พูด​กันตา​มห​ลัก​แล้ว​ ​ไม่ว่า​เฉินลั​่​วจะ​มา​เจอ​ซือ​จูด​้วย​วัตถุประสงค์​อะไร​ ​ก็​ไม่เกี่ยว​อะไร​กับ​หวัง​ซี​ ​แต่​หวัง​ซีก​ลับ​รู้สึก​เหมือน​หัวใจ​มีลูก​แมว​แอบ​ซุกซ่อน​อยู่​ ​ข่วน​หัวใจ​จน​นาง​อยู่ไม่สุข

นาง​กลัว​ซือ​จู​จะ​สร้างเรื่อง​อะไร​ขึ้น​มา​อีก​ ​ทำให้​เฉินลั​่​วลำ​บาก​ไป​ด้วย

คราวก่อน​ตอน​อยู่​วัด​ต้า​เจ​วี​๋ย​ที่​ซือ​จู​เรียก​นาง​ไป​คุย​ด้วย​ก็​น่าแปลก​มาก​พอแล้ว​ ​ท่าที​นั่น​ทั้ง​เปิดเผย​และ​หยาบกระด้าง​ ​ท่าทาง​เหมือน​ไม่สน​ใจ​ว่านาง​จะ​ตอบรับ​คำเชิญ​หรือไม่​ ​หลังจาก​นาง​ปฏิเสธ​ไป​ ​ซือ​จู​ทั้ง​ไม่​ร้องไห้​ฟูมฟาย​และ​ไม่​ร้อง​โวย​ยาย​ ​ราวกับ​คาด​เอาไว้​ตั้งแต่​ต้น​อยู่​แล้ว​ว่านาง​จะ​ต้อง​ปฏิเสธ

หวัง​ซี​รู้สึก​อยากรู้​ขึ้น​มา​เล็กน้อย​ว่า​ตกลง​วันนั้น​นาง​เรียก​ตน​ไป​ด้วย​เรื่อง​อะไร

นาง​กิน​มัน​หวาน​เผา​รส​หวาน​ล้ำ​ใน​มือ​ด้วย​อาการ​ใจลอย​ ​ราวกับ​มัน​ไร้รสชาติ​ก็​ไม่​ปาน

ฉัง​เคอ​เอง​ก็​มีสี​หน้า​ไม่น่า​ดู​เช่นกัน​ ​นาง​เบ้​ปาก​กล่าว​ขึ้น​ว่า​ ​“​ซือ​จู​คง​ไม่ได้​จะ​ก่อเรื่อง​อีกแล้ว​กระมัง​ ​ข้า​ดูแล​้​วระ​ยะ​นี้​นาง​กระทำ​อะไร​ก็​ดูเหมือน​พร้อม​ทุบ​หม้อ​ข้าว​ได้​ทุกเมื่อ​ ​ไม่​พิถีพิถัน​เหมือนก่อน​หน้า​นี้​…​”

หวัง​ซีฟัง​แล้ว​หัวใจ​กระตุก​ ​นาง​ร้อง​คำ​ว่า​ ​“​แย่​แล้ว​”​ ​ขึ้น​มา​เสียง​หนึ่ง

ท่าที​ของ​ซือ​จู​เป็น​อย่างที่​ฉัง​เคอ​กล่าว​มา​จริงๆ​ ​ดู​มี​ความคิด​พร้อม​จะ​ทุบ​หม้อ​ข้าว​ได้​ทุกเมื่อ​ ​ซือ​จู​อยาก​เรียก​นาง​ไป​คุย​ด้วย​ ​ก็​มาเรียก​นาง​ไป​ตรงๆ​ ​ตน​ไม่​ไป​ ​นาง​ก็​ไม่​โวยวาย​ ​ดูป​ระ​หนึ่ง​ยอมแพ้​ง่ายๆ​ ​เช่นนั้น​ไป​แล้ว​จริงๆ​…

หวัง​ซีพ​ลัน​เข้าใจ​ทุกอย่าง​ขึ้น​มา​ ​รู้​แล้ว​ว่าความ​ผิดปกติ​ของ​ซือ​จู​อยู่​ตรงไหน

ซือ​จูมี​ท่าที​ไม่สน​ใจ​อะไร​ทั้งสิ้น​ไป​เรียบร้อย​แล้ว

เช่นนั้น​นาง​ยัง​จะ​เห็น​ชื่อเสียง​ของ​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว​อยู่​ใน​สายตา​อยู่​หรือ

นาง​ยัง​จะ​สนใจ​ชื่อเสียง​ของ​ตัวเอง​อยู่​หรือ

คนที​่​ไม่สน​ใจ​สิ่งใด​แล้ว​ ​ยัง​มี​อะไร​ที่​ทำ​ออกมา​ไม่ได้​บ้าง​!

