180 การเล่นตลกที่จะคงอยู่ในประวัติศาสตร์ของอาร์ตัวร์
“มีปัญหาสามประการ
เมื่อไหร่
ที่ไหน
จะวางยังไง
หลุมพรางมีกว้าง ๆ อยู่สองประเภท
ประเภทแรก เป็นหลุมพรางที่ติดตั้งอย่างง่าย ๆ
เป็นประเภทที่ไม่เจาะจงว่าเป้าหมายจะเป็นอะไร
อีกประเภทหนึ่งคือ หลุมพรางแบบที่มีการล่อลวง
ที่รู้จักกันดีโดยทั่วไปในชื่อ กับดักหนู ก็เหมือนกับการตกปลาที่ต้องใช้เหยื่อล่อ หรือการไล่ต้อนให้เข้าสู่หลุมพราง
เมื่อพิจารณาจากเป้าหมายคือ ราชา 『ที่ไหน』และ『เมื่อไหร่』จึงมีข้อจำกัดอย่างช่วยไม่ได้
ประการแรก ขอบเขตการการเคลื่อนไหวของราชา โดยพื้นฐานแล้วจะจำกัดอยู่ภายในปราสาทหลวงเท่านั้น
เนื่องจากต้องเตรียมหลุมเพื่อตกลงไป จึงเป็นไปไม่ได้บนถนนที่ปูด้วยหิน เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว วิธีที่เหมาะสมที่สุดคือการเตรียมหลุมพรางในสถานที่อย่างลานบ้านหรือสวน
หากราชาไม่มีนิสัยชอบออกไปที่ลานบ้านหรือสวนในชีวิตประจำวัน ก็จำเป็นต้องมีสิ่งที่จะนำทางราชาไปที่หลุมพราง
ดังนั้นฉันขอแนะนำให้ใช้หลุมพรางประเภทกับดักหนูเพื่อกำจัดข้อผิดพลาดออกไป
โชคดีที่เรามีธิดาของราชาอยู่เคียงข้าง ทั้งการเตรียมการและการล่อเหยื่อจึงไม่ใช่เรื่องยากเลย ดังนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ตกหลุมพราง
ทว่า ก็ยังมีปัญหา นั่นก็คือสายตาที่สอดส่องทั้งจากสายตาของราชาเอง หรือจากคนรอบข้าง
ก่อนอื่น ความร่วมมือจากผู้คนรอบตัว……ของผู้คนที่ทำงานในปราสาทมีความจำเป็นอย่างยิ่ง เริ่มต้นจากการซื้อตัวพวกเขาก่อน
ถ้ายุ่งยากเกินไป การสนับสนุนที่ดีที่สุดก็คือจัดการให้พวกเขาอยู่ให้ห่างจากพื้นที่ขณะถ่ายทำให้มากที่สุด ทำเช่นนั้นก็อาจได้ผลดีที่สุดแล้ว
แต่สิ่งที่ต้องระวังไว้มากที่สุดก็คือ ดวงตาที่คอยสอดส่องของราชาเอง
ว่ากันว่ายิ่งเป็นบุคคลที่อยู่สูงมากเท่าใด ความสามารถของเขาหรือเธอในการสังเกตและตรวจจับความไม่เป็นธรรมชาติ หรือความไมน่าใว้วางใจในสถานการณ์รอบตัวก็จะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น หากเราเคลื่อนไหวอย่างรีบเร่ง ราชาจะต้องตื่นตัวเป็นอย่างมากแน่นอน
ฉันคิดว่าเราจำเป็นต้องมีกลยุทธ์ที่ละเอียดถี่ถ้วน”
นักผจญภันริโนะ ผู้ชนะงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับอาณาจักรที่ได้หายตัวไปตามที่ประกาศไว้ ได้ปรากฎตัวขึ้นอีกครั้ง
ริโนกิส หรือที่รู้จักกันในชื่อริโนะกำลังบรรยาสรุปให้กับทีมงานถ่ายทำที่จะต้องเป็นคนจัดเตรียมเรื่องนี้ เธออธิบายได้อย่างเป็นระบบจนดูเหมือนครูจริง ๆ
――ที่กำลังออกอากาศอยู่บนเมจิกวิชั่นตอนนี้ก็คือ การแนะนำกลยุทธ์「จะทำให้ราชาตกหลุมได้ยังไง」และครอบคลุมรายละเอียดทั้งหมดที่นำไปสู่การปฏิบัติการ
