ในตาของผู้หญิงที่กรอกไปด้วยน้ำตา ทำให้คนที่เห็นเกิดความรู้สึกเห็นใจ
“ช่วยหรอ” ใบหน้าที่เคร่งขรึมของเฟิงหานชวน คิ้วขยับไปทีหนึ่ง
“ใช่ ใช่ คุณให้ฉันยืม……ให้ฉันยืมหนึ่งแสนหยวนได้ไหม ฉันมีเรื่องสำคัญมากๆเรื่องหนึ่งต้องทำ ฉันต้องการ…..ต้องการหนึ่งแสนหยวน……”
เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าการเอ่ยปากขอยืมเงิน เป็นเรื่องที่ยากและลำบากใจมาก แต่หล่อนก็ไม่มีวิธีอื่นแล้วจริงๆ
เธอร้องไห้สะอึ้งไปด้วยขอร้องผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าไปด้วย
เธอจะเก็บกล่องใส่อัฐิของคุณยายไว้ในกระเป๋าเดินทางตลอดไม่ได้ เธอต้องหาที่ฝังคุณยายก่อนถึงจะดีที่สุด
แต่เธอไม่มีเงินติดตัวเลย พวกเฉินเจี้ยนหมินก็เล่นเกมหายตัว นอกจากการขอยืมเงินจากคนของบ้านตระกูลเฟิงแล้ว เธอก็ไม่มีวิธีอื่นอีกแล้ว
“ต้องการแค่หนึ่งแสนหยวนหรอ”เฟิงหานชวนยิ้มหัวเราะเยาะทีหนึ่ง บนใบหน้าแสดงการดูถูกออกมา
เฉินฮวนฮวนก้มหน้าอยู่ เธอมองไม่เห็นการหัวเราะเยาะของผู้ชายคนนี้ ได้แต่พยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก ตอบว่า “ฉันต้องการแค่หนึ่งแสนหยวนจริงๆ คุณให้ฉันยืมก่อนได้ไหม จากนี้ไปฉันจะขยันทำงานมากกว่านี้ ฉันสัญญาว่าจะรีบคืนเงินให้คุณแน่นอน……”
คนของบ้านตระกูลเฟิงน่าจะมีเงินเยอะกันทุกคนแหละ เธอขอยืมหนึ่งแสนหยวน คงไม่มีปัญหาหรอกมั้ง
“ได้ ฉันให้เธอได้ หลังอาหารเย็นรอฉันอยู่ที่ห้อง”พูดจบ เฟิงหานชวนก็เอามือของเธอออก แล้วก้าวขาอันยาวของเขาขึ้นบันไดไป
เฉินฮวนฮวนมองร่างของเขาที่เดินจากไป รีบเอามือขึ้นมาเช็ดน้ำตาออก บนใบหน้าเผยให้เห็นถึงความดีใจ
เฟิงหานชวนตกลงที่จะให้ยืมเงินแล้วหรอ
เมื่อคิดถึงตรงจุดนี้ ในใจของเฉินฮวนฮวนก็รู้สึกว่าได้รับการปลอบประโลม พรุ่งนี้เธอก็จะได้ไปฝังอัฐิของคุณยายแล้ว
ในระหว่างที่ทานอาหารเย็น ไม่มีใครเอ่ยถึงเรื่องนี้เลย
หลังทานอาหารเย็นเสร็จ เฉินฮวนฮวนก็กลับไปรอในห้องแต่โดยดี รอให้เฟิงหานชวนมาหา
เฟิงหานชวนบอกแล้วนี่ว่า หลังอาหารเย็นให้เธอรอเขาอยู่ในห้อง อีกเดี๋ยวเดียวเขาก็คงจะเอาเงินมาให้เธอยืมแล้วล่ะ
แต่ว่าเวลาผ่านไปเนินนาน เธอก็ยังไม่เห็นเฟิงหานชวนมา
ท่ามกลางใจที่ร้อนรน เฉินฮวนฮวนคิดจะออกไปตามหาเฟิงหานชวน เมื่อเดินมาถึงหน้าประตู ประตูกลับถูกเปิดออกทันที
ใบหน้าที่เคร่งขรึมใบนั้น ปรากฏต่อหน้าต่อตาเธอทันที
“อาสาม คุณเอาเงินมาให้ฉันยืมใช่ไหม”สายตาคู่นั้นที่ใสบริสุทธิ์ของเฉินฮวนฮวน เต็มไปด้วยความหวัง จ้องไปยังผู้ชายที่อยู่ข้างหน้า
เฟิงหานชวนก้มตาต่ำลง ยื่นมือไปปิดประตู จากนั้นก็ดันเธอเข้าไปติดกับผนังห้อง
เฉินฮวนฮวนทำตาโตทันที ทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะหนึ่ง
“หนึ่งแสน ขอน้อยไปหรือเปล่า ฮื้ม” เฟิงหานชวนเข้าไปใกล้เธอ เสียงที่ทุ้มต่ำอยู่ข้างๆหูของเธอ เป็นน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยการดูถูก
เฉินฮวนฮวนเข้าใจความหมายของเฟิงหานชวนขึ้นมาทันที เขาคิดว่าเธออ้างเงินหนึ่งแสน เพื่อล่อเขา
“อาสาม คุณ……คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันต้องการยืมเงินจริงๆ ฉันไม่ใช่……”เธอจะบ้าตายอยู่แล้ว เพราะความตื่นเต้นทำให้ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง
“ผู้หญิงแบบเธอ ฉันเห็นมาเยอะแล้ว”สายตาที่เย็นชาของเฟิงหานชวน มองไปยังรอยสีแดงบนคอของเธอ
เขายิ้มหัวเราะเยาะทีหนึ่ง แล้วยื่นมือเข้าไปในชายกระโปรงของ
เฉินฮวนฮวน ลวนลามอย่างตรงไปตรงมา
“อาสาม ฉันไม่ได้อยาก……อ้า……”เฉินฮวนฮวนยังอยากจะอธิบายให้เข้าใจ แต่ว่าถูกลวนลามอย่างกะทันหันอย่างนี้ ทำให้เธอตัดสินใจร้องกรี๊ดออกมา
เธอพยายามดิ้นรน แต่การกระทำของผู้ชายก็ไม่ได้หยุดลง กลับยิ่งรุนแรงกว่าเดิม
ความปวดเมื่อย ทำให้เธอขมวดคิ้ว ความรู้สึกที่ขมขื่นบวกกับความโกรธที่สุดขีด
เธอยื่นมือออกไป ตบลงบนใบหน้าของผู้ชายเต็มๆ
เสียง”เพี้ยะ”ดังขึ้นมาทีหนึ่ง ดังก้องไปทั่วห้อง
ตอนที่เฟิงหานชวนหยุดอยู่อย่างนั้น เฉินฮวนฮวนก็ใช้แรงทั้งหมดผลักเขาออกไป น้ำตาไหลออกมา