216 ข้อเรียกร้องของเทพธิดา
“เฮ้ มาโกโตะ เธอจำสัญญาแรกที่เธอทำกับชั้นเมื่อเธอเป็นผู้ศรัทธาของชั้นได้มั้ย?” (โนอาห์)
รอยยิ้มที่พราวตาที่ไม่มีแม้แต่ตำหนิเดียวอยู่กับมัน
ท่านมีสองมืออยู่บนไหล่ผม และมันอยู่ในระยะที่ลมหายใจของท่านมาถึงผม
แต่ผมไม่มีเวลาว่างที่จะให้หัวใจเต้นจากมัน และผมพยายามจะขุดความทรงจำเมื่อ 1 ปีก่อน
เมื่อเธอบอกผมเมื่อว่าผมเป็นผู้ศรัทธาของท่าน
สัญญาแรก
—{“ชั้นจะไม่ยกโทษให้เธอถ้าเธอตาย โอเคมั้ย? เพราะทั้งหมดชั้นมีความคาดหวังสูงกับเธอ”}
(นี่มันแย่แล้ว) (มาโกโตะ)
ผมทำลายสัญญานั้น
“หืมม ดูเหมือนนายจะจำมันได้” (โนอาห์)
“ค-ครับ…” (มาโกโตะ)
มือขาวๆของโนอาห์-ซามะวางอยู่บนแก้มผม
หน้าที่สวยของท่านเข้าหาผม และท่านกระซิบใส่หูผม
“กล้าดียังไงทำลายสัญญานั่น เจ้าเด็กซน” (โนอาห์)
หลังผมสั่นจากเสียงที่หวานเกินไปนั้นของท่าน
“!…”
“การลงโทษนั้นจำเป็นกับเด็กซน ใช่มั้ย?” (โนอาห์)
เสียงของโนอาห์-ซามะ ตาที่ใช้มองดูผม มือที่ใช้จับแก้มของผม; ทั้งหมดนั้นอ่อนโยน
มันอ่อนโยนมาก…มันน่ากลัว
“ช่างเป็นเทพธิดาที่ล่วงละเมิดทางอำนาจ” (เออร์)
“งั้นนั่นเป็นที่เธอควบคุมผู้ศรัทธาของเธอ…” (ไอรา)
“ช่างเป็นวิธีที่โดดเด่นที่จะกดดันเหมือนเคยเลย” (อัลเธน่า)
ที่ข้างหลัง ผมได้ยินเสียงของเออร์-ซามะ ไอรา-ซามะ และอัลเธน่า-ซามะ
“เฮ้ คนนอก! เงียบเลย!” (โนอาห์)
“โนอาห์-ซามะตะโกนกับเทพธิดาทั้ง 3 องค์
“ไม่ มีบางอย่างที่ชั้นต้องพูด” (อัลเธน่า)
อัลเธน่า-ซามะเข้าหาผมและโนอาห์-ซามะ
“โนอาห์ เพราะครั้งนี้คนของโอลิมเปียเป็นคนผิด เรายกเว้นการชุบชีวิตตากัตซูกิ มาโกโตะเป็นพิเศษ แต่…ครั้งหน้าที่เค้าเปลี่ยนเป็นอาวุธสปิริต เราจะมองข้ามมันไม่ได้ โอเคมั้ย? เค้าจะกลายเป็นเป้าหมายที่ต้องกำจัดทิ้ง -โดยไม่มีคำถาม มันจะไม่จบแค่การเตือนธรรมดา ชั้นจะต้องให้เธอทำวิธีที่เธอดูแลผู้ศรัทธานั้นชั้ดเจน” (อัลเธน่า)
โออ้…มันเป็นสีหน้าที่เข้มงวดเดิมของอัลเธน่า-ซามะ ที่ผมเห็นในดินแดนมนุษย์
ดูเหมือนมันจะไม่จบแค่การเตือน…
“ชั้นรู้ อัลเธน่า” (โนอาห์)
โนอาห์ถอนหายใจ
“มาโกโตะ มองตาของชั้น” (โนอาห์)
“อ-โอเค” (มาโกโตะ)
โนอาห์-ซามะแซนวิชแก้มผมด้วยสองมือ
ผมดูตาที่เหมือนทะเลลึกของเทพธิดา
“{ในนามของเทพธิดาโนอาห์ ฉันสั่งสาวกของฉัน…}” (โนอาห์)
เธอพูดในท่าทางที่สง่างาม
ผมกลืนน้ำลาย
“เธอต้องไม่ใช้การแปลงเป็นสปิริตเต็มตัว! ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น☆” (โนอาห์)
จากนั้นพูดต่อด้วยคำพูดเบาๆ
“มันไม่ ไม่!” พูดคำนี้เสร็จ นิ้วของโนอาห์-ซามะดันหน้าผากของผม
ในทันทีต่อมา…
“กะห่ะห์!” (มาโกโตะ)
