ตอนที่ 222 ระแวดระวัง

เสน่ห์รักคุณหนูต่างสกุล

บัดนี้​หวัง​ซี​อยู่​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว​อย่าง​ปลา​ได้​น้ำ​ ​นั่ง​อยู่​ใน​บ้าน​เฉยๆ​ ​ก็​มี​คน​นำ​ข่าว​มาส​่ง​ให้​นาง​ถึงที่​ด้วยตัวเอง​แล้ว​ ​นับประสา​อะไร​กับ​การ​ที่นา​งมี​เจตนา​หลบเลี่ยง​ซือ​จู

ซือ​จู​ทะนง​ใน​สถานะ​ของ​ตัวเอง​ ​จะ​ไป​เอาใจ​หวัง​ซี​ได้​อย่างไร

นาง​จึง​นั่ง​รอ​หวัง​ซี​อยู่​ที่​เรือน​โหวฮู​หยิน

จวบจน​ยาม​ซื่อ​ก็​ยัง​ไม่เห็น​เงา​ของ​หวัง​ซี​ ​จึง​รู้​ว่านา​งกำ​ลังเล​่น​แง่​กับ​ตน​แล้ว

ซือ​จู​โกรธ​จน​ดวง​หน้าแดง​ก่ำ​ ​ไม่​พูด​อะไร​ไป​กว่า​ครึ่ง​ค่อนวัน

ช่วง​เช้า​ของ​ทุกวัน​เป็นช่วง​เวลา​ที่​โหวฮู​หยิน​ยุ่ง​ที่สุด​ ​แต่​เห็นแก่หน้า​ของ​จวน​เจิ​้​นกั​๋​วกง​ ​นาง​ก็​เลย​นั่ง​เป็นเพื่อน​ซือ​จู​กว่า​หนึ่ง​ชั่ว​ยาม​ ​ไม่รู้​ว่า​ทำให้​การงาน​ต้อง​ล่าช้า​ไป​กี่​เรื่อง​แล้ว​ ​เห็น​เช่นนั้น​ก็​อด​รน​ทน​ต่อไป​ไม่ไหว​อีกแล้ว​รีบ​กล่าว​ขึ้น​ว่า​ ​“​ข้า​ให้​พานห​มัว​มัว​ช่วย​ไปดู​ที่​เรือนฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ให้​เจ้า​ดี​หรือไม่​”

ซือ​จู​ไม่​อยาก​พบฮู​หยิน​ผู้เฒ่า

ก่อน​จะ​เกิดเรื่อง​กับ​ตระกูล​ซือ​ ​ทุกครั้งที่​นาง​เจอฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ ฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​มักจะ​ซาบซึ้งใจ​ที่​ตอนนั้น​ตระกูล​ซือ​ช่วยเหลือ​นาง​อย่างไรบ้าง​ ​จนกระทั่ง​เกิดเรื่อง​ขึ้นกับ​ตระกูล​ซือ​ ​หัวข้อ​สนทนา​ของฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ก็​เปลี่ยนเป็น​นาง​ช่วยเหลือ​ตระกูล​ซือ​อย่างไรบ้าง​แทน​ ​โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​นาง​ได้​ช่วยเหลือ​ตน​อย่างไรบ้าง​ ​ยัง​ชอบ​พูดว่า​เพื่อ​ตน​แล้ว​นาง​ถึงขั้น​ยอม​ผิดใจ​กับ​บุตรหลาน​ ​สิ่ง​นี้​ทำให้​ซือ​จู​อด​สงสัย​ไม่ได้​ว่าฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​อยาก​ให้​ตน​ตอบแทน​ ​ทำให้​ซือ​จู​รู้สึก​อึดอัด​ใจ​ยิ่งนัก

แต่​เมื่อม​อง​เหล่า​ป้า​รับใช้​ที่​เข้า​ๆ​ ​ออก​ๆ​ ​เพื่อ​คุย​กับ​โหวฮู​หยิน​ ​โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​สายตา​และ​การแสดงออก​ของ​โหวฮู​หยิน​ยาม​มอง​นาง​ที่​คล้าย​จะ​เผย​คำถาม​ออกมา​ว่า​ ​‘​เหตุใด​เจ้า​ยัง​ไม่​ไป​อีก​’​ ​นั่น​แล้ว​ ​ทำให้​นาง​ไม่พอใจ​เป็นอย่างมาก

