บทที่ 281 การแข่งขันรอบแรก
บทที่ 281 การแข่งขันรอบแรก
แบบร่างในการแข่งขันนี้ต้องผ่านทั้งหมด 3 อย่าง อย่างแรกคือแบบร่างต้องสะดุดตา ในฐานะนักออกแบบเสื้อผ้าระดับสูงที่ไม่มีวิสัยทัศน์ไร้เอกลักษณ์จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะประสบความสำเร็จ เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงต้องการผู้ที่มีดวงตากว้างไกล!
การแข่งขันรอบแรก คือให้เลือกเครื่องแต่งกายนับหมื่นนับแสนและในบรรดาเสื้อผ้าหลายหมื่นชิ้นจะถูกออกแบบและเย็บด้วยมือผู้เชี่ยวชาญ เหล่าผู้เข้าแข่งขันจำเป็นต้องเลือกคุณสมบัติที่ดีที่สุดจากทั้งหมดในบรรดาหมื่นหรือแม้กระทั่งนับแสนของเสื้อผ้าทั้งหมดนี้
ที่ยากยิ่งกว่านั้นก็คือ ทุกคนต่างต้องยืนบนแท่นสูงเพื่อสังเกตจากระยะไกล พวกเขาทำได้แต่มองจากระยะไกลเท่านั้น และเสื้อผ้าแต่ละชิ้นมีหมายเลขของตัวเอง คุณต้องเขียนหมายเลขลงบนแผ่นหยกและส่งให้ผู้ตรวจสอบ
หากสามารถค้นหาเสื้อหาที่คุณสมบัติยอดเยี่ยมได้มากกว่า 3 รายการก็จะถือว่าผ่านและหากเจอมากกว่า 10 รายการคุณก็จะได้รับรางวัล และหากคุณเจอมากกว่าหนึ่งในสามของเสื้อผ้าชั้นยอด องค์ชายทั้งสามที่เป็นผู้ตัดสินในวันนี้จะมอบรางวัลพิเศษให้กับคุณ
ฉู่เหินไม่ได้คาดหวังอะไรสูงนัก เขาไม่ได้อยากเป็นคนมีชื่อเสียง แต่เขาเองก็ไม่อาจยอมแพ้ได้ ดังนั้นฉู่เหินจึงตัดสินใจเลือกเสื้อผ้าที่ดีเยี่ยมออกมา
5 ชุดจากในนั้น สำหรับรางวัลขององค์ชาย เขาไม่คิดถึงมันเลยแม้แต่น้อย สำหรับมันไร้สาระเกินไป
ฉู่เหินมีความมั่นใจมากว่าจะค้นหาเสื้อผ้าที่ยอดเยี่ยมได้อย่างน้อย 5 ชิ้น หลังจากนั้นม่านขนาดใหญ่บนเวทีเปิดออก เครื่องแต่งกายต่าง ๆ นับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นต่อสายตาทุกคน สิ่งที่ทำให้ฉู่เหินรู้สึกพูดไม่ออกนั่นก็คือเสื้อผ้าแต่ละชิ้นถูกแขวนรวมกัน แบบนี้จะให้เขาเลือกยังไง
แบบนี้ฉู่เหินจะรู้ได้ยังไงว่าตัวไหนดีเยี่ยม เพราะหลายตัวถูกแขวนรวมกันทำให้ไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน หลังจากเห็นภาพนี้ฉู่เหินก็รู้สึกว่าจิตใจกำลังปวดร้าว การทดสอบแบบนี้จะผ่านไปได้ยังไง ถึงโชคดีผ่านได้มันก็ดูโง่แปลก ๆ ผ่านไปได้ก็แค่คนโชคดีไม่ใช่เหรอแบบนี้!!
