บทที่ 133 มือสังหารจู่โจม ท่านป้าผู้ยิ่งใหญ่
อาอินกับอาชิงยังไม่ทันรู้เรื่องอะไร ก็ถูกท่านป้าอุ้มเอาไว้แนบอกเสียแล้ว
ท่านป้าพยายามส่งสายตาบอกเป็นนัย ๆ ให้กับเผยยวนไม่หยุด เผยจื่อ ลุยเลย เจ้ารู้ใช่หรือไม่!
เผยยวนที่เห็นท่านป้าเป็นเช่นนั้นก็นึกสงสัย ท่านป้าอายุมากแล้ว เส้นเอ็นเลยกระตุกอย่างนั้นหรือ?
แต่เขาก็ยังขยับคิ้วตามสองสามทีตอบกลับไป
ท่านป้าพึงพอใจ อืม~ เป็นเด็กที่เชื่อฟังจริง ๆ
จากนั้นท่านป้าจึงพาเด็กทั้งสองคนจากไป
จี้จือฮวน “???”
“เจ้าสื่อสารอะไรกับท่านป้าอย่างนั้นหรือ?” จี้จือฮวนสงสัยเป็นอย่างมาก ในหลักสูตรอบรมการสื่อสารทางสายตา ก็ไม่ได้มีการทำสัญญาณอะไรแบบนี้นี่นา
เผยยวนไหนเลยจะรู้ว่าท่านป้าต้องการจะบอกอะไร แต่เขาก็ไม่สามารถบอกฮวนฮวนได้ ไม่อย่างนั้นก็เท่ากับจะแสดงให้นางเห็นว่าเขาไร้ความสามารถเพียงใดหรอกหรือ
“ท่านป้าบอกว่าในตลาดมีของดีมากมาย นางจึงจะไปซื้อของให้มากหน่อย จึงให้ข้าไปเค่ออวิ๋นไหลเป็นเพื่อนเจ้าก่อน”
“เพียงเท่านี้เจ้าก็สามารถอ่านสายตาของนางออกอย่างนั้นหรือ?” จี้จือฮวนตกใจมากจริง ๆ จนดวงตาเบิกโพลงขึ้นมา
เห็นได้ชัดว่านางไม่ใช่คนที่จะตกใจอะไรง่าย ๆ ดังนั้นท่าทางเช่นนี้จึงทำให้นางดูเหมือนหญิงสาวทั่วไปไม่น้อย
“อืม ไปเถอะ”
…
ในตลาดมีคนค่อนข้างเยอะ ท่านป้าจึงตั้งใจเปลี่ยนเส้นทาง
อาอินแบกตะกร้าใบน้อยเอาไว้ มือข้างหนึ่งจูงมือของอาชิง เดินเคียงข้างไปเงียบ ๆ
“เร่เข้ามาขอรับ เร่เข้ามา! บ่อนฉางเซิ่งเปิดประตูต้อนรับลูกค้าแล้ว หนึ่งตำลึงชนะร้อยตำลึง ร้อยตำลึงกลายเป็นพันตำลึง!”
ฝีเท้าของท่านป้าชะงักลงทันที ก่อนจะมองป้ายข้าง ๆ บ่อนที่วาดรูปเหรียญทองแดงเอาไว้อย่างเงียบ ๆ
ตอนนี้คนในหมู่บ้านไม่ยอมเล่นไพ่กับนางแล้ว หมู่บ้านข้าง ๆ ที่สามารถเดินไปได้นางก็ไปมาหมดแล้ว
เฮ้อ! ชีวิตช่างเงียบเหงาราวกับหิมะจริง ๆ
จิตใจของผู้โดดเดี่ยวที่แสวงพ่ายใครกันจะเข้าใจ?
หากไม่ได้พาเด็กสองคนมาด้วยก็คงดี
เพราะท่านป้าไม่สามารถพาเด็ก ๆ เข้าไปในนั้นได้
“ยายแก่ อย่ามาขวางหน้าประตูบ่อนของเรา! ซวยจริง ๆ!”
