่ได้ว่า “ฉันรู้แล้ว สถานที่ต้องห้ามหมายเลข 002 แห่งนี้อาจจะไม่อนุญาตให้……”
พูดถึงตรงนี้ เธอก็เป็นเหมือนกับลูกหลานตระกูลเฉินคนนั้น แก้มเริ่มขึ้นสีแดง เธอพยายามจะพูดอะไรออกมา อยากจะขอความช่วยเหลือ แต่พูดไม่ออกสักคำ
มือทั้งคู่ของเด็กสาวบีบคอตัวเองคล้ายอยากจะดึงอะไรบนนั้นออกมา แต่ก็ได้แค่ดิ้นรนอย่างไร้เรี่ยวแรง
หลี่อีนั่วลดแขนที่ยกขึ้นของตัวเองช้า ๆ “ช่วยไม่ได้แล้ว ไม่ต้องแคร์เธอ นี่คือโง่ตายเอง”
เก็บรักษาความลับ จดจำสิ่งที่คุณค้นพบ แต่อยู่ในสถานที่ต้องห้ามต้องไม่บอกกฎของมันต่อคนอื่นเป็นอันขาด
มันจะฆ่าคนปากสว่าง
สถานที่ต้องห้ามออกกฎก็เสมือนกับว่าในสถานที่ต้องห้ามล้วนมีทวยเทพพำนักนิรันดร์ พวกเขาปรึกษากันแล้วว่าต้องปกป้องความลับของแต่ละคน ผู้ที่ทำความลับรั่วไหลทุกคนจะต้องตาย
หลี่อีนั่วมองทุกคน “ฉันเชื่อว่าพวกคุณที่อยู่ที่นี่ ทั้งหมดรู้ชัดว่าพวกเราตอนนี้อยู่ที่ไหน ถ้าไม่คิดให้ดีว่าตัวเองควรจะพูดอะไรก็หุบปากของพวกคุณซะ”
หลี่อีนั่วครุ่นคิด สรุปแล้วคนแรกละเมิดกฎอะไรถึงตายกันนะ
หนานเกิงเฉินนิ่งเงียบไม่ปริปากอยู่ข้างกายเธอ เขารู้ว่าตอนนี้ตัวเองช่วยอะไรไม่ได้ ก็เลยไม่ไปยิ่งช่วยให้ยิ่งยุ่ง
เวลานี้ ลูกหลานล้างผลาญคนหนึ่งแก้กางเกงหันหลังอยากจะฉี่ เขาทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ แต่ก็ไม่กล้าอยู่ห่างจากกลุ่มคน
เด็กสาวกำยำมองดูแผ่นหลังของลูกหลานล้างผลาญคนนี้ จู่ ๆ ตระหนักขึ้นมา เธอตะโกนเสียงดังใส่ลูกหลานล้างผลาญที่หันไปฉี่คนนั้นว่า “หยุด! เก็บกลับไปให้ฉันเลย!”
พริบตานั้น ความอยากฉี่ของลูกหลานล้างผลาญถูกฝืนเก็บกลับไป
หลี่อีนั่วหมุนตัว เธอมองดูคนหลายคนที่ขาทั้งคู่บิดไปบิดมาไม่หยุดเพราะกลั้นความอยากฉี่ไม่ได้ แววตาคืออั้นไม่ไหวแล้ว
พวกเขารีบหนีตายตั้งแต่เมื่อคืน คนมากมายกลั้นความอยากฉี่มาตลอดทาง
ทุกคนมองไปทางหลี่อีนั่วอย่างว่างเปล่า แต่เธอลังเลอยู่หลายครั้งก็ยังไม่อ้าปากอธิบายอะไร
เธอรู้ว่าเป็นกฎอะไรแล้ว!
หลี่อีนั่วพาหวังปิ่ซูเดินไปหลังต้นไม้ต้นหนึ่ง ที่นั่นเป็นสถานที่ที่ผู้ตายคนแรกเดินออกมา
หวังปิ่งซูมองดูรอยน้ำบนรากไม้ แยกแยะได้ชัดเจนว่าเป็นฉี่
เขามองไปด้านข้างอย่างประหลาดใจ “คุณหนูอีนั่ว……”
“หุบปาก” หลี่อีนั่วกล่าวเสียงเย็น “อย่าโง่ตายเป็นคนที่สอง”
จนกระทั่งขณะนี้ เธอจึงยืนยันได้ในที่สุดว่าคนแรกตายเพราะอะไร
กฎข้อหนึ่งของสถานที่ต้องห้ามหมายเลข 002 นี่ถึงกับเป็นว่าห้ามขับถ่ายเรี่ยราด?!