หวัง​ซีทิ​้​งมัน​หวาน​เผา​ใน​มือ​ลง​ ​ยก​เท้า​วิ่ง​ออก​ไป​ข้างนอก

“​นี่​เจ้า​จะ​ทำ​อะไร​”​ ​ฉัง​เคอ​ตะโกน​ไล่หลัง​นาง​ไป

หวัง​ซี​ไม่มีเวลา​อธิบาย​ให้​ฉัง​เคอ​ฟัง​ ​กล่าว​ประโยค​หนึ่ง​ว่า​ ​“​ประเดี๋ยว​ค่อย​บอก​เจ้า​”​ ​แล้วก็​เร่งฝีเท้า​วิ่ง​ออกจาก​สวน​ร่ม​หลิว​ไป

ฉัง​เคอ​กระทืบเท้า​ ​วิ่ง​ตาม​ออก​ไป​ด้วย​อีก​คน

ศาลา​ริมน้ำ​ของ​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว​ไม่​นับว่า​ไกล​จาก​ที่นี่​ ​ออกจาก​สวน​ร่ม​หลิว​ ​เดิน​ทะลุ​ผ่าน​ทางเดิน​ขนาดเล็ก​เส้น​หนึ่ง​ก็​ถึง​สระบัว​ที่ตั้ง​อยู่​ตรง​สวนดอกไม้​ด้านหลัง​ของ​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว​ ​และ​ตรงหน้า​สระบัว​ก็​คือ​ศาลา​ริมน้ำ

หวัง​ซี​เพิ่ง​ออกมา​จาก​ทางเดิน​ ​ก็​ชน​เข้ากับ​หงโฉว​พอดี

“​ไอ​โย​วว​!​ ​หงโฉว​มือ​ทาบ​หน้าอก​ ​หวัง​ซี​เอา​มือจับ​ไหล่

เพียงแต่​ไม่​รอ​ให้​หวัง​ซี​เอ่ยปาก​ ​หงโฉ​วก​็​กล่าว​ขึ้น​ด้วย​ดวง​หน้า​ยินดี​ว่า​ ​“​คุณหนู​ใหญ่​ ​ข้า​กำลังจะ​ไปหา​ท่าน​พอดี​เลย​เจ้าค่ะ​!​ ​พี่สาว​ข้า​เห็น​ว่า​เหตุการณ์​ดู​ไม่​ค่อย​ถูกต้อง​นัก​ ​ไม่รู้​ว่า​หย่ง​เฉิง​โหว​พา​เจิ​้​นกั​๋​วกง​เดิน​มาทาง​นี้​ได้​อย่างไร​ ​แม้น​กล่าวว่า​ใต้เท้า​เฉิน​กับ​คุณหนู​ซือ​ไม่ได้​มี​อะไร​กัน​ ​แต่​หนึ่ง​บุรุษ​หนึ่ง​สตรี​อยู่​ด้วยกัน​ ​ให้​ผู้อื่น​มา​เห็น​ย่อม​ดู​ไม่ดี​ ​โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​คุณหนู​ซือ​ยัง​เป็น​ว่าที่​พี่สะใภ้​ของ​ใต้เท้า​เฉิน​อีก​…​”

คนใน​จิง​เฉิง​ยัง​รู้​ด้วยว่า​สมัย​เด็ก​ซือ​จู​เคย​ชอบ​เฉินลั​่ว​มาก​่อน​!