ท่านป้าที่กำลังจะเดินจากไป เมื่อได้ยินประโยคนี้ก็โมโหขึ้นมาทันที แค่มองนิดเดียวก็เป็นตัวซวยแล้วอย่างนั้นหรือ! วันนี้เทพนกกระจอกของหมู่บ้านตระกูลเฉินจะสอนพวกเจ้าเอง! ว่าราชินีแห่งบ่อนการพนัน เทพแห่งนกกระจอก คือใคร!
“หลีกทาง อย่ามาขวางทางข้า!” ท่านป้าปัดมือไปมา ก่อนจะเหวี่ยงคนที่ขวางทางออกและเดินเข้าไปข้างในทันที
อาอินกับอาชิงย่อมวิ่งตามเข้าไปด้วย
ไม่ไกลกันนัก มือสังหารสองคนที่กำลังตามฆ่าองค์หญิงใหญ่ที่อยู่ในตำบลฉาซู่ก็หรี่ตาลง
“ไป ตามเข้าไปดูกันเถอะ”
หญิงชราผู้นั้นแม้จะหน้าตาละม้ายคล้ายคลึง แต่ก็ไม่แน่ว่าจะใช่นาง ทว่ายอมฆ่าคนผิดก็ดีกว่าปล่อยไป เพราะหากยังไม่เห็นศพก็ไม่นับว่าภารกิจนั้นสำเร็จ
การพนันในบ่อนมีหลากหลายรูปแบบ พนันสูงต่ำ พนันปายโกว*ล้วนมีให้เล่นหมด ท่านป้าไม่คุ้นเคยกับการพนันเหล่านี้ คนรับใช้ที่รออยู่ข้าง ๆ ก็เปล่งเสียงหัวเราะออกมาทันที “ท่านยาย ข้าบอกแล้วว่าท่านเล่นไม่ได้หรอก”
* ปายโกว (天九牌) เป็นเกมการพนันของจีนโดยไพ่ที่ใช้เล่นมีลักษณะเหมือนโดมิโน 32 ชิ้น
ท่านป้าดวงตาเบิกโพลง สิ่งที่นางทนไม่ได้ที่สุดในชีวิตนี้ก็คือการที่คนอื่นบอกว่านางทำไม่ได้!
นางล้วงเงินออกมาจากถุงเงิน และโยนลงไปหนึ่งตำลึง พลางตะโกนเลียนแบบคนอื่น ๆ “แทงต่ำ!”
ในบ่อนนั้นมีคนหลากหลายรูปแบบ แต่ไม่มีคนแก่คนไหนพาเด็กเข้าบ่อนมาด้วย
แต่บ่อนย่อมไม่มีทางไล่คนออกไป อย่างมากอีกเดี๋ยวก็แค่ขายเด็กสองคนนี้ใช้หนี้ก็พอ
“แทงแล้วเอามือออก!”
เจ้ามือตะโกนขึ้นมา ผู้คนที่รวมตัวกันอยู่รอบโต๊ะก็เริ่มตะโกนขึ้นมา
“เปิดเลย! เปิดเลย! เปิดเลย!”
“สูง สูง สูง!”
“ต่ำ ต่ำ ต่ำ!”
หลังจากเจ้ามือแกว่งแขนเขย่าลูกเต๋า เมื่อถ้วยลูกเต๋าเปิดออก! เป็นต่ำจริง ๆ ด้วย!
ท่านป้าเลิกคิ้วขึ้น เห็นหรือยัง? คิดว่าสมญานาม ‘เทพนกกระจอกแห่งหมู่บ้านตระกูลเฉิน’ ของนางได้มาส่ง ๆ อย่างนั้นหรือ!? หนึ่งตำลึงแลกได้ยี่สิบตำลึงจริง ๆ ด้วย!
แม้แต่เจ้ามือก็ยังอดไม่ได้ที่จะมองหญิงชราเล็กน้อย
“ต่อ!”
ท่านป้ารู้สึกคันไม้คันมือขึ้นมาแล้ว สุดท้ายก็ชนะติดต่อกันถึงสี่ตา จึงมีคนยกเก้าอี้มาเชิญให้ท่านป้านั่งลง เด็กทั้งสองก็มีจานผลไม้มาวางให้คนละจาน
คนจำนวนไม่น้อยก็เริ่มเข้ามาถามท่านป้า “ท่านยาย ตานี้ท่านจะแทงอะไรหรือ?”