โดยจะออกอากาศสองคืนติดต่อกัน และวันนี้จะครอบคลุมทุกอย่างตั้งแต่บทนำจนถึงการเริ่มต้น
การที่จู่ ๆ ก็นักผจญภัยริโนะผู้โด่งดังถูกโยนเข้ามา ทันใดนั้นก็กลายเป็นประเด็นร้อนและดึงดูดความสนใจในเมืองหลวง และสร้างความคาดหวังของวันพรุ่งนี้ขึ้นมา
การร่วงหล่นของราชาอันน่าตกตะลึงจะได้เวลาออกอากาศ
“น่าอายจังค่ะ”
ริโนกิสที่กำลังดูอยู่ด้วยกันพูดขึ้น ดูเหมือนว่าเธอจะยังไม่ชินกับการมองเห็นตัวเองผ่านแผ่นคริสตัลเวทมนตร์
อนึ่ง เรเลียเรดซึงปกติมักจะดูด้วยกันอยู่เสมอ ไม่มีกำหนดมาสักพัก
พ่อของเธอ วิกซอน・ซิลเวอร์ซึ่งไม่รู้อะไรเกี่ยวกับรายการนี้เลย รีบเร่งมาถึงเมืองหลวงอย่างหน้าตาตื่น
และสั่งให้เธอรีบไปอธิบายทุกอย่างกับเขา
ตอนนี้พวกเขาก็น่าจะกำลังดูรายการนี้ไปพร้อม ๆ กับการพบปะและอธิบายเรื่องต่าง ๆ
นอกจานี้ ฉันได้ส่งจดหมายไปถึงพ่อแม่ล่วงหน้าเพื่อแจ้งให้ทราบถึงสถานการณ์ไว้ก่อนแล้ว พวกท่านรีบส่งจดหมายกลับมาหลายฉบับว่า「จะไม่เป็นไรจริง ๆ ใช่ไหม？」และฉันก็ตอบกลับไปซ้ำ ๆ ว่า「ไม่เป็นไรหรอกค่ะ」
“เหรอ? ฉันคิดว่าเธอดูดีออก”
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ริโนกิสมีอารมณ์ขันแบบแปลก ๆ ในตอนที่กำลังพูดถึงเรื่องการทำให้ราชาตกหลุมด้วยสีหน้าจริงจังและสงบนิ่งอย่างยิ่ง
น่าสนใจมากจนอยากจะพูดเลยว่า ทำไมถึงต้องพูดด้วยสีหน้าจริงจังขนาดนั้นกัน
จริง ๆ นะทำไมต้องทำหน้ายังงั้นด้วย
แม้แต่ในตอนที่กำลังฝีกฝนอยู่ ดวงตาของเธอก็ยังไม่เคยเห็นจริงจังขนาดนั้นมาก่อนเลย จริงจังสุด ๆ ไปเลยไม่ใช่รึไงน่ะ สีหน้ายังกับคนที่อยากจะทำทุกอย่างเพื่อโยนราชาเข้าสู่หลุมพรางอย่างจริงจังเลย ทำไมกัน ทำไมถึงไปจริงจังขนาดนั้นกัน
และก็เป็นเรื่องน่าสนใจเช่นกันที่ได้เห็นทีมงานรุ่นเยาว์ ฮิลเดโทร่า และเรเลียเรด รวมทั้งฉันกำลังฟังสิ่งนี้ด้วยสีหน้าจริงจัง
เป็นใบหน้าของคนที่ต้องการให้ราชาตกลงไปในหลุมอย่างไม่สนชีวิต
ฉันอดคิดไม่ได้ว่าควรจะแกล้งกันด้วยสีหน้าแบบนี้ หรือควรจะทำด้วยสีหน้าที่ดูเบากว่านี้สักหน่อย
ทว่า หน้าตาดูดี
ใบหน้าของทุกคน จริงจังเป็นประกาย
ถึงแม้จะเป็นใบหน้าที่คิดจะโยนพระราชาลงหลุมก็ตาม
――ม๊า ถึงอย่างงั้นก็เถอะ
นักผจญภัยริโนะ หรือที่รู้จักในชื่อริโนกิส ถูกตั้งไว้ว่าถูกเรียกตัวมาผ่านทางฮิลเดโทร่า
เราต้องการความคิดเห็นจากมุมมองของนักผจญภัย ทว่าแทนที่จะฉายเพียง「ภาพราชาที่ตกลงไปในหลุม」อาจเป็นความคิดที่ดีกว่าหากจะใส่คำอธิบายไปด้วยว่าหลุมพรางคืออะไร
หากคุณพูดเพียงแค่ว่า 「ฉันจะโยนคนลงไปในหลุม」โดยไม่มีการอธิบายก็จะกลายเป็นเพียงความรุนแรงรูปแบบหนึ่ง รสชาติที่ได้ก็ไม่ต่างอะไรจาก「การบังคับจับคนโยนลงหลุมที่ขัดต่อวัตถุประสงค์หลัก」