ผมถูกโจมตีโดยแรงกดดันที่รู้สึกเหมือนทั้งตัวของผมถูกมัดโดยเชือก
ไม่ ไม่ใช่แค่ตัวของผม แม้แต่ใจผมก็ถูกโจมตีโดยความเจ็บ ที่มันรู้สึกเหมือนหมุดตอกเข้าไปในมัน
เหงื่อไหลออกมาจากทั้งตัวของผม และความรู้สึกของสมดุลย์หายไป
ผมยืนบนขาต่อไปไม่ได้ และมือของผมตอนนี้อยู่ที่พื้น
ภาพที่ผมเห็นกระพิบ และความสับสนที่ทำให้ผมลืมแม้แต่จะหายใจครอบครอง
ตาของผมโฟกัสไม่ได้
ผมรู้สึกเหมือนจะอาเจียน และผมหายใจไม่ได้
ผมรู้สึกเหมือนทั้งตัวผมได้โดนแล่เนื้อออกจากกระดูก
…และความสงบของผมถูกนำไปอย่างมั่นคง
“น-โนอาห์-ซามะ…?” (มาโกโตะ)
ลมหายใจผมแรง ผมหาคำอธิบาย และมองโนอาห์-ซามะที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม
ผมอยากจะจับอะไรซักอย่าง และผมจบที่การจับขาของโนอาห์-ซามะด้วยปฏิกิริยาตอบสนอง
โนอาห์-ซามะยิ้มเบาๆ ระหว่างที่มองดูผม และมันเต็มไปด้วยความเสน่หาเหมือนเดิม
“นี่เป็นคำสั่งของพระเจ้า ตอนนี้เธอจะไม่สามารถเปลี่ยนเป็นราชาสปิริตได้แล้ว มาโกโตะ เพราะทั้งหมด ชั้นสั่งเรื่องนี้กับ {วิญญาน} ของเธอ” (โนอาห์)
หัวของผมเต็มไปด้วยความวุ่นวาย แต่ผมเข้าใจได้
นี่เป็นคำสั่งของพระเจ้าที่สาวกได้รับจากเทพธิดา
…ช่างทรงพลัง
มันทำให้ผมไม่อย่างใช้เวทมนตร์นั้นอีกครั้ง
นี่…ไม่มีทางที่ผมจะต่อต้านเรื่องนั้นได้
“นั่นโอเคกับเธอ ใช่มั้ย อัลเธน่า?” (โนอาห์)
“ใช่ ไม่มีปัญหา” (อัลเธน่า)
การคุยสั้นๆของเทพธิดา
ดูเหมือนอัลเธน่า-ซามะได้ยอมรับมันด้วย
“ตั้งแต่ทีแรก สกิลที่เธอทำมันพัง ทำไมนายฝึกโดยไม่มีขีดจำกัดล่ะ…? แม้ว่าพวกเราเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ทำให้ขีดจำกัดขวามเชี่ยวชาญอยู่ที่ 100” (ไอรา)
“ไม่ใช่ว่ามันโอเคเหรอ? เราควรจะอนุญาตพวกเค้าให้ได้รางวัลกับความพยายามของพวกเค้า” (โนอาห์)
“การใช้พลังเกินไปนำความตายไปสู่ผู้ใช้นะ รู้มั้ย…” (ไอรา)
“หัวแข็งมาก ไอรา แม้ว่าเธอยังเด็ก” (โนอาห์)
ไอรา-ซามะและโนอาห์-ซามะมีการปะทะกันของความคิดเห็น
มีคำพูดที่กวนใจผมนั่น
“สกิลนั้นถูกสร้างโดยเทพธิดาเป็นการส่วนตัวเหรอ?” (มาโกโตะ)
ผมไม่รู้
“นั่นใช่แล้ว สกิลที่แข็งแกร่งมากขึ้น จะใช้เวลามากขึ้นเพื่อสรา้ง ยกตัวอย่างเช่น; สกิลฮีโร่แห่งแสงจะใช้เวลา 1,000 ปี” (อัลเธน่า)
“1,000 ปี?!” (มาโกโตะ)
ผมจบที่การตะโกนกับคำพูดของอัลเธน่า-ซามะ
ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมไม่มีคนใช้มัน
มันเป็นเพียงแค่เพราะมันใช้เวลาเพื่อสร้างมัน
เจ้าหญิงโนเอลได้พูดเกี่ยวกับตรรกะของญาติทางสายเลือด แต่มันไม่มีอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้น…
ผมบอกนั่นกับเธอภายหลังดีมั้ย?
