ตอนที่ 226 เกื้อกูลกันและกัน

เสน่ห์รักคุณหนูต่างสกุล

ฮ่องเต้​อยาก​ทำ​อะไร​นั้น​ ​คน​มี​วิสัยทัศน์​ใน​ราชสำนัก​ต่าง​คาดเดา​ได้​หลาย​ส่วน​ ​แต่​ตอนแรก​ที่​จัดตั้ง​สภา​ขุนนาง​ ​จัดตั้ง​มหาบัณฑิต​ ​ก็​เพื่อ​คานอำนาจ​ไม่​ให้​ฮ่องเต้​กระทำ​ความวุ่นวาย​ ​ขุนนาง​ใหญ่​ใน​สภา​จะ​ปล่อย​ให้​ฮ่องเต้​ปลด​โอรส​องค์​โต​จาก​ชายา​เอก​และ​แต่งตั้ง​โอรส​องค์​เล็ก​ได้​อย่างไร

ดู​อย่าง​องค์​ชาย​สาม​กับ​องค์​ชาย​ห้า​ ​ฮ่องเต้​เพิ่งจะ​แต่งตั้ง​บรรดาศักดิ์​ให้​ ​ใต้เท้า​หลาย​ท่าน​ใน​ราชสำนัก​ก็​เร่งเร้า​ให้​องค์​ชาย​สาม​กับ​องค์​ชาย​ห้า​ออก​ไป​ปกครอง​ต่างเมือง​ ​ฮ่องเต้​ลังเล​พระทัย​เพียง​ครู่เดียว​ ​ฎีกา​จาก​พวก​ร้องเรียน​ก็​โบยบิน​เข้า​วัง​หลวง​ประหนึ่ง​เกล็ด​หิมะ​แล้ว

เขา​ไหน​เลย​จะ​เอ่ย​ความนึกคิด​ที่แท้​จริง​ออกมา​จาก​ปาก​ได้​?

ชิ่ง​อวิ​๋น​ป๋อ​กับ​ฮ่องเต้​ยัง​ไม่​ถึง​เวลาเปิด​ศึก​กัน​แบบ​ตา​ต่อตา​ฟัน​ต่อ​ฟัน​ ​ยัง​พอ​มีหน้า​ตา​ให้​ต้อง​รักษา​เอาไว้​อยู่​บ้าง​ ​เขา​ย่อม​ไม่​อาจ​บีบคั้น​ฮ่องเต้​แน่น​จน​เกินไป​ ​หาก​บีบคั้น​แน่น​เกินไป​ ​อาจ​ทำให้​ฮ่องเต้​ไม่สน​ใจ​อะไร​อีก​ ​ต้องการ​แต่งตั้ง​องค์​ชาย​เจ็ด​เป็น​รัชทายาท​ให้​ได้​ขึ้น​มา​ได้​ ​ถึง​เวลา​นั้น​พวก​ขุนนาง​ใหญ่​ใน​สภา​ย่อม​ต้อง​เรียกร้อง​ ​‘​โอรส​องค์​โต​จาก​ชายา​เอก​’​ ​แม้น​องค์​ชาย​รอง​จะ​เป็น​โอรส​จาก​ชายา​เอก​ ​ทว่า​ก็​มิใช่​โอรส​องค์​โต​ ​เบื้องหน้า​ยัง​มี​องค์​ชาย​ใหญ่​ที่​บรรลุนิติภาวะ​แล้ว​อยู่​อีก​ผู้​หนึ่ง​ ​สุดท้าย​แล้ว​คนที​่​เสียเปรียบ​ย่อม​เป็น​ตระกูล​ป๋อ​ของ​พวกเขา​อยู่ดี

ฮ่องเต้​ไม่​ตรัส​สิ่งใด​ ​ชิ่ง​อวิ​๋น​ป๋อ​ก็​ไม่​พูด​อะไร​เช่นกัน

แต่​ทั้งสอง​คน​จะ​ไม่​พูด​อะไร​กัน​เลย​เช่นนี้​ก็​ไม่ได้​ ​ขุนนาง​ผู้​หนึ่ง​จะ​คาดหวัง​ให้​ฮ่องเต้​ยอมรับ​ความผิด​อย่างนั้น​หรือ

แต่​ชิ่ง​อวิ​๋น​ป๋อ​ก็​ไม่​คิด​จะ​ตามใจ​ฮ่องเต้​เช่นกัน​ ​เขา​กล่าว​ ​“​องค์​ชาย​สี่​เอง​ก็​ชันษา​ไม่น้อย​แล้ว​ ​แม้แต่​องค์​ชาย​ห้า​ยัง​แต่งตั้ง​บรรดาศักดิ์​เรียบร้อย​ ​หลัง​ปีใหม่​ก็​ต้อง​ออกเดินทาง​ไป​ปกครอง​เมือง​แล้ว​ ​องค์​ชาย​สี่​ชันษา​แก่​กว่า​องค์​ชาย​ห้า​เสียอีก​ ​ก็​สมควร​แต่งตั้ง​บรรดาศักดิ์​ให้​ไป​ปกครอง​ต่างเมือง​เร็ว​ขึ้น​สักหน่อย​หรือไม่​กระหม่อม​?​”​

