“ฮวนฮวน ดูท่าทางของเธอตอนนี้สิ โสดแล้วดูสิ้นหวังกับชีวิตนะ” เฉินซินโหรวหัวเราะเยาะ
ใบหน้าของเฉินฮวนฮวนเปลี่ยนสี เธอกำหมัดแน่น
วันนี้จินตั่วลาพักและตอนนี้มีแค่เธอคนเดียวในร้าน ดังนั้นเฉินซินโหรวจึงกล้าพูดอย่างไร้ยางอายเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวเหล่านั้น
ก่อนหน้านั้นเวลาเธออยู่ข้างนอกเฉินซินโหรวจะแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเธอ และแน่นอนว่าเธอเองก็ไม่ได้สนใจที่อยากจะคุยกับเฉินซินโหรวเช่นกัน
“เฉินซินโหรว เธอตั้งใจมาหาฉันถึงที่นี่เลยเหรอ ตอนแรกฉันวางแผนว่าจะไปหาเธอที่บ้านพรุ่งนี้” ใบหน้าของเฉินฮวนฮวนดูโกรธมาก
เมื่อนึกถึงพฤติกรรมที่ไร้ยางอายของทั้งสามคนในตระกูลเฉินที่ขายเธอให้กับตระกูลเฟิงและไม่แม้แต่จะให้เงินเธอเลยด้วยซ้ำ ช่างน่ากลัวเสียจริงๆ
บนโลกนี้คงจะหาคนที่หน้าด้านแบบนี้ไม่มีอีกแล้ว
“ตอนนี้เธอเป็นคนของตระกูลเฟิงแล้ว จะกลับมาทำอะไรที่บ้านตระกูลเฉินมิทราบ? เธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับทุกสิ่งทุกอย่างในตระกูลเฉินอีกแล้ว เฉินฮวนฮวน” เฉินซินโหรวยิ้มมุมปากอย่างยั่วยุ
เฉินฮวนฮวนกัดฟันแน่นด้วยความโกรธ
“คนของตระกูลเฟิงอะไร?” เยี่ยจิ่งเฉินถามด้วยสีหน้างุนงง
เฉินซินโหรวหันไปมองเยี่ยจิ่งเฉินและยิ้มให้เขา เธอรีบอธิบายไปว่า: “ใช่แล้ว อาเฉิน ฉันไม่มีเวลาจะบอกคุณ ตอนนี้ฮวนฮวนได้แต่งงานกับเฟิงเฉินเหยี่ยนของตระกูลเฟิงแล้ว เฟิงเฉินเหยี่ยนที่เป็นข่าวอยู่ตลอดเวลาคนนั้นไง!”
“อะไรนะ!”การแสดงออกของเยี่ยจิ่งเฉินเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
เขาเคยเห็นเฟิงเฉินเหยี่ยนในงานปาร์ตี้ของเพื่อนมาก่อน เฟิงเฉินเหยี่ยนนั้นทั้งสดใสและร่าเริงซึ่งเป็นที่นิยมมากในหมู่ผู้หญิง
แม้ว่าในข่าวล่าสุดจะมีเกี่ยวกับข่าวลือที่ไม่ดีของเฟิงเฉินเหยี่ยน แต่เขารู้สึกว่ามันอาจจะเป็นเพียงแค่เรื่องไร้สาระ เพราะเฟิงเฉินเหยี่ยนดูไม่เหมือนคนแบบนั้นจริงๆ
และตอนนี้จู่ๆเขาก็เพิ่งจะมาได้ยินว่าเฉินฮวนฮวนแต่งงานกับเฟิงเฉินเหยี่ยนน่ะเหรอ?
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน? ฮวนฮวนจะแต่งงานกับเฟิงเฉินเหยี่ยนได้อย่างไร? เมื่อก่อนพวกเขาเคยคบกันหรอ? “เยี่ยจิ่งเฉินถามคำถามเป็นชุด
เฉินซินโหรวหุบยิ้มลงและดวงตาของเธอก็แปรเปลี่ยนดุร้ายทันที
“ผมก็แค่อยากรู้” เยี่ยจิ่งเฉินเห็นว่าเฉินซินโหรวดูโกรธ ดังนั้นเขาจึงอธิบายออกไปเพื่อไม่ให้เธอเข้าใจผิด
แต่จู่ๆเฉินฮวนฮวนที่อยู่ตรงเคาท์เตอร์ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆ……”.
เฉินฮวนฮวนไม่เคยคิดเลยว่าเฉินซินโหรวยังจะสนใจเรื่องของเธออยู่อีก หรือเป็นเพราะว่าเธอเป็นรักแรกของเยี่ยจิ่งเฉินอย่างหรือเปล่า?
