หัวใจของสือมูเฉินจมดิ่งลง แสงเย็นวาบออกมาจากดวงตาของเขา
ในเวลานี้เขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่?
ปฏิกิริยาแบบนี้เห็นได้ชัดว่าถูกคนวางยาแน่นอน!
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่ถูกวางยาระหว่างทางแน่นอน แต่กลับเป็นที่บ้านของตัวเอง!
หลังจากที่เขากลับถึงบ้าน เขาก็ดื่มน้ำจากตู้กดน้ำเท่านั้น กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือต้องมีคนวางยาลงไปในตู้กดน้ำอย่างแน่นอน!
เมื่อนึกถึงนี่สือมูเฉินก็รีบลุกขึ้นยืนทันทีและกำลังจะออกไป
แต่เขาคาดไม่ถึงว่ายาชนิดนี้จะออกฤทธิ์รุนแรงขนาดนี้ เขากำลังเคลื่อนไหวแต่กลับรู้สึกว่าตัวเองนั้นสั่นไปทั้งตัวและไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลยแม้แต่น้อย
เขาพยายามที่จะเกร็งมันเพื่อยับยั้งอารมณ์ปรารถนาที่เหมือนต้องการจะระเบิดออกมา และความแข็งที่อยู่ข้างใต้ก็ยิ่งแข็งมากขึ้นจนกางเกงในตุงเกือบจะทะลุออกมา
เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพยายามบังคับตัวเองให้มีสติ แล้วเปิดประตูเพื่อที่จะออกไป
อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเพิ่งเปิดประตู ก็มีคนเข้ามาจากข้างนอกพอดี
คนที่เข้ามาจากด้านนอกนั้นดูกระวนกระวายอย่างมาก เมื่อสือมูเฉินยังไม่ทันที่จะถอย เธอก็พุ่งเข้าใส่อ้อมแขนของเขาแล้ว
เนื่องจากทั้งคู่ไม่ได้สวมเสื้อผ้า ดังนั้นประสาทสัมผัสรับรู้ชัดเจนเป็นพิเศษ
สือมูเฉินรู้สึกว่ามีอะไรนุ่ม ๆสัมผัสโดนร่างกายของเขา และอารมณ์ความปรารถนาที่พยายามควบคุมไว้นั้นเกือบจะพังทลายลงทันที
เขายังไม่ทันดูด้วยซ้ำว่าเป็นใคร เขาจึงดึงผู้หญิงคนนั้นไว้ในอ้อมแขนของเขา จากนั้นกดเธอลงบนเตียง
อย่างไรก็ตามเมื่อเขากดลงไป เขาก็พบว่าผู้หญิงคนนั้นคือหลานเล่อซิน !
หมัดของเขากำหมัดแน่น พยายามบังคับตัวเองให้ฟื้นคืนสติกลับมาเล็กน้อย ในขณะที่เขาหายใจแรงถี่ขึ้นเรื่อย ๆนั้น เขาถามไปด้วยว่า ：“คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร？！”
หลานเล่อซินดูเหมือนจะถูกวางยาเช่นกัน เวลานี้ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยหมอกแห่งอารมณ์กาม เนื่องจากเธอไม่ได้สวมใส่อะไรเลย ดังนั้น เรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอขาวผ่องสะท้อนแสงแดดอ่อนจนเห็นเป็นสีขาวอมชมพู
สือมูเฉินถามเธอ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่มีสติเลย เธอกลับเอื้อมมือไปโอบคอของสือมูเฉินแทน และเสียงหวานเอ่ยขึ้นแผ่วเบาราวกระซิบ: “มูเฉิน เป็นคุณจริง ๆ ใช่ไหมคะ?”
ด้วยฤทธิ์ยา สือมูเฉินรู้สึกเพียงว่าทุก ๆ วินาทีมันแสนจะทุกข์ทรมาน อารมณ์ความปรารถนาในเลือดของเขาเดือดพล่าน และมีเสียงเสียงโห่ร้องอย่างบ้าคลั่ง ไม่ว่าจะเป็นใครก็ช่าง คลายอารมณ์ความปรารถนาทางเพศก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง!
