บทที่ 170 งานแต่งงานต้องดำเนินต่อไป
เมื่อเห็นลี่จุนถิงเตรียมจะไปอย่างไม่ลังเล คุณปู่ตระกูลลี่ก็รู้สึกว่าตัวเองถูกท้าทายศักดิ์ศรี จึงรีบพูดออกมาด้วยความโมโห : “แกปีกกล้าขาแข็งแล้วใช่ไหม! แม้แต่คำพูดของฉันแกก็ไม่ฟังแล้ว!”
เผชิญหน้ากับความโหดเหี้ยมของคุณปู่ตระกูลลี่ ลี่จุนถิงยังคงไม่รู้สึกผิดหรือลังเลสักนิด ยังคงเลือกที่จะไปจากคฤหาสน์
“จับตัวมันเอาไว้!” คุณปู่ตระกูลลี่ตบโต๊ะอย่างรุนแรง เขาในตอนนี้ เหมือนขาดสติไปแล้ว ไม่หลงเหลือความเป็นผู้ดีเหมือนอย่างตอนแรกเลยสักนิด?
แต่โชคดี ที่ทำได้แค่ตอนอยู่ต่อหน้าคนในตระกูลตัวเองเท่านั้น ถ้าหากคนนอกมาเห็นเข้า คงรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก
คนรับใช้หลายคนได้ยินที่คุณปู่ตระกูลลี่พูด ก็จำใจล้อมลี่จุนถิงเอาไว้ แต่ทว่ากลับถูกสายตาของลี่จุนถิงขู่จนต้องถอยหนี
สุดท้าย คนพวกนั้นก็ได้แต่มองลี่จุนถิงจากไปแบบนี้ คุณปู่ตระกูลลี่เอามือจับหน้าอกตัวเองเอาไว้ รู้สึกว่าการกระทำและคำพูดของลี่จุนถิงทำให้ตัวเองโกรธจนแทบทนไม่ไหว
ที่จริงก่อนที่จะกลับมา เขาก็ได้ยินเรื่องราวที่ลี่จุนถิงทำมาบ้าง คิดว่าเพราะหลงผิดไป ถ้าตัวเองกลับมาพูด ลี่จุนถิงก็คงจะฟัง น่าจะกลับใจได้
แต่คิดไม่ถึงว่า……ลี่จุนถิงจะไม่รู้จักสำนึกผิดขนาดนี้!
เป็นเพราะลี่จุนถิงออกไป ทำให้ความโกรธที่อัดแน่นอยู่ไม่ได้ระบายใส่ลี่จุนถิง คิดไปคิดมา ก็เลยหันไปต่อว่าพ่อแม่ของลี่จุนถิงแทน
ตามปกติแล้ว คุณปู่ตระกูลลี่ไม่ทำเรื่องที่ขาดสติอย่างนี้ แต่ว่า ตอนนี้เขาโกรธลี่จุนถิงมากเหลือเกิน ทำให้ต้องหาทางทำอะไรสักอย่างเพื่อคลายความโกรธที่อยู่ในใจของตัวเอง
“พวกแกสั่งสอนลูกชายกันอย่างนี้เหรอ? ดูพวกแกสิทำอะไรไปบ้าง ลี่จุนถิงถึงได้กลายเป็นอย่างตอนนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะพวกแกสั่งสอนไม่ได้เรื่อง!”
ได้ยินดังนั้น ลี่เจี้ยนหวากับโม่เสี่ยวฮุ่ยก็ไม่กล้าแม้แต่หายใจออกมา ได้แต่ฟังอย่างเงียบ ๆ ไม่กล้าโต้แย้งอะไร
เมื่อสักครู่ ลี่จุนถิงได้ทำให้คุณปู่ตระกูลลี่โกรธ ตอนนี้ พวกเขาจึงไม่กล้าพูดอะไรมาก เพื่อไม่ให้คุณปู่อารมณ์เสียมากไปกว่านี้
แต่ถูกสั่งสอนแบบนี้ ทำให้ท่าทีของลี่เจี้ยนหวากับโม่เสี่ยวฮุ่ยดูไม่ค่อยดีขึ้นมา
เห็นสีหน้าที่ดูแย่ของทั้งสองคน ลี่จีถองก็กลอกตาไปมา รู้สึกว่าตอนนี้เป็นโอกาสดีจะทำให้คนอื่นมาเป็นพวกเดียวกับตัวเอง
ฉะนั้น เธอจึงรีบเดินไปข้าง ๆ คุณปู่ตระกูลลี่ แล้วพูดออดอ้อนขึ้นมา : “ไอหยา พ่อคะ อย่าโกรธสิคะ เรื่องนี้จะโทษพี่กับพี่สะใภ้ก็ไม่ได้นะ ที่จริงพวกเขาก็เคยสั่งสอนจุนถิงไปแล้ว แต่จุนถิงไม่เชื่อฟังก็ทำอะไรไม่ได้นี่ค่ะ”
พูดจบ ลี่จีถองยังไม่หยุด ยังพูดเสริมต่ออีกว่า : “หนูคิดว่า เรื่องทั้งหมดนี่เป็นเพราะยัยจิ้งจอกนั่นเป็นคนทำให้เกิดปัญหา ดังนั้น พ่อคะ พ่ออย่าโมโหเลยนะ ดีไหมคะ?”