นาง​เป็น​คน​ประเภท​ที่​เจ้า​ทำให้​ข้า​ไม่มี​ความสุข​ ​ข้า​จะ​ทำให้​เจ้า​ไม่มี​ความสุข​ยิ่งกว่า

ซือ​จูลุก​ขึ้น​มา​พลาง​กล่าว​กับ​โหวฮู​หยิน​อย่าง​ไม่​เกรงใจ​แม้แต่น้อย​ว่า​ ​“​จะ​พูด​อย่างไร​ท่าน​ก็​เป็น​ป้า​สะใภ้​ของ​ข้า​ ​ข้ามา​เป็น​แขก​ที่​บ้าน​พวก​ท่าน​ ​คนที​่​ต้อง​มา​เยี่ยมเยียน​เป็นลำดับ​แรก​ก็​คือ​ท่าน​ ​นั่น​เป็น​เพราะ​ท่าน​คือ​นาย​หญิง​คนดู​แล​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว​ ​เป็น​โหวฮู​หยิน​ของ​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว​ ​ท่าน​ขับไล่ไสส่ง​ข้า​ประหนึ่ง​ไล่​ขอทาน​เช่นนี้​ ​คง​ไม่​ค่อย​ดี​กระมัง​”

กล่าว​จบ​ ​ยัง​หันไป​เลิก​คิ้ว​ใส่​โหวฮู​หยิน​อย่างดูแคลน​อีกด้วย

เช่นนี้​ช่าง​เสียมารยาท​จริงๆ

โหวฮู​หยิน​โกรธ​จน​แทบ​ตาก​หงาย​ ​คิด​ว่า​เจ้า​จะ​ไป​ไม่​ไป​ก็​เรื่อง​ของ​เจ้า​ ​กำลังจะ​เอ่ยปาก​ปฏิเสธ​กลับ​ถูก​พานห​มัว​มัว​ดึง​แขน​เสื้อ​เอาไว้​ ​กล่าว​แทรก​ยิ้ม​ๆ​ ​ขึ้น​มา​อย่าง​ประนีประนอม​ว่า​ ​“​นี่​มิใช่​เป็น​เพราะ​โหวฮู​หยิน​ของ​พวก​ข้างาน​ยุ่ง​หรอก​หรือ​ ​เห็น​ว่า​สะใภ้​ใหญ่​เฉิน​เอง​ก็​มิใช่​คนอื่น​ไกล​ ​ถึง​ได้​เป็นกันเอง​ไม่ต้อง​เกรงใจ​มาก​ ​สะใภ้​ใหญ่​เฉิน​กล่าว​ได้​ถูกต้อง​ ​เรื่อง​นี้​เป็น​โหวฮู​หยิน​ของ​พวก​ข้า​ที่​เสียมารยาท​ไป​จริงๆ​ ​อย่างไรก็ตาม​ ​ดูเหมือนว่า​สะใภ้​ใหญ่​เฉิน​เอง​ก็​มิได้​ส่ง​เทียบ​มาแจ้ง​ก่อน​กระมัง​”

ยัง​มาตั​้ง​แต่เช้า​ตรู่​อีกด้วย​ ​เช่นนี้​เสียมารยาท​มากกว่า​อีก

โหวฮู​หยิน​ได้ยิน​แล้ว​หัวใจ​พลัน​เบิกบาน​ ​คิด​ว่า​ตัวเอง​ไม่จำเป็น​ต้อง​อยู่​เป็นเพื่อน​ซือ​จู​เพื่อ​รองรับ​อารมณ์​ของ​นาง​แล้ว​ ​แต่​ผู้ใด​จะ​รู้​ว่า​พานห​มัว​มัว​กลับ​กระซิบ​ที่​ข้าง​หู​ของ​โหวฮู​หยิน​ว่า​ ​“​ท่าน​ไปเป็นเพื่อน​นาง​สักครั้ง​เถิด​เจ้าค่ะ​ ​ใกล้​จะ​ถึง​งานแต่ง​ของ​คุณชาย​สี่​จวน​เซียง​หยาง​โหว​แล้ว​”

นี่​เกี่ยว​อะไร​กับ​งานแต่ง​ของ​คุณชาย​สี่​จวน​เซียง​หยาง​โหวด​้วย​?

