ตอนที่ 325 พายุฝนกำลังจะมา (1)
‘เคอฉังจวี’ ปรากฏตัวที่หน้าห้องโถงพร้อมกับเหล่าลูกศิษย์ของเขาโดยไม่มีความรู้สึกผิดและความกลัวแม้แต่เล็กน้อย
เพียงแค่มองแวบเดียว ผู้อาวุโสทุกคนก็ต่างโมโหจนตัวสั่น ถ้าไม่เห็นแก่ฉินเย่ว์พวกเขาก็คงพุ่งเข้าไปฆ่า ‘เคอฉังจวี’ แล้ว
“ผู้อาวุโสเคอ วันนี้ที่เรียกท่านมาเพราะมีเรื่องต้องคุยกัน ให้ลูกศิษย์ของท่านกลับไปเถิด” ฉินเย่ว์กระแอมในลำคอและคิดในใจว่าเพราะเหตุใดเคอฉังจวีจึงยิ่งอยู่ยิ่งไม่มีหลักการมากขึ้นเรื่อยๆ การพูดคุยระหว่างท่านเจ้าสำนักกับผู้อาวุโสจะให้ลูกศิษย์อยู่ฟังได้อย่างไร
ใครจะคิดว่า ‘เคอฉังจวี’ จะกล่าวอย่างไม่สนใจว่า “ไม่มีอะไรที่พวกเขาฟังไม่ได้ ในเมื่อท่านเจ้าสำนักเรียกข้ามาข้าก็มาแล้ว ส่วนเรื่องที่ข้าพาลูกศิษย์มาท่านเจ้าสำนักก็ไม่ต้องสนใจจะดีกว่า”
ทันทีที่เคอฉังจวีกล่าวออกมา ไม่เพียงแต่สีหน้าของผู้อาวุโสทุกคนเท่านั้นที่เปลี่ยนไปเพราะแม้แต่ฉินเย่ว์ก็เริ่มโมโหแล้ว
‘เคอฉังจวี’ ตอกหน้าฉินเย่ว์และน้ำเสียงของเขาก็ยังจองหองราวกับว่าไม่เห็นฉินเย่ว์อยู่ในสายตา
สีหน้าของฉินเย่ว์ไม่ดีขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเขาไม่มีความลับอยู่ในมือ ‘เคอฉังจวี’ เกรงว่าฉินเย่ว์ก็คงโมโหออกมาทันที
สุดท้ายฉินเย่ว์ก็อดทนและระงับความไม่พอใจไว้ในใจ
“ผู้อาวุโสเคอ ท่านรู้หรือไม่ว่าเพราะเหตุใดจึงเรียกท่านมาในวันนี้” ฉินเย่ว์กล่าวอย่างใจเย็น
“ข้ารู้” ฮวาเหยายักไหล่แล้วพาจวินอู๋เสียและเฉียวฉู่นั่งลงด้านข้าง โดยไม่สนใจแววตาที่เต็มไปด้วยไอสังหารของผู้อาวุโสที่อยู่ในห้องโถง
“ในเมื่อท่านรู้แล้ว วันนี้ท่านก็ควรให้คำอธิบายแก่ผู้อาวุโสท่านอื่นหรือไม่” ฉินเย่ว์กล่าว สำนักชิงอวิ๋นไม่เคยเกิดความวุ่นวายเหมือนช่วงนี้มาก่อน ไม่เพียงแต่เหล่าผู้อาวุโสเท่านั้น แม้แต่ศิษย์สายในก็เริ่มตื่นตระหนกแล้ว ฉินเย่ว์ไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องจะมาถึงขั้นนี้ ถ้าเขารู้ว่าจะเป็นแบบนี้เขาก็คงไม่ตอบตกลงคำขอเหล่านั้นของเคอฉังจวี
แต่ตอนนี้มันก็สายไปแล้ว
“อธิบาย อธิบายอะไร” ฮวาเหยาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยท่าทีจองหองและไร้มารยาทที่สุด
มุมปากของฉินเย่ว์เริ่มกระตุกและผู้อาวุโสท่านอื่นก็ไม่พอใจมากขึ้นไปอีก
ในที่สุด ไช่จัวก็ทนไม่ไหวกล่าวออกมาว่า “เคอฉังจวีเจ้าทำอะไรก็อย่าให้มันมากเกินไป ต่อไปจะได้มองหน้ากันติด เรื่องที่เจ้าทรมานลูกศิษย์ของแต่ละยอดเขาจนเสียชีวิต วันนี้เจ้าต้องให้คำอธิบายกับพวกข้า”
ฮวาเหยามองไช่จัวที่กำลังโมโหอย่างมาก เม้มริมฝีปากแล้วชี้ไปที่จวินอู๋เสียที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาแล้วกล่าวกับทุกคนว่า “เรื่องแบบนี้ยังต้องให้ข้าอธิบายหรือ อยากรู้อะไร ลูกศิษย์ของข้าจะบอกพวกเจ้า” หลังจากพูดจบก็นั่งลงด้วยท่าทางไม่อยากพูดอะไรมากไปกว่านี้อีก
ครั้งนี้เขาทำให้ผู้อาวุโสทุกคนเดือดดาลแทบคลั่ง
พวกเขามาเพื่อขอความเป็นธรรมจาก ‘เคอฉังจวี’ แต่เขากลับปล่อยให้ลูกศิษย์ของเขาออกมาอธิบาย มันคืออะไร เขาทำเหมือนไม่ใส่ใจ
ให้ลูกศิษย์คนหนึ่งมาคุยกับผู้อาวุโสอย่างพวกเขา ล้อเล่นหรือ! นี่แสดงให้เห็นว่าพวกเขาไม่เคยอยู่ในสายตาของเขาเลย ลูกศิษย์ของยอดเขาเร้นเมฆามีสิทธิ์มาพูดคุยกับพวกเขาหรือ
จวินอู๋เสียถูกฮวาเหยาผลักออกไป เมื่อเผชิญหน้ากับสายตามุ่งร้ายที่มาจากทุกทิศทางในห้องโถง นางกลับสงบอย่างผิดปกติและน้ำเสียงที่เย็นชาก็ค่อยๆ ดังขึ้นในห้องโถง
“ในเมื่อผู้อาวุโสทุกท่านต้องการคำอธิบาย ข้าก็จะอธิบายให้ทุกท่านฟัง ผู้อาวุโสเคอรับคำสั่งมาจากท่านเจ้าสำนักและทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็ได้รับการตอบรับจากท่านเจ้าสำนักแล้ว ทุกสิ่งที่ผู้อาวุโสเคอทำก็ไม่ได้ทำเพื่อตัวเองแต่เพื่อล้างแค้นให้คุณหนูใหญ่และผู้อาวุโสเจียง” จวินอู๋เสียกล่าวอย่างช้าๆ
แต่ฉินเย่ว์ที่นั่งอยู่ในห้องโถงกลับยิ่งฟังยิ่งตกใจมากขึ้นเรื่อยๆ ดวงตาของเขาเบิกกว้างแล้วมองไปที่เด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ ‘เคอฉังจวี’ อย่างเหลือเชื่อ
เจ้าเด็กคนนี้ รู้หรือไม่ว่ากำลังพูดอะไรอยู่
…………
ตอนที่ 326 พายุฝนกำลังจะมา (2)
ฉินเย่ว์ไม่เคยคิดว่าลูกศิษย์ของยอดเขาเร้นเมฆาจะกล้าพูดข้อตกลงส่วนตัวระหว่างเขากับ ‘เคอฉังจวี’ ต่อหน้าผู้คน นางไม่อยากมีชีวิตแล้วหรือ
ฉินเย่ว์รู้สึกว่าถ้าเขาปล่อยให้จวินอู๋เสียพูดต่อไป เขากลัวว่าจะเกิดเรื่อง แต่จวินอู๋เสียไม่เปิดโอกาสให้ฉินเย่ว์ได้ขัดจังหวะโดยการพูดออกมาตรงๆ ว่า “ท่านเจ้าสำนักบอกแล้วว่าเขาจะล้างแค้นให้คุณหนูใหญ่กับผู้อาวุโสเจียง ฉะนั้นจึงขอให้ผู้อาวุโสเคอหลอมยาพิษใหม่ขึ้นมาและลูกศิษย์เหล่านั้นก็เป็นผู้เสียสละในหลอมยาพิษใหม่นั้น ก็แค่ลูกศิษย์ไม่กี่คน การล้างแค้นให้คุณหนูใหญ่กับผู้อาวุโสเจียงสำคัญกว่า”
จวินอู๋เสียพูดด้วยน้ำเสียงเรียบอย่างช้าๆ เพื่อให้แน่ใจว่าทุกคนในห้องโถงจะได้ยินอย่างชัดเจน
สีหน้าของฉินเย่ว์เยือกเย็นขึ้นมาทันที
และผู้อาวุโสท่านอื่นก็ต่างตกใจเป็นอย่างมาก พวกเขาจ้องไปที่ฉินเย่ว์อย่างเหลือเชื่อและดวงตาของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความตกใจ
พวกเขารู้เรื่องการเสียชีวิตของฉินอวี่เยียนและเจียงเฉินชิงตั้งแต่เดือนที่แล้ว ตอนแรกพวกเขาคิดว่า ฉินเย่ว์คนที่รักลูกสาวของเขามากจะไปแก้แค้นทันที แต่ผ่านไปหนึ่งเดือนก็ไม่เห็นว่าเขาจะมีการเคลื่อนไหวใดๆ พวกเขาจึงคิดว่าฉินเย่ว์เปลี่ยนนิสัยแล้ว
แต่หลังจากฟังคำพูดของจวินอู๋เสียแล้วพวกเขาก็เข้าใจทันทีว่า ฉินเย่ว์ไม่ได้คิดจะปล่อยฆาตกรพวกนั้น แต่เขาแค่ต้องการแก้แค้นให้สาสมที่สุด
เดิมทีเรื่องที่ฉินเย่ว์ต้องการล้างแค้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกเขา แต่ใครจะคิดว่าเพื่อล้างแค้นให้กับลูกสาวของตัวเองฉินเย่ว์จะไม่ไว้หน้าพวกเขาโดยการปล่อยให้ ‘เคอฉังจวี’ ดูถูกเหยียดหยามผู้อาวุโสอย่างพวกเขาแบบนี้
ถึงแม้จะต้องการทดสอบยาพิษแต่ก็สามารถใช้ลูกศิษย์นอกสำนักได้ เพราะเหตุใดจึงต้องใช้ลูกศิษย์ของพวกเขา เห็นได้ชัดว่าฉินเย่ว์รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่า ‘เคอฉังจวี’ จะทำอะไร แต่เขาก็ยังปล่อยให้เขาทำโดยบอกว่าต้องการล้างแค้นให้ฉินอวี่เยียนและเจียงเฉินชิง แท้จริงแล้วเขาก็แค่ต้องการล้างแค้นให้ฉินอวี่เยียนเท่านั้น เจียงเฉินชิงเป็นแค่เรื่องบังเอิญ
เป็นถึงท่านเจ้าสำนักกลับฆ่าลูกศิษย์ของสำนักเพราะความเห็นแก่ตัวของเขาเอง และยังไม่ไว้หน้าผู้อาวุโสทุกคนและปล่อยให้ผู้อื่นเหยียบย่ำพวกเขา บ้าไปแล้วจริงๆ
ดวงตาของผู้อาวุโสทุกคนที่มองไปทางฉินเย่ว์ยังคงเต็มไปด้วยความไม่พอใจและมีความเกลียดชังอยู่ด้วย
“เจ้าเด็กน้อย อย่าพูดไร้สาระ ข้าเป็นเจ้าสำนักของสำนักชิงอวิ๋นข้าจะทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร” ฉินเย่ว์โมโหจนอยากจะบีบคอลูกศิษย์ที่ไม่กลัวตายคนนี้จริงๆ
แม้ว่าเขาจะยอมให้ ‘เคอฉังจวี’ ทำเรื่องแบบนี้จริงๆ เขาก็แค่ให้เขาทำอย่างเงียบๆ จะให้ผู้อาวุโสท่านอื่นรู้ได้อย่างไร
แม้ว่าฉินเย่ว์จะเข้าข้างเคอฉังจวีมาโดยตลอด แต่ก็ได้แต่แอบทำอย่างเงียบๆ เท่านั้นเพราะต่อหน้าผู้คนเขาก็ยังคงยุติธรรมและเข้มงวดอยู่เสมอ
เพราะเขารู้ดีว่าบางสิ่งไม่สามารถพูดต่อหน้าผู้อื่นได้
วันนี้ที่เขาเรียก ‘เคอฉังจวี’ มาเพราะคิดว่าไม่ว่า ‘เคอฉังจวี’ จะจองหองแค่ไหน เขาก็ไม่ใช่คนโง่ เรื่องนี้ถ้า ‘เคอฉังจวี’ กล่าวคำขอโทษผู้อาวุโสท่านอื่นให้มันผ่านๆ ไปและเขาก็ช่วยพูดอีกเล็กน้อย เรื่องนี้ก็ผ่านไปแล้ว
แต่เขาไม่คิดว่าวันนี้ ‘เคอฉังจวี’ จะบ้าไปแล้ว ไม่เพียงแต่ไม่มีความรู้สึกผิดแม้แต่เล็กน้อยแต่ยังจองหองมากขึ้นไปอีกโดยการพาลูกศิษย์ที่พูดข้อตกลงทั้งหมดที่พวกเขาแอบตกลงกันออกมาให้ผู้อาวุโสทุกคนฟัง
‘เคอฉังจวี’ โง่แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาไม่รู้ผลที่ตามมาหรือ
“คนที่อยู่ข้างนอกเข้ามา ลากตัวลูกศิษย์ที่พูดไร้สาระคนนี้ออกไป” ฉินเย่ว์ไม่กล้าปล่อยให้จวินอู๋เสีย พูดอีกแม้แต่คำเดียวเพราะกลัวว่าเรื่องจะใหญ่ขึ้นไปอีก
…………