เขาหายใจหอบแรงมาก ขยับเข้าไปใกล้หลานเล่อซินทีละนิด เนื่องจากพยายามต่อสู้อย่างต่อเนื่อง เหงื่อที่หน้าผากของเขาจึงไหลหยดลงบนใบหน้าของหลานเล่อซินทีละหยด
ร่างกายของทั้งคนสองนั้นสั่นเทา เพราะระยะห่างที่ใกล้เกินไป และการสัมผัสเช่นนั้นกระตุ้นความตื่นเต้นของสมองของกันและกันอย่างต่อเนื่อง และอุณหภูมิในห้องนั้นยิ่งอยู่ยิ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ
ในขณะนี้ สือมูเฉินได้ยินเสียงริงโทนที่คุ้นเคยดังขึ้น
นั่นคือเสียงริงโทนพิเศษที่เขาตั้งไว้สำหรับหลานเสี่ยวถาง
แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย และร่างกายของเขาก็ขยับเข้าใกล้หลานเล่อซินตลอดเวลา
หลานเล่อซินไม่สามารถควบคุมมันได้อีกต่อไปแล้ว เธอริเริ่มที่จะยกเรือนร่างของเธอขึ้น และต้องการจูบสือมูเฉิน
แต่อย่างไรก็ตาม เขาส่งสายตาอาฆาตให้กับเธอ และเธอก็ตกใจแววตารัศมีสังหารที่อยู่ภายในดวงตาของเขาจนทำให้เธอไม่กล้าแม้แต่จะขยับเข้าไปข้างหน้าอีก
เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ แต่ฤทธิ์ยานั้นยังคงทำให้อารมณ์ความปรารถนาในร่างกายเดือดพล่าน
ในท้ายที่สุด สือมูเฉินรู้สึกว่าส่วนล่างของเขานั้นกำลังจะระเบิดออกมาแล้ว ตั้งแต่เขาเกิดมานี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าอารมณ์ทางเพศของตัวเองนั้นรุนแรงเช่นนี้ และเกือบจะทำลายสติสัมปชัญญะและการควบคุมของตนเองทั้งหมด!
มือที่กันร่างกายของหลานเล่อซินนั้น กำเป็นหมัดแน่น เนื่องจากใช้แรงมากเกินไปจนทำให้เล็บแทงเข้าไปในฝ่ามือ
ความรู้สึกเจ็บนั้นทำให้เขาสามารถหาวิธีที่จะดึงสติของเขากลับคืนมา และความเจ็บนี้ทำให้สติสัมปชัญญะของสือมูเฉินกลับมาอีกครั้ง
เขาดันไหล่ของหลานเล่อซินและกดเธอลงบนเตียง แรงเกือบทั้งหมดของเขากดลงที่ไหล่ของหลานเล่อซิน กดจนไหล่ของเธอเกือบแตกเป็นเสี่ยง ๆ
เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้หูของเธอและถามอย่างยากลำบากว่า: “พูดมาสิ เธอเข้ามาวางยาได้ยังไงกัน? ถ้าไม่พูดผมจะบีบคอคุณให้ตายเดี๋ยวนี้เลย!”
เพราะความเจ็บปวดหลานเล่อซินก็ได้สติคืนกลับมาเล็กน้อย เธอมองไปที่สือมูเฉิน และยังคงส่ายหัว: “ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้!”
หลังจากพูดจบ ใบหน้าของเธออยู่ห่างสือมูเฉินไม่ถึงคืบ
เธอรู้สึกมึนงงตกอยู่ในภวังค์ ใบหน้าของเขาดูวิจิตรและมีเสน่ห์มากขึ้น ทำให้เธอลืมทุกอย่างไปจนหมดสิ้น และเธอก็อดไม่ได้ที่จะยกขาขึ้นและเข้าไปพันเอวของสือมูเฉิน
“ปล่อย!” น้ำเสียงความโกรธของสือมูเฉินดังขึ้นก้องหูของหลานเล่อซิน: “พูดมา! ไม่อย่างนั้นผมจะหักคอคุณเดี๋ยวนี้!”