เมื่อ​เป็น​เช่นนี้​ ​องค์​ชาย​ใน​จิง​เฉิง​ที่​มีสิทธิ์​สืบทอด​ตำแหน่ง​ก็​เหลือ​เพียง​องค์​ชาย​ใหญ่​ ​องค์​ชาย​รอง​และ​องค์​ชาย​เจ็ด

องค์​ชาย​ใหญ่​อ้าง​ตัว​ว่า​ป่วย​ไป​นาน​แล้ว​ ​ทีนี้​คนที​่​จะ​แย่งชิง​ตำแหน่ง​รัชทายาท​ก็​มี​เพียง​องค์​ชาย​รอง​กับ​องค์​ชาย​เจ็ด​เท่านั้น​แล้ว

ก็ดี​เหมือนกัน​!

ฮ่องเต้​รู้สึก​ว่า​จัดการ​เรื่อง​นี้​ไป​ทีละ​อย่าง​ๆ​ ​ก็ดี​เหมือนกัน

เขา​พยัก​พักตร์​ ​กล่าว​ขึ้น​ว่า​ ​“​เช่นนั้น​เมื่อ​เข้าสู่​วสันตฤดู​ ​ก็​ให้​เขา​กับ​เจ้า​สาม​และ​เจ้า​ห้า​ออกเดินทาง​พร้อมกัน​”

ส่วน​จะ​ให้​ไป​ปกครอง​ที่ไหน​นั้น​กลับ​ไม่​เอ่ยถึง

ดีร้าย​สุดท้าย​ก็​ยอม​เอ่ยปาก​ทองคำ​นี้​เสียที

ชิ่ง​อวิ​๋น​ป๋อ​คิด​ว่า​ในเมื่อ​ฮ่องเต้​ยอม​ถอย​ให้​ก้าว​หนึ่ง​แล้ว​ ​เขา​เอง​ก็​ไม่​อาจ​บีบคั้น​เขา​ต่อไป​ได้​แล้ว​ ​จึง​ยิ้ม​กล่าว​อย่าง​รู้จัก​หยุด​ใน​เวลา​ที่​สมควร​ว่า​ ​“​เช่นนั้น​กระหม่อม​จะ​ลอง​ถาม​องค์​ชาย​สี่​ดู​ว่า​เขา​มีส​ถาน​ที่​ที่​อยาก​ไป​เป็นพิเศษ​หรือไม่​”

เป็นการ​เร่งเร้า​ให้​ฮ่องเต้​รีบ​จัดการ​เรื่อง​นี้​ให้​แล้วเสร็จ

ฮ่องเต้​กลับ​กำลัง​คิด​เรื่อง​ญาติ​ผู้​พี่​ของ​หนิง​ผิน​ผู้​นั้น​อยู่​ ​ตรัส​ขึ้น​ว่า​ ​“​คดี​ของ​เหยี​ยน​เฮ่า​เป็น​อย่างไรบ้าง​แล้ว​”

ชิ่ง​อวิ​๋น​ป๋อ​ได้ยิน​แล้ว​แสยะ​ยิ้ม​เย็น​อยู่​ใน​ใจ​ ​คิด​จะ​ใช้​เรื่อง​ไป​ปกครอง​ต่างเมือง​ของ​องค์​ชาย​สี่​มาต​่​อร​อง​แลกเปลี่ยน​กับ​คดี​ของ​เหยี​ยน​เฮ่า​ ​นั่น​ง่ายดาย​เกินไป​แล้ว

เขา​กล่าว​ ​“​ทั้ง​สาม​สำนัก​ยัง​ไม่ได้​ข้อสรุป​เลย​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ฝ่า​บาท​ต้องการ​ให้​ส่ง​ขุนนาง​ใหญ่​สัก​คน​ไป​สอบถาม​ดูหรือ​ไม่​กระหม่อม​”

หาก​ส่ง​ขุนนาง​ใหญ่​ไป​สอบถาม​ได้​ ​เขา​ก็​คง​ส่ง​ไป​นาน​แล้ว

ฮ่องเต้​ทรง​กริ้ว​ยิ่งนัก​ ​ครุ่นคิด​ครู่หนึ่ง​แล้วก็​นึกถึง​เสนาบดี​กรม​ขุนนาง​ขึ้น​มา