ท่านป้าเงยหน้าขึ้นเอ่ยด้วยท่าทางสง่างาม “สูง!”
หน้าผากของเจ้ามือเริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นมา นี่มันยายแก่ปีศาจอะไรกัน! จะปล่อยให้นางชนะต่ออีกครั้งได้อย่างไร?
อาอินหยิบลูกคิดเล็ก ๆ ออกมา กลัวว่าคนในบ่อนจะนับผิด จึงตั้งใจนับเงินเหล่านั้น
อาชิงไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ หลังจากหาวไปหนึ่งทีเขาก็เริ่มหยิบของเล่นที่ท่านแม่เตรียมให้เขาออกมา
อีกด้านหนึ่ง มือสังหารที่สังเกตการณ์มานานในที่สุดก็แน่ใจแล้ว
หญิงชราที่ไม่เหมือนคนทั่วไปตรงหน้าผู้นี้ ก็คือองค์หญิงใหญ่ที่หายตัวไปนาน จะให้ชาวถู่เจียพวกนั้นหานางเจอไม่ได้เด็ดขาด!
ประกอบกับในบ่อนมีคนอยู่เยอะ จึงเหมาะที่จะลงมือที่สุด
มือสังหารค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ ๆ ท่านป้า วางแผนว่าจะใช้วิธีที่ง่ายที่สุด นั่นก็คือการใช้เข็มพิษกับองค์หญิงใหญ่เพื่อจะได้ไม่มีใครสังเกตเห็น เช่นนี้ต่อให้นางตายไปก็ไม่มีใครสงสัยพวกเขา
มือสังหารเดินเข้าไปใกล้องค์หญิงใหญ่ พลางใช้นิ้วทั้งสามนิ้วคีบเข็มพิษเอาไว้ และกำลังหาจังหวะเหมาะ จากนั้นก็เล็งเข็มพิษไปที่คอขององค์หญิงใหญ่ในทันที
ในช่วงเวลาวิกฤตนี้ อาชิงน้อยที่อยู่ข้าง ๆ ก็หยิบหินสีดำสนิทก้อนหนึ่งออกมา ‘ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว~’ เข็มพิษทั้งสามเล่มก็เปลี่ยนทิศทางทันทีเมื่อถูกหินก้อนเล็ก ๆ นั้นดึงดูดไป
มือสังหาร “!!!”
อาชิง “(⊙▽⊙)!!!”
“สิ่งนี้คืออะไรกัน!” อาชิงน้อยมองไปที่เข็มบนแม่เหล็ก ก่อนจะดึงมันออกมา
“เข็มเย็บผ้ามาจากที่ใดกัน~” อาชิงนึกสงสัย ตอนที่ท่านแม่เอาแม่เหล็กให้เขา ไม่ได้บอกว่าจะมาพร้อมกับเข็มเย็บผ้านี่นา
มือสังหารโมโหเป็นอย่างมาก เจ้าเด็กนี่โผล่มาจากที่ใดกัน
อาศัยตอนที่คนในบ่อนกำลังพุ่งความสนใจไปที่โต๊ะพนัน มือสังหารจึงเอ่ยกับอาชิงด้วยท่าทางดุดัน “เจ้าเด็กน้อย รีบเอาเข็มคืนให้ข้าซะ”
อาชิงกะพริบดวงตากลมโตราวกับลูกองุ่นปริบ ๆ พลางส่งเสียง “อ่อ” ออกมา จากนั้นก็ทิ่มเข็มพิษคืนกลับไปให้เขา
มือสังหาร “!!!”