ชั่วขณะ​นั้น​โหวฮู​หยิน​ยัง​คิด​ไม่​แตก​ ​แต่​พานห​มัว​มัว​เป็น​แม่นม​ของ​นาง​ ​ใช้เวลา​ร่วมกับ​นาง​มายา​วนา​นก​ว่า​มารดา​แท้ๆ​ ​ของ​นาง​เสียอีก​ ​นาง​จึง​เชื่อใจ​เป็นอย่างมาก​ ​ถึงแม้​จะ​ยัง​ไม่เข้าใจ​ ​แต่​ยังคง​ลุกขึ้น​มา​อย่าง​ยิ้มแย้ม​ตามที่​พานห​มัว​มัว​ต้องการ​ ​กล่าวว่า​ ​“​เป็น​ข้า​ที่​เสียมารยาท​ไป​จริงๆ​ ​ข้า​จะ​ไป​สวน​ร่ม​หลิว​เป็นเพื่อน​สะใภ้​ใหญ่​เฉิน​สักครั้ง​ก็แล้วกัน​”

สีหน้า​ของ​ซือ​จู​ถึง​ได้ดี​ขึ้น​มา​เล็กน้อย

โหวฮู​หยิน​จึง​ไป​สวน​ร่ม​หลิว​เป็นเพื่อน​นาง

โชคร้าย​ที่หวัง​ซียั​งอยู​่​ที่​เรือนฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ยัง​ไม่​กลับมา

ทั้งสอง​คน​จึง​เปลี่ยนเส้นทาง​ไป​เรือนฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​แทน

ผล​ปรากฏ​ว่า​หวัง​ซีก​็​ไม่อยู่​ที่นั่น​เช่นกัน​ ​นาง​กลับ​สวน​ร่ม​หลิว​ไป​แล้ว

ยัง​มี​อะไร​ให้​ซือ​จู​ไม่เข้าใจ​อีก

นาง​ลุกขึ้น​หมาย​จะ​ไป​หยุด​หวัง​ซี​ ​แต่ฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​กลับ​จับมือ​นาง​ไว้​ไม่ยอม​ปล่อย​ ​สอบถาม​นาง​ว่าแต่ง​ไป​อยู่​ตระกูล​เฉิน​เป็น​อย่างไรบ้าง​ ​เฉิน​เจ​วี​๋​ยก​ลับ​มาบ​้าง​หรือยัง​ ​เฉิน​อิง​เคย​รังแก​นาง​หรือเปล่า​ ​ทำให้​นาง​สลัด​ตัว​หนี​ออกมา​ไม่ได้

โหวฮู​หยิน​มอง​อยู่​ด้าน​ข้าง​ด้วย​สายตา​เย็นชา​ ​กว่า​ซือ​จู​กับฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​จะ​คุย​กัน​เสร็จ​ ​ก็​ถึง​เวลา​รับประทาน​อาหาร​เที่ยง​แล้ว​ ฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​จึง​รั้ง​ซือ​จู​ให้​อยู่​รับ​มื้อ​เที่ยง​ด้วย​…

กว่า​ซือ​จู​จะ​ได้​ออกมา​จาก​เรือน​หยก​วสันต์​ ​ก็​เป็น​ยาม​เว​่ย​ของ​ช่วง​บ่าย​ไป​แล้ว

ซือ​จู​พุ่ง​ไป​ที่​สวน​ร่ม​หลิว​อย่าง​เดือดดาล

ได้ยิน​ว่า​หวัง​ซี​ไปร​้า​นค​้า​ประจำ​จิง​เฉิง​ของ​สกุล​หวัง​ ​เสี่ยว​หนาน​สาวใช้​เด็ก​ที่อยู่​เฝ้าบ้าน​ยัง​ประณาม​เหยื่อ​อย่าง​อาจหาญ​อยู่​ตรงนั้น​ว่า​ ​“​คุณหนู​ของ​พวก​ข้า​รอ​จนถึง​เวลาอาหาร​เที่ยง​แล้ว​ท่าน​ก็​ยัง​ไม่​มา​ ​ทั้ง​ไม่​ให้​คน​มาแจ้ง​สัก​คำ​ด้วย​ ​คุณหนู​ของ​พวก​ข้า​คง​ไม่​อาจ​รอคอย​อยู่​เช่นนี้​อย่าง​ไม่​จบ​ไม่​สิ้น​หรอก​กระมัง​ ​อีก​อย่าง​ ​แขก​ของ​บ้าน​ใด​ไม่​ส่ง​เทียบ​มาแจ้ง​ล่วงหน้า​ก่อน​มาหา​บ้าง​ ​ก็​มี​แค่​สะใภ้​ใหญ่​สกุล​เฉิน​อย่าง​ท่าน​เท่านั้น​แล้ว​ ​อาศัย​ว่าฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​รัก​ ​โหวฮู​หยิน​ให้​ความเคารพ​ ​จึง​ไม่เห็น​คุณหนู​ของ​พวก​ข้า​อยู่​ใน​สายตา​”