พวกเราตั้งใจใส่คำอธิบาย เพื่อเน้นย้ำความรู้สึกซุกซนของเด็กให้มากที่สุด
อันที่จริง การบรรยายเรื่องหลุมพรางนี้ก็เป็นสิ่งที่ฉันให้ความสำคัญอย่างจริงจัง
เนื่องจากพวกเราไม่คุ้นเคยกับหลุมพรางเลย จึงต้องเริ่มต้นด้วยการเรียนรู้เกี่ยวกับหลุมพรางเหล่านั้นก่อน
และด้วยรากฐานของความคิดเห็นและแนวปฏิบัติจากริโนกิส กลยุทธ์ก็ถูกเขียนขึ้นมา
――ทำไมจึงมีแผนการเช่นนี้？
――「เรากำลังจะไปศึกษาต่อในชั้นมัธยมต้นในปีหน้า ในชั้นประถมศึกษาและมัธยมศึกษาตอนต้น เราจะได้รับการปฎิบัติที่แตกต่างกันมาก เราไม่สามารถบอกว่าตัวเองเป็นเพียงแค่เด็กได้อีกต่อไป เราจะค่อย ๆ เข้าร่วมกับสังคมของผู้ใหญ่ทีล่ะน้อย
ก่อนที่จะเป็นเช่นนั้น เราจึงอยากที่จะทำอะไรแบบเด็ก ๆ หากเป็นไปได้ก็อยากจะทำร่วมกับเหล่าสหายสนิท」
――นั้นคือการทำให้ราชาตกลงหลุมพรางเช่นนั้นหรือเพคะ？
――「ใช่ค่ะ เป็นเรื่องที่ไม่มีผู้ใดทำมาก่อน คิดว่าคงจะไม่แม้แต่กล้าคิดที่จะทำด้วยซ้ำ แต่เพราะเป็นเช่นนั้นเราจึงมั่นใจว่าไม่ว่าใครก็ต่างต้องการที่จะเห็นอย่างแน่นอน ผลลัพธ์ทั้งหมดเกิดขึ้นมาจากการไล่เรียงความคิดเช่นนั้นค่ะ」
――มิใช่ว่าองค์ราชาคือเสร็จพ่อของพระองค์หรือเพคะ พระองค์ไม่รู้สึกลำบากพระทัยบ้างหรือเพคะ กับการกระทำบางอย่างที่อาจก่อให้เกิดความเสื่อมเสียพระเกียรติเช่นนี้？
――「เราไม่รู้จักท่านพ่อ พระองค์แสดงแต่เพียงใบหน้าในฐานะของราชาเพียงเท่านั้น ดังนั้นเราเองก็เช่นกัน เราไม่สามารถแสดงใบหน้าเหมือนเด็ก ๆ ต่อหน้าของพระองค์ได้
นี่อาจเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เราจะสามารถทำตัวเหมือนเด็กได้ ได้รับการเอาใจใส่ ตามใจ และเล่นด้วยในฐานะของพ่อลูก ความรู้สึกนั้นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมเราถึงตัดสินใจเล่นเรื่องตลกใยครั้งนี้」
“นั่นโกหกสิเน๊”
“รู้หรอกค่ะ”
จากห้องประชุมที่จัดบรรยายของริโนกิส เปลี่ยนสถานที่มาเป็นลานของปราสาทหลวง
แม้ว่าจะยังอยู่ในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิที่มีอากาศเย็น แต่ก็ยังเต็มไปด้วยแปลงดอกไม้สวยงาม สนามหญ้า ต้นไม้เตี้ย ๆ ที่ตัดแต่งอย่างระมัดระวัง เต็มไปด้วยความเขียวขจีที่สบายตา
เห็นว่าได้ชัดว่าได้รับการดูแลเป็นอย่างดี สมกับเป็นสวนของปราสาทหลวง
ฮิลเดโทร่ากำลังมองไปรอบ ๆ ลานกว้าง พยายามตัดสินใจว่าจะวางหลุมพรางไว้ที่ไหนดี และกำลังตอบคำถามจากผู้สัมภาษณ์ที่มองไม่เห็น
ฮิลเดโทร่ากำลังพูดบางอย่างที่ดูเหมือนจะสมเหตุสมผล แต่ก็เป็นเรื่องโกหก
ไม่สิ บางทีเธออาจจะรู้สึกแบบนั้นนิดหน่อยจริง ๆ
ทว่า ในความเป็นจริงแล้ว ฉันเห็นเธอขุดหลุมอย่างมีความสุข คิดวางแผน และดำเนินโปรเจ็กต์ด้วยความยินดีอย่างยิ่ง บางทีก็ดูสนุกเกินไปล่ะ