หวัง​ซีพ​่​นล​มหาย​ใจ​ออกมา​ครั้งหนึ่ง​ ​เกือบจะ​สบถ​ด่า​มารดา​ไป​แล้ว​ ​ผลัก​หงโฉ​วอ​อก​แล้ว​วิ่ง​ไป​ทาง​ศาลา​ริมน้ำ​ ​ขณะที่​วิ่ง​ยัง​ตะโกนเรียก​ ชิงโฉว​ ไป​ด้วย​ ​เพื่อ​ส่งสัญญาณ​เตือน​ไป​ให้​เฉินลั​่ว​สักครั้ง​หนึ่ง​ ​ทว่า​ใน​ใจ​กลับ​คิด​ว่า​ประเดี๋ยว​ไม่ว่า​อย่างไร​ก็​ต้อง​ถาม​ให้​กระจ่าง​ว่า​เฉินลั​่ว​ไป​เจอ​ซือ​จู​เพื่อ​อัน​ใด

ฟาก​เฉินลั​่ว​เมื่อ​ได้ยิน​เสียง​หวัง​ซี​ ​สีหน้า​เปลี่ยนไป​อย่างมาก​ ​สายตา​ที่​มอง​ซือ​จู​ก็​เหมือน​กำลัง​มอง​กอง​อุจจาระ​ ​ยัง​กล่าว​คำ​ว่า​ ​“​โง่เง่า​”​ ​ออกมา​เสียง​หนึ่ง​อีกด้วย

สีหน้า​ของ​ซือ​จู​พลัน​ซีดเผือด​ ​จ้อง​เฉินลั​่ว​ประหนึ่ง​ต้องการ​เขมือบ​เขา​ลง​ไป​ใน​คำ​เดียว​ ​แสยะ​ยิ้ม​เย็น​กล่าว​ถากถาง​ว่า​ ​“​คน​งาม​มาช​่วย​วีรบุรุษ​!​ ​เจ้า​บอกว่า​ข้าวา​งกั​บดัก​ใส่ร้าย​เจ้า​กับ​หวัง​ซี​มิใช่​หรือ​ ​ข้า​อยาก​ดู​เหลือเกิน​ว่า​ข้า​จะ​วางกับดัก​ใส่ร้าย​เจ้า​กับ​หวัง​ซี​อย่างไร​”

เฉินลั​่ว​ปรายตา​มอง​ซือ​จูด​้ว​ยสาย​ตา​เยียบ​เย็น​ครั้งหนึ่ง​ ​รีบ​วิ่ง​ออกจาก​ศาลา​ริมน้ำ​ไป

เขา​กับ​ซือ​จู​ ​ไม่​สิ​ ​ควร​พูดว่า​เขา​กับ​หวัง​ซีล​้​วน​ถูก​หลอก​แล้ว

เขา​ให้​คนอื่น​เห็น​เขา​กับ​ซือ​จู​อยู่​ด้วยกัน​ได้​ ​ไม่ว่า​ผู้อื่น​จะ​พูด​อะไร​ ​เขา​ก็​มี​วิธี​หลบหนี​ได้​ ​แต่​เขา​ไม่​อาจ​ปล่อย​ให้​ผู้อื่น​เห็น​เขา​กับ​หวัง​ซี​อยู่​ด้วยกัน​ได้​ ​หาก​มี​คน​ต้องการ​เล่นงาน​เขา​ ​หวัง​ซี​ต้อง​ติดร่างแห​ไป​ด้วย​แน่

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​สถานะ​ของ​หวัง​ซี​ ​ง่าย​ที่จะ​ถูก​มารดา​ของ​เขา​ ​‘​ยก​’​ ​ให้​เป็น​อนุภรรยา​ของ​เขา

นี่​เป็นเรื่อง​ที่​ไม่ว่า​อย่างไร​เขา​ก็​ยอม​ไม่ได้

หวัง​ซี​ต้อง​ได้​แต่ง​ไป​เป็น​ภรรยา​เอก​อย่าง​ขาวสะอาด​และสง่า​งาม

มิใช่​ถูก​ลวง​ให้​ตกลง​ไป​ใน​กับดัก​เรื่อง​ชู้สาว​ ​แล้ว​ถูก​ผู้คน​สั่ง​ให้​แต่งงาน​ออกเรือน

เหงื่อ​ซึม​ออกมา​จาก​หน้าผาก​ของ​เฉินลั​่ว

เขา​ถึงกับ​ได้ยิน​เสียงพูด​เคล้า​เสียงหัวเราะ​ของ​บิดา​เขา​และ​หย่ง​เฉิง​โหวด​้วย