ในขณะนี้มีเสียงฝีเท้าที่เดินอย่างรวดเร็วดังขึ้น และในที่สุดก็หยุดที่ประตูห้องนอน
เมื่อหลานเสี่ยวถางมองดูฉากนั้นที่อยู่บนเตียง เธอตกตะลึงอยู่ชั่วขณะและรู้สึกสมองของเธอว่างเปล่า
ผู้หญิงที่อยู่บนเตียงหน้าตาคุ้นเคยอย่างมาก เป็นใครไปไม่ได้เลย เธอคือหลานเล่อซิน
ในขณะนี้สือมูเฉินคร่อมอยู่บนร่างของหลานเล่อซิน ขาของหลานเล่อซินหนีบไว้ตรงเอวของสือมูเฉิน ทั้งสองคนไม่ได้ใส่เสื้อผ้าไว้ และนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน พวกเขากำลังทำอะไร ทำไมเธอถึงจะไม่รู้ล่ะ!
ดูเหมือนว่าบรรยากาศจะแปลก ๆ และทั้งสองคนที่อยู่บนเตียงก็หันหน้ามามองพร้อมกัน
ช่วงเวลาที่สือมูเฉินเห็นหลานเสี่ยวถาง ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย และในแววตาของเขาเป็นความตื่นตระหนกที่หลานเสี่ยวถางไม่เคยเห็นมาก่อน
ทันใดนั้นเขาก็ผลักไหล่ของหลานเล่อซินออก จากนั้นพลิกตัวและลุกจากเตียงเพื่อไล่ตามหลานเสี่ยวถาง
หลานเสี่ยวถางถูกการกระทำของเขาทำให้เธอตาสว่าง เธอไม่รู้ว่าตัวเองนั้นควรจะทำยังไงต่อไป มีเพียงความคิดเดียวในใจของเธอ นั่นคือการวิ่งหนีไปให้ไกลและไม่ต้องการเห็นอะไรอีก!
เธอเปิดประตูและวิ่งออกไปด้วยความตื่นตระหนก ดวงตาของเธอพร่ามัวเพราะน้ำตาไหล เธอมองไม่เห็นอะไรเลย และเธอทำได้เพียงวิ่งตรงไปข้างหน้าเท่านั้น
ในห้องนั้น สือมูเฉินต้องการวิ่งไล่ตามเธอไป แต่เขาไม่สามารถวิ่งตามออกไปได้เลย
ยิ่งไปกว่านั้นเขาสวมแค่กางเกงในและไม่สามารถออกจากประตูบ้านได้แม้แต่ก้าวเดียว
ในขณะนี้ หลานเล่อซินคลานออกมาจากข้างหลังเขาและเอื้อมแขนไปโอบด้านหลังเขา: “มูเฉิน อย่าไป ให้ฉันเถอะนะคะ! ได้โปรด ให้ฉันนะ ฉันต้องการมาก……”
“ไสหัวไป!” ด้วยฤทธิ์ของยา จิตใจของเขาเริ่มมึนงงอีกครั้ง และสือมูเฉินเกือบจะหมดแรงก่อนที่จะดึงหลานเล่อซินออกจากตัวเขา
นิ้วของเขาสั่นและเขาแทบจะยืนไม่ไหว เขารู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่สามารถทนได้นานกว่านี้ เขาจึงคว้าแขนหลานเล่อซินดึงและผลักเธอออกไป และในที่สุดก็ดึงเธอไปอยู่ที่หน้าประตู
จากนั้น สือมูเฉินยกเท้าขึ้นทันที เตะหลานเล่อซินที่เปลือยเปล่าออกจากประตูแล้วปิดประตูทันที
หลังจากทำเช่นนี้ เขาเกือบหมดเรี่ยวแรงไปจนหมด และเอาหลังพิงประตูอันเย็นเฉียบเพื่อบรรเทาอารมณ์ความปรารถนาที่แทบจะควบคุมไม่ได้ในร่างกายของเขา
เขาอยากจะโทรศัพท์ แต่นิ้วยังสั่นไม่หยุด เขารู้ว่าตัวเองนั้นไม่สามารถโทรเรียกรถพยาบาลให้มารับได้ เขาจึงเดินเซไปเซมาจนถึงในห้องน้ำ