เขาคิดอยู่พักหนึ่ง เนื่องจากอาณาจักรต้าเซียมีเสื้อผ้านับไม่ถ้วน การใช้สายตาจึงถูกนำมาใช้ในการแข่งขันและไม่ใช่แค่สายตาเท่านั้นที่ต้องใช้ แต่ยังรวมถึงทักษะและประสบการณ์อีกด้วย พวกผู้จัดคงคิดแบบนี้
จากนั้นฉู่เหินจึงมองไปเรื่อย ๆ แต่ผลลัพธ์ก็เกือบจะเหมือนกัน แต่เมื่อเขาจับตาดูคนอื่น ๆ ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจว่าต้องทำอะไร
ผู้เข้าแข่งขันเหล่านี้ใส่พลังดวงดาวลงไปในดวงตาเพื่อให้พวกเขาสามารถมองเห็นได้ดียิ่งขึ้น เมื่อฉู่เหินรู้ก็ไม่ลังเลที่จะทำตามทันที
มันได้ผลที่แตกต่างอย่างเห็นได้ชัดาวกับว่าเขากำลังมองเสื้อผ้าพวกนี้อยู่ใกล้ ๆ แต่ยังไงมันก็ถูกแขวนรวมกัน เขามองเห็นแค่ด้านข้างของเสื้อผ้าเท่านั้น มันไม่ง่ายเลยที่จะหาสมบัติท่ามกลางของนับหมื่นนับแสนชิ้น
ทันใดนั้นฉู่เหินก็คิดขึ้นมา ถ้าแทรกพลังดวงดาวเข้าไปในดวงตาของเขาจะทำให้มองเห็นเสื้อผ้าได้อย่างชัดเจนแล้วถ้าแทรกพลังจิตวิญญาณลงไปในดวงตาล่ะ? อันที่จริงนี่เป็นการกระทำที่เสี่ยงมาก มีเพียงพระเจ้าที่ทำแบบนั้นได้
จิตวิญญาณมันจะแยกออกมาแล้วไปรวมกันที่ดวงตาได้ยังไง? หากฝืนทำมันอาจทำให้ตาบอดได้เลย ตั้งแต่สมัยโบราณมีผู้เชี่ยวชาญหลายคนคิดแบบนี้แต่พวกเขาทุกคนก็จบลงด้วยความล้มเหลวและต้องชดใช้ความโง่เขลานี้ด้วยราคาที่สูงยิ่ง
ฉู่เหินไม่รู้เลยว่าตัวเองได้เข้าใกล้เส้นแห่งความเป็นความตายโดยไม่รู้ตัว ระหว่างที่เขากำลังลังเล เรื่องจิตวิญญาณจะเข้าไปในดวงตาได้ไหมนั้น
พลังกิเลนในร่างกายของเขาก็กระสับกระส่าย จากนั้นมันก็เข้าไปแทรกสู่ดวงตาของเขาโดยที่เขาไม่อาจควบคุมได้เลย
ไม่มีความเสียหายใด ๆ ต่อดวงตา ทันใดนั้นดวงตาธรรมดา ๆ ของฉู่เหินก็เปล่งแสงสีทองออกมา ฉู่เหินมองไปที่เสื้อผ้าเขาก็รู้สึกใกล้ชิดกับมัน เขาสามารถสังเกตเห็นเสื้อผ้าแต่ละชุดได้อย่างชัดเจน! ด้วยวิธีนี้ทำให้เขาสามารถรับรู้ได้ถึงคุณภาพของเสื้อผ้าแต่ละชิ้นเห็นแม้แต่จุดเย็บปะอย่างชัดเจน
เสื้อผ้าที่นี่แตกต่างจากบนโลกเล็กน้อย การเย็บของผ้าไม่มีส่วนผสมของเข็มกับด้าย มันเป็นงานฝีมือแบบพิเศษ เมื่อใช้วิธีพิเศษนี้เสื้อผ้าจะไม่มีช่องว่าง และมันไร้รอยต่ออย่างแท้จริง!
ช่องว่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างผู้เชี่ยวชาญกับคนทั่วไปก็คือช่องว่างของการเย็บชุดนั้นเอง คนธรรมดาแทบจะไม่สามารถลดระยะของช่องว่างเหล่านี้ได้เลย หากคุณมองมันดี ๆ จะเจอร่องรอยของจุดบกพร่องเต็มไปหมด
เมื่อใดก็ตามที่คุณสามารถแก้ไขจุดบกพร่องเหล่านี้ได้อย่างสมบูรณ์ คุณก็จะก้าวไปสู่ขอบเขตของปรามจารย์ที่แท้จริง ด้วยเหตุนี้ถ้าหากคุณต้องการดูว่าเสื้อผ้าเหล่านี้ตัวไหนเป็นปรามจารย์หรือผู้เชี่ยวชาญตัดเย็บเอง คุณก็สามารถดูได้จากช่องว่างเหล่านี้
ยิ่งไปกว่านั้นการมองด้วยพลังมันค่อนข้างเร็วที่จะตรวจสอบ ฉู่เหินใช้เวลาน้อยกว่าครึ่งธูปหอมก็เจอเสื้อผ้า 7 ชุดที่ผลิตโดยผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริง หลังจากมองดูตัวเลขของเสื้อผ้า เขาก็เขียนมันลงไปในแผ่นหยกอย่างใจเย็น
ไม่นานนักฉู่เหินก็หยุดค้นหา เขาเจอ 7 ตัวแล้วมันไม่มากเกินไปและไม่น้อยเกินไป ทำแบบนี้เขาก็จะได้รับรางวัลและไม่ทำตัวเด่นเกินจำเป็น นี่สิคือเส้นทางที่สมบูรณ์แบบ!
