ตอนที่ 228 เริ่มต้นปีใหม่

เสน่ห์รักคุณหนูต่างสกุล

แต่​เรื่อง​ของ​บุตรสาว​มิใช่​เรื่อง​ที่​ทำให้​โหวฮู​หยิน​เหนื่อยใจ​ที่สุด​ ​เรื่อง​ที่​ทำให้​เหนื่อยใจ​ที่สุด​ก็​คือ​ของขวัญ​ที่​ส่ง​มา​ให้​ของ​ปีนี​้

กู​ไหน​่​ไน​ใหญ่​ที่​จิน​หลิง​รู้​ว่า​หวัง​ซี​อยู่​จิง​เฉิง​ ​ตอนที่​ให้​ป้า​รับใช้​มาส​่ง​ของขวัญ​ของ​ปีนี​้​ที่​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว​นั้น​ ​นาง​มอบ​หนึ่ง​ส่วน​ให้​หวัง​ซี​ต่างหาก​เป็นพิเศษ​ ​พวก​โสม​คน​รังนก​กับ​สินค้า​ชั้นดี​จาก​ภูเขา​และ​ทะเล​เหล่านี้​ล้วน​มิใช่​ปัญหา​ ​แต่​ยัง​ส่ง​ทองคำ​หนึ่ง​กล่อง​มา​ให้​เป็นการ​ส่วนตัว​ด้วย

กู​ไหน​่​ไน​ใหญ่​คง​กลัว​ว่า​จะ​เกิด​สิ่ง​ไม่​คาดคิด​กับ​ทองคำ​กล่อง​นี้​ ​หรือไม่ก็​คง​อยาก​ปิด​เรื่อง​นี้​จาก​คนบ้า​นอื​่น​ ​เพราะ​นอกจาก​จะ​เขียน​ใบ​รายการ​แยก​มาต​่าง​หาก​แล้ว​ ​ยัง​มอบให้​นาง​ต่างหาก​เพียง​คนเดียว​ด้วย

ตอนนั้น​นาง​เอง​ก็​เลอะเลือน​ไป​ชั่วขณะ​ ​เอา​ใบ​รายการ​ของขวัญ​กลับ​เข้าไป​ใน​ห้อง​ชั้นใน​ด้วย​ ​ทำให้​ท่าน​โหว​ไป​เจอ​เข้า

ปีนี​้​บุตรชาย​คนที​่​สาม​และ​สี่​ของ​นาง​ได้​แต่งตั้ง​ไป​อยู่​กองพล​ม้า​ทะยาน​ ​ส่วน​บุตรชาย​คนที​่​ห้า​ได้​แต่งตั้ง​ไป​อยู่​หน่วย​รักษา​ความสงบ​ของ​เมืองหลวง​ทั้ง​ห้า​ ​คนที​่​เพิ่ง​เข้าไป​ทำงาน​ใหม่​ ​มิใช่​ว่า​มีเรื่อง​ต้อง​ติดสินบน​รอบด้าน​หรอก​หรือ

ปีก่อน​ๆ​ ​ท่าน​โหว​ยัง​พอได้​รับ​สินน้ำใจ​ต่างๆ​ ​บ้าง​ ​แต่​ปีนี​้​ฮ่องเต้​กับ​ชิ่ง​อวิ​๋น​โหว​ทะเลาะ​กัน​รุนแรง​ ​ขุนนาง​ข้าราชการ​ต่าง​ถูก​โยกย้าย​กัน​ถี่ยิบ​ ​จู่ๆ​ ​ก็​มีเรื่อง​ให้​ต้อง​ติดสินบน​เพิ่มขึ้น​มามาก​มาย​ทันตา​ ​สินน้ำใจ​เหล่านั้น​จึง​ไม่​เพียงพอ​ ​เงิน​ก็​เลย​ขาดมือ​ไป​ด้วย

ท่าน​โหว​จึง​ปรึกษา​ว่า​ให้​นำทอง​คำ​กล่อง​นี้​มา​ใช้​ก่อน​ ​รอ​ผ่านพ้น​เทศกาล​ปีใหม่​แล้ว​ ​เมื่อ​ได้รับ​ของขวัญ​มา​แล้ว​ค่อย​ชดเชย​ให้​หวัง​ซีก​็​แล้วกัน

นาง​เอง​ก็​ไม่รู้​ว่า​สมอง​ถูก​ดึง​ออก​ไป​แล้ว​หรือ​อย่างไร​ ​ถึงกับ​เห็นดีเห็นงาม​ด้วย

ผู้ใด​จะ​รู้​ว่า​แม้น​ของขวัญ​ของ​ปีนี​้​มา​เพิ่มขึ้น​เนื่องจาก​มี​ของ​ครอบครัว​ว่าที่​สามี​ของ​คุณหนู​ทั้ง​สาม​ท่าน​เพิ่ม​เข้ามา​ ​แต่​ที่​ได้รับ​มาก​ลับ​น้อยกว่า​ที่​จ่าย​ออก​ไป​ ​ล้วน​ไม่​เพียงพอ​สำหรับ​ชดเชย​ทองคำ​กล่อง​นั้น​ ​ตอนนี้​ถึง​วันที่​ยี่สิบ​เก้า​ของ​วัน​มหา​ปีใหม่​แล้ว​ ​หาก​ยัง​ไม่​ชดเชย​ทองคำ​กล่อง​นี้​อีก​ ​ด้วย​ความ​ฉลาด​ของ​หวัง​ซี​ ​จะ​ต้อง​รู้​แน่ว​่า​นาง​ยักยอก​เอา​ไป​ใช้

ไม่​ ​ต่อให้​นาง​ชดเชย​ให้​ในเวลานี้​ ​เกรง​ว่านา​งก​็​คาดเดา​ได้​อยู่ดี​ว่า​ตน​ยักยอก​เอา​ไป​ใช้

แต่​ชดเชย​ให้​ตอนนี้​ก็​ยัง​มีเกียรติ​มากกว่า​ชดเชย​ให้​หลัง​ปีใหม่​เล็กน้อย​กระมัง

โหวฮู​หยิน​คร่ำครวญ​ออกมา​อย่าง​ช่วยไม่ได้

พานห​มัว​มัว​อับอาย​จน​หน้าแดง​ก่ำ​ ​เสนอ​ความเห็น​ให้​โหวฮู​หยิน​ว่า​ ​“​เอา​เครื่องประดับ​ไป​จำนำ​สัก​สอง​สาม​ชิ้น​ดี​หรือไม่​เจ้า​คะ​ ​ถึง​เวลา​ค่อย​ไป​ไถ่​คืน​กลับมา​”

โหวฮู​หยิน​ส่าย​ศีรษะ​รัว​ ​กล่าวว่า​ ​“​เอา​เครื่องประดับ​ไป​จำนำ​แล้ว​ ​ตอน​คุณหนู​รอง​ออกเรือน​จะ​ทำ​อย่างไร​”

นาง​ตั้งใจ​จะ​แอบ​มอบ​เครื่องประดับ​ให้​บุตรสาว​สัก​สอง​สาม​ชิ้น​เป็น​เงินก้นถุง​อีกด้วย

พานห​มัว​มัว​ไม่มีทาง​เลือก​ ​กล่าวว่า​ ​“​เช่นนั้น​พวกเรา​ก็​ไป​บอก​คุณหนู​หวัง​ตามตรง​ ​ถือ​เสียว​่า​พวกเรา​ขอยืม​เงิน​ดังกล่าว​ก่อน​ดี​หรือไม่​ ​ให้​นาง​ผัดผ่อน​เวลา​ให้​ระยะ​หนึ่ง​ ​สิ้นปี​พวกเรา​จะ​ต้อง​คืนให้​อย่างแน่นอน​”

โหวฮู​หยิน​ยิ้ม​ขื่น​ ​กล่าวว่า​ ​“​กลัว​แต่ว่า​หลัง​ปีใหม่​กู​ไหน​่​ไน​ใหญ่​อาจ​กลับมา​เยี่ยม​บ้าน​ที่​เมืองหลวง​”

พานห​มัว​มัว​ตกใจ​หน้า​เผือด​สี​ ​กล่าวว่า​ ​“​คง​ไม่​กระมัง​”

ได้ยิน​ว่า​กู​ไหน​ไน​ใหญ่​มี​รอย​บาดหมาง​ที่​ค่อนข้าง​ลึก​กับ​ที่​บ้าน​ ​นับตั้งแต่​ออกเรือน​ไป​ก็​ไม่เคย​กลับมา​อีก​เลย​ ​แม้แต่​ของขวัญ​ตาม​เทศกาล​ต่างๆ​ ​พอนาง​ได้​เป็น​คนดู​แลบ​้าน​แล้วก็​ไม่มี​เพิ่ม​หรือ​ลดลง​ ​ยังคง​ไม่​ต่าง​จาก​เมื่อก่อน​ ​รวมถึง​สิ่ง​ดี​ๆ​ ​ก็​ไม่มี​ให้​บ้านเดิม​แม้แต่​ครึ่ง​เดียว​ด้วย​ ​ทว่า​ท่าน​โหวกับฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ต่าง​นิ่งเงียบ​ ​ไม่ได้​ยิน​แม้แต่​คำ​บ่น​สัก​คำ​ ​โหวฮู​หยิน​ขบคิด​อยู่​ใน​ใจมา​นาน​แล้ว​ ​เกรง​ว่า​กู​ไหน​่​ไน​ใหญ่​กับ​ที่​บ้าน​คงมี​ความบาดหมาง​อะไร​ที่นาง​ยัง​ไม่รู้

“​เจ้า​ดู​ความอบอุ่น​ใจดี​ที่นา​งมี​ต่อ​คุณหนู​หวัง​”​ ​โหวฮู​หยิน​กล่าว​อย่าง​เป็นกังวล​ ​“​ตอน​คุณหนู​หวัง​มาถึง​นาง​ก็​พูด​แล้ว​ว่า​หาก​มี​เวลา​จะ​มา​เยี่ยม​คุณหนู​หวัง​ ​หาก​บอกว่า​นี่​เป็น​เพียง​คำกล่าว​ตามมารยาท​ ​เจ้า​ดู​เมื่อก่อน​นาง​เคย​พูด​เช่นนี้​หรือไม่​ ​นอกจากนี้​ปีหน้า​พอ​เข้า​วสันตฤดู​ ​คุณหนู​รอง​ ​คุณหนู​สาม​ ​และ​คุณหนู​สี่​ต่าง​ทยอย​กัน​ออกเรือน​แล้ว​ ​แม้น​นาง​จะ​ไม่​ค่อย​อะไร​กับ​พวกคุณ​ชาย​ใน​จวน​ ​แต่​กับ​พวกคุณ​หนู​สอง​สาม​ท่าน​นั้น​กลับ​เอ็นดู​ยิ่ง​ ​แค่​ตอนที่​คุณหนู​ใหญ่​ออกเรือน​ ​หาก​มิใช่​นาง​ให้​คน​นำทอง​คำมา​ให้​หนึ่ง​กล่อง​ล่ะ​ก็​ ​งานแต่ง​ของ​คุณหนู​ใหญ่​ไหน​เลย​จะ​จัด​อย่าง​มีเกียรติ​ขนาด​นั้น​ได้​ ​แต่​เจ้า​ลองดู​เวลา​พวกคุณ​ชาย​ใน​บ้าน​แต่งงาน​ ​กู​ไหน​่​ไน​ใหญ่​เคย​ส่ง​ผ้าไหม​มาสัก​พับ​หรือไม่​…

…​หาก​ข้า​เป็น​นาง​ ​จะ​ต้อง​กลับมา​ดู​สักหน่อย​อย่างแน่นอน​”

เช่นนั้น​เรื่อง​ที่​พวกเขา​ยักยอก​เอา​เงิน​ของ​หวัง​ซี​มา​ใช้​ ​ก็​คง​ต้อง​ขายหน้า​ไป​ถึง​เมือง​จิน​หลิง​แล้ว​!

ยิ่งไปกว่านั้น​อาจ​ทำให้​ความสัมพันธ์​ระหว่าง​โหวฮู​หยิน​กับ​กู​ไหน​่​ไน​ใหญ่​ย่ำแย่​ลง​ด้วย​ ​อาจ​ถึงขั้น​คิด​ว่า​โหวฮู​หยิน​เป็น​คน​ต้นคิด​เรื่อง​ยักยอก​เอา​ทองคำ​นี้​ไป​ใช้​ ​เนื่องจาก​ทองคำ​เหล่านี้​ล้วน​เอา​ไป​ให้​คุณชาย​สอง​สาม​คนใช้​สำหรับ​ติดสินบน​เจ้านาย​และ​เอาใจ​เพื่อนร่วมงาน​ทั้งสิ้น

“​น่า​ปวดหัว​จริงๆ​!​”​ ​โหวฮู​หยิน​นวด​ขมับ

พานห​มัว​มัว​เอง​ก็​ไม่สบายใจ​เช่นกัน​ ​กล่าวว่า​ ​“​หากฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ไม่เอา​เงิน​ส่วนตัว​ไป​ให้​ซือ​จู​ก็​คงดี​ ​อย่างไร​ก็​โยกย้าย​เงิน​จาก​มือ​ของฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​มา​ได้​บ้าง​”

“​จริง​ที่สุด​!​”​ ​โหวฮู​หยิน​กล่าว​อย่างไร​้​ทางเลือก​ว่า​ ​“​แต่​กล่าว​เรื่อง​พวก​นี้​ตอนนี้​จะ​มีประโยชน์​อะไร​”

หัวใจ​ของ​พานห​มัว​มัว​เสมือน​กับ​มี​หิน​ก้อน​ใหญ่​ทับ​เอาไว้​ก็​ไม่​ปาน

โหวฮู​หยิน​กล่าว​ ​“​อุปสรรค​เพียง​เล็กน้อย​ทำให้​วีรบุรุษ​ล้ม​ลง​ได้​!​ ​บัดนี้​คง​ทำได้​แค่​ยื้อ​เวลา​ไป​วัน​ต่อ​วัน​เท่านั้น​แล้ว​”

พานห​มัว​มัว​ยิ้ม​ขื่น​ ​กล่าว​่า​ ​“​แต่​หวัง​ว่า​ปีนี​้​กู​ไหน​่​ไน​ใหญ่​จะ​ไม่​กลับมา​”

เรื่อง​นี้​ก็​จะ​ได้​ยื้อ​ไป​อีก​สักหน่อย​ ​กล่าวคือ​ของขวัญ​ของ​กู​ไหน​่​ไน​ใหญ่​มาถึง​แล้ว​ ​อย่าง​ช้า​ที่สุด​เดือน​ห้า​ของ​ปีหน้า​ ​เมื่อ​ได้รับ​ผลกำไร​จาก​ร้านค้า​ที่​เจียง​หนาน​ ​โหวฮู​หยิน​ก็​มี​เวลา​หายใจ​หาย​คอ​เอา​เงินก้อน​ดังกล่าว​มาชด​เชย​ให้​ได้​แล้ว​ ​ถึง​เวลา​ก็​บอกว่า​กู​ไหน​ไน​ใหญ่​ส่ง​มา​ให้​ ​ไม่แน่​หวัง​ซี​อาจ​เข้าใจ​ว่า​กู​ไหน​่​ไน​ใหญ่​ส่ง​ของขวัญ​เทศกาล​แข่ง​เรือ​มังกร​มา​ให้​ก็​เป็นได้

พานห​มัว​มัว​จึง​เตือนสติ​โหวฮู​หยิน​ว่า​ ​“​ควร​เขียนจดหมาย​ไป​ขอบคุณ​กู​ไหน​่​ไน​ใหญ่​สัก​ฉบับ​หรือไม่​เจ้า​คะ​”

“​สมควร​ๆ​!​”​ ​โหวฮู​หยิน​กล่าว​ซ้ำๆ​ ​พลาง​คิด​ว่า​ตน​หลงลืม​เรื่อง​นี้​ไป​จนได้​ ​รีบ​กล่าวว่า​ ​“​คุณหนู​สกุล​หวัง​เขียน​อักษร​แบบ​ใด​ ​หา​คนที​่​เขียน​ได้​เหมือน​มาสั​กคน​”

พานห​มัว​มัว​ขานรับ​ ​หมุน​กาย​ไป​จัดการ​เรื่อง​ดังกล่าว

โหวฮู​หยิน​นั่ง​เอนกาย​กับ​หัว​เตียง​เงียบๆ​ ​ไม่รู้​จะ​พูด​อะไร​ดี​ ​นาง​ถึงกับ​ครุ่นคิด​ว่า​ ​ชีวิต​ตัวเอง​กลายเป็น​เช่นนี้​ไป​ได้​อย่างไร

แน่นอน​ว่า​หวัง​ซีย​่​อม​ไม่รู้​ว่า​เกิด​อะไร​ขึ้น​ที่​เรือน​โหวฮู​หยิน​บ้าง​ ​หลัง​กลับ​ออกมา​จาก​เรือนฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ ​สมควร​กิน​ก็​กิน​ ​สมควร​พัก​ก็​พัก​ ​คืน​วันที่​ยี่สิบ​เก้า​อาบน้ำ​ขัดสีฉวีวรรณ​ ​ทาน​้ำ​ปรุง​ดอกกุหลาบ​ทั่วทั้ง​ตัว​ ​ใช้​ผ้าไหม​หังโจว​ห่อ​ตัว​แล้ว​นอนหลับ​อย่าง​เป็นสุข​ไป​หนึ่ง​คืน​ ​รุ่งเช้า​ตอน​ตื่นขึ้น​มา​ผิวขาว​ผ่อง​อม​ชมพู​ ​สะอาดสะอ้าน​ดุจ​หยก​ ​หอมหวาน​ประหนึ่ง​คน​งาม​แกะสลัก​จาก​หยก​ ​นาง​พลัน​รู้สึก​เบิกบาน​มีความสุข​กว่า​ปกติ​ขึ้น​มา​หลาย​ส่วน​ ​รับประทาน​อาหารเช้า​อย่าง​ไม่​รีบ​แต่​ก็​ไม่​ช้า​ ​จากนั้น​เกล้าผม​และ​เปลี่ยนไป​สวม​อาภรณ์​ตัวใหม่​สำหรับ​ฉลอง​ปีใหม่​ ​เสร็จ​แล้ว​ถึง​ได้​นัดแนะ​ฉัง​เคอ​เดิน​ไป​ที่​เรือนฮู​หยิน​ผู้เฒ่า

ฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​กำลังกิน​เกี๊ยว​ปลา​แกง​แช่น้ำ​ส้ม​สาย​ชู​เก่าแก่​ของ​ซาน​ซี​อยู่

พอ​เห็น​ทั้งสอง​คน​เข้ามา​ ​ก็​ถาม​ว่า​พวก​นาง​กิน​อะไร​มา​หรือยัง​ ​ยัง​ให้​ซือห​มัว​มัว​ไป​ยก​เกี๊ยว​มา​ให้​ทั้งสอง​คน​ด้วย​ ​กล่าวว่า​ ​“​พี่สาว​ใหญ่​ของ​เจ้า​ให้​คน​เอา​ปลา​แกง​ตัว​ใหญ่​มา​ให้​หลาย​ตัว​ ​พวก​เจ้า​เอง​ก็​รับ​อานิสงส์​ตาม​ไป​ด้วย​สักหน่อย​”

หวัง​ซี​ไม่สน​ใจ​นัก

นาง​ไม่เข้าใจ​คน​จิง​เฉิง​เลย​จริงๆ​ ​มี​เทศกาล​อะไร​หรือไม่ก็​เรื่อง​น่ายินดี​อะไร​หาก​มิใช่​กิน​เกี๊ยว​ก็​กิน​บะหมี่​ ​ทำ​เนื้อ​ปู​ปั้น​ลูก​โต​ๆ​ ​กับ​หมู​ตุ๋น​ผักกาดดอง​แห้ง​ไม่ดี​กว่า​หรือ

แต่​นาง​ยังคง​เคารพ​ธรรมเนียม​ปฏิบัติ​ของ​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว​ ​นาง​กับ​ฉัง​เคอ​กิน​เกี๊ยว​ไป​สี่​ลูก​ ​เสร็จ​แล้ว​ถึง​ได้​นั่งลง​มาสน​ทนา​เป็นเพื่อนฮู​หยิน​ผู้เฒ่า

ฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​เห็น​พวก​นาง​ไม่​นึกถึง​ซือ​จู​ ​ก็​กล่าว​ด้วย​ดวงตา​ที่​มี​ความคาดหวัง​หลาย​ส่วน​ว่า​ ​“​ไม่รู้​ว่า​ซือ​จูดี​ขึ้น​บ้าง​หรือยัง​ ​ปีใหม่​ทั้งที​เหตุใด​ถึง​ป่วยไข้​ไป​ได้​ ​ไม่สบาย​เช่นนี้​ ​คง​ไปร​่ว​มงาน​เลี้ยง​ของ​วัง​หลวง​ไม่ได้​แล้ว​ ​นาง​แต่ง​เข้า​บ้าน​เป็น​ปี​แรก​ ​แต่​เรื่องสำคัญ​ขนาด​นี้​กลับ​ไม่​อาจ​เข้าร่วม​ ​ต้อง​มี​คน​เอา​ไป​ติฉินนินทา​เป็นแน่​”

โหวฮู​หยิน​กำลัง​เดิน​เข้า​ประตู​มา​พอดี​ ​ได้ยิน​แล้ว​รู้สึก​หดหู่​ ​พลาง​คิด​ว่า​ช่วงนี้​ตน​ยุ่ง​เรื่อง​นั้น​เรื่อง​นี้​จน​ไม่มี​แม้แต่​เวลา​จะ​พักผ่อน​ด้วยซ้ำ​ ​นาง​เลิก​ผ้าม่าน​ขึ้น​เดิน​เข้าไป​ ​อด​กล่าว​ไม่ได้​ว่า​ ​“​ดูท่า​นพูด​สิ​เจ้า​คะ​ ​นาง​หา​ใช่​คนอื่น​ไกล​ ​ต่อให้​นาง​ไม่​อาจ​เข้าร่วม​งาน​รวม​ญาติ​ครานี​้​ ​ก็​ยัง​มี​เทศกาล​โคมไฟ​อยู่​มิใช่​หรือ​ ​หลัง​เทศกาล​โคมไฟ​แล้ว​ ​ปกติ​วัง​หลวง​ยัง​จัดงาน​เดิน​ชม​วสันต์​อีก​ ​นาง​ยัง​มีโอกาส​เข้า​วัง​อีก​มาก​ ​แทนที่​ท่าน​จะ​เป็นห่วง​นาง​ ​มิสู​้​เป็นห่วง​ข้า​ดีกว่า​ ​ข้า​ไป​เข้า​วัง​นี้​ ​ทั้ง​หิว​ทั้ง​หนาว​ ​ยัง​ไม่รู้​เลย​ว่า​จะ​ได้​เจอ​เรื่อง​อะไร​อีก​บ้าง​!​”

ปีก่อน​นาง​หนาว​จน​เกือบ​แข็ง​ ​กลับมา​ต้อง​ดื่ม​ยาติด​ๆ​ ​กัน​หลาย​เทียบ​กว่า​จะ​หาย​ดี

ฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ไม่​พูด​อะไร​อีก

โหวฮู​หยิน​ถือโอกาส​กล่าว​ลาฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ ​นาง​ต้อง​เข้า​วัง​ไปร​่ว​มงาน​เลี้ยง​หลวง​ ​เรื่อง​ใน​บ้าน​จำต้อง​ฝากฝัง​ไว้​กับฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ชั่วคราว

ฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​พูดพล่าม​อยู่​ตรงนั้น​ว่า​ ​“​แต่ละคน​ ​ไม่รู้​ว่า​ป่วย​จริง​หรือว่า​แสร้ง​ป่วย​กัน​แน่​ ​ข้า​อายุ​เจ็ดสิบ​ย่าง​แปดสิบ​แล้ว​ ​ยัง​ต้อง​มาดู​แลงาน​ใน​บ้าน​อีก​ ​มี​ใคร​ชีวิต​ลำบากลำบน​เช่น​ข้า​บ้าง​”

ปีก่อน​เวลา​โหวฮู​หยิน​เข้า​วัง​ไปร​่ว​มงาน​เลี้ยง​หลวง​นั้น​ ​นาย​หญิง​รอง​จะ​เป็น​คนดู​แลงาน​ใน​บ้าน​แทน​ ​ทว่า​ปีนี​้​นาย​หญิง​รอง​ฟัง​คำ​หว่านล้อม​ของ​หัน​ซื่อ​ ​แสร้ง​ป่วย​ผลัก​ภาระ​นี้​ออก​ไป​ ​โหวฮู​หยิน​จึง​ให้​นาย​หญิง​สาม​ช่วยดูแล​แทน​ ​ทว่า​นาย​หญิง​สาม​นั้น​เรี่ยวแรง​มีจำกัด​ ​นาง​มีใจ​แต่​ไร้​พละกำลัง​ ​ดู​ได้​ไม่​กี่​วัน​ก็​รู้สึก​เหนื่อย​จน​แทบ​ทนไม่ไหว​ ​ถึงขั้น​จงใจ​ทำ​บัญชี​ผิด​เล็กน้อย​ ​ถึง​สลัด​ตัว​หนี​ออกมา​ได้

ด้วยเหตุนี้​จำต้อง​ให้ฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​ช่วยดูแล​อีกครั้ง

ฉัง​เคอ​กับ​หวัง​ซี​ต่าง​ไม่​เอ่ย​คำ​ใด

ฉัง​หนิง​กับ​ฉัง​เหยี​ยน​ที่​ได้ยิน​เสียง​ความเคลื่อนไหว​จาก​ด้านนอก​กลับ​รีบ​เดิน​เข้ามา​ ​ฉัง​หนิง​กล่าว​ยิ้ม​ๆ​ ​ว่า​ ​“​หาก​ท่าน​ย่า​รู้สึก​ว่า​เหน็ดเหนื่อย​เกินไป​ ​เช่นนั้น​ข้ามา​ช่วย​วิ่ง​งาน​ให้ท่า​นก​็​แล้วกัน​เจ้าค่ะ​”

ฉัง​เหยี​ยน​ยิ้ม​ร่า​พร้อมกับ​ปรบมือ​เห็นดีเห็นงาม​ด้วย

โหวฮู​หยิน​อยาก​จะ​เฆี่ยน​ให้​คนโง่​ที่นา​งค​ลอด​ออกมา​ผู้​นี้​เป็นลม​ไป​เหลือเกิน​ ​โกรธ​จน​ไม่รู้​จะ​โกรธ​อย่างไร​แล้วแต่​ก็​ทำได้​แค่​ระงับ​ความ​เดือดดาล​เอาไว้​ ​รอ​ออกมา​จาก​เรือนฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​แล้ว​ต่อว่า​นาง​เสียง​เบา​ว่า​ ​“​ผู้อื่น​สู้​เจ้า​ไม่ได้​หรือ​อย่างไร​!​ ​คนอื่น​ล้วน​ไม่​เสนอหน้า​ ​มี​แค่​เจ้าที่​อวดเก่ง​!​ ​คนโง่​อย่าง​เจ้า​จะ​รับ​อำนาจ​ไปดู​แลบ​้าน​ได้​อย่างไร​”

ขอทาน​ยัง​มีสา​มอา​ยุ​ขัย

บ่าวไพร่​ที่​ยังอยู่​เฝ้า​เวร​ยาม​ไม่​กลับบ้าน​ช่วง​ปีใหม่​ใหญ่​อย่าง​วันที่​สามสิบ​นี้​ ​หาก​ไม่​แอบ​ไป​ดื่มเหล้า​อยู่​ที่ไหน​สัก​แห่ง​ก็​ตั้งโต๊ะ​ผลัดเปลี่ยน​หมุนเวียน​กัน​ไป​เล่น​พนัน​ ​คนที​่​ดูแล​บ้าน​กลัว​เกิดเรื่อง​ขึ้น​ใน​ช่วงเวลา​นี้​ ​จึง​ต้อง​ไป​ตรวจ​ลาดตระเวน​อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ไม่​ดูแล​ก็​กลัว​เกิดเรื่อง​ ​แต่​ถ้า​กวดขัน​มาก​ไป​ ​เด็กสาว​ที่​ยัง​ไม่​ออกเรือน​อย่าง​