ได้ยินเรื่องนี้ มีอย่างอื่นที่กวนใจของผม
“ตอนนี้เมื่อผมมาคิดถึงมันดูแล้ว ทำไมซากุไร-คุงเป็นฮีโร่แห่งแสงล่ะ?” (มาโกโตะ)
สกิลสำคัญที่ใช้เวลาสร้าง 1,000 ปี
ไม่มีความจำเป็นต้องสร้างปัญหาของการทำคนต่างโลก ต้องมีคนหลายคนบนโลกนี้ที่อยากได้มัน
“…..ใครจะรู้” (อัลเธน่า)
หืมม?
อัลเธน่า-ซามะ ที่จะตอบคำถามผมโดยไม่ลังเล เลี่ยงเรื่องนี้
ต้องเป็นเหตุการณ์ที่ซับซ้อนแน่ๆ?
“เห้อ ทำเท่ที่นี่ อัลเธน่า มันเพียงเพราะหน้าตาของเรียวซูเกะ-คุงนั้นอย่างที่เธอชอบ ใช่มั้ย?” (โนอาห์)
“เฮ้ย โนอาห์!”
“เอ๋? จริงเหรอ? อัลเธน่า-ซามะ?” (มาโกโตะ)
มันเป็นการเปิดเผยที่น่าตกใจ
“ผู้หญิงคนนี้ถูกดึงดูดโดยรูปลักษณ์ภายนอกของคนอื่นตั้งแต่เวลานานมาแล้ว ยังไงซะ แต่รักแรกของโนอาห์ตกหลุมรักกับชั้นนะ—โอ้ย! เธอทำอะไรน่ะ อัลเธน่า?!” (โนอาห์)
“หุบปากได้แล้ว โนอาห์! ชั้นควรจะยืดเวลากักขังของเธอมั้ย?!” (อัลเธน่า)
“ฮ่า! ลองมันเลย! ยังไงเพิ่มมันก็จะไม่เปลี่ยนอะไรไป!” (โนอาห์)
“อ้าา ปากที่น่ารำคาญนั้นของเธอ!” (อัลเธน่า)
อัลเธน่า-ซามะไล่ตามโนอาห์-ซามะ
นี่มันอะไร?
ไม่ใช่ผมถูกบอกว่าพวกทา่นไม่สนิทกันเหรอ?
“โนอาห์และอัลเธน่า-เน่ซามะเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันน่ะ” (เออร์)
“เอ๋?! จริงเหรอ เออร์-ซามะ” (มาโกโตะ)
“ลูกคนเล็กสุดของเทพเจ้าเก่าแก่ โนอาห์ และลูกคนโตสุดของเทพเจ้าใหม่ อัลเธน่า-เน่ซามะ ได้เกิดมาแทบจะในเวลาเดียวกัน” (เออร์)
“ข-เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)
ผมสงสัยว่ามันไกลเข้าไปในอดีตแค่ไหน?
อายุของพวกท่าน…มันน่ากลัว ดังนั้นผมไม่ควรถาม
“อัลเธน่า-เน่ซามะบึ้งตืงเมื่อโนอาห์-ซามะไปเข้าฝั่งมารในสงครามเมื่อ 1,000 ปีก่อน มันดูเหมือนโนอาห์ไม่ได้พพูดกับเธอมา 1,000 ปีแล้ว แต่พวกเธอคืนดีกันวันนี้~” (เออร์)
“…เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)
นั่นช่างเป็นเรื่องที่ยาว
งั้นพวกท่านได้สู้กันอยู่มา 1,000 ปี
หลังจากซักพัก โนอาห์-ซามะและอัลเธน่ากลับมาและหายใจไม่ทัน
ระหว่างมัน พวกท่านสองคนเร็วมากจนผมไม่เห็นพวกท่าน
ความเร็วเท่าไหนที่พวกท่านวิ่งไล่กัน…?