สือมูเฉินเปิดฝักบัวให้น้ำเย็นไหลมากระทบร่างกายของตัวเองไม่หยุด แต่กลับพบว่าอารมณ์ความปรารถนาที่แทบจะพุ่งออกมาในร่างกายของเขาไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย
ในเวลานี้ เขารู้สึกได้ถึงมีน้ำอุ่นๆที่ไหลออกมาจากจมูกของเขา และเมื่อเขาก้มมองลงไปดู ก็เห็นบนพื้นนั้นเต็มไปด้วยสีแดง
เขาอยู่ในความงุนงงเป็นเวลานาน และทันใดนั้น ความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาในสมองของเขา
เขาพิงผนัง แล้วเซไปเซมาจนถึงอ่างล้างหน้า จากนั้นเขาก็หยิบมีดโกนแบบใช้แล้วทิ้งจากด้านใน
เขาตัวสั่นไปทั้งตัวและแกะมีดออกจากกล่อง จากนั้นจับด้ามมีดโกนในมือ ดวงตาของเขาก็มืดลง
สูดหายใจเข้าลึก ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะตัดสินใจแล้ว หยิบใบมีดโกนออกมาแล้วกรีดลงมาที่น่องของเขา
ทันใดนั้น ความเจ็บปวดก็เกิดขึ้น และในขณะเดียวกัน เลือดจำนวนมากก็ไหลออกมา ในไม่ช้าพื้นห้องน้ำก็กลายเป็นสีแดงไปทั่วห้องน้ำ
เขาเดินเซไปเซมาจนมาถึงใต้ฝักบัว เปิดน้ำเย็นสาดใส่บนร่างกาย ล้างเลือดที่ขาของเขา และบนพื้นก็เป็นสีแดงจาง ๆ
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่มันจางหายไป เลือดก็ไหลออกมาอีกครั้ง ถูกน้ำชะล้าง วนซ้ำเป็นวัฏจักร
ร่างกายของเขาเย็นลงเรื่อยๆ และสือมูเฉินก็หมดเรี่ยวแรงลง และในที่สุดก็ล้มลงไปกองกับพื้น
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากสูญเสียเลือดไปมาก ทำให้อารมณ์ความปรารถนาค่อย ๆ จางหายไปในกระแสน้ำ และในที่สุดดวงตาของเขาก็มืดลงและเขาก็หมดสติไปทันที
ในขณะนี้หลานเล่อซินเปลือยกายอยู่นอกประตูบ้านของสือมูเฉิน ร่างกายของเธอเริ่มชักกระตุกอย่างต่อเนื่อง
เธอรู้สึกอึดอัดมากจนต้องถูเข้ากับประตู และเธอยังคงทำเสียงแผ่วเบา
อย่างไรก็ตาม ภายใต้ฤทธิ์ของยาเธอลืมความอัปยศไปจนหมดสิ้น และร่างกายของเธอก็บิดเบี้ยวตลอดเวลา น้ำเสียงอารมณ์ความปรารถนาทางเพศก็ค่อย ๆดังขึ้น
ในขณะนั้นเอง มีคนเดินออกมาจากลิฟต์ เขาไม่ถือว่าสูงมาก แต่เขาค่อนข้างแข็งแกร่ง
เขาแต่งกายด้วยชุดดำ ใส่หมวกแก็ปและแว่นกันแดดปกปิดใบหน้าเกือบทั้งหมด
เขาเดินตรงไปที่หลานเล่อซินแล้วหยุดเดิน
“สี่ปีแล้ว เมื่ออยู่ตรงหน้าเขาคุณยังไร้ยางอายไม่เปลี่ยน!” น้ำเสียงที่ต่ำและแหบแห้งของชายผู้นั้นดังอยู่เหนือหัวของหลานเล่อซิน: “คุณเห็นมันไหม แม้ว่าคุณจะลงทุนเปลือยกายต่อหน้าเขา เขาก็ยังไม่เต็มใจแตะต้องคุณเลยสักนิดเดียว !”