หย่ง​เฉิง​โหว​เอง​ก็​โง่​บรม​ดุจ​เดียวกัน​ ​ทั้งที่​รู้​ว่า​มารดา​เขา​สนใจ​แต่​คน​จาก​ตระกูล​เดิม​ ​ทั้งที่​รู้​ว่า​ตระกูล​ซือ​กลายเป็น​ดิน​โคลน​ไป​แล้ว​ ​ผู้ใด​จะ​ผงาด​ขึ้น​ผู้ใด​จะ​ล้ม​ลง​ ​เขา​ก็​ยัง​ไม่สน​ใจ​ป้าย​คู่​ของ​ตระกูล​ที่มา​รดา​ของ​เขา​ครอบครอง​อยู่​ ​หาก​หย่ง​เฉิง​โหว​ถูก​คนเล​่​นงาน​ ​เขา​ก็​ไม่​แปลกใจ​เลย​แม้แต่​นิดเดียว

หวัง​ซี​เห็น​เฉินลั​่ว​โบกมือ​ให้​นาง​มา​แต่ไกล​ ​เป็น​สัญญาณ​ให้​นาง​ไม่ต้อง​เข้าไป

และ​จาก​ที่​ไม่​ไกล​ออก​ไป​นั้น​ ​ก็​เหมือน​จะ​เห็น​ว่า​มี​คน​เดิน​เข้ามา

หวัง​ซี​หยุด​ฝีเท้า​ลง​ตรง​ที่​เดิม​ ​ไม่รู้​ว่า​ควรจะ​จากไป​หรือ​อยู่​ต่อ​ดี

นาง​นึกถึง​เรื่อง​ของ​จ่าง​กง​จู่​กับ​จิน​ซง​ชิง​ที่​สวนป่า​ขึ้น​มา​ ​ตัดสิน​รอ​อยู่​ที่นี่​สักครู่​หนึ่ง​ก่อน

บางที​ ​ครั้งนี้​นาง​อาจจะ​ช่วย​เฉินลั​่ว​ได้​อีกครั้ง​ก็​เป็นได้

แต่​สิ่ง​ที่​คาดไม่ถึง​ก็​คือ​ ​จู่ๆ​ ​ซือ​จู​ก็​คว้า​เฉินลั​่ว​เอาไว้​จาก​ทาง​ด้านหลัง

“​เฉินลั​่ว​”​ ​นาง​มอง​เขา​ด้วย​รอยยิ้ม​ตาหยี​ ​สีหน้า​เบิกบาน​ไร้ความรู้สึก​ผิด​ ​“​ข้า​ผู้​นี้​เป็น​คน​แค้น​ฝัง​หุ่น​ ​จนถึง​บัดนี้​ข้า​ก็​ยัง​จำ​ความรู้สึก​ที่​ข้า​ยืน​อยู่​กลาง​หิมะ​ ​เท้า​แข็ง​จน​ไร้ความรู้สึก​นั้น​ได้ดี​ ​ที่​ทำให้​ข้า​คาดไม่ถึง​ก็​คือ​ ​แค่​ข้า​อ้าง​ชื่อ​ของ​หวัง​ซี​ ​เจ้า​ก็​วิ่ง​เข้ามา​อย่าง​รีบร้อน​แล้ว​ ​เจ้า​อยาก​รอ​อยู่​ตรงนี้​อีก​สักหน่อย​หรือไม่​ ​ต้อง​รู้​ว่า​ ​หาก​พวกเรา​สอง​คน​ตกลง​ไป​ใน​น้ำ​พร้อมกัน​ ​มารดา​ของ​เจ้า​ย่อม​ช่วยชีวิต​เจ้า​ ​เจ้า​ย่อม​ไม่เป็นอะไร​ ​แต่​ข้า​ต้อง​จบสิ้น​แน่​ ​เจ้า​อยาก​แก้แค้น​ด้วยมือ​ตัวเอง​หรือไม่​!​”

ซือ​จู​ที่​เป็น​เช่นนี้​ ​มี​ความ​เสียสติ​ที่​ทำให้​คน​หวาดกลัว​ได้

เฉินลั​่​วอ​ยาก​ผลัก​นาง​ออก​ด้วย​เรี่ยวแรง​ทั้งหมด​ที่​มี

ซือ​จู​ถูก​ดัน​ออก​จน​เหมือน​กิ่ง​หลิว​ปลิว​ไสว​อยู่​กลาง​สายลม​ ​ทว่า​สุดท้าย​ยังคง​จับ​เฉินลั​่ว​เอาไว้​แน่น