โนอาห์-ซามะได้กลับมาแล้วตอนนี้ และมันดูเหมือนท่านจำบางอย่างได้ ท่านพูด…
“อ้า ใช่ เออร์ คืนมีดให้มาโกโตะ” (โนอาห์)
“?!”
มีดของโนอาห์-ซามะ!
งั้นเออร์-ซามะมีมัน หือห์
“โอ้ ใช่ นี่ มาโกะ-คุง” (เออร์)
“โออ้…” (มาโกโตะ)
มีดที่ส่องแสงสีฟ้ากลับมาที่ผม
ช่างโล่งใจ…ผมกังวลว่ามันจะไม่กลับมาแล้ว
“พูดถึงแล้ว เออร์-ซามะ ท่านไปหยิบนี่มาที่ไหน?” (มาโกโตะ)
ผมจำไม่ได้ว่าอะไรเกิดขึ้นเมื่อผมสู้กับฮีโร่แห่งพระอาทิตย์
แต่ผมคิดว่ามันน่าจะตกอยู่ระหว่างสู้กับเขานะ
“หืมม…ย-ยังไงซะ…ไม่ใช่นั่นโอเคเหรอ?” (เออร์)
“?”
เออร์-ซามะหันไปกับคำถามของผมและรู้สึกอึดอัดเกี่ยวกับมัน
“อ้าา ทากัตซูกิ มาโกโตะ คนที่หยุดเธอหลังจากเอาชนะอเล็กซ์คือเออร์-โอเน่ซามะ” (ไอรา)
ไอรา-ซามะตอบแทนที่เธอ
เข้าใจแล้ว…เอาชนะอเล็กซ์…งั้นนั่นก็หมายถึงผมชนะเขา
หืม…?
แต่ผมได้ยินจากเจ้าหญิงโซเฟียว่าผมตายไปครั้งหนึ่ง
แม้ว่าผมเอาชนะอเล็กซ์ได้…ผมตายหรือ?
นั่นหมายความว่าอย่างไร?
ผมเอียงหัว และไอรา-ซามะพูดเหมือนไม่มีอะไร
“เออร์-โอเน่ซามะ {ฆ่าเธอ} เมื่อเธอเป็นอาวุธสปิริต” (ไอรา)
“…..เอ๋?” (มาโกโตะ)
ผมมองกลับไปที่เออร์-ซามะที่ใส่ชุดครู
เออร์-ซามะเกาแก้มของท่านด้วยหน้าที่เหมือนจะพูด ‘อะช้าาา ถูกเปิดเผยแล้ว หือห์’
“ขอโทษ มาโกะ-คุง ชั้นฆ่าเธอ☆” (เออร์)
เออร์-ซามะแลบลิ้นออกมาและ ‘ที่ฮี่☆’ อย่างน่ารัก…แต่มันน่ากลัวอย่างเหลือเชื่อ
น่ากลัวจริงๆ!
ผมจบที่การสร้างระยะ
“ด-เดี๋ยว! อย่างทำหน้าอย่างนั้น~! เพราะเธอรู้มั้ย เธออยู่ในทะเล เพราะเรื่องนั้น อำนาจอยู่ที่ชั้น เทพธิดาแห่งน้ำ…มันเป็นการตัดสินใจที่ข่มขื่นสำหรับชั้นจริง! ฆ่าคนที่โซเฟีย-จังรักด้วยมือของชั้นเอง!” (เออร์)
“…”
เออร์-ซามะปิดระยะ
“แล้วก็ เราชุบชีวิตเธอไม่นานหลังจากนั้น ดังนั้นเธอยกโทษให้ชั้นได้ ใช่มั้ย~☆? เราเพื่อนกัน ใช่มั้ย มาโกะ-คุง? อุรย่า อุรย่า~” (เออร์)
“อ-เออร์-ซามะ…” (มาโกโตะ)
ท่านกอดผมดั่งจะเบี่ยงความสนใจของผมจากมัน
ท่านดันนมที่เหมือนมาชเมลโล่บนผม และหัวของผมแทบบ้าไป
น-นุ่มมาก…
“นี่ มาโกะ-คุง เด็กดี เด็กดี~” (เออร์)
เออร์-ซามะลูบหัวของผมดั่งผมเป็นเด็ก
ผมมีหน้าเต็มไปด้วยนมจากเออร์-ซามะ
“ช่า~ย มานคือหม่าม๊า~” (เออร์)
ท่านไม่ใช่!