เขากัดฟันพูดเล็กน้อย แต่เวลานี้หลานเล่อซินเบลอไม่ได้สติเพราะฤทธิ์ยา
เธอรู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังเดินมา และกอดขาของชายผู้นั้นตามสัญชาตญาณทันที จากนั้นร่างที่เปลือยเปล่าก็ลูบบนร่างกายของเขา และน้ำเสียงของเธอนั้นไม่ค่อยสมหวังอารมณ์ความปรารถนาทางเพศสักเท่าไหร่
เธอถูกตัวและหน้าอกของชายผู้นั้นขึ้น ๆ ลง ๆ เล็กน้อย และเขาดึงหลานเล่อซินขึ้น
ทันใดนั้นหลานเล่อซินก็กอดรัดร่างกายของเขาไว้แน่น ริมฝีปากของเธอจูบอยู่ตรงคอของเขา และเสียงของเธอก็เหมือนกับการถอนหายใจอย่างพึงพอใจ: “มูเฉิน……”
ชายผู้นั้นระเบิดไอสังหารออกมาในทันที แต่ไม่นานเขาก็ถอดแจ็กเก็ตสีดำออกและปิดร่างกายของหลานเล่อซิน จากนั้นเขาก็อุ้มเธอและเดินไปที่ลิฟต์
ในลิฟต์หลานเล่อซินยังคงกระสับกระส่ายมาก เธอยังคงลูบไล้ชายคนนั้นอยู่เรื่อย ๆ จนเมื่อเธอออกมา ชายคนนั้นก็เกือบเอาไม่อยู่
เขารีบพาเธอไปที่ลานจอดรถอย่างรวดเร็ว แล้วอุ้มเธอเข้าไปไว้ในรถ แล้วกดลงไป
ดูจากภายนอก รถสั่นตลอดเวลาและมีเสียงครางกระเส่าเสียงดังออกมาจากภายในรถ
หลานเล่อซินร้องตะโกนไปด้วยและกอดชายคนนั้นแน่น และตะโกนอย่างต่อเนื่อง: “มูเฉิน มูเฉิน……”
เมื่อได้ยินเสียงของเธอ ชายคนนั้นก็พยายามใช้แรงมากขึ้น และด้วยความพยายามทุกวิถีทาง เขาโกรธจนแทบรอไม่ไหวที่จ่อที่ปากโพรงสวาทของหลานเล่อซินแล้วดันมันเข้าไปทีเดียวมิดด้าม
พวกเขาไม่รู้ว่าร่วมรักกันในรถนานแค่ไหนแล้ว จนกระทั่งฤทธิ์ยาของหลานเล่อซินหมดลง และเป็นลมล้มไป
หลังจากเสร็จกิจใบหน้าของชายคนนั้นก็เต็มไปด้วยเหงื่อ เขามองลงไปที่รอยฟกช้ำของผู้หญิงที่อยู่ใต้เรือนร่างเขา และอารมณ์ในดวงตาของเขาก็เปลี่ยนไป
ในท้ายที่สุด ดูเหมือนว่าเขาจะตัดสินใจแล้ว และอุ้มหลานเล่อซินออกจากรถอีกครั้ง แล้ววางเธอไว้ข้าง ๆโพรงหญ้า
“ผมอยากรู้เช่นกัน ว่าชายที่คุณเรียกร้องอยู่ตลอดเวลานั้นเขาจะมาสนใจใยดีคุณหรือไม่!” ชายคนนั้นพูดอย่างโกรธแค้น เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และหยิบผ้าห่มออกจากรถแล้วคลุมไว้บนเรือนร่างส่วนสำคัญของหลานเล่อซิน
จากนั้นเขาก็สตาร์ทรถแล้วขับออกไปโดยไม่มองหน้าเธอเลย