แม้ว่าพวกเขาจะได้รับการสนับสนุนจากระบบ แต่ผู้เล่นก็ยังเติบโตในอัตราที่เร็วกว่ามากเมื่อเทียบกับ NPC แต่จอมกับเทอร์รี่ก็ยังไม่ได้เลเวลสูงขนาดนั้น พวกเขายังมีหนทางอีกยาวไกล ก่อนที่พวกเขาจะไปถึงระดับที่ไม่ถูกผูกมัดจากข้อจำกัดของจำนวน
จอมและเทอร์รี่ดีใจที่ชาวบ้านเปลี่ยนใจรีบกลับมาช่วย แต่จริง ๆ แล้วพวกเขาก็ช่วยอะไรไม่ได้มากนักหรอก ด้วยอาวุธจากยุคหินและอุปกรณ์ที่ไม่เหมาะสม ทหารม้าก็ยังครอบงำทหารเดินเท้าอย่างพวกเขาได้อย่างสมบูรณ์
หลังจากหายตกใจที่ชาวบ้านปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน กลุ่มโจรภูเขาก็เริ่มตั้งตัวได้และพุ่งเข้ามาโจมตีอีกครั้ง!
ชาวบ้านส่วนใหญ่มีเพียงจอบ เคียว และคราดเป็นอาวุธ พวกเขาไม่มีชุดเกราะ และมีพรานเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มีธนูเป็นอาวุธ แถมธนูที่พวกเขาใช้ก็ไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อรบในสงคราม…
พวกเขากลายเป็นเบี้ยในสนามรบ มีประโยชน์เพียงเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของศัตรู หรือทำให้กำลังและทรัพยากรของศัตรูลดลง ในขณะที่จอมและเทอร์รี่เป็นผู้สร้างความเสียหายหลัก มันฟังดูน่าเศร้า แต่นั่นเป็นเรื่องจริง
“อย่าเข้ามา!” จอมไม่มีทางเลือกนอกจากตะโกนสั่งชาวบ้าน “หาที่กำบัง คนที่มีธนูยิงได้ตามต้องการ คนที่ไม่มีอย่ารวมกลุ่มกัน พวกเจ้าจะกลายเป็นเป้าโจมตีได้ง่าย ๆ!”
ไม่มีทางเลือก นี่คือโลกแห่งความจริง แม้จะมีระบบล็อกเป้าอัตโนมัติ แต่ทักษะส่วนใหญ่ก็ยังต้องการให้ผู้เล่นเล็งเป้าด้วยตัวเอง
ในฐานะคู่หูนักรบและนักบวช จอมและเทอร์รี่ไม่มีทักษะโจมตีแบบ AoE ที่แท้จริง แต่ทักษะอย่าง ‘ทักษะศักดิ์สิทธิดาบผ่าปฐพี’ ก็สามารถโจมตีได้มากกว่าเป้าหมายเดียว แม้จะเป็นผู้เล่น บางครั้งพวกเขาก็อาจได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของทักษะวงกว้างจากพันธมิตรหากไม่ระวังดี ๆ ไม่ต้องพูดถึงชาวบ้านที่เป็นกลางชื่อสีเหลืองเหล่านี้ พวกเขาเหล่านี้ไม่ได้อยู่ภายใต้การคุ้มครองของระบบเลย…
แม้ว่าชาวบ้านจะไม่เข้าใจเหตุผลของจอมอย่างแท้จริง แต่ด้วยความเครียดทางจิตใจจากศัตรูจำนวนมากที่พุ่งเข้ามา พวกเขาก็ทำตามคำสั่งของจอมโดยไม่มีคำถาม ทุกคนต่างก็หาที่กำบังด้านหลังเพื่อช่วยพราน 2-3 คนที่ยิงลูกธนูได้
ด้วยจำนวนของโจโคโบะที่มากกว่าช่วงบ่ายหลายเท่า หิมะก็กระจายขึ้นเป็นละอองสีขาวภายใต้แสงจันทร์เมื่อพวกเขาเคลื่อนที่ ทำให้กองทัพของพวกโจรดูน่าเกรงขามยิ่งขึ้น
หนังตาของจอมกระตุก ผมของเขาตั้งขึ้น เขารู้สึกได้ถึงพลังเวทที่มาจากด้านหลังของกองทัพศัตรู
“ระวัง! พวกมันมีผู้วิเศษ!”