กล่าว​จบ​ ​ยัง​มอง​โหวฮู​หยิน​ที่มา​เป็นเพื่อน​ซือ​จู​อย่าง​เห็นอกเห็นใจ​ครั้งหนึ่ง​อีกด้วย​ ​ทอดถอนใจ​กล่าวว่า​ ​“​ที่​คุณหนู​ของ​พวก​ข้า​ต้อง​ไปร​้า​นค​้า​เพราะ​เป็น​กำหนดการ​ที่​วาง​เอาไว้​แต่​เนิ่นๆ​ ​แล้ว​ ​คุณหนู​ของ​พวก​ข้า​คง​ไม่​อาจ​เสียมารยาท​ตาม​ไป​ด้วย​เพียง​เพราะ​สะใภ้​ใหญ่​สกุล​เฉิน​ไม่​รักษา​กฎระเบียบ​หรอก​กระมัง​”

ซือ​จูมื​อสั​่​นระ​ริก​ไม่​หยุด​ ​แสยะ​ยิ้ม​เย็น​พลาง​สั่งการ​สาวใช้​ข้าง​กาย​ที่​ติดตาม​มาด​้วย​ว่า​ ​“​ตบ​ปาก​นาง​ให้​ข้า​เดี๋ยวนี้​!​ ​ข้า​จะ​ดู​ว่านา​งมี​กี่​ชีวิต​!​”

เสี่ยว​หนาน​ไม่สน​ใจ​เลย​แม้แต่น้อย

นาง​มิใช่​สาวใช้​ของ​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว

อีก​อย่าง​ ​เนื่องจาก​คุณหนู​กลัว​ว่า​พวก​นาง​จะ​ถูก​รังแก​ ​จึง​ให้​ชิงโฉ​วรั​้​งอยู​่​ที่​บ้าน​ด้วย

ยิ่งไปกว่านั้น​โหวฮู​หยิน​น่าประทับใจ​ยิ่งกว่า​ที่​พวก​นาง​คาดหวัง​เอาไว้​เสียอีก

นาง​หน้าซีด​เผือด​ ​ก้าว​ออกมา​สอง​สาม​ก้าว​บัง​เสี่ยว​หนาน​เอาไว้​ ​กล่าว​กับ​ซือ​จูด​้ว​ยน​้ำ​เสียง​ดุดัน​ว่า​ ​“​ท่าน​คือ​หญิงสาว​ต่าง​สกุล​ที่​ออกเรือน​ไป​แล้ว​และ​มา​เป็น​แขก​ที่​บ้าน​ของ​พวก​ข้า​ ​นี่​ท่าน​คิด​จะ​ตบหน้า​ข้า​หรือ​คิด​จะ​ตบหน้า​คุณหนู​สกุล​หวัง​กัน​แน่​ ​ท่าน​สอด​มือ​เข้ามา​ยาว​เกินไป​แล้ว​กระมัง​!​”

ซือ​จูม​องค​นข​อง​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว​ที่​นำ​โดย​โหวฮู​หยิน​คุ้มกัน​เสี่ยว​หนาน​เอาไว้​ด้านหลัง​แล้ว​โทสะ​พุ่ง​ทะยาน​ ​เป็นลม​ล้มพับ​ลง​ไป​ใน​ทันใด

โหวฮู​หยิน​ตกใจ​จน​หน้า​เผือด​สี​ ​รีบ​ย่อ​ตัว​ลง​ ​ด้าน​หนึ่ง​ก็​สั่งการ​ให้​พานห​มัว​มัว​ไป​เชิญ​ท่าน​หมอ​ ​อีก​ด้าน​หนึ่ง​ก็​กด​ตรง​ร่อง​ริมฝีปาก​ของ​ซือ​จู​ไป​ด้วย

พานห​มัว​มัว​กลับ​ดึง​โหวฮู​หยิน​ขึ้น​มา​ ​ให้​สาวใช้​เด็ก​ผู้​หนึ่ง​ช่วย​กด​ร่อง​ริมฝีปาก​ให้​ซือ​จู​แทน​ ​ส่วน​นาง​ดึง​โหวฮู​หยิน​ไป​กระซิบ​ด้าน​ข้าง​ว่า​ ​“​อย่า​สนใจ​นาง​เลย​เจ้าค่ะ​!​ ​ต่อให้​เกิดเรื่อง​ขึ้นกับ​นาง​ที่​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว​ ​คำติเตียน​ก็​มา​ไม่​ถึง​พวกเรา​อยู่ดี​ ​ไม่แน่​ว่า​เจิ​้​นกั​๋​วก​งอา​จรู​้​สึก​ว่า​ดี​แล้วก็​เป็น​ก็ได้​!​”

โหวฮู​หยิน​เอง​ก็​กด​เสียง​ลง​ต่ำ​ตาม​ไป​ด้วย​อย่าง​ช่วยไม่ได้​ ​กล่าวว่า​ ​“​เจ้า​ไป​ได้ยิน​ข่าว​อะไร​มา​ใช่​หรือไม่​”

พานห​มัวห​มัว​กล่าว​ ​“​คุณชาย​ใหญ่​เฉิน​ยัง​ไม่​ก้าว​เท้า​เข้าไป​ใน​เรือนหอ​หลัง​ใหม่​เลย​เจ้าค่ะ​”

โหวฮู​หยิน​ตกตะลึง​พรึง​เพริด

พานห​มัว​มัว​รีบ​หันไป​มอง​รอบ​ๆ​ ​ทั้ง​สี่​ด้าน​ ​เมื่อ​เห็น​ว่า​ทุกคน​ต่าง​มีท​่า​ที​แสร้งทำ​เป็น​ไม่เห็น​พวก​นาง​ ​ถึง​ได้​กล่าว​อีกว่า​ ​“ฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​จวน​เซียง​หยาง​โหว​ชื่นชอบ​การ​ตัดสิน​ถูก​ผิด​ของ​ผู้อื่น​เป็น​ที่สุด​ ​คุณชาย​สี่​ของ​พวกเขา​กำลังจะ​แต่งงาน​ ​ถึง​เวลา​นั้น​ต้อง​มี​คน​ไปร​่ว​มงาน​จำนวนมาก​อย่างแน่นอน​ ​ท่าน​แค่​ต้อง​ระบาย​ความ​อัดอั้น​ของ​ตัวเอง​กับ​คนใน​งานเลี้ยง​เพียง​เท่านั้น​”​ ​นาง​หันไป​เบ้​ปาก​ใส่​ซือ​จู​ ​“​คน​ผู้​นั้น​วิ่ง​มา​โดย​ไม่​ส่ง​เทียบ​มาก​่อน​ได้​อย่างไร​ ​ย่อม​ต้อง​มี​คน​เอา​ไป​พูด​ต่อ​ ​หาก​ข่าว​ลอย​ไป​ถึง​หู​ของ​เฉิน​เจ​วี​๋ย​ได้​ก็​ยิ่ง​ดี​”

เฉิน​เจ​วี​๋ย​ผู้​นี้​ปกป้อง​เฉิน​อิง​ยิ่งกว่า​อะไร​ ​เนื่องจาก​จ่าง​กง​จู่​สลัด​มือ​ไม่สน​ใจ​ ​เฉิน​เจ​วี​๋ย​จึง​ไม่มี​ผู้อาวุโส​สตรี​คอย​ชี้แนะ​นาง​ด้วย​ความจริงใจ​ ​เป็นเหตุให้​บางครั้ง​นาง​ก็​กระทำ​ตัว​เกิน​ปกติธรรมดา​ไป​บ้าง

โหวฮู​หยิน​ไม่เคย​กระทำ​เรื่อง​ประเภท​นี้​มาก​่อน​ ​แม้น​ฟัง​แล้ว​รู้สึก​ยินดี​ ​แต่​สุดท้าย​แล้วยัง​คง​เป็นห่วง​ชื่อเสียง​ของ​ซือ​จู​อยู่​ ​ได้ยิน​เช่นนั้น​แล้ว​ย่อม​ลังเลใจ​เป็นธรรมดา

พานห​มัว​มัว​ดึง​แขน​เสื้อ​โหวฮู​หยิน​เบา​ๆ​ ​กล่าว​อย่าง​ขุ่นเคือง​เล็กน้อย​ที่​เห็น​คน​ไม่​สู้​คน​ว่า​ ​“​ทั้งสอง​ครอบครัว​บ้าน​อยู่​ติดกัน​ ​อีกไม่นาน​คุณหนู​สกุล​หวัง​ก็​จะ​แต่ง​เข้า​ตระกูล​เฉิน​แล้ว​ ​ใน​ภายภาคหน้า​ยัง​มีเรื่อง​วุ่นวาย​อีก​มากมาย​!​ ​หาก​ท่าน​ไม่​หาทาง​ขีดเส้น​กับ​สะใภ้​ใหญ่​เฉิน​ให้​ชัดเจน​เสีย​ตั้งแต่​ตอนนี้​ ​เมื่อ​คุณหนู​สกุล​หวัง​แต่ง​เข้าไป​แล้ว​คง​หาทาง​ขีดเส้น​ให้​ชัดเจน​ได้​ยาก​ยิ่งกว่า​นี้​…

…​ท่าน​ดูท่า​ที​ของฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​นั่นปะไร​…

…​ยัง​คอย​ปกป้อง​สะใภ้​ใหญ่​เฉิน​อยู่​เลย​!​…

…​ใต้เท้า​เฉิน​คนเล​็​กมี​สัมพันธ์​ที่​ดี​กับ​องค์​ชาย​ใหญ่​และ​องค์​ชาย​รอง​นะ​เจ้า​คะ​!​…

…​ต่อให้​ทำ​เพื่อ​อนาคต​ของ​คุณชาย​น้อย​ทั้งสอง​สาม​ท่าน​ ​ท่าน​ก็​ไม่​อาจ​ประนีประนอม​กับฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​อย่าง​คนเล​อะ​เลือน​ได้​!​”

โหวฮู​หยิน​รู้สึก​ว่าที่​พานห​มัว​มัว​กล่าว​มามี​เหตุผล​ ​นาง​พลัน​ตัดสินใจ​ได้​ ​ตะโกนสั่ง​การ​สาวใช้​ข้าง​กาย​ว่า​ ​“​พวก​เจ้า​รีบ​ไป​แจ้ง​จวน​เจิ​้​นกั​๋​วกง​ ​บอกว่า​สะใภ้​ใหญ่​ของ​พวกเขา​เป็นลม​อยู่​ที่​บ้าน​ของ​พวกเรา​ ​เนื่องจาก​เป็นเรื่อง​ใหญ่​และ​สำคัญ​ ​พวกเรา​ไม่​อาจ​ตัดสินใจ​แทน​ได้​ ​ไม่รู้​ว่า​ควร​ต้อง​จัดการ​อย่างไร​ดี​ ​ให้​พวกเขา​รีบ​ส่ง​คน​มารั​บสะ​ใภ้​ใหญ่​ของ​พวกเขา​กลับ​ไป​”

พานห​มัว​มัว​พยักหน้า​หงึกๆ

สาวใช้​เด็ก​มีไหวพริบ​เป็น​คน​ไป​จัดการ​เรื่อง​นี้

โหวฮู​หยิน​เอง​ก็​กลัว​จะ​เกิดเรื่อง​เช่นกัน​ ​ให้​คน​ยก​ซือ​จู​ไป​ที่​สวน​ร่ม​วสันต์

หัว​คิ้ว​ของ​ฉัง​เคอ​ผูก​เป็น​ปม​แน่น​จน​ดักจับ​ยุง​ได้​ ​กลัว​ซือ​จูมา​สร้าง​ปัญหา​ที่​เรือน​ของ​นาง​ ​จึง​ให้​สาวใช้​คอย​ดู​อยู่​ข้างๆ

ไม่นาน​ซือ​จู​ก็​สะลึมสะลือ​ฟื้น​ตื่นขึ้น​มา

พอนาง​เห็น​ว่า​ตัวเอง​อยู่​ที่​ระเบียง​บ้าน​ของ​ฉัง​เคอ​ก็​เดือดดาล​ขึ้น​มา​ ​“​หวัง​ซี​เล่า​?​ ​นาง​ยัง​ไม่​กลับมา​อีก​หรือ​ ​พวก​เจ้า​ก็​อย่า​ยกยอ​เบื้องสูง​เหยียบย่ำ​เบื้องต่ำ​นัก​เลย​ ​ข้า​ขอบ​อก​พวก​เจ้า​เอาไว้​ ​หวัง​ซี​อยาก​แต่ง​เข้า​จวน​เจิ​้​นกั​๋​วกง​ ​นั่น​เป็น​เพียง​เรื่อง​ฟั่น​เฟื่อง​เท่านั้น​!​ ​เจิ​้​นกั​๋​วกง​ไม่ยอมรับ​การ​เกี่ยวดอง​ใน​ครั้งนี้​ ​ต่อให้​จ่าง​กง​จู่​อนุญาต​ก็​ไม่มี​ประโยชน์​ ​ถึง​เวลา​กราบไหว้​ฟ้า​ดิน​ใน​วัน​แต่งงาน​แล้ว​เจิ​้​นกั​๋​วกง​ไม่​ปรากฏ​กาย​ออกมา​ ​ข้า​จะ​คอย​ดู​ว่า​หวัง​ซีจะ​ทำ​อย่างไร​!​…

…​อย่า​คิด​ว่า​หวัง​ซี​แต่ง​เข้าไป​แล้ว​จะ​ได้​เป็น​สะใภ้​รอง​ ​นาง​จะ​ได้​แต่ง​เข้าไป​หรือเปล่า​ยัง​ไม่รู้​เลย​!​”

กล่าว​จบ​ ​นาง​ยัง​หัวเราะเยาะ​ความ​โชคร้าย​ของ​ผู้อื่น​ออกมา​อย่าง​เสียงดัง

หัน​ซื่อ​ที่​แอบ​วิ่ง​มาดู​ความ​ครึกครื้น​รู้สึก​ว่า​ซือ​จู​เสียสติ

ต่อให้​เจิ​้​นกั​๋​วกง​ไม่​ออกมา​ร่วมงาน​แต่ง​ของ​หวัง​ซี​แล้ว​เกี่ยว​อะไร​กับ​ซือ​จูด​้วย​ ​ที่นาง​ทำท่า​ทาง​เป็น​ผู้ชม​งิ้ว​ที่​ไม่​เกรงกลัว​เวที​สูง​เช่นนี้​ ​เพราะ​อยาก​บอก​ผู้อื่น​ว่านา​งมี​วิธีทำ​ให้​หวัง​ซี​มา​ขอความช่วยเหลือ​จาก​นาง​หรือว่า​อะไร​กัน​แน่​?

ต่อให้​ร้ายกาจ​ ​แต่​คน​ผู้​นี้​ก็​เป็น​คนร้าย​กาจ​ที่​ไร้​สมอง

หัน​ซื่อ​คิด​ว่า​ต่อไป​ตน​ต้อง​อยู่​ให้​ห่าง​จาก​นาง​เอาไว้​ถึง​จะ​ถูก

แม้แต่​ความ​ครึกครื้น​นาง​ก็​ไม่​อยาก​ดู​ต่อ​แล้ว​ ​รีบ​กลับ​ไป​ที่​เรือน​ของ​ตัวเอง

ส่วน​ฉัง​เคอ​กับ​โหวฮู​หยิน​ยิ่ง​ไม่​อยากได้​ยิน​นาง​พูด​ ​ทุกคน​จึง​ปล่อย​ให้​ซือ​จู​อยาก​พูด​อะไร​ก็​พูด​ไป​อยู่​ตรงนั้น​โดย​ไม่​กล่าว​อะไร​ ​รอ​จน​คน​จวน​เจิ​้​นกั​๋​วก​งมา​ถึง​รับ​ตัวนาง​ออก​ไป​แล้ว​ ​พลัน​รู้สึก​โล่งอก​ไป​เปลาะ​หนึ่ง

ตอนแรก​ซือ​จู​ไม่ยอม​กลับ​ไป​ ​ต้องการ​เจอ​หวัง​ซีก​่อน​แล้ว​ค่อย​กลับ​ ​แต่​ไม่รู้​ว่า​ป้า​รับใช้​ผู้​นั้น​พูด​อะไร​กับ​ซือ​จูบ​้าง​ ​เพราะ​ซือ​จู​หน้า​ดำทะมึน​เป็น​ก้น​หม้อ​ ​สุดท้าย​ก็​ยอมตาม​ป้า​รับใช้​ผู้​นั้น​กลับ​ไป​ที่​จวน​เจิ​้​นกั​๋​วกง​แต่​โดยดี