แม้ว่าเยี่ยจิ่งเฉินจะนอกใจเธอ แต่เธอก็เป็นรักแรกของเยี่ยจิ่งเฉิน ตอนสมัยที่เธอเรียนโรงเรียนมัธยมเยี่ยจิ่งเฉินนั้นแอบชอบเธอและตามจีบเธอมาเป็นเวลานาน
ดังนั้นการมีชีวิตอยู่ของเธอจึงเป็นเหมือนหนามในหัวใจของเฉินซินโหรวแน่นอน
“เฉินฮวนฮวน เธอหัวเราะอะไรมิทราบ!” เมื่อรู้สึกถึงการเยาะเย้ยของเฉินฮวนฮวน เฉินซินโหรวก็พร้อมแยกเขี้ยวและกางกรงเล็บของเธอออกมาด้วยความโกรธ
เดิมทีเธอคิดจะพาเยี่ยจิ่งเฉินมาที่นี่เพื่อมาเยาะเย้ยและทําให้เฉินฮวนฮวนรู้สึกพ่ายแพ้ แต่คิดไม่ถึงว่าเยี่ยจิ่งเฉินจะเป็นห่วงเฉินฮวนฮวนมากขนาดนั้น และตอนนี้เขาทําให้เธอรู้สึกขายหน้าต่อหน้าเฉินฮวนฮวน
“ฉันหัวเราะที่คุณเฉินยอมให้ฉันแต่งงาน เพราะจริงๆแล้วคุณเฉินต้องแต่งงานกับเฟิงเฉินเหยี่ยนเองไม่ใช่เหรอ?” เฉินฮวนฮวนถามด้วยรอยยิ้ม
ถ้าไม่ใช่เพราะข่าวลือของเฟิงเฉินเหยี่ยน เฉินซินโหรวคงจะไม่พลาดโอกาสดีๆและปล่อยให้เธอแต่งงานกับตระกูลเฟิงหรอกใช่ไหม?
ถึงจะใช้นิ้วเท้าคิดยังไงก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง
“ยอมให้เธอ? ฉันไม่ต้องการแต่งงานกับตระกูลเฟิงเลย เพราะฉันก็มีแฟนที่ดีอย่างอาเฉินอยู่แล้ว ทำไมฉันถึงต้องอยากแต่งงานกับตระกูลเฟิงด้วย? ตรงกันข้ามเธอต่างหากที่อยากจะรีบไปแต่งงาน คนของบ้านตระกูลเฟิงมาหาได้ไม่นาน เธอก็รีบแจ้นตามพวกเขาไปเลยนี่! “เฉินซินโหรวกล่าวอย่างก้าวร้าวและใส่ร้ายเฉินฮวนฮวน เธอพยายามกดเฉินฮวนฮวนให้ต่ำลงและยกตัวเองให้สูงขึ้น
เมื่อเยี่ยจิ่งเฉินได้ยินเขาก็ถามทันทีว่า: “ซินโหรว เพราะผมเหรอ คุณถึงไม่แต่งงานกับคนตระกูลเฟิง?”
“แน่นอนสิ! อาเฉิน คุณไม่เข้าใจหัวใจของฉันที่มีเพื่อคุณเหรอ? “เฉินซินโหรวมองเยี่ยจิ่งเฉินด้วยดวงตาที่น่าสงสาร
เยี่ยจิ่งเฉินรู้สึกว่าเฉินซินโหรวมีศักดิ์เป็นพี่สาวของเฉินฮวนฮวน และในแง่ของความอาวุโสเฉินซินโหรวก็ควรจะแต่งงานก่อน
คงเพราะเฉินซินโหรวคบกับเขา เธอถึงไม่ยอมแต่งงานกับคนของตระกูลเฟิง
“นี่พวกคุณกำลังแสดงละครน้ำเน่าอยู่หรือเปล่า?”เฉินฮวนฮวนมองไปยังคู่รักที่น่าสมเพชตรงหน้า และรู้สึกว่าอาหารที่เพิ่งกินตอนเที่ยงกำลังจะขะย้อนออกมา
เธอเยาะเย้ยและมองไปที่เฉินซินโหรว และพูดประชดประชันว่า: “คุณเฉิน บ้านตระกูลเฟิงเชียวนะ ดูๆแล้วก็อยากจะแต่งกับเขาไม่ใช่เหรอ? แต่จะว่าไปในใจคุณเฉินดูจะให้ความสำคัญกับของนอกกายซะมากกว่านะเลยไม่อยากแต่งงานกับเขาเพราะข่าวลือนั่น เพราะยังไงเขาก็ไม่มีทางที่จะทำให้เธอพอใจได้ใช่ไหม? ”
“เฉินฮวนฮวน เธอ……” เฉินซินโหรวกำลังโกรธมาก
“ฉัน ฉันทำไม? ดูสิตอนนี้เหมือนฉันกำลังจะเห็นคนบางคนกำลังจะกลายร่างซะงั้น ท่าทางก็เหมือนคนเมา เหมือนกับลิงยักษ์ขี้โมโห จะเต็มใจแต่งงานกับผู้ชายที่หมดสมรรถภาพได้อย่างไร” เฉินฮวนฮวนยังคงหัวเราะต่อไป
เฉินซินโหรวกำลังโกรธมาก แต่ทันใดนั้นเองเอวของเธอก็รู้สึกอุ่นขึ้นมา เธอมองลงไปที่เอวของเธอและพบว่าเยี่ยจิ่งเฉินกำลังโอบเอวของเธออยู่
เยี่ยจิ่งเฉินดูเหมือนจะปลอบโยนเธอแล้วมองไปที่เฉินฮวนฮวน สีหน้าของเขาเริ่มไม่ค่อยดีและน้ำเสียงของเขาจริงจังมาก: “เฉินฮวนฮวน ซินโหรวเป็นพี่สาวของคุณนะ พวกคุณเป็นผู้หญิง ทำไมถึงยกเรื่องแบบนั้นมาหัวเราะเยาะใส่เธอแบบนั้น?”