เขา​ต้องการ​ทำ​อะไร​ ​ย่อม​มี​คน​ยินดี​เป็น​เบี้ย​ให้

ฮ่องเต้​ไม่​วุ่นวาย​กับ​เรื่อง​นี้​อีก​ ​โบก​หัตถ์​เบา​ๆ​ ​ให้​ชิ่ง​อวิ​๋น​ป๋อ​ถอย​ออก​ไป

ไม่นาน​เรื่อง​นี้​ก็​ลือ​ไป​ถึง​หู​ของ​เฉินลั​่ว

ตอนนั้น​เฉินลั​่​วกำ​ลัง​ชิม​อาหาร​อยู่​ที่​เรือน​หวัง​ซี

หวัง​ซีทำ​เป็ด​ย่าง

อาจ​เป็น​เพราะ​ดิน​และ​น้ำ​ ​เป็ด​และ​ห่าน​ของ​จิง​เฉิง​จึง​เติบโต​ได้ดี​กว่า​ ​แต่​ห่าน​ของ​ทาง​นี้​กลับ​ไม่อร่อย​เท่า​ห่าน​ที่​ก่วงตง​ ​นาง​อยาก​กิน​ห่าน​ย่าง​ ​แต่​ทำ​อย่างไร​ก็​ทำ​รสชาติ​ดั้งเดิม​ออกมา​ไม่ได้​ ​ตามหา​กัน​อยู่​ครึ่ง​ค่อนวัน​ถึง​ได้​ค้นพบ​ว่า​เป็น​เพราะ​วัตถุดิบ​นั่นเอง​ ​ตอนนั้น​นาง​จึง​ถาม​ทุกคน​ว่าที่​จิง​เฉิง​ชอบ​กิน​สัตว์ปีก​อะไร

มีบ​่าว​ชาย​ตอบ​ว่า​เป็ด

นาง​จึง​ให้​คน​ไป​ซื้อ​มา​หลาย​ตัว​ ​ปรุง​ตาม​กรรมวิธี​ย่าง​ห่าน​ไป​สอง​สาม​ตัว​ ​อย่า​ว่า​ไป​เชียว​ ​เมื่อ​เปรียบเทียบ​กับ​เนื้อ​ห่าน​ที่​อวบอ้วน​แล้ว​ ​เนื้อ​เป็ด​แน่น​กว่า​ ​ถูกปาก​มากกว่า​ ​สุดท้าย​ทำ​ออกมา​ได้​ไม่เลว​เลย​จริงๆ

นาง​ตั้งใจ​จะ​ทำเป็น​อาหารจานหลัก​ของ​คืน​ข้าม​ปี

“​ข้า​คิด​ว่า​ใช้ได้​”​ ​เฉินลั​่​วก​ล่าว

เขา​ชอบ​จิ้ม​หนัง​เป็ด​กิน​กับ​น้ำตาลทรายขาว​ยิ่งนัก​ ​กรุบ​กรอบ​ใน​ปาก​เป็นพิเศษ

ยิ่งไปกว่านั้น​ดูเหมือนว่า​หวัง​ซีจะ​ทำ​น้ำตาล​ขึ้น​มา​เอง​ ​ขาว​ราว​หิมะ​ ​แค่​เห็น​ก็​รู้สึก​ว่า​อร่อย​แล้ว

หวัง​ซี​ได้รับ​กำลังใจ​มากมาย​ ​สั่งการ​คนครัว​ว่า​ ​“​ส่ง​ไป​ให้​หลง​จู๊​ใหญ่​สัก​สอง​สาม​ตัว​”​ ​คิด​ๆ​ ​ดูแล​้ว​เห็น​ว่าไม่ได้​ ​จึง​กล่าว​อีกว่า​ ​“​ต้อง​กิน​ตอน​ร้อน​ถึง​จะ​อร่อย​ ​อากาศ​เช่นนี้​ ​แม้แต่​คนยัง​แข็ง​ได้​ยิ่ง​ไม่ต้อง​พูดถึง​ของกิน​เลย​”

แต่​นาง​ยังคง​ให้​บ่าว​ชาย​นำ​ไป​ให้​สอง​สาม​ตัว​อยู่ดี​ ​ยัง​กำชับ​บ่าว​ชาย​ผู้​นั้น​ด้วยว่า​ ​“​ไป​บอก​คุณชาย​ใหญ่​สัก​คำ​หนึ่ง​ ​จากนั้น​สร้าง​เตา​ตาม​แบบ​ของ​พวกเรา​ที่นี่​สัก​เตา​หนึ่ง​”

นาง​สร้าง​เตา​ตาม​แบบ​ห้องครัว​ของ​ท่าน​ปู่​ที่​สู่​จง​ ​ท่าน​ปู่​ของ​นาง​ใช้​ย่าง​แป้ง​นาน​ ​ก่อนหน้านี้​นาง​ทำ​เนื้อ​แกะ​เสียบ​ไม้​ย่าง​ ​เมื่อ​นึกถึง​เตา​ใน​บ้าน​ขึ้น​มา​ ​ก็​เลย​ย่าง​แป้ง​นาน​มากิ​นคู​่​กับ​เนื้อ​แกะ​ย่าง​

เตา​ตัว​นี้​ทำ​ออกมา​ธรรมดา​สามัญ​ยิ่ง​ ​แป้ง​นาน​ที่​ย่าง​ออกมา​จึง​ไม่อร่อย​เท่า​ของ​ที่​ใช้​ใน​ห้องครัว​ของ​ท่าน​ปู่

ทั้งๆ​ ​ที่นา​งคอ​ยกำ​กับ​ช่างฝีมือ​ให้​ทำตาม​เตา​ของ​ท่าน​ปู่​แล้ว

หวัง​ซี​อด​กล่าว​กับ​เฉินลั​่ว​ไม่ได้​ว่า​ ​“​เห็นได้ชัด​ว่า​ทุกคน​ต่าง​หวง​ของ​ของ​ตัวเอง​ ​ท่าน​ปู่​ของ​ข้า​ส่งต่อ​ทักษะ​การ​ทำการค้า​ที่​ได้รับ​มาทั​้ง​หมด​ให้ท่า​นพ​่อ​ของ​ข้า​ ​และ​บอก​เคล็ดลับ​เล็ก​ๆ​ ​น้อย​ๆ​ ​ประจำ​ครัว​แก่​ข้า​แล้วก็​จริง​ ​แต่​สุดท้าย​ก็​ยัง​ปกปิด​เรื่อง​เตา​จาก​ข้า​เอาไว้​อยู่ดี​”

ยิ่ง​เฉินลั​่ว​ได้​รู้จัก​ปฏิสัมพันธ์​กับ​หวัง​ซีนา​นขึ​้น​ ​ก็​ยิ่ง​รู้สึก​ว่า​คน​สกุล​หวัง​ไม่ธรรมดา​ ​โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​ท่าน​ปู่​ของ​หวัง​ซี​ ​ตอนนี้​ได้ยิน​นาง​กล่าว​เช่นนี้​ ​ก็​ยิ่ง​รู้สึก​ใคร่รู้​อยาก​ทำความรู้จัก​เพิ่มขึ้น

เขา​เอ่ย​ขึ้น​ว่า​ ​“​เจ้า​ออกเรือน​ท่าน​ปู่​ของ​เจ้า​จะ​มาร​่ว​มงาน​หรือเปล่า​ ​เจ้า​บอกว่า​สุขภาพ​ของ​เขา​ยัง​แข็งแรง​ดี​อยู่​มิใช่​หรือ​ ​ทุกหน​้า​ร้อน​ยัง​ไป​ปีน​เขา​ชิง​เฉิง​หรือไม่ก็​เขา​เอ๋อ​เหมย​อยู่​เลย​?​ ​พวกเรา​กำหนด​วัน​แต่ง​ไกล​ออก​ไป​สักหน่อย​ ​แล้ว​รับ​ท่าน​ปู่​กับ​ท่าน​ย่ามา​อยู่​จิง​เฉิน​สัก​ระยะ​หนึ่ง​ดี​หรือไม่​ ​ทั้ง​ทิวทัศน์​และ​วัฒนธรรม​ของ​ทั้งสอง​ที่​ไม่​เหมือนกัน​ ​ท่าน​ปู่​กับ​ท่าน​ย่า​จะ​ต้อง​รู้สึก​สนใจ​มาก​เป็นแน่​”

หวัง​ซี​เอง​ก็​คิด​เช่นนี้​เหมือนกัน

นาง​กิน​เป็ด​ย่าง​ห่อ​แผ่น​แป้ง​บาง​ๆ​ ​ไป​ชิ้น​หนึ่ง​แล้ว​ส่งสัญญาณ​ให้​ไป๋​จื่อ​นำ​ผ้า​ร้อน​มา​ให้​นาง​เช็ดมือ​ ​กล่าว​ขึ้น​ว่า​ ​“​ข้า​จะ​ไป​เขียนจดหมาย​ให้ท่าน​ปู่​ที่​ห้อง​หนังสือ​ ​จะ​ได้​ให้​บ่าว​ชาย​เอา​ไป​ที่​ร้าน​พร้อมกัน​เลย​”

เฉินลั​่ว​พยักหน้า​ ​หยิบ​กล่อง​ชิ้น​หนึ่ง​ออกมา​จาก​อก​เสื้อ​ ​กล่าวว่า​ ​“​นี่​เป็น​โฉนดที่ดิน​เล็ก​ๆ​ ​สอง​แห่ง​ที่​ชัง​ผิง​ ​เจ้า​ส่ง​ไป​ให้​พี่ใหญ่​…​เอ่อ​ ​พี่ชาย​ของ​เจ้า​ด้วย​ก็แล้วกัน​ ​ถึง​เวลา​มอบให้​เจ้า​ใช้​เป็น​สิน​เจ้าสาว​”