แผนง่ายมาก
เพราะไม่ต้องการผลลัพธ์ที่ซับซ้อนแต่แรก พวกเราจึงวางกรอบไว้ในลักษณะที่เข้าใจง่าย
พวกเราเริ่มจากใช้การร้องขอ「ต้องการถ่ายทำลานกว้างอันงดงามของปราสาทหลวง」ซึ่งเป็นคำร้องขอโดยสถานีกึ่งออกอากาศของสถาบัน เมื่อฮิลเดโทร่านำเรื่องนี้ไปพูดกับราชา ก็ได้รับตราประทับอนุมัติพร้อมคำเตือนว่า「อย่าให้เห็นภายในปราสาทหรือบุคคลสำคัญ ตราบที่เป็นเพียงที่ลานกว้าง ทำทุกอย่างได้ตามที่เจ้าต้องการ」
เป็นคำตอบที่สมกับที่หวังไว้
ราชาเป็นพวกที่จะไม่คิดอะไรมาก ตราบใดที่ไม่เข้าไปรบกวนหน้าที่ในฐานะราชา หรือทำให้เกิดผลเสียใด ๆ
นอกจากนี้ยังมีคนคอยตรวจสอบภาพที่ถ่ายอยู่แล้ว ดังนั้นไม่ว่าจะมีเจตนาแบบไหนก็ตาม หากมีสิ่งใดที่ดูไม่ดีออกมาก็จะถูกยึดเก็บไปอยู่ดี
ดังนั้นแล้ว ในจังหวะเดียวกันฮิลเดโทร่าก็พูดว่า
――「เราอยากให้ทุกท่านได้เห็นพระพักตร์ของพระราชา แม้จะเป็นเพียงชั่วพริบตาเดียวก็ตาม เนียบอกว่าจะต้องกลายเป็นเรื่องสร้างเสียงฮือฮาได้อย่างแน่นอน」
เพราะฉันคิดว่าราชาจะไม่ปฏิเสธสิ่งที่ฉันจะพูด
ท้ายที่สุดแล้ว ต้นกำเนิดของโครงการนี้ก็คือตัวราชาเอง
แต่ก็อาจจะไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไร เมื่อราชาเคยโชว์ใบหน้าของเขาผ่านเมจิกวิชั่นในงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ไปแล้ว ตอนนี้เขาอาจไม่ต่อต้านการปรากฎตัวบนภาพสะท้อนแล้วก็ได้
และอย่างที่คิด เขาตอบกลับมาพร้อมเดาะลิ้นว่า「แค่เล็กน้อยเท่านั้น」ผลลัพธ์นี้ก็เป็นไปตามคาดเช่นกัน
ด้วยวิธีนี้ พวกเราจึงได้รับอาณาเขตของ「ลานกว้างของปราสาทหลวง」
การกันพวกข้ารับใช้ออกไปนั้นเป็นเรื่องง่าย
เพียงแค่บอกอย่างตรงไปตรงมาว่า ――「พวกเราจะถ่ายทำภาพสะท้อนขององค์ราชาที่นี่ ฉะนั้นจงอย่าได้เข้าใกล้ เพราะหากมีผู้อื่นเข้ามาในภาพสะท้อน เราก็จะไม่สามารถนำไปออกอากาศได้」
คนเพียงผู้เดียวที่เราได้ร้องขอความช่วยเหลือคือ คนสวนเก่าแก่ ที่เราบอกเขาตามตรงว่า「อยากจะขุดหลุมเล็ก ๆ ที่นี่」
พวกเราไม่ต้องการที่จะทำลายลานที่งดงามแห่งนี้ที่เขาดูแลด้วยความเอาใจใส่ ดังนั้นจึงวางแผนลงมือทำภายใต้สายตาของคนสวน และภายในขอบเขตที่สามารถซ่อมแซมได้อย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นทีมงานถ่ายทำทั้งกำลังช่วยกันขุดหลุม เขาก็พูดว่า 「ดูเหมือนกับหลุมพรางเลยน๊า」อย่างสบายใจ คำพูดตรงเป้า
ตามที่ริโนกิสสอน พวกเราได้ปูฟางนุ่ม ๆ หนา ๆ ไว้ที่ก้นหลุม และคลุมด้วยหญ้าที่คนสวนทิ้งเอาไว้ให้ หลังจากนั้นก็ทำให้แข็งตัวด้วยเวทมนตร์ และก็เสร็จสมบูรณ์
“เช่นนั้น มาปกปิดกันเถอะ ถ้าทำตรงนี่และทางนั้น……..เป็นไงครับ?”
ด้วยความช่วยเหลือของคนสวนอีกครั้งงาน หลุมที่ขุดก็ได้รับการกลบเกลื่อนอย่างเชี่ยวชาญจนมองไม่เห็นร่องรอยใด ๆ แม้แต่จากมุมมองของคนที่มองอยู่โดยรอบก็ไม่สามารถบอกได้แล้วอยู่ตรงไหนกันแน่ จากนั้นคนสวนก็หัวเราะ และพูดว่า「นี่ดูเหมือนเป็นกับดักจริง ๆ เลยนะครับ」
เมื่อมาถึงจุดนี้ ฉันอดสงสัยไม่ได้ว่า「ผู้ชายคนนี้จริง ๆ แล้วรู้อยู่แล้วสินะว่าพวกเรากำลังทำอะไรอยู่กันแน่？」 แต่ก็ไม่มีใครสนใจที่จะหาคำตอบ
ทั้งหมดที่สามารถพูดได้ก็คือ เขารู้ว่าราชาจะถูกถ่ายทำที่นี่ และเพียงแค่จินตนาการแค่เล็กน้อยว่าราชาจะหกหลุมพรางนี้ เขาก็ให้ความร่วมมืออย่างสุดความสามารถ เขาเป็นคนที่ชั่วร้ายอย่างแน่นอน
ม๊า เป็นคนแก่ที่ร้ายใช่ย่อย
ด้วยการปรากฏตัวของผู้ร่วมงานที่ไม่คาดคิด กับดักที่สมบูรณ์แบบยิ่งกว่าที่คาดไว้ก็ถูกสร้างขึ้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเราต้องระมัดระวังเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บแม้ว่าจะตกลงไปก็ตาม พวกเราไม่ตั้งใจที่จะให้เกิดการบาดเจ็บขึ้นมา ไม่อย่างงั้นก็จะเกินขอบเขตของการเล่นตลด
นอกจากนี้
“เน๊ เราขอลองตกสักครั้งก่อนได้ไหม?”
“โอก้าซามะ……”
ใช่แล้ว แม่ของฮิลเดโทร่า หรือก็คือ ราชินี
เธออยากจะดูว่าจะสร้างขึ้นมากันยังไง ดังนั้นจึงมาอยู่ด้วยตั้งแต่แรก
ราชินีอยากรู้เกี่ยวกับหลุมพรางมาก จึงได้รับแจ้งให้ทราบถึงแผนการทั้งหมดเพื่อให้พวกเราสามารถมาขอความช่วยเหลือได้ในกรณีฉุกเฉินได้ด้วย
“เอ๊”
“โอก้าซาม๊า”
เธอลองด้วยร่างกายตัวเอง เพื่อยืนยันหลักการของหลุมพรางและความปลอดภัย
“――จะดู ต้องดูโดยตรง จังหวะที่คน ๆ นั้นตกหลุมต้องไม่พลาดเด็ดขาด”
“――โอ โอก้าซามะ………”
และ เฉพาะในกรณีฉุกเฉินเท่านั้น……ราชินีจะเป็นผู้ขัดขวางในกรณีที่พระราชาโกรธจัด และประกาศลงโทษในทันที จู่ ๆ ก็ได้ผู้สมรู้ร่วมคิดอย่างเต็มใจที่มีฟางคลุมผมและเสื้อผ้า
ด้วยความร่วมมือของคนสวนเฒ่าผู้ชั่วร้ายและราชินีผู้ร่าเริง แผนจึงสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น
ที่เหลือตอนนี้ก็คือ รอการตัดสินในพรุ่งนี้――
ในวันนั้นสิ่งเดียวที่กลัวคือสภาพอากาศที่อาจมีฝนตก แต่อากาศก็แจ่มใส
หลังจากเสร็จสิ้นการตรวจสอบขั้นสุดท้ายทั้งหมดแล้ว ที่เหลือก็แค่รอเวลาที่เหมาะสม
พวกเราถ่ายทำภาพสะท้อนลานกว้าง จากนั้นจัดโต๊ะและเพลิดเพลินกับชาและขนมหวานในสวนที่สวยงาม
แล้วพระราชาและราชินีก็มาถึง
ชายในชุดเกราะที่ติดตามมาด้านหลัง น่าจะเป็นอัศวินคุ้มกัน ดูจากอายุและบรรยากาศแล้ว เขาอาจจะเป็นอัศวินที่มีตำแหน่งค่อนข้างสูง ม๊า ความแข็งแกร่งค่อนข้างเฉย ๆ ――เขาคือผู้บัญชาการอัศวินที่จะทำหน้าที่สอบปากคำฉันในภายหลัง
ทุกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะยืนขึ้น ส่วนผู้กำกับ และทีมกล้องที่กำลังถ่ายทำอยู่ก็ยืนตัวตรง ――ทุกคนอยู่ในสถานะเตรียมพร้อม
――ประการแรก กล้องจะเปลี่ยนหินเวทมนตร์ที่ใช้สำหรับถ่ายทำใหม่ทันที เพื่อช่วยลดทั้งข้อผิดพลาดเบื้องต้น และข้อผิดพลาดร้ายแรง
――ผู้กำกับเคลื่อนไหวอย่างสบาย ๆ เปิดสวิตช์ของกล้องที่ฝังอยู่ในพื้นด้วยเท้า
――เด็กผู้หญิงฝ่ายเมคอัพคนหนึ่งที่กำลังดูดอกไม้อยู่ไกลออกไป แอบเปิดกล้องที่ซ่อนอยู่ในฟุ่มไม้เตี้ย ๆ ก่อนวิ่งมาหาฉัน
――กล้องที่ถ่ายจากระยะไกลยังคงเดิม เนื่องจากใช้หินวิเศษสำหรับการถ่ายทำระยะยาวที่ได้มาด้วยงบประมาณอันน้อยนิด
พวกเราจัดพื้นที่อย่างไม่เป็นระเบียบแต่มีการคำนวณไว้แล้ว เพื่อให้แน่ใจว่าแนวการถ่ายของกล้องจะไม่ถูกบดบัง ที่เหลือคือรอราชาและราชินี
กล้องกำลังหมุน
พวกเรายืมตัวคนจากทั้งทีมหลักและทีมสำรองจากสถานีกึ่งออกอากาศ และหลายทีมจากสถานีออกอากาศของเมืองหลวง ทุกอย่างเตรียมการพร้อมแล้ว
“โย่ว”
ราชายกมือข้างหนึ่งทักทาย ขณะเดินเข้ามาหาพวกเรา
ปกติฉันจะเห็นแต่หน้าบูดบึ้งของราชา แต่อาจเป็นเพราะวันนี้มีเด็กคนอื่น ๆ มาช่วยกันทำถ่ายทำด้วย เขาจึงค่อนข้างเป็นมิตร
“การถ่ายทำเป็นไปด้วยดีไ ――”
สวบ
หายไป
ราชาหายไปแล้ว
พื้นดินก็หายไป ตกไปแล้ว หายไปแล้ว
――สุดยอด ราชาตกลงไปแล้ว สุดยอด
ฉันแน่ใจว่าตัวเองได้เห็นสิ่งมหัศจรรย์มามากมายในชีวิตที่แล้ว แต่นี่จะเป็นหนึ่งในสิ่งที่จะสร้างอิมแพคที่สั่นสะท้านจิตใจของฉันแน่นอน
ราชาตกลงไปแล้ว
ตกลงไปจริง ๆ
ฉันมาที่นี่เพื่อจุดประสงค์นั้น นั่นคือความตั้งใจของฉัน
ขาดการระวังตัวขนาดนี้เลยเหรอ ร่วงหล่นง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ
ฉันไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตัวเองในจังหวะนั้นยังไงดี
ทว่าพวกเรา แม้จะคาดหวังและจินตนาการไว้แล้วก็ตาม ถึงอย่างงั้นก็ยังรู้สึกตกตะลึงอยู่ดี เหมือนได้เผชิญหน้ากับความจริงที่ไม่น่าเชื่อ ถูกความตกตะลึงเข้าครอบงำ
” ――ฟุๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ！！！”
และ ด้วยเสียงหัวเราะของราชินี ทุกคนก็กลับมามีสติสัมปชัญญะ
“ฝะ ฝ่าบาท！ ทรงปลอดภัยหรือไม่พะยะค่ะ！？ นี่มันอะไรกัน！？”
เหล่าอัศวินคุ้มกันรีบไปที่หลุมพราง และพยายามยื่นมือลงไปในหลุดให้ราชา ――กล้องในพุ่มไม้เตี้ยควรจะถ่ายภาพตอนที่ราชาตกหายลับไปได้ จะเป็นปัญหาหากมองไม่เห็น
จากนั้น เมื่อได้ยินเสียงของอัศวินคนนั้น ทหาร อัศวิน และข้ารับใช้หลายคนที่อยู่ใกล้ ๆ ก็รีบวิ่งเข้ามา
ในขณะเดียวกัน ราชาก็ขึ้นมาจากหลุมได้ด้วยความช่วยเหลือจากอัศวิน ร่างกายของเขาปกคลุมไปด้วยฟาง ――
“――……พวกแก！ ทำกันได้น๊าาาาาาาา！！”
เขาส่งเสียงคำรามด้วยสีหน้าโกรธจัด
แล้วพวกเราก็รีบวิ่งหนีไป
“พวกแกหยุดเดี๋ยวนี้！ หยุด”
สวบ
ราชาตกหลุมอีกครั้ง
ใช่แล้ว นี่คือแผนการสองชั้น
คิดอยู่แล้วว่าเขาจะต้องไล่ตามฉัน แล้วยังไงฉันก็ต้องโดนจับได้ ดังนั้นฉันจึงได้เตรียมหลุมที่สองเผื่อไว้ เป็นของสำรองในกรณีที่เกิดเหตุไม่คาดคิด
ราชาตกลงอย่างสง่างามอีกครั้ง
เป็นการตกแบบที่ทำให้ฉันสงสัยมากว่าคน ๆ หนึ่งจะสามารถตกได้อย่างสง่างามขนาดนี้เลยเหรอ
อัศวิน ข้ารับใช้ และทหารต่างตกตะลึง และสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
ถึงกระนั้น มีเพียงราชินีเท่านั้นที่หัวเราะออกมาดัง ๆ
เธอยังคงหัวเราะ แม้ว่าฉันจะถูกจับกุมในฐานะผู้กระทำผิดหลัก แต่ก็ไม่ปรากฎบนกล้อง หรือถูกถ่ายไว้ได้
และตอนที่ฉันกำลังก็ถูกพาตัวไปอย่างเงียบ ๆ ฉันก็คิดกับตัวเองว่า 「ราชินีคือผู้ยิ่งใหญ่ที่สุด」
แต่
――เป็นเช่นไรเพคะ?
――「เป็นยังไงนะรึ ฟังไว้เจ้าเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมทั้งหลาย ฟังไว้พวกเจ้าทุกคน เรื่องนี้จะถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ของอาร์ตัวร์ ชื่อเสียงของพวกเจ้าจะไม่จางหายไปจากอาณาจักรแห่งนี้」
นั่นไม่ใช่ใบหน้าของราชา แต่เป็นของชายชราที่ถูกเด็ก ๆ แกล้ง
สำหรับฮิลเดโทร่า เขามีใบหน้าของความเป็นพ่อที่หาได้ยากยิ่ง
ฉันคิดว่าพระราชาที่ทิ้งถ้อยคำเหล่านั้นไว้ในตอนท้ายของรายการขณะที่กำลังหัวเราะก็เป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่เช่นกัน