ผ่านไป 1 ชั่วโมง ผู้ตรวจสอบก็ตะโกนออกมาทำให้ฝูงชนหยุดมองด้วยความสงสัยบนใบหน้า แต่บางคนก็มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของพวกเขา แสดงว่าคนรอยยิ้มจะต้องมั่นใจในผลของการแข่งขันมากแน่ ๆ
“โจวรุย* ฉันกลัวว่ารอบนี้ฉันคงไม่ผ่าน ไว้เจอกันทีหลังนะ ถังเย่ก็ด้วย!”
เจียฉิวฉิวพูดด้วยความโศกเศร้า เห็นได้ชัดว่าเธอเจอเสื้อผ้าของผู้เชี่ยวชาญน้อยมาก (ชื่อเจ้าของร่าง ฉู่เหินในตอนนี้)
เดิมทีฉู่เหินไม่อยากสร้างปัญหา แต่เมื่อเห็นท่าทางที่โดดเดี่ยวของเจียฉิวฉิวแล้วเขาก็รู้สึกอึดอัดใจไม่น้อย จนอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงบอกอีกฝ่าย “308, 4210, 13050, 149800, 149900” ฉู่เหินไม่ได้อธิบายอะไรมาก แต่เขาบอกตัวเลข 5 ตัวออกไป ซึ่งหลังจากได้ยินสิ่งนี้เจียฉิวฉิวก็เขียนหมายเลขทั้งห้าในแผ่นหยกอย่างรวดเร็ว
เธอมีข้อสงสัยมากมายและอยากถามฉู่เหิน แต่พออ้าปากก็รู้ว่ามันไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่จะพูด เธอจึงหุบปากลง แต่ในใจของเธอก็ยังคงสงสัย ปกติแล้วความสามารถของเธอกับโจวรุยนั้นพอ ๆ กัน มันก็ไม่ได้แย่นัก ตอนนี้สายตาของเขาดีกว่าเธอขนาดนั้นเลยเหรอ?
เธอไม่แน่ใจในความคิดของตัวเอง เธอเลยเดินไปหาคนรวบรวมใบหยก หยกแต่ละอันมีชีวิตเป็นของตัวเองและเมื่อมันถูกเขียนลงไปแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนเปลี่ยนมัน เนื้อหาในนั้นผู้อื่นเปลี่ยนไม่ได้เว้นแต่เจ้าของจะเปลี่ยนเองเท่านั้น
หากไม่ใช่วิธีนี้ คงมีคนโกงในการประกวดครั้งนี้เยอะเกินไป หลังจากรวบรวมแผ่นหยกทั้งหมดแล้วผู้เข้าแข่งขันก็ถูกให้ลงจากเวที ผลลัพธ์จะไม่ประกาศจนถึงตอนเย็น และเมื่อรายชื่อถูกประกาศ ผู้ที่อยู่ในรายชื่อถึงจะสามารถเข้าร่วมในรอบต่อไปได้!
ฉู่เหินกำลังเดินกลับและเจียฉิวฉิวก็ตามเขามา บางครั้งเธอมองที่ฉู่เหินก่อนจะอ้าปากพูดบางอย่างแต่แล้วก็ต้องไม่พูด แน่นอนว่าฉู่เหินรู้ดีว่าเธออยากจะพูดอะไร แต่เขาไม่อยากพูดคุยกับอีกฝ่ายเท่าไร เพราะยังไงร่างนี้ก็ไม่ใช่ร่างของเขา เขาไม่อยากให้มันยุ่งยากในภายหลัง