ที่ดิน​แถบ​ชานเมือง​หา​ซื้อ​ไม่​ง่าย​เลย​ ​หาก​มิใช่​ของ​ราชวงศ์​ก็​เป็น​ของ​ตระกูล​ชั้นสูง​ร่ำรวย​ ​ล้วนแล้วแต่​เป็น​สมบัติ​ตกทอด​ของ​ตระกูล​ทั้งสิ้น​ ​พวกเขา​ไม่​ขาดเหลือ​เงินทอง​ ​จะ​เอา​ออกมา​ขาย​ได้​อย่างไร​ ​อาจ​กล่าว​ได้​ว่า​เป็น​สถานที่​ที่ดิน​มีมูล​ค่า​เท่ากับ​ทอง​เลย​ทีเดียว

ต่อให้​พี่ชาย​ใหญ่​ของ​นาง​อยาก​ใช้​เงิน​ซื้อ​ให้​นาง​ก็​มิใช่​เรื่อง​ที่​ทำได้​ง่าย​ใน​ระยะเวลา​อัน​สั้น

หวัง​ซี​ไม่​ปฏิเสธ​ ​ตอบรับ​ยิ้ม​ๆ​ ​ว่า​ ​“​ได้​”​ ​ยื่น​กล่อง​ดังกล่าว​ส่ง​ให้​ไป๋​กั่ว​ ​พร้อมกับ​กล่าวว่า​ ​“​ถึง​เวลา​ให้​เฉิน​อวี​้​ไป​เอา​เงิน​กับ​พี่ใหญ่​ของ​ข้า​”

เพื่อ​จัดการ​เรื่อง​สิน​เจ้าสาว​ให้​นาง​แล้ว​หลาย​วัน​มานี​้​พี่ชาย​ใหญ่​ของ​นาง​กังวล​จน​ศีรษะ​ขาวโพลน​เป็นแน่​แล้ว

เฉินลั​่​วล​อบ​ถอนใจ​อย่าง​โล่งอก

ไม่​เกรงใจ​เขา​ถือเป็น​เรื่อง​ดี​ ​นี่​ถึง​จะ​เหมือน​คน​เป็น​ครอบครัว​เดียวกัน

หวัง​ซี​อมยิ้ม​ ​กล่าวว่า​ ​“​ควร​ส่ง​เป็ด​ย่าง​ไป​ให้​จ่าง​กง​จู่​ชิม​สัก​สอง​สาม​ตัว​หรือไม่​”

ส่ง​โจ๊ก​ล่า​ปา​ไป​ให้​ถือเป็น​การ​ส่ง​ตามธรรม​เนียม​ปฏิบัติ​ ​แต่​การ​ส่ง​เป็ด​ย่าง​ไป​ให้​นั้น​ ​อย่า​ว่าแต่​เรื่อง​ที่​ทั้งสอง​ครอบครัว​ยัง​ไม่ได้​กำหนด​เรื่อง​หมั้น​หมาย​กัน​เลย​ ​ต่อให้​หมั้น​หมาย​กัน​แล้ว​ ​แต่​การ​เกี่ยวดอง​นั้น​ ​เงยหน้า​แต่ง​บุตรสาว​ ​ก้มหน้า​สู่ขอ​ภรรยา​ ​ไม่มีเหตุผล​ที่​ฝ่าย​หญิง​จะ​ต้อง​ประจบสอพลอ​ ​นอก​เสีย​จาก​ว่า​ฝ่าย​หญิง​จะ​ไม่ต้องการ​รักษาหน้า​ตา​แล้ว​จริงๆ​ ​ไม่​กลัว​ผู้อื่น​ติฉินนินทา​ ​อย่างไร​ก็​ต้องการ​ส่ง​ไป​ให้​ได้

หาก​นาง​จะ​ส่ง​ไป​ให้​ ​แน่นอน​ว่าย​่​อม​ยืมมือ​ของ​เฉินลั​่ว​ส่ง​ไป​ให้

เฉินลั​่ว​ขานรับ​ยิ้ม​ๆ​ ​ว่า​ดี

หาก​หวัง​ซีกั​บมา​รดา​ของ​เขา​กลมเกลียว​กันได​้​ ​นั่น​ย่อม​เป็นเรื่อง​ดีที​่​สุด​แล้ว​ ​ในกรณีที่​เข้ากัน​ไม่ได้​จริงๆ​ ​ก็​ไม่เป็นไร​ ​ขอ​เพียง​ทุกคน​ต่าง​ให้เกียรติ​ซึ่งกันและกัน​ก็ได้​แล้ว​ ​แต่​การ​ที่หวัง​ซียิน​ดี​แสดงเจตนา​ดี​ก่อน​เช่นนี้​ ​เขา​รู้สึก​ซาบซึ้ง​มาก​จริงๆ