ผู้เหนือมนุษย์คนนั้นที่ทิ้งกฎข้อนี้เอาไว้เป็นโรคกลัวความสกปรกขนาดไหนเนี่ย
เธอพาหวังปิ่งซูเสี่ยงอันตรายกลับไปแล้วหารถยนต์ของตระกูลจินไดที่ชนต้นไม้ จากนั้นหาถังน้ำมันดีเซลเต็มถังสองถังออกมาจากท้ายรถ
หลี่อีนั่วเทน้ำมันดีเซลทั้งหมดลงพื้น ยกถึงน้ำมันเปล่ากลับไปถึงเบื้องหน้าทุกคน “ผู้หญิงเข้าแถวฉี่ที่นี่ก่อน จำไว้ ฉี่ให้สะอาด แล้วก็ห้ามดื่มน้ำอีกสักอึกจนกว่าพวกเราจะออกไป”
เธอถึงขนาดไม่กล้าพูดคำพูดประเภท “อย่าฉี่ลงพื้น” กลัวว่าจะโดนผลสะท้อนกลับของกฎ
แต่จนถึงตอนนี้ พวกเขายังไม่อาจยืนยันเลยว่าสาเหตุการตายของคนแรกคืออะไร กฎจะไม่ฆ่าคนตรง ๆ แค่ให้พรรณพืชพรรณสัตว์โจมตีผู้ละเมิดกฎให้หมด
หลี่อีนั่วมองไปโดยรอบ พวกลูกหลานล้างผลาญกำลังเข้าแถวทีละคนไปฉี่ใส่ถังน้ำมันดีเซลหลังต้นไม้ใหญ่ ส่วนคนที่ปวดหนักได้แต่ทนไปก่อน ทนไม่ไหวก็ต้องทน
เดี๋ยวนะ เด็กสาวกำยังถึงกับมองไม่เห็นเงาร่างของฉินเฉิง, ฉินอี่อี่กับพวก
นักล่าในป่าไม่กี่คนนี้ไม่รู้ว่าออกไปจากทีมตั้งแต่เมื่อไหร่
……
ภายใต้ร่มไม้หนาทึบของสถานที่ต้องห้ามหมายเลข 002 ฉินเฉิงกำลังดึงข้อมือของฉินอี่อี่พาคนทั้งครอบครัววิ่งไปทางทิศตะวันออก
ถึงแม้ว่าทุกคนจะวิ่งจนเหนื่อยแล้ว ฉินเฉิงก็ไม่มีเจตนาจะหยุดเลยสักนิด
เพราะว่าที่นี่อันตรายเกินไป สถานที่ต้องห้ามหมายเลข 002 ถูกเรียกขานว่าเป็นหนึ่งในสถานที่ที่มีกฎมากที่สุด นี่หมายความว่า คุณรั้งอยู่ที่นี่มากขึ้นหนึ่งนาที ทำเรื่องเกินจำเป็นมากขึ้นหนึ่งเรื่อง ล้วนมีความเป็นไปได้ที่จะละเมิดกฎพิลึก
ดังนั้นถ้าคุณถูกบังคับให้เข้าไปในสถานที่ต้องห้ามอย่างจนใจ ทางเลือกที่ดีที่สุดก็คือใช้ความเร็วที่เร็วที่สุดออกไป!
ส่วนสาเหตุที่พวกเขาเลือกทางนี้ก็เพราะว่าก่อนที่หลี่ซูถงจะพาชิ่งเฉินจากไปเคยบอกฉินอี่อี่กับปากตัวเองว่า : ไปทางตะวันออก หาลำธารเล็กสายหนึ่ง ตามลำธารเล็กมุ่งตะวันออกต่อไปจะสามารถหาทางออกเจอ ทางสายนี้แค่สามกิโลเมตร ออกไปจากที่นี่ก็จะสามารถมีชีวิตรอด
ตอนนั้นฉินอี่อี่ยังไม่ตระหนักว่าหลี่ซูถงและชิ่งเฉินวางแผนจะออกจากทีมแล้ว
จนกระทั่งอีกฝ่ายหายลับไป เธอจึงได้รู้สึกผิดหวังเหมือนเสียศูนย์ไปอยู่บ้าง
เด็กสาวติดตามบิดาวิ่งอย่างบ้าคลั่งในป่าไม้อันมืดครึ้ม จนกระทั่งตอนหนึ่งพวกเขาได้ยินเสียงลำธาร แล้วก็ตามลำธารมุ่งไปทิศตะวันออกต่อไป
เดินทางไปอีกไม่รู้ว่าไกลแค่ไหน จู่ ๆ บนตัวคนทั้งหมดรู้สึกถึงความอบอุ่นที่โอบล้อม ความรู้สึกว่าถูกตัวตนอันน่าพรั่นพรึงจับจ้องชนิดนั้นหายวับไปในที่สุด
ฉินเฉิงก้มตัวลงยันเข่า อายุมากแล้ว จนถึงขนาดที่วิ่งทางนิดเดียวแค่นี้ก็หายใจไม่ทันอยู่บ้างแล้ว
ฉินอี่อี่หันกลับไปมองด้านหลัง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
เด็กสาวเก็บซ่อนความคิดไว้ในใจ ไม่บอกใครทั้งนั้น
………………………………………….
ถ้าคิดว่าห้ามฉี่ลงพื้นเป็นกฎแปลก ๆ แล้ว ต่อไปยังมีแปลกกว่านี้อีกค่ะ
ตอนที่ 145 – สุสานอัศวิน