ชิงโฉ​วที​่​ซ่อนตัว​อยู่​ใน​ที่ลับ​กระโดด​ออกมา​อย่างไร​้​ทางเลือก​ ​กอด​ซือ​จู​เอาไว้​จาก​ทาง​ด้านหลัง​ของ​นาง​ ​หันไป​กระซิบ​กล่าว​กับ​เฉินลั​่​วว​่า​ ​“​คง​ต้อง​ฝาก​คุณหนู​ใหญ่​ของ​พวก​ข้า​ไว้​กับ​ท่าน​แล้ว​”

ชิงโฉว​เข้าใจ​เหตุการณ์​ดี​ ​เรื่อง​ของ​จ่าง​กง​จู่​ใน​สวนป่า​ ​ไม่มีใคร​ทำ​อะไร​นาง​ได้​ ​อย่างมาก​ก็​ทำได้​แค่​พูดจา​ไม่น่าฟัง​ใส่​จ่าง​กง​จู่​สอง​สาม​ประโยค​เท่านั้น​ ​แต่​ไม่​อันตราย​ถึง​ชีวิต​ ​เพียง​ทำลายเกียรติ​เท่านั้น

แต่​เจิ​้​นกั​๋​วก​งกับ​หย่ง​เฉิง​โหว​มา​พร้อมกัน​ ​จ่าง​กง​จู่​หนึ่ง​คน​ต่อ​พวกเขา​สอง​คน​ ​ต่อให้​มีโอกาส​ชนะ​ ​แต่​ก็​อาจจะ​นำมาซึ่ง​ปัญหา​อีก​มากมาย​ได้

แทนที่จะ​ปล่อย​ให้​สถานการณ์​กลายเป็น​เช่นนั้น​ ​มิสู​้​นาง​รับเอา​ไว้​แต่เพียง​ผู้เดียว​ดีกว่า

ดีร้าย​เบื้องหลัง​ของ​นาง​ก็​ยัง​มีหวัง​ซี​และ​มีต​ระ​กูล​หวัง​อยู่

บ่าว​จงรักภักดี​ ​ไม่มีทาง​ถูก​ตระกูล​หวัง​ละทิ้ง

เฉินลั​่ว​ถอนหายใจ​อยู่​ใน​ใจ

เขา​คิด​ว่า​ตัวเอง​ไม่​อาจ​ใช้ประโยชน์​จาก​หวัง​ซี​ ​แต่​หวัง​ซีก​ลับ​ยื่นมือ​ออกมา​ช่วยชีวิต​เขา​เป็น​ครั้ง​ที่สอง​แล้ว

ครั้งแรก​ตอนที่​องค์​ชาย​ใหญ่​ถูก​ลอบสังหาร​ ​และ​ครั้ง​ที่สอง​ก็​คือ​ตอนนี้​…

เขา​รีบ​วิ่ง​ออก​ไป​จาก​ศาลา​ริมน้ำ

หวัง​ซียัง​ไม่ทัน​ได้สติ​ ​เฉินลั​่​วก​็​ดึง​มือ​ของ​นาง​พลาง​กล่าว​ ​“​พวกเรา​รีบ​กลับ​ไป​ที่​สวน​ร่ม​หลิว​”

มี​เพียง​ต้อง​ไป​อยู่​ที่​สวน​ร่ม​หลิว​เท่านั้น​ ​หวัง​ซี​ถึง​จะ​รักษา​ชื่อเสียง​เอาไว้​ได้

หวัง​ซี​วิ่ง​ตาม​เฉินลั​่ว​เข้าไป​ใน​ทางเดิน​เล็ก​อย่าง​ไม่รู้​เนื้อ​รู้ตัว

ฟาก​สระบัว​ทาง​ด้าน​โน้น​ ​เจิ​้​นกั​๋​วก​งกับ​หย่ง​เฉิง​โหว​ปรากฏตัว​ออกมา​แล้ว​ ​ยัง​มีเสียง​กรีดร้อง​อย่าง​เดือดดาล​ของ​ซือ​จูดัง​ขึ้น​ว่า​ ​“​เจ้า​คือ​คน​ข้าง​กาย​ของ​หวัง​ซี​?​ ​เจ้า​ต้องการ​ทำ​อัน​ใด​ ​เรื่อง​ที่หวัง​ซีกับ​เฉินลั​่ว​แอบ​ติดต่อกัน​ถูก​ข้า​ค้นพบ​ ​เจ้า​ก็​เลย​จะ​ฆ่า​คน​ปิดปาก​อย่างนั้น​หรือ​!​ ​ข้า​ขอบ​อก​เจ้า​เอาไว้​ว่า​เจ้า​จบสิ้น​แน่​แล้ว​!​”