ขณะที่เขาพูดคำนั้น ลูกไฟก็ปะทุออกมากลางฝูงโจโคโบะ เทอร์รี่ไม่สามารถหลบได้ทันเวลาและโดนเข้าไปจัง ๆ เสียงระเบิดที่ดังสนั่นเหวี่ยงเทอร์รี่ขึ้นไปในอากาศ พร้อมกับหิมะที่กระจายขึ้นฟ้าอย่างแรงเมื่อเขาร่วงลงกระทบพื้น และกลิ้งออกไปไกล 2-3 ฟุต!
เทอร์รี่พยายามยกหัวขึ้นมาขณะที่เขานอนราบอยู่บนพื้นหิมะ “แค่ก ๆ เจ้าบอกช้าเกินไป…”
การรับมือทหารม้าธรรมดาก็ยากพออยู่แล้ว พวกเขาไม่คิดเลยว่าพวกมันจะมีผู้วิเศษอยู่ในกลุ่มด้วย จากความเร็วในการร่ายเวทของคน ๆ นั้น เขาน่าเป็นผู้วิเศษระดับสูง…โจรภูเขาพวกนี้เป็นใครกันแน่ จอมอดที่จะสงสัยไม่ได้
จอมมองไปที่เทอร์รี่ เขาสังเกตว่าแม้การระเบิดจะดูรุนแรง แต่พลังโจมตีก็ไม่ได้มากมายอะไร แถบ HP ของเทอร์รี่ยังเหลือมากกว่าครึ่ง…
แต่จอมก็โยนโพชั่น HP ให้กับเทอร์รี่อย่างรวดเร็ว
เทอร์รี่เห็นอย่างนั้นก็รีบกระโดดขึ้นมารับโพชั่นกลางอากาศ เขาดื่มโพชั่นลงไปอึกใหญ่และปล่อยเสียงเรอออกมาอย่างพึงพอใจ
นั่นทำให้จอมรู้สึกเหมือนมีภาพลวงตาว่าหมอนี่กำลังโกงโพชั่นเขา
แต่เขาไม่มีเวลาจะมาสนใจเรื่องหยิบย่อยพวกนี้ “ตอนบ่ายเลเวลข้าขึ้นมาเป็น 15 แล้ว…เดิมที่ข้าวางแผนจะรอดูว่ามีคลาสใหม่ของเครลิคออกมาหรือไม่ แต่ตอนนี้ข้าคงต้องทำแล้วล่ะ”
เขาหยิบกระเป๋าใบเล็กออกมา และยอมรับเควสเปลี่ยนคลาสในระบบ
ตอนนี้เครลิคมีเพียงคลาสเดียวเท่านั้นที่สามารถเปลี่ยนได้ นั่นคือนักบวชแห่งท้องทะเล!
[ติ้ง! ท่านได้เปิดใช้งานเควสเปลี่ยนคลาส นักบวชแห่งท้องทะเล]
[คำอธิบาย: หลังจากฝึกฝนมาระยะหนึ่ง ตอนนี้ท่านพร้อมแล้วที่จะรับพรจากมหาสมุทร แต่ก่อนหน้านั้นท่านต้องมีความสามารถในการได้ยินเสียงของมหาสมุทร และเซ็นสัญญากับสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลัง สวยงาม และลึกลับจากท้องทะเล เพื่อต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับท่าน]
[ข้อกำหนด: เปลือกหอยสดับ 1 ชิ้น (1/1), หนังของนักล่าแห่งทะเล 10 ชิ้น (10/10), สาหร่ายทะเลเขียวชะอุ่ม 30 ราก (30/30), ประการังตั้งตรง 1 ชิ้น (1/1), ปลาหมึกน้ำตื้นสีแดง 1 ตัว (1/1) )]
[รางวัล: ผ้าคลุมแห่งมหาสมุทร 1 ผืน (อุปกรณ์เฉพาะคลาส ไม่ใช้ช่องสวมใสอุปกรณ์), สัญญามหาสมุทร ∞ , ปากกาปะการัง 1 แท่ง]
[หมายเหตุ: ไอเทมเควสสามารถหาได้ในการสำรวจพื้นที่ ‘ท่าเรือเกรย์ฟยอร์ด’]
“ทุกอย่างพร้อมแล้ว!”