“ยิ่งไปกว่านั้นเหตุผลที่ผมและซินโหรวทําเรื่องแบบนั้น เป็นเพราะคุณไงเรื่องถึงเป็นแบบนั้น มันถึงทำให้เราได้รักกัน เธอไม่ได้แย่แบบที่คุณพูด คุณไม่ควรเอาเรื่องแบบนี้ไปใส่ร้ายซินโหรวได้!”
“เฉินฮวนฮวน เป็นเรื่องปกติที่ผู้ชายและผู้หญิงที่โตแล้วจะมีความต้องการในเรื่องแบบนั้น ไม่มีใครเหมือนคุณ โตแล้วก็ยังใช้ชีวิตเหมือนกับแม่ชี!”
“ผมและซินโหรวไม่ละอายใจที่ทำแบบนั้นเลย! คุณไม่มีสิทธิที่จะหัวเราะเยาะเธอนะ! ”
ความจริงแล้วตอนแรกเขาชอบเฉินฮวนฮวนมาก ชอบมากจนอยากจะทะนุถนอมเธอ และทำดีกับเธอมากๆ
อย่างไรก็ตามเฉินฮวนฮวนไม่ยอมให้เขาแตะต้องอะไรเลย เธอบอกว่าพวกเขายังเด็กอยู่และไม่ควรอยู่ใกล้เกินไป เขาทำได้แค่หอมเธอแม้แต่จะจูบเธอก็ทำไม่ได้ด้วยซ้ำ
ตั้งแต่มัธยมจนเข้ามหาวิทยาลัย จนกระทั่งสิ้นสุดการเข้าฝึกอบรมของปีหนึ่ง และจนจบปีหนึ่งเขาก็ยังไม่มีสิทธิได้แตะต้องตัวเธอด้วยซ้ำ
ทั้งคู่โตแล้ว แต่เฉินฮวนฮวนก็ยังคงปฏิเสธเขาตลอดเวลา ตอนนั้นในงานปาร์ตี้เขาและเฉินซินโหรวได้ดื่มไวน์ด้วยกันและได้มีอะไรกันลับหลังเฉินฮวนฮวน
เฉินซินโหรวรู้วิธีที่จะเติมเต็มความสุขของเขา จนทำให้เขาได้พบความรู้สึกระหว่างชายและหญิงอย่างแท้จริง
“ไม่ละอายใจอย่างนั้นเหรอ?” เฉินฮวนฮวนสูดลมหายใจหนึ่งครั้ง และพบว่านี่มันเป็นเรื่องที่ไร้สาระที่สุดเท่าที่เคยเจอมา
ตอนนั้นที่เธอยังเป็นแฟนของเขาและเฉินซินโหรวก็เข้ามาเป็นกิ๊ก เป็นกิ๊กแล้วไม่รู้สึกละอายใจสักนิดเลยเหรอ?
“เฉินฮวนฮวนคุณน่ะอย่างกับแม่ชี และคุณไม่รังเกียจเลยที่จะแต่งงานกับผู้ชายที่หมดสมรรถภาพไปแล้ว แต่ไม่ใช่ว่าผู้หญิงทุกคนจะเหมือนกับคุณนี่!”เยี่ยจิ่งเฉินกล่าวความคับข้องใจทั้งหมดของเขาที่มีในตอนแรก และพูดต่ออย่างภาคภูมิใจว่า: “ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนจะไม่ได้มีปัญหา ยังไงซินโหรวก็ไม่คิดที่จะแต่งงานกับเขาแน่นอน เพราะเธอมีผม!”
เฉินฮวนฮวนมองไปที่ผู้ชายตรงหน้าและเยาะเย้ย: “เยี่ยจิ่งเฉิน คุณแน่ใจหรอว่าเฉินซินโหรวจะรักคุณจริงๆ?”