เจิ​้​นกั​๋​วกง​ได้ยิน​แล้ว​หลับตา​ลง

เฉินลั​่ว​ยัง​ไม่​แต่งงาน​ ​ต่อให้​เขา​มีสัม​พันธ์​ลับ​กับ​สตรี​มีสา​มี​แล้ว​ของ​ตระกูล​ชั้นสูง​ตระกูล​ใด​เข้า​ ​นั่น​ก็​เป็นเรื่อง​รัก​ๆ​ ​ใคร่​ๆ​ ​หาก​จัดการ​ได้ดี​ ​ชื่อเสียง​ของ​เขา​อาจ​ไม่​ถูก​ทำลาย​แม้แต่​ครึ่ง​ด้วยซ้ำ

แต่​ถ้า​เขา​กับ​ว่าที่​ภรรยา​ของ​เฉิน​อิง​ยื้อ​กัน​ไปมา​เหมือน​ตัด​บัว​ยัง​เหลือ​ใย​ ​ไม่​เพียง​ทำให้​เฉินลั​่ว​พลิกฟื้น​ตัว​กลับมา​ไม่ได้​เท่านั้น​ ​ยัง​ใช้​เป็น​ข้ออ้าง​ยกเลิก​งานแต่ง​ระหว่าง​เฉิน​อิง​กับ​ซือ​จู​ได้​ด้วย

สตรี​ผู้​นี้​ช่าง​โง่เขลา​จริงๆ

หาก​สตรี​เช่นนี้​แต่ง​เข้า​ตระกูล​พวกเขา​ ​ต่อให้​ให้กำเนิด​บุตร​ได้​ ​ก็​ไม่มีทาง​ที่​บุตร​จะ​เฉลียวฉลาด​ได้

เจิ​้​นกั​๋​วกง​พลัน​รู้สึก​ว่า​ตัวเอง​ประมาท​เกินไป

เขา​น่าจะ​มา​เร็ว​กว่านี​้

หย่ง​เฉิง​โหว​ปาก​อ้า​ตาค้าง

เขา​พอ​จะ​รู้อยู่​รางๆ​ ​ว่า​เกิด​อะไร​ขึ้น​ ​แต่​ลังเล​ว่า​ควร​ยืน​อยู่​ฝั่ง​ไหน​ดี

แน่นอน​ ​เขา​ไม่ได้​รู้สึก​กลัว​จ่าง​กง​จู่​ ​เขา​คิด​ว่า​หาก​เขา​อยาก​เป็น​คน​มีคุณ​ธรรม​ ​ย่อม​ต้อง​ยืน​ข้าง​เฉินลั​่ว​ ​แต่​เจิ​้​นกั​๋​วกง​หา​ใช่​คน​ใจกว้าง​ ​หาก​เขา​ยืน​ข้าง​เฉินลั​่ว​แล้ว​ ​เกรง​ว่า​เจิ​้​นกั​๋​วกง​ไม่มีทาง​ปล่อย​เขา​ไป​แน่

แต่​ชิงโฉ​วก​ล้า​หาญ​และ​รู้เท่าทัน​เหตุการณ์​กว่า​ที่​พวกเขา​จินตนาการ​เอาไว้

นาง​กล่าว​ร่ำไห้​ขึ้น​ว่า​ ​“​คุณหนู​ซือ​ ​นี่​ท่าน​เป็น​อะไร​เจ้า​คะ​!​ ​ช่วยด้วย!​ ​คุณหนู​ซือ​จะ​กระโดด​น้ำ​!​”

เจิ​้​นกั​๋​วก​งกับ​หย่ง​เฉิง​โหว​มอง​สระบัว​ที่​มีดิน​โคลน​เผยอ​อก​มา​ให้​เห็น​เนื่องจาก​อากาศ​หนาวเย็น​จำเป็นต้อง​ทำความสะอาด​สระบัว​นั้นแล​้​วอด​ชื่นชม​สาวใช้​ตรงหน้า​ผู้​นี้​ไม่ได้