จอมหยิบกระเป๋าใบเล็กออกมาจากกระเป๋าของเขา ด้านในเต็มไปด้วยไอเทมเควสที่เขาเตรียมไว้แล้ว เนื่องจากมีผู้เล่นไม่มากที่ต้องการเปลี่ยนคลาสเป็นนักบวชแห่งท้องทะเล ไอเทมที่ต้องใช้ในการทำเควสที่ผู้เล่นได้มาจากการ ‘สำรวจพื้นที่ท่าเรือเกรย์ฟยอร์ด’ จึงถูกส่งไปยังผู้เล่นเครลิค เพราะมันขายไม่ได้ราคา
แต่ของเหล่านี้ก็หาไม่ง่ายเหมือนกัน คุณคิดว่า ‘ปะการังตั้งตรง’ อาจหาง่าย แต่ระบบยอมรับเฉพาะปะการังที่ตรงและสวยงามเท่านั้น ชุดรายการเหล่านี้เหล่าเครลิคเลยมักจะเก็บไว้กับตัว แม้จะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจเปลี่ยนคลาสก็ตาม พวกเขาเลยสามารถเปลี่ยนคลาสได้ทุกเมื่อที่จำเป็น
จอมเชื่อว่านี่คือเวลา ‘จำเป็น’ ของเขาแล้ว
โจรภูเขาปล่อยลูกไฟออกมาอีก 2-3 ลูก ทั้งหมดบินตรงเข้าหาจอมและเทอร์รี่ แม้ว่าพวกเขาจะสามารถทนรับมันได้ แต่คลื่นกระแทกจากการระเบิดก็ยังคงทำให้พวกเขาปลิวกระเด็นไปนอนวัดพื้น และพวกเขาอาจถูกคลื่นโจโคโบะเหยียบตาย
แม้ว่าพวกมันจะดูน่ารัก แต่โจโคโบะก็มีน้ำหนักมากถึง 200 กิโลภายใต้รูปลักษณ์ภายนอกที่เป็นขนนกฟูฟ่อง บวกกับโจรสวมเกราะและอุปกรณ์ครบครันที่พวกมันแบกอยู่บนหลัง ทำให้พวกมันอาจมีน้ำหนักเกิน 300 กิโลได้ง่าย ๆ การโดนมันเหยียบครั้งหนึ่งอาจทำให้คนตายไม่ก็พิการ!
ก่อนที่ลูกไฟจะได้สัมผัสกับเด็กชายทั้ง 2 กลุ่มแสงสีฟ้าก็ล้อมรอบตัวจอม
จากนั้นลูกไฟก็พุ่งเข้ามาระเบิดใส่จอม ก่อให้เกิดกลุ่มควันและหมอกหนาทึบปกคลุมฉากทั้งหมด
ในฤดูหิมะและน้ำค้างแข็ง พื้นที่นอกชายฝั่งไม่เคยขาดแคลนลมหนาว
ลมในหุบเขาพัดเอาควันและหมอกออกไป เผยให้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น
สิ่งที่ปรากฏขึ้นด้านหลังหมอกนั้นมีขนาดใหญ่มาก มันคือหอย…นางรมยักษ์?
“ทันเวลาพอดี…” จอมพ่นขวดออกจากปากแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก
เขาเห็นว่าเสื้อผ้าของเขาเปลี่ยนไปแล้ว
รอบคอของเขาตอนนี้มีผ้าพันคอสีน้ำเงินสลับดำ ถ้ามองใกล้ ๆ จะเห็นพื้นผิวที่เหมือนเกล็ด มีเข็มกลัดรูปหอยทากติดอยู่กับผ้าพันคอ และปลายผ้าพันคอก็ปลิวไสวไปตามสายลม นั่นทำให้เด็กหนุ่มดูกล้าหาญขึ้นมาก
เสื้อคลุมสีขาวของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก แต่เขามีกระเป๋าเสริมที่ติดกับเข็มขัดที่มี ‘ปากกาปะการัง’ และ ‘สัญญามหาสมุทร’ อยู่ในนั้น
“สไปร์ท?” เทอร์รี่มองขวดที่จอมพ่นออกมาแล้วถามอย่างสงสัย
“มันคือ ‘น้ำจากแม่น้ำหลงลืม’!” จอมแก้
“ก็สไปร์ทไม่ใช่เหรอ! ว้าว ข้าจำได้ว่ามันแพงมาก!”
“ข้าต้องเปลี่ยนคะแนนทักษะนิดหน่อยหลังจากเปลี่ยนคลาส” จอมยกเลิกการอัญเชิญหอย (?) “ในที่สุด เราก็ได้เวลาเริ่มรอบสองแล้ว”
ด้วยคำพูดของเขา หนวดปลาหมึกยักษ์จำนวนมากก็เริ่มเจาะขึ้นมาจากพื้นดิน มันพุ่งเข้าหากลุ่มโจรภูเขาที่หยุดพุ่งเข้าชาร์จเด็ก ๆ เมื่อเห็นหอยตัวใหญ่…
———————————-