ป้า​รับใช้​ผู้​นั้น​มีมา​รยา​ทยิ​่ง​นัก​ ​ก่อน​จากไป​กล่าว​คำขอโทษ​โหวฮู​หยิน​ครั้งแล้วครั้งเล่า​ ​ยัง​บอก​ด้วยว่า​คุณชาย​ใหญ่​ของ​พวก​นาง​ไป​ที่ว่าการ​ ​รอ​ให้​มี​เวลาว่าง​แล้ว​จะ​มาก​ล่าว​ขอบคุณ​หย่ง​เฉิง​โหว​อย่างแน่นอน​ ​ยัง​กล่าว​อย่าง​มีนัย​แฝง​อีกด้วย​ว่า​ ​“​นับตั้งแต่​ที่เกิด​เรื่อง​กับ​ตระกูล​ซือ​เป็นต้นมา​ ​สะใภ้​ใหญ่​ของ​พวก​ข้า​ก็​ค่อนข้าง​คิดมาก​ ​จึง​กระทำ​เรื่อง​ไม่​เหมาะ​และ​พูด​สิ่ง​ไม่​ควร​ออกมา​บ้าง​อย่าง​ควบคุม​ไม่ได้​ ​ทั้งสอง​ท่าน​เป็น​ญาติ​จึง​ไม่จำเป็น​ต้อง​ปฏิบัติ​ต่อ​สะใภ้​ใหญ่​ของ​พวก​ข้า​เสมือน​เป็น​คนอื่น​คน​ไกล​ ​แต่​หาก​บังเอิญ​เจอกัน​ข้างนอก​ ​ขอให้​เห็นแก่​เกียรติ​ของ​ทั้งสอง​ครอบครัว​ ​ช่วย​โอนอ่อน​ให้​ด้วย​สักครั้ง​หนึ่ง​”

ฉัง​เคอ​กับ​โหวฮู​หยิน​ย่อม​เอ่ย​ให้​คำมั่น​ ​ทว่า​ใน​ใจคิด​อย่างไร​นั้น​ไม่​อาจ​ทราบ​ได้

โหวฮู​หยิน​รู้สึก​ว่า​ป้า​รับใช้​ผู้​นั้น​กระทำการ​อย่าง​เฉียบแหลม​และ​คล่องแคล่ว​ว่องไว​ยิ่ง​ ​จึง​ให้​คน​ไป​สืบ​เรื่อง​ของ​นาง

ที่แท้​ป้า​รับใช้​ผู้​นั้น​ก็​คือ​คนที​่​เฉิน​เจ​วี​๋​ยส​่​งมา​ ​‘​กำกับ​ดูแล​’​ ​ซือ​จู

โหวฮู​หยิน​ลอบ​ประหลาดใจ​ ​ยิ่ง​รู้สึก​ว่า​พานห​มัว​มัว​กล่าว​ได้​ถูกต้อง​ ​กระทั่ง​ถึง​วัน​งานแต่ง​ของ​คุณชาย​สี่​จวน​เซียง​หยาง​โหว​ ​นาง​ลาก​คน​ไประ​บาย​ความ​อัดอั้น​ด้วย​ไม่น้อย​กว่า​หนึ่ง​คน​ ​ทำให้​ทุกคน​ต่าง​รู้​ว่า​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว​ไร้​หนทาง​กับ​ซือ​จู​แล้ว​จริงๆ

ซึ่ง​แน่นอน​ว่านี​่​เป็นเรื่อง​ใน​ภายหลัง

ส่วน​หวัง​ซี​เดินทาง​ไปร​้า​นข​อง​สกุล​หวัง​จริงๆ

นาง​ถูก​หวัง​เฉิน​เรียกตัว​มา​อย่างกะทันหัน

เส้นเลือด​ใน​ตา​ทั้งสอง​ของ​หวัง​เฉิน​แดง​ช้ำ​ ​สีหน้า​เต็มไปด้วย​ความเหนื่อย​ล้า​ ​ยื่น​หนังสือสัญญา​ส่ง​ให้​นาง​สอง​สาม​ฉบับ​พลาง​กล่าว​ ​“​ร้านค้า​ที่​ซื้อ​มาจาก​ย่าน​ต้า​จ้า​หลาน​ ​เจ้า​ลองดู​ว่า​ถูกใจ​หรือไม่​”

……………………………………………………………………..