เห็นได้ชัด​ว่า​เป็น​คำ​โกหก​ก็​ยัง​กล่าว​ได้​อย่างมั่นใจ​และ​เปิดเผย​ขนาด​นี้​ ​นับได้ว่า​เป็น​คน​มี​ความสามารถ​ผู้​หนึ่ง

เจิ​้​นกั​๋​วกง​พลัน​อยากรู้​ขึ้น​มา​ใน​ทันใด​ว่า​ ​‘​คุณหนู​หวัง​’​ ​ที่​ซือ​จู​พูดถึง​ท่าน​นั้น​เป็น​คน​เช่นไร

ซือ​จู​ได้ยิน​ชิงโฉว​ตะโกน​เช่นนั้น​แล้ว​ ​ตะลึงงัน​ไป​กว่า​ครู่ใหญ่​ถึง​ได้สติ​คืน​กลับมา

นาง​รู้สึก​ตระหนก​เล็กน้อย

กับดัก​ที่​จัดฉาก​ไว้​ ​ไม่จำเป็น​ต้อง​มีพ​ยาน​หลักฐาน​ ​เพียง​รอดู​ว่า​ผู้ชม​งิ้ว​จะ​เชื่อ​หรือไม่​เชื่อ​เท่านั้น​ ​บัดนี้​นาง​ใส่ร้าย​เฉินลั​่ว​ไม่สำเร็จ​ ​ทว่า​ตัวเอง​กลับ​ตกลง​ไป​ใน​โคลนตม​นี้​แทน​ ​นี่​มิใช่​สิ่ง​ที่นา​งอยาก​เห็น

ชิงโฉ​วก​ลับ​ไม่​อาจ​ปล่อย​ให้​ซือ​จู​ปรักปรำ​คุณหนู​ใหญ่​ของ​พวก​นาง​ต่อไป​ได้​ ​ส่วน​นาง​จะ​เป็น​อย่างไร​นั้น​ ​นาง​ไม่ได้​คิดถึง​มัน​นาน​แล้ว

“​ท่าน​โหว​เจ้า​คะ​ท่าน​โหว​!​”​ ​นาง​หันไป​ตะโกน​ขอร้อง​วิงวอน​หย่ง​เฉิง​โหว​ ​“​ข้า​เป็นสาว​ใช้​ข้าง​กาย​คุณหนู​หวัง​ ​ผ่าน​ทาง​มาที​่​นี่​เห็น​คุณหนู​ซือ​จะ​กระโดด​น้ำ​ ​ท่าน​รีบ​สั่ง​ให้​คน​ไปรา​ยงานฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​สัก​คำ​เถิด​เจ้าค่ะ​!​ ​ข้า​ ​ข้า​ดูแล​้ว​ ​ท่าทาง​ของ​คุณหนู​ซือ​ดู​ไม่​ปกติ​นัก​”

ซือ​จู​สวม​เสื้อแขนกุด​ผ้าไหม​ลู่​สีเขียว​นกแก้ว​กลางเก่ากลางใหม่​ที่​สาวใช้​สวมใส่​กัน​ ​สีหน้า​ดุร้าย​ ​ท่าทาง​ดู​ไม่​เหมือน​คน​ปกติ​จริงๆ

ไม่​รอ​ให้​หย่ง​เฉิง​โหว​เอ่ยปาก​ ​คน​ข้าง​กาย​เขา​บ้าง​ก็​รีบ​วิ่ง​ไปหาฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ ​บ้าง​ก็​ตะโกนเรียก​ป้า​รับใช้​มาช​่ว​ยกั​นข​วาง​ซือ​จู​เอาไว้

ซือ​จู​ยิ้ม​ขื่น​ ​ชี้​ไป​ที่​สวน​ร่ม​หลิว​กล่าว​กับ​เจิ​้​นกั​๋​วกง​ว่า​ ​“​เฉินลั​่​วอ​ยู่​ที่​เรือน​หวัง​ซี​ ​ท่านกั​๋​วกง​ยัง​ไม่​ส่ง​คน​ไปดู​อีก​ ​ระวัง​จะ​ทำให้​สตรีที​่​มา​แสดงความยินดี​ใน​วันนี้​ตกใจ​ได้​นะ​เจ้า​คะ​”