ได้ฟังคำพูดอย่างนี้ของลี่จีถอง สีหน้าของคุณปู่ตระกูลลี่ก็ค่อย ๆ ดูอบอุ่นขึ้นมาเล็กน้อย แล้ว เหอะ ออกมาจากนั้นก็เอ่ยพูด : “ฉันจะต้องคิดหาวิธีซะแล้ว”
หลังจากที่ปลอบประโลมให้คุณปู่ตระกูลลี่อารมณ์ดีขึ้น คุณปู่ถึงได้ทานข้าวมื้อนี้ต่อจนเสร็จ
ลี่จีถองรู้สึกได้ใจอย่างมาก ตอนนี้คุณปู่ตระกูลลี่กลับมาแล้ว อีกทั้งยังแสดงท่าทีไม่พอใจกับการกระทำของลี่จุนถิงอย่างมาก ต่อไปคุณปู่ก็จะอยู่ข้างตัวเอง ดูสิว่าลี่จุนถิงยังจะกล้าทำอะไรเธอได้อีก
ตอนนี้ มีคุณปู่ตระกูลลี่อยู่ก็เหมือนมีป้ายละตายอาญาสิทธิ์อยู่ในมือ ลี่จีถองรู้สึกว่าตัวเองมีความมั่นใจขึ้นมากเลย
แต่ลี่จุนถิง หลังจากที่กลับจากคฤหาสน์แล้ว ก็รู้สึกอารมณ์ไม่ดีอย่างมาก
เขาคาดเดาไว้อยู่แล้วว่าคุณปู่ไม่มีทางยอมรับเจียงหยุนเอ๋อง่าย ๆ อย่างนั้น แต่คิดไม่ถึงว่าทัศนคติของคุณปู่จะดื้อรั้นขนาดนั้น ไม่แม้แต่จะฟังตัวเองอธิบายสักประโยค
อีกทั้ง ยังมีพวกที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านพวกนั้นคอยเป่าหูคุณปู่เข้าไปอีก ถ้าหากเรื่องนี้ไม่ได้อธิบายให้ชัดเจน คงทำให้ต่อไปฐานะของเจียงหยุนเอ๋อในบ้านตระกูลลี่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแน่นอน
เมื่อคิดถึงจุดนี้ ลี่จุนถิงก็รู้สึกโมโห
ทั้งที่เขาเป็นคนที่กุมอำนาจของตระกูลลี่อยู่ แต่คุณปู่ยังคอยกดหัวตัวเองอยู่อย่างนั้น
ลี่จุนถิงรู้ดี ว่าการที่วันนี้ตัวเองแสดงท่าทีแบบนั้นออกไป หลังจากนี้……คุณปู่ตระกูลลี่คงไม่ยอมปล่อยเจียงหยุนเอ๋อไว้แน่ ๆ
ถึงแม้การที่รู้แบบนี้จะทำให้ลี่จุนถิงรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก แต่ยังไงเมื่อสักครู่เขาก็ได้แสดงท่าทีที่ทำให้คุณปู่ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก
แต่……จะให้เขากล้ำกลืนฝืนทนเพื่อให้ทุกคนพอใจงั้นเหรอ?