เพียงแต่ว่า​ตลอดชีวิต​ที่ผ่านมา​นี้​เฉินลั​่ว​ไม่เคย​กล่าว​ขอบคุณ​สตรี​มาก​่อน​ ​เขา​จึง​ไม่รู้​ว่า​ควรจะ​พูด​อย่างไร​ดี​ ​ก็​เลย​ช่วย​เติม​ชา​ให้​หวัง​ซี​แทน

หวัง​ซีย​่​อม​สัมผัส​ได้​ถึง​เจตนา​ดี​ของ​เขา​ ​แต่​การ​ไม่พูดไม่จา​ ​ไม่ว่า​เรื่อง​อะไร​ก็​ต้อง​ให้​ผู้คน​คอย​คาดเดา​เช่นนี้​หา​ใช่​เรื่อง​ดีนัก

ดู​ที​แล้ว​เฉินลั​่ว​ยัง​ต้อง​ได้รับ​การ​สั่งสอน​และ​ขัดเกลา​ดี​ๆ​ ​อีก​สักหน่อย​ถึง​จะ​ใช้ได้

หวัง​ซีก​ล่าว​ขอบคุณ​ด้วย​รอยยิ้ม​ร่า​ ​นาง​เอ่ย​ถามถึง​เรื่อง​มงคล​ระหว่าง​คุณหนู​สี่​สกุล​ถาน​กับ​องค์​ชาย​สี่​ขึ้น​มา​ ​“​อีกไม่นาน​ก็​จะ​มี​งาน​แล้ว​ใช่​หรือไม่​ ​ข้า​ต้องเต​รี​ยม​ของ​เติม​หีบ​เจ้าสาว​เอาไว้​ล่วงหน้า​แล้ว​”

ด้วย​ความสัมพันธ์​ระหว่าง​นาง​กับ​คุณหนู​สี่​ถาน​แล้ว​ ​คุณหนู​สี่​ถาน​จะ​ต้อง​เชิญ​นาง​ด้วย​อย่างแน่นอน

เฉินลั​่​วก​ล่าว​ยิ้ม​ๆ​ ​ว่า​ ​“​ต้องเต​รี​ยมล​่​วงหน้า​เอาไว้​ ​ตระกูล​ถาน​ปรารถนา​ให้​เขา​รีบ​ไป​ปกครอง​ต่างเมือง​ให้​เร็ว​ที่สุด​ ​เจ้า​คอย​ดูเถอะ​ ​เขา​ต้อง​ได้​ออก​ไป​ปกครอง​ต่างเมือง​เร็ว​กว่า​องค์​ชาย​สาม​และ​องค์​ชาย​ห้า​อย่างแน่นอน​”

หวัง​ซี​ไม่​ค่อย​สนใจ​เรื่อง​พวก​นี้​ ​ถาม​เขา​ว่า​ ​“​ข้า​จะ​ไปดู​บ้าน​ที่​ซอย​ลิ่ว​เถียว​สักหน่อย​ ​เจ้า​อยาก​ไป​ด้วย​หรือไม่​”

พี่ชาย​ใหญ่​ของ​นาง​มอบหมาย​เรื่อง​ซื้อ​บ้าน​ที่​ซอย​ลิ่ว​เถียว​ให้​นาง​จัดการ​ ​นาง​จึง​ต้อง​ไปดู​ทุกๆ​ ​สาม​ถึง​ห้าวัน

“​ได้​เลย​!​”​ ​เฉินลั​่ว​ไม่​ปฏิเสธ

ผ่านพ้น​ล่า​ปา​ไป​ก็​เป็น​วัน​ปีใหม่​เล็ก​ ​บน​ถนน​เนืองแน่น​ไป​ด้วย​คน​มา​จับจ่าย​ซื้อของ​ใช้​สำหรับ​เทศกาล​ปีใหม่​ ​แต่​เมื่อ​ผ่านพ้น​วัน​ปีใหม่​เล็ก​ไป​แล้ว​ ​คน​ทำการค้า​เอง​ก็​ต้อง​ฉลอง​ปีใหม่​เช่นกัน​ ​ทุกคน​ต่าง​ปิด​ร้าน​และ​เริ่ม​หมอบ​ตัว​เลี่ยง​ความ​หนาวเย็น​อยู่​ใน​บ้าน​กัน​แล้ว​ ​บน​ถนน​จึง​เงียบเหงา​ ​นานๆ​ ​ที​ถึง​จะ​เห็น​ใคร​สัก​คน​หนึ่ง

เขา​กล่าว​ ​“​ทาง​ด้าน​นี้​เจ้า​ยัง​มี​งาน​อะไร​ที่​ยัง​ไม่เสร็จ​บ้าง​”

ตอนนั้น​เขา​เชิญ​คน​มา​เร่ง​ทาสี​บ้าน​ไป​แล้ว​หนึ่ง​รอบ​ ​อย่างมาก​พวกเขา​ขนของ​เข้ามา​อีก​สักหน่อย​ก็​เข้า​อยู่​ได้​แล้ว

หวัง​ซี​ตอบ​ ​“​ต้อง​ไป​เรียก​คน​มาส​ร้าง​เตา​ ​ยัง​ต้อง​ไปหา​คนที​่​ทำ​เตา​ตัว​นี้​ให้​ข้ามา​ช่วย​ด้วย​”​

เฉินลั​่ว​ไม่เข้าใจ

หวัง​ซี​หันไป​ขยิบตา​ให้​เขา​ ​กระซิบ​ที่​ข้าง​หู​เขา​ว่า​ ​“​หาก​ท่าน​ปู่​มา​ ​อย่างไร​ก็​ต้อง​อยู่​ที่นี่​หนึ่ง​หนาว​ ​ถึง​เวลา​พวกเรา​รบเร้า​ให้​เขา​ย่าง​แป้ง​นาน​ ​พอ​เตา​ใช้งาน​ได้​ไม่ดี​ ​อย่างไร​เขา​ก็​ต้อง​ซ่อมแซม​ใหม่​ ​ถึง​เวลา​นั้น​พวกเรา​ก็​จะ​ได้​รู้​แล้ว​ว่า​เหตุใด​เตา​ของ​พวกเรา​ถึง​ทำได้​ไม่ดี​!​”

นาง​เตี้ย​กว่า​เฉินลั​่ว​เกือบ​หนึ่ง​ศีรษะ​ ​ตอน​กระซิบ​ที่​ข้าง​หู​เขา​นั้น​ต่อให้​เขย่ง​เท้า​ขึ้น​มา​แล้วก็​ยัง​ถึง​แค่​หู​เขา​เท่านั้น​ ​ลมหายใจ​ร้อน​พัดผ่าน​ลำคอ​ของ​เขา​ให้ความรู้​สึก​คัน​ยุบยิบ​ ​หัวใจ​ราวกับ​หยุด​เต้น​ไป​ชั่วขณะ

เฉินลั​่ว​พลัน​รู้สึก​ใบหน้า​ร้อนผ่าว​ ​คิด​ว่า​ถอย​ออกมา​สัก​สอง​สาม​ก้าว​น่าจะ​ดีกว่า​ ​แต่​ก็​กลัว​ว่า​หาก​เขา​ถอย​ออกมา​จะ​ทำให้​หวัง​ซี​เข้าใจผิด​คิด​ว่า​เขา​ไม่​ชอบ​ที่​คุย​กัน​เช่นนี้​ ​จึง​ฝืน​ต้าน​ความ​เกร็ง​ของ​ร่างกาย​เอาไว้​ ​กว่า​ครู่ใหญ่​ถึง​มีสาว​ใช้​เด็ก​นำ​เสื้อคลุม​มาค​ลุม​ให้​แล้ว​ออกจาก​ประตู​หลัง​ของ​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว​ไป​พร้อมกับ​หวัง​ซี

บ้าน​ที่​ซอย​ลิ่ว​เถีย​วจัด​เก็บ​เกือบจะ​เสร็จ​แล้ว​ ​ป้า​รับใช้​และ​สาวใช้​ที่​ซื้อ​ตัว​มาสำ​หรับ​ทำงานหนัก​เก็บกวาด​บ้าน​เสีย​สะอาดเอี่ยม​อ่อง​ ​หวัง​เฉิน​ยัง​นำ​กลอน​คู่​และ​อักษร​คำ​ว่า​ ​‘​โชคดี​’​ ​มาติด​เอาไว้​ด้วย​ ​มี​แจกัน​ดอกไม้​ขนาดใหญ่​และ​เล็ก​เสียบ​ดอก​ท้อ​สีแดง​วาง​เอาไว้​ ​แม้น​ใน​บ้าน​ยัง​ไม่มี​คน​มา​อาศัย​อยู่​ ​แต่​ก็​มีชีวิตชีวา​ ​มีบร​รยา​กาศ​ของ​บ้าน​ที่​คน​อยู่อาศัย​แล้ว

“​เหตุใด​ถึง​ยัง​ไม่​ย้าย​มา​ฉลอง​ปีใหม่​ที่นี่​?​”​ ​เฉินลั​่ว​ถาม

ถึง​เวลา​เขา​ก็​จะ​ได้มา​ไหว้​ปีใหม่​ด้วย

หวัง​ซี​ตอบ​ยิ้ม​ๆ​ ​ว่า​ ​“​พี่ใหญ่​ข้า​บอกว่า​ต้องการ​เลือก​วัน​มงคล​ก่อน​ ​จึง​ให้​คน​ไป​คำนวณ​วันที่​ ​หลัง​วันที่​สิบ​เก้า​เดือน​หนึ่ง​ถึง​จะ​ย้ายบ้าน​กัน​”

สิ่ง​สำคัญ​คือ​หา​ได้​ยาก​ยิ่ง​ที่หวัง​เฉิน​จะ​ได้​ฉลอง​ปีใหม่​ที่​จิง​เฉิง​ ​จึง​อยาก​พูดคุย​และ​สร้าง​ขวัญ​กำลังใจ​ให้​กับ​เหล่า​หลง​จู๊​และ​เสมียน​ใน​ร้าน

“​เช่นนั้น​เจ้า​อย่า​ลืม​บอก​ข้า​ด้วย​ก็แล้วกัน​ ​ข้า​จะ​มา​แสดงความยินดี​ด้วย​”​ ​เฉินลั​่​วก​ล่าว​ ​คิด​ว่าวั​นม​งคล​ย่อม​ต้อง​มีทั​้​งก​่อน​ปีใหม่​และ​หลัง​ปีใหม่​อย่างแน่นอน​ ​แต่​ตระกูล​หวัง​เลือก​ย้าย​หลัง​ปีใหม่​ ​ต้อง​เป็น​เพราะ​ให้ความสำคัญ​กับ​เรื่อง​ดังกล่าว​เป็นพิเศษ​ ​จึง​เลือก​วัน​มงคล​วันหนึ่ง​จาก​จำนวน​นั้น​ ​ต่อไป​เวลา​เขา​จัดการ​เรื่อง​ของ​ตระกูล​หวัง​ก็​ต้อง​ทำตาม​ระเบียบปฏิบัติ​ของ​ตระกูล​หวัง​ด้วย​ถึง​จะ​ใช้การได้

เมื่อ​กลับมา​จาก​ซอย​ลิ่ว​เถียว​เขา​ก็​เริ่ม​ร่าง​แผน​สำหรับ​งาน​หมั้น​อย่างละเอียด​ขึ้น​มา​ ​ยัง​ไป​ถาม​จ่าง​กง​จู่​เป็นพิเศษ​อีกด้วย​ว่า​จะ​เชิญ​ใคร​เป็น​เถ้าแก่

จ่าง​กง​จู่​เพิ่ง​กลับมา​จาก​วัง​หลวง​ ​นั่ง​อยู่​บน​ตั่ง​ตัว​ใหญ่​ข้างหน้า​ต่าง​ ​บน​ขา​คลุม​ด้วย​เสื้อคลุม​ขน​สุนัขจิ้งจอก​กำลัง​จิบ​ชาร้อน​อยู่​ ​กล่าว​ยิ้ม​ๆ​ ​ว่า​ ​“​ข้า​ไป​คุย​กับ​ฮ่องเต้​เอาไว้​แล้ว​ ​จะ​พระราชทาน​สมรส​พระราชทาน​ให้​พวก​เจ้า​ใน​วัน​มังกร​เชิด​หัว​วันที่​สอง​เดือน​สอง​ ​จากนั้น​พวกเรา​ค่อย​วาง​ของหมั้น​กัน​อย่างเป็นทางการ​ ​ฟาก​พวกเรา​ข้า​เชิญ​ใต้เท้า​อวี​๋​ ​อวี​๋​จง​อี้​เป็น​เถ้าแก่​ ​ส่วน​พวกเขา​เชิญ​เจียง​ชวน​ป๋อ​เป็น​เถ้าแก่​”

เฉินลั​่ว​ประหลาดใจ

ตระกูล​หวังมี​ตระกูล​เซี​่​ยอยู​่​เบื้องหลัง​มิใช่​หรือ​ ​เหตุใด​ถึง​เชิญ​เจียง​ชวน​ป๋อ​เป็น​เถ้าแก่​?

แล้ว​เจียง​ชวน​ป๋อ​ตอบรับ​เป็น​เถ้าแก่​ให้​ตระกูล​หวัง​ได้​อย่างไร

หย่ง​เฉิง​โหว​ทราบ​เรื่อง​นี้​หรือไม่

ยิ่งไปกว่านั้น​ยัง​กำหนด​วัน​ประกาศ​ราชโองการ​เป็น​วันที่​หลังจาก​ตระกูล​หวัง​ย้ายบ้าน​แล้ว​อีกด้วย​ ​ดูแล​้ว​หวัง​เฉิน​คง​คุย​กับ​จ่าง​กง​จู่​เอาไว้​ตั้งแต่​เนิ่นๆ​ ​แล้ว

เขา​อด​กล่าว​ไม่ได้​ว่า​ ​“​ยัง​มี​อะไร​ที่​ข้า​ไม่รู้​อีก​หรือไม่​ขอรับ​”