เจิ​้​นกั​๋​วกง​ลังเลใจ​อยู่​ครู่หนึ่ง

เรื่อง​มาถึง​ขั้น​นี้​แล้ว​ ​ไล่​สืบสวน​ต่อไป​มี​แต่​จะ​ทำให้​ทุกคน​อับอาย​มากขึ้น​เท่านั้น

ไม่​คาดคิด​ว่า​กลับ​มีเสียง​ของ​จ่าง​กง​จู่​ดัง​ขึ้น​มาจาก​ด้านหลัง​ ​“​นี่​ทุกคน​กำลัง​ทำ​อัน​ใด​กัน​อยู่​หรือ​ ​คุณหนู​ซือ​ก็​อยู่​ด้วย​ ​เหตุใด​เจ้า​ไม่อยู่​ใน​เรือน​ ​วิ่ง​มาถึง​ที่นี่​เพื่อ​อัน​ใด​”

ทุกคน​ต่าง​หันกลับ​ไป​ ​จ่าง​กง​จู่​หา​ได้มา​คนเดียว​ ​ข้าง​กาย​นาง​ยัง​มี​โหวฮู​หยิน​จวน​เซียง​หยาง​โหว​ ​นาย​หญิง​เจ็ด​จวน​ชิง​ผิง​โหว​ ​รวมถึง​นาย​หญิง​และ​เหล่า​สะใภ้​อีก​หลาย​ท่าน​ที่​ปกติ​ค่อนข้าง​ปราดเปรียว​เป็นที่รู้จัก​ใน​จิง​เฉิง​ติดตาม​มาด​้วย

เจิ​้​นกั​๋​วกง​ไม่​ตอบ​ ​ซือ​จู​อยาก​พูด​อะไร​บางอย่าง​ ​ทว่า​ถูก​ชิงโฉว​เอา​มือ​ปิดปาก​เอาไว้

จ่าง​กง​จู่​เห็น​เช่นนั้น​แล้ว​ ​มุม​ปาก​ยกขึ้น​เล็กน้อย​จน​แทบ​มองไม่เห็น​ ​สั่งการ​ชิงโฉ​วว​่า​ ​“​เจ้า​เอง​ก็​อย่า​เลอะเลือน​ ​นาย​บ่าว​มี​ความต่าง​ ​เจ้า​ปล่อยมือ​เสีย​ ​ให้​คุณหนู​ซือ​พูด​ ​เหตุใด​เมื่อ​ครู่​ข้า​ถึง​ได้ยิน​คน​ตะโกน​บอกว่า​หลิน​หลาง​ของ​พวก​ข้า​อยู่​ที่​สวน​ร่ม​หลิว​?​ ​หลิน​หลาง​ของ​พวก​ข้า​หน้าตา​ดี​มาตั​้ง​แต่​เด็ก​ ​ข้า​กลัว​ว่า​เขา​ออก​ไป​ข้างนอก​แล้ว​จะ​สร้าง​ปัญหา​ ​กระทำ​เรื่อง​ทำลาย​บุพเพ​ของ​ผู้อื่น​เข้า​สักวัน​ ​จึง​เลี้ยง​เขา​มา​อย่างเข้มงวด​”

ขณะที่​นาง​กล่าว​ ​ก็​ถอนหายใจ​ออกมา​ครั้งหนึ่ง​ ​กล่าว​ด้วย​ดวง​หน้า​ไร้​ทางออก​ว่า​ ​“​ผู้ใด​จะ​รู้​ว่า​สุดท้าย​ก็​หลีกเลี่ยง​เรื่อง​ชิง​ดอก​ท้อ​พวก​นี้​ไป​ไม่ได้​!​ ​ข้าว​่า​ ​ในเมื่อ​ทุกคน​ต่าง​อยู่​ที่นี่​แล้ว​ ​ไม่​สู้​ไป​นั่งเล่น​ที่​สวม​ร่ม​หลิว​สักครู่​ ​ดื่ม​น้ำชา​สัก​ถ้วย​หนึ่ง​”

จ่าง​กง​จู่​ยัง​แสร้งทำ​ท่าทาง​ราวกับ​ไม่รู้​เรื่อง​อะไร​ ​เรียก​สาวใช้​ผู้​หนึ่ง​ของ​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว​มาส​อบ​ถาม​ว่า​ ​“​สวน​ร่ม​หลิว​นั่น​เป็น​เรือน​ของ​ผู้ใด​หรือ​”

………………………………………………………………………