เขาทำไม่ได้แน่นอน
มีความคิดมากมายวนเวียนอยู่ในหัว สุดท้าย ลี่จุนถิงก็ยังคงมีสีหน้าบึ้งตึง
หลังจากกลับมาถึงบ้าน ไฟในห้องรับแขกยังสว่างไสวอยู่ แต่ไม่มีใครอยู่สักคน
ลี่จุนถิงยืนอยู่ในห้องรับแขกสักครู่ จากนั้นก็ผลักประตูห้องนอนเปิดออก เห็นเจียงหยุนเอ๋อนอนหลับสนิทอยู่ในนั้น ดูท่าทางหลับสบายมาก
ส่วนอีกห้องหนึ่ง ถวนจื่อก็นอนหลับสนิทไปเช่นกัน มุมปากยังคงมีรอยยิ้มอยู่ คงน่าจะกำลังฝันดี
เมื่อเห็นทั้งสองคนนอนหลับอย่างปลอดภัย ในใจของลี่จุนถิงก็เหมือนจะค่อย ๆ ……ไม่รู้สึกแย่อะไรขนาดนั้นแล้ว มีความรักละมุนเข้ามาแทนที่แล้ว
ตอนนี้ เขามีทั้งเจียงหยุนเอ๋อและถวนจื่อ อีกไม่นานก็จะมีลูกของตัวเองกับเจียงหยุนเอ๋อเพิ่มขึ้นมา แล้วมีอะไรที่ตัวเองจะต้องรู้สึกแย่อีกล่ะ?
ต่อให้คนอื่นขัดขวาง แต่เขาจะทำให้งานแต่งงานนี้ดำเนินต่อไปให้ได้
นี่เป็นคำมั่นสัญญาที่เขามีต่อเจียงหยุนเอ๋อ
……
อีกด้าน ลี่หยูนห่วนกับพ่อของเขากำลังแอบวางแผนอะไรอยู่ในห้อง
“หยูนห่วน ก่อนหน้านี้ตำแหน่งสูงสุดถูกลี่จุนถิงยึดไป แกไม่ได้รับความสนใจอะไรเลยในตระกูลลี่” ลุงรองมองไปที่ลี่หยูนห่วน น้ำเสียงเหมือนตัดพ้อ
แต่สักครู่ น้ำเสียงเขาก็เปลี่ยนไป : “แต่ ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว ยังไงซะ……คุณปู่ตระกูลลี่กลับมาคราวนี้ สำหรับพวกเรา ถือว่าเป็นโอกาสที่ดี”
ลี่หยูนห่วนที่อยู่ข้าง ๆ พยักหน้าเห็นด้วย
“ก่อนหน้านี้ แกไม่ได้มีโอกาสเข้าไปอยู่ในระดับผู้บริหารของบริษัทเลย เพราะเบื้องบนมีลี่จุนถิงควบคุมอยู่……ครั้งนี้ก็ฉวยโอกาสนี้ เข้าไปอยู่ในบริษัทให้ได้
ถึงแม้คำพูดของลุงรองจะดูน่าฟัง แต่ในความเป็นจริง ไม่ได้เป็นเพราะการควบคุมอะไรทั้งนั้น แต่เป็นเพราะลี่หยูนห่วนไม่มีความสามารถนั้นต่างหาก
แต่ว่า ลุงรองไม่อยากทำลายความมั่นใจของลูกชายตัวเอง ดังนั้นจึงเปลี่ยนวิธีการพูด
อีกทั้ง สำหรับตัวเขาเองแล้ว ที่จริงก็เป็นการให้กำลังใจอย่างหนึ่ง
ต่อให้เปลี่ยนเป็นคนอื่น ถ้าเห็นลูกชายของคนอื่นเก่งมากความสามารถกว่าลูกชายของตัวเอง ยังไงก็รู้สึกลำเอียงอยู่ดี
ไม่ว่ายังไงก็ตาม ทรัพย์สินของตระกูลลี่จะยอมให้ลี่จุนถิงครอบครองอยู่คนเดียวไม่ได้
“จริงสิ เหมือนลี่จีถองจะมีปัญหากับลี่จุนถิง ถึงตอนนั้นพวกเราก็สามารถร่วมมือกับลี่จีถองได้”
ลี่หยูนห่วนครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็พยักหน้าเห็นด้วย
เขาไม่ได้ถึงกับเกลียดหน้าลี่จีถอง แต่ก็ไม่ได้ชอบเธอเหมือนกัน
แต่ถ้าหากมาร่วมมือกัน ก็น่าจะไม่เลว