“คืนให้แล้ว!” หัวกลม ๆ ของอาชิงน้อยหันกลับไปแล้ว “จริง ๆ เลย เข็มเย็บผ้าของตัวเองก็ต้องเก็บให้ดี ๆ สิ พี่เสี่ยวเจียนยังรู้เลย เจ้าอย่าเก็บส่งเดชสิ”
ทว่าเวลานี้มุมปากของมือสังหารกลับมีเลือดไหลออกมา มือสังหารอีกคนจึงรีบให้เขากินยาถอนพิษ
ดูท่าวันนี้คงจะก้าวเท้าออกจากบ้านผิดข้าง! ต้องลงมืออย่างโหดเหี้ยมเสียแล้ว ใช้มีดแทงทีเดียวก็ไม่มีใครรู้อยู่ดี
มือสังหารล้วงมีดสั้นออกมาจากแขนเสื้อ
ทว่าในตอนนั้นเองเจ้ามือก็โวยวายขึ้นมา “ยายแก่ เจ้าโกงใช่หรือไม่?”
เขาไม่เคยเห็นใครดวงดีเช่นนี้มาก่อน อีกทั้งยังแทงส่ง ๆ อีกด้วย! ปัญหาก็คือทั้ง ๆ ที่เขาทำบางอย่างกับลูกเต๋าแล้ว แต่ลูกเต๋าก็ยังคงเปลี่ยนตามที่ยายแก่คนนี้แทง แล้วเขายังจะเปิดบ่อนต่อไปอีกทำไมกัน!
ท่านป้าเกลียดการที่คนอื่นสงสัยในความสามารถของตนเองเป็นที่สุด และเกลียดการที่คนอื่นทุบโต๊ะใส่เช่นนี้ด้วย
นางจึงลุกขึ้นยืนทันที “อย่าคิดว่าเจ้าพูดจาเสียงดังแล้วข้าจะกลับ! หากคิดว่าข้าโกงเจ้าก็ไปแจ้งทางการสิ!”
นายอำเภอเจียงผู้นั้นยังต้องประจบฮวนฮวนของเราเลย ข้ามีคนหนุนหลังอยู่! เจ้าพูดจาอะไรก็ระวังหน่อย!
อาอินเก็บลูกคิดอันน้อยเสร็จ ก็ล้วงเอามีดพร้าเล่มใหญ่ที่เผยยวนทำให้นางออกมา พลางเอามาควงอยู่สองรอบ “ใครรังแกท่านป้าของข้า ต้องผ่านมีดของข้าไปก่อน!”
กล้ารังแกคนของเผยถังอิน อยากตายหรืออย่างไร! (╰_╯)
มีดเล่มใหญ่นี้ผู้ชายธรรมดายังไม่แน่ว่าจะยกได้ หลังจากอาอินควงมีดเสร็จก็ปักลงข้าง ๆ ตัว ทว่ากลับไปโดนเท้าของมือสังหารที่ถือมีดสั้นพุ่งเข้ามาพอดี
“โอ๊ยยยยย!!!” มือสังหารกระโดดไปมาสองสามที พร้อมกับกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และกลิ้งไปมาบนพื้น
“โอ๊ะ ขออภัย…” อาอินแลบลิ้นเล็กน้อย
ท่านป้าสะบัดหน้าหนี “ในเมื่อพวกเจ้าบอกว่าข้าโกง ข้าเองก็สงสัยว่าพวกเจ้าโกงเช่นกัน อาอิน ไปเรียกเจ้าหน้าที่มา!”
เมื่อได้ยินว่าจะเรียกเจ้าหน้าที่มา คนในบ่อนก็ไม่เล่นต่อแล้ว
พวกอันธพาลทนยายแก่ผู้นี้มานานแล้วเช่นกัน ขณะที่คิดว่าจะลากคนเข้าไปในตรอกแล้วเอาเด็กไปขายนั้น ก็ได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่ลาดตระเวนบุกเข้ามา จากนั้นก็เอ่ยกับท่านป้าพร้อมรอยยิ้ม “ท่านยายที่อยู่บ้านแม่นางจี้ใช่หรือไม่ขอรับ! เหตุใดท่านถึงมาอยู่ที่นี่ได้เล่าขอรับ?”
ท่านป้ายักคิ้ว ดูเอาเถอะ ข้าบอกแล้วว่าข้ามีคนหนุนหลัง!
และในเวลาไม่นาน นายอำเภอเจียงที่รู้ฐานะที่แท้จริงขององค์หญิงใหญ่ก็ตัวสั่นเทาขึ้นมา…