ผมแม้แต่พูดคำนั่นออกก็ไปไม่ได้
…ไม่ดีเลย ผมรู้สึกว่าบางอย่างตื่นขึ้นข้างในผม…
“อย่าโดนเสน่ห์สิ!” (โนอาห์)
โนอาห์-ซามะปล่อยลูกเตะบินไปใส่เออร์-ซามะ
…อา นั่นอันตราย
เวทมนตร์เส่ห์ไม่ได้ผลกับผม แต่การโจมดีโดยตรงมาใส่หนุ่มบริสุทธิ์เหมือนผมมันมีผลเยอะ
“มา~โก~โตะ~?” (โนอาห์)
เออร์-ซามะได้ถูกฉีกออกจากผม โดยที่ต้องขอบคุณโนอาห์-ซามะที่โกรธ
และเหมือนแบบนั้น ผมถูกกอด
“ช่างเป็นเด็กไม่ดี! ทำหน้าหลีกับเทพธิดาคนอื่น!” (โนอาห์)
“ไม่ ไม่ มันเป็นความเข้าใจผิด…” (มาโกโตะ)
ผมที่นุ่มของโนอาห์-ซามะที่ -ต่างจากเออร์-ซามะ- นั่นเพรียวเล็กน้อย และมีผิวหนังที่เปิดเผยอยู่เยอะนั้น…
“เธอ…เธอใจเย็นขนาดนั้นได้ยังไงกัน แม้ว่าเธอถูกกอดโดยเออร์-โอเน่ซามะและโนอาห์?” (ไอรา)
ไอรา-ซามะถามผมด้วยหน้าที่ตกใจ
“เอ๋? แต่ผมค่อนข้างลนที่นี่นะ” (มาโกโตะ)
“แม้อย่างนั้น เธอได้ทำการพูดอย่างถูกต้องที่นี่ ปรกติแล้ว คนนึงจะเสียความใจเย็นมากกว่านี้มาก…โอเค ในฐานะของขวัญคร้งนี้ ชั้นจะบอก {บางอย่างดีๆ} ให้นาย” (ไอรา)
“อ-ไอรา-ซามะ?!” (มาโกโตะ)
“เธอไม่มีประสบการณ์กับผู้หญิง ใช่มั้ย? ฟุฟุ ซาบซึ้งซะ ชั้นจะสอนเธอ” (ไอรา)
ท่านพูดบางอย่างที่หยาบคายขณะที่ท่านเข้าหาผม
“ไอรา?! เธอพูดอะไรน่ะ?!” (โนอาห์)
“ไอรา-จัง ชั้นไม่คิดว่ามันพร้อมแบบนั้นด้วยความรู้สึกแบบนั้นนะ” (เออร์)
“นายรู้มั้ยว่านายทำอะไรอยู่ตอนนี้…? นี่ ทากัตซูกิ มาโกโตะ มาตรงนี้” (ไอรา)
“ไม่! เค้าเป็นของชั้น!” (โนอาห์)
โนอาห์-ซามะกอดผมแน่น ไม่ยอมปล่อย
โนอาห์-ซามะ…ผมหายใจไม่ออก…
“อ้า ใช่แล้ว ทากัตซูกิ มาโกโตะ” (อัลเธน่า)
อัลเธน่า-ซามะพูดกับผมระหว่างที่ผมถูกเล่นไปทั่วโดยเทพธิดา
“เกี่ยวกับฮีโร่แห่งพระอาทิตย์อเล็กซ์…นายต้องการลูกน้องมั้ย?” (อัลเธน่า)
“หือห์?” (มาโกโตะ)
ผมถูกถามบางอย่างที่อุกอาจ
เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 300/300
ค่าไฟ 100/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord