มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง บทที่ 168 ขายบริษัท
“พวกคุณพูดกันพอแล้วหรือยังครับ?”
เจียงมู่หลงกล่าวอย่างเย็นเยียบ “พูดพอแล้วก็หุบปากกันให้หมด! กลุ่มคนไร้ค่า มีสิทธิ์อะไรถึงมาตำหนิผม? ช่วงระยะเวลาที่ผ่านมา พวกคุณเองก็ไม่เคยทำอะไรเพื่อบริษัทเลย นอกเสียจากการกินบุญเก่าแล้ว จะทำอะไรได้อีก?”
“หรือจะบอกว่าผมไม่เหมาะสมที่จะเป็นผู้นำตระกูล พวกคุณที่เป็นกลุ่มตัวมอดเหมาะสมแล้วหรือ?”
เมื่อได้ยินเจียงมู่หลงเย้ยหยัน ลูกหลานตระกูลเจียงเหล่านั้นพลันบันดาลโทสะกันขึ้นมาทันที
“เจียงมู่หลง นายหมายความว่าอย่างไรวะ?”
“ตอนนี้เป็นตัวนายเองทำเรื่องได้ไม่ดีก็มาโทษพวกเราเสียแล้ว? นายรู้สึกว่านายมีคุณสมบัติที่จะเป็นผู้นำตระกูลหรือไง?”
“ใช่น่ะสิ ฉันดูแล้วไม่สู้ให้เจียงหว่านมาเป็นเสียจะดีกว่า อย่างน้อย ๆ เธอก็ดีกว่านายมาก ทั้งก็ไม่เหมือนนายแบบนี้ด้วย เดิมทีก็รับผิดชอบหน้าที่ไม่ได้เลย!”
“เจียงหว่าน อาศัยเธอผู้หญิงแพศยาคนนั้นคือเหมาะสม?” ได้ยินว่าจะให้เจียงหว่านเป็นผู้นำตระกูล เจียงมู่หลงบันดาลโทสะเป็นอย่างมาก “ไม่มีตระกูลเจียง คู่สัญญาเหล่านั้นก็เรียกร้องที่จะยกเลิกสัญญาข้อตกลงกับตระกูลเจียงกันทั้งนั้น ตอนนี้ตัวเธอเองแม้กระทั่งตัวเองก็ยังเอาตัวไม่รอด จะช่วยเหลือคนอื่นได้อย่างไร พวกคุณยังคิดที่จะให้เธอมาช่วยพวกคุณอยู่อีกหรือ?”
“นี่…”
ลูกหลานแซ่เจียงเหล่านั้นได้ยินว่าเจียงหว่านเองก็มีสถานการณ์เช่นนี้แล้ว ทุกคนต่างก็ชำเลืองมองหน้ากัน ไม่รู้ว่าควรจะกล่าวอะไรดี
หากสถานการณ์ของเจียงหว่านในตอนนี้เป็นอย่างที่เจียงมู่หลงกล่าวจริง ๆ เกรงว่าก็จะช่วยเหลือตระกูลเจียงได้ไม่เท่าไหร่นักเช่นกัน
“แต่สถานการณ์ตอนนี้ สรุปแล้วจะทำอย่างไรดีล่ะ? หากไม่เลือกที่จะเคลื่อนไหวอีก ช้าเร็วตระกูลเจียงจะต้องล้มละลายแน่”
“ใช่สิ เจียงมู่หลง นายรีบคิดหาวิธีเร็วเข้าเถอะ”
เป็นในตอนที่ห้องทำงานกำลังเอะอะโวยวายกันไม่หยุดนั้นเองเฝิงจงเหลียงก็มาถึงปากประตูห้องทำงานของเจียงมู่หลงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ในฐานะที่เป็นผู้ช่วยของสวีเจ๋อปิง สวีเจ๋อปิงเคยบอกกับเฝิงจงเหลียงมาก่อน ว่าพบมู่เซิ่งก็เหมือนกับพบตนเอง ถึงแม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าเหตุใดประธานสวีจึงปฏิบัติต่อมู่เซิ่งอย่างนอบน้อมเช่นนั้น ทว่าคำของประธานสวีเฝิงจงเหลียงไม่กล้าฝ่าฝืน
ดังนั้นแล้ว หลังได้ยินคำสั่งการจากมู่เซิ่งเฝิงจงเหลียงจึงรีบมาที่ตระกูลเจียงในทันที
“ผู้จัดการเฝิง เชิญด้านในครับ”
หลังเลขาธิการเห็นเฝิงจงเหลียงแล้วจึงเชื้อเชิญเข้าเข้ามาด้านในทันที
และลูกหลานตระกูลเจียงที่กำลังมีปากเสียงกันในห้องทำงานอยู่ ทุกคนต่างก็ล้วนเงียบปากกันทั้งหมดเช่นเดียวกัน
“ผู้จัดการเฝิง คุณมาที่นี่ทำไมครับ?” เจียงมู่หลงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เปิดปากเอ่ยถาม
“เจียงมู่หลง ที่ผมมาที่นี่เพราะมีข่าวดีข่าวหนึ่งต้องการจะบอกคุณครับ”เฝิงจงเหลียงกล่าวอย่างราบเรียบ
“ข่าวดี?”
ได้ยินคำนี้แล้ว ร่างทั้งร่างของเจียงมู่หลงพลันสั่นสะท้านทันที
หรือจะบอกว่า…เฝิงจงเหลียงเห็นเขาน่าเวทนา ดังนั้นจึงนำโครงการเขตซีไห่คืนให้กับเขาอีกครั้ง?
นี่สามารถการแก้ไขสถานการณ์วิกฤตในตอนนี้ได้เลยเชียวนะ!
มีโครงการแล้ว เขาก็มีจะเงินทุนในการพลิกกระดานแล้ว จะมากลัวเจียงหว่านทำไมอีก?
“ผู้จัดการเฝิง ขอบคุณนะครับ คิดไม่ถึงเลยว่าพวกคุณจะยอมนำโครงการซีไห่คืนให้พวกเรา ในครั้งนี้ พวกเรารับประกันการดำเนินการอย่างจริงจังครับ จะไม่ให้ปรากฏช่องโหว่ใด ๆ ออกมาได้อย่างเด็ดขาด” เจียงมู่หลงตบทรวงอกกล่าวรับประกัน
“ใช่ครับ ผู้จัดการเฝิง พวกเราจะปฏิบัติกันอย่างจริงจังแน่นอน”
ลูกหลานแซ่เจียงเหล่านั้นกล่าวสมทบกันขึ้นมา
มีโครงการแล้ว พวกเขาเองก็จะสามารถอยู่เป็นตัวมอดในบริษัทได้เหมือนกัน ไม่จำเป็นที่จำต้องวิตกปัญหาตกงานแล้ว
“นำโครงการคืนให้คุณ? คุณคิดมากเกินไปแล้วกระมัง?”เฝิงจงเหลียงสบตามองเจียงมู่หลงไปหนึ่งหนอย่างไม่สบอารมณ์ กล่าวอย่างเย็นชาว่า “โครงการนี้พวกเราเสนอราคาออกไปเป็นที่เรียบร้อยตั้งนานแล้วครับ ตอนนี้มีตระกูลร่ำรวยชั้นหนึ่งไม่น้อยต่างก็แย่งชิงราคากัน มีอย่างที่ไหนที่จะมีส่วนของพวกคุณได้ ยิ่งไปกว่านั้นแล้ว ตอนนี้ปัญหาของพวกคุณคือเงินทุนไม่เพียงพอ แม้จะให้พวกคุณไป พวกคุณจะทำได้หรือครับ?”
เจียงมู่หลงขมวดคิ้ว “ผู้จัดการเฝิง ถ้าอย่างนั้นคุณพูดว่ามีข่าวดี ข่าวนี่คือ…”
หากไม่ได้เป็นเพราะว่าคืนโครงการให้พวกเขา เช่นนั้นมีข่าวดีอะไรที่คุ้มค่าที่จะให้เฝิงจงเหลียงวิ่งมาหาด้วยตนเองกัน?
“สำหรับพวกคุณแล้ว แน่นอนว่าเป็นข่าวดีครับ มีคนยินยอมที่จะกว้านซื้อบริษัทของพวกคุณ ตอนนี้สองบริษัทนี้ของพวกคุณล้วนระเนระนาดไปหมดแล้ว ติดหนี้ก้อนใหญ่ยังไม่คืน ตอนนี้มีคนกว้านซื้อบริษัทของพวกคุณ ออกหน้าคืนเงินกู้ธนาคารแทนพวกคุณ หรือว่ามันไม่ใช่ข่าวดีหรอกหรือครับ?”เฝิงจงเหลียงกล่าว
กว้านซื้อบริษัท?
สีหน้าของเจียงมู่หลงพลันเปลี่ยนแปลง เรียกร้องปฏิเสธไปทันที เขาพึ่งจะได้เป็นผู้นำตระกูลได้ไม่กี่วัน สองสามวันมานี้บริษัทยังไม่วางแผนพัฒนาเลยนะ จะให้เขามอบมันให้กับคนอื่นเสียแล้ว เขาทำไม่ได้ ทั้งก็ทำเช่นนี้ไม่ลงด้วยเหมือนกัน
“ผู้จัดการเฝิงครับ ถ้าบริษัทถูกกว้านซื้อไป พวกเราจะสามารถอยู่ต่อได้ไหมครับ?” เครือญาติเหล่านั้นไม่ได้สนใจปัญหาว่าบริษัทจะเป็นของใคร จึงกุลีกุลเอ่ยถามขึ้นมา
“คนกว้านซื้อบริษัทไม่ได้กล่าวเอาไว้ครับ พนักงานคนอื่น ๆ คงจะไม่โยกย้ายเปลี่ยนแปลงอะไร แต่การจัดแจงโดยละเอียดนั้น ยังดูความคิดของผู้จัดการใหญ่หลังจากนี้ครับ”เฝิงจงเหลียงกล่าว
ได้ยินคำนี้แล้ว เครือญาติเหล่านั้นพลันวางใจลงทันที
อย่างไรเสียพวกเขาก็ยังสามารถอยู่ในบริษัทต่อได้ เช่นนั้นใครจะเป็นเถ้าแก่ มันสำคัญด้วยหรือ?
ดังนั้นแล้ว พวกเขาจึงทยอยกล่าวโน้มน้าวกันขึ้นมาว่า
“เจียงมู่หลง สำหรับตระกูลเจียงในตอนนี้แล้ว อันที่จริงแล้วเป็นมากยิ่งกว่าโอกาสอีกนะ นายลองคิดดูสิ หากไม่ขายบริษัทไปก็รอล้มละลายเท่านั้น ดูตามแบบนี้แล้ว ไม่สู้ให้คนกว้านซื้อนะ”
“ใช่สิ แล้วอีกอย่างหนึ่งนะ นี่เป็นข่าวที่ ผู้จัดการเฝิง มาบอกเลยเชียวนะ ไม่แน่ว่าหลังจากนี้พวกเราอาจจะมีความสัมพันธ์เกี่ยวดองกับมู่ซื่อ กรุ๊ปด้วยก็ได้นะ”
“เจียงมู่หลง รีบ ๆ รับคำเข้าเถอะ ตอนนี้เดิมทีนายก็ไม่เหมาะที่จะเป็นประมุขของตระกูลเจียงเลย”
เครือญาติเหล่านั้นต่างก็เปิดปากเจี๊ยวจ๊าวกันขึ้นมา อยากจะขับไล่เจียงมู่หลงลงจากตำแหน่งกันจะตายอยู่แล้ว หน้าตาแบบนี้หากเทียบกับการประจบสอพลอในตอนก่อนหน้านี้แล้ว มันแตกต่างราวฟ้ากันเหว เจียงมู่หลงฟังจนสีหน้าเขียวคล้ำ
“หุบปากให้หมดเลย ผมต่างหากที่เป็นผู้นำ หรือพวกคุณคิดอยากที่จะต่อต้านผมหรือ?” เจียงมู่หลงก่นด่าด้วยโทสะ
“เหอะ ๆ เจียงมู่หลง นายอยากตาย อย่ามาลากพวกเราตายไปด้วยกันสิ!”
“ใช่แล้ว หากเอากันขึ้นมาอย่างจริงจังจริง ๆ หลังท่านเจียงสามตายแล้ว บริษัทนี้เองก็มีหุ้นของพวกฉันอยู่ด้วยนะ ที่นี่เองยังไม่ถึงตานายมากล่าวคำ!”
“ผู้จัดการเฝิง พวกเราเซ็น พวกเรานำขายหุ้นในมือออกไป ขอเพียงแค่ถึงตอนนั้นแล้วอย่าไล่พวกเราออกก็พอ”
เครือญาติเหล่านั้นทุกคนต่างก็ไปหยุดตรงหน้าเฝิงจงเหลียงกันแล้ว กล่าวกันอย่างอดทนรอไม่ได้
“เจียงมู่หลง ญาติพี่น้องเหล่านี้ของคุณเตรียมจะขายหุ้นแล้ว คุณละครับ? ยังคิดเหลือหุ้นเล็กน้อยเอาไว้ไม่ยอมปล่อยมืออยู่อีกหรือ? ผมดู ๆ แล้วอย่างไรเสียก็นำตำแหน่งประธานบริษัทส่งออกมาเถอะครับ มันดีกว่าเมื่อเทียบกับถูกธนาคารประกาศว่าล้มละลาย แล้วยังติดหนี้ก้อนใหญ่กว่าอีกกระมัง?”เฝิงจงเหลียงกล่าวอย่างเย็นชา หยิบกระดาษสัญญาข้อตกลงแผ่นหนึ่งออกมาจากกระเป๋า
“เซ็นชื่อเถอะ”
“ถูกต้องแล้ว เจียงมู่หลง นายรีบ ๆ เซ็นชื่อเถอะ!”
“เจียงมู่หลง แม้นายจะเซ็นชื่อไป แต่ก็ยังเป็นผู้นำตระกูลเจียงอยู่ เพียงแค่บริษัทไม่ใช่ของนายแล้วก็เท่านั้นเอง นี่ยังมีอะไรมากเกินไปอีกกัน?”
“อ๊ะ ๆ ไม่แน่ว่าเถ้าแก่เขาอาจจะเป็นตระกูลร่ำรวยแห่งเมืองเยียนจิงก็ได้นะ สามารถทำงานเป็นผู้จัดการใหญ่แบบนี้ได้ สถานะของพวกเขาจะต้องสุดยอดกว่าตระกูลร่ำรวยชั้นหนึ่งเหล่านั้นแน่”
กระทั่งเจียงไห่เชาเองก็ส่ายศีรษะถอดถอนใจเช่นเดียวกัน สถานการณ์พรรค์นี้ ณ ตอนนี้ นอกจากขายบริษัทแล้ว พวกเขาก็ไม่มีตัวเลือกที่สอง “ลูกชาย เซ็นชื่อเถอะ”
เจียงมู่หลงสูดลมหายใจลึก ๆ หนึ่งหน
ทำไมเขาถึงคิดไม่ได้กันนะ พึ่งจะได้เป็นผู้จัดการใหญ่บริษัทได้ไม่ถึงสิบวันกลับต้องขายบริษัทของตนเองออกไปเสียแล้ว
ทว่าหากไม่เซ็นละก็
บริษัทก็จะมีการล้มละลายเป็นจุดจบด้วยเช่นเดียวกัน!
ครุ่นคิดอยู่นาน เจียงมู่หลงผ่อนลมหายใจยาว ๆ ออกมาหนึ่งหน หลังเขาหลับตาลง สถานที่ขายบริษัท ออกแรงเขียนชื่อของตนลงไปแล้ว
“ผู้จัดการเฝิง เซ็นเสร็จแล้วครับ ผู้จัดการใหญ่คนใหม่ของบริษัทจะเข้ามาเมื่อไหร่หรือ?”
หลังเห็นเจียงมู่หลงเซ็นชื่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว ลูกหลานตระกูลเจียงเหล่านั้นพลันเปิดปากกันขึ้นมา เอ่ยถามอย่างอดใจรอไม่ไหว
พวกเรายังคิดกันอยู่เลยว่าควรจะประจบผู้จัดการใหญ่อย่างไร เพื่อให้ชีวิตของตนเองหลังจากนี้สามารถมีรสชาติเพิ่มมากขึ้นอีกสักหน่อย
“ผู้จัดการใหญ่คนใหม่? อีกสองสามวันเขาก็น่าจะกลับมาแล้วกระมังครับ”
เฝิงจงเหลียงยกยิ้มราบเรียบหนึ่งหน ผู้จัดการใหญ่คนใหม่? หวังว่าหลังจากพวกคุณได้เจอแล้วจะไม่ตกใจล้มพับลงไปก็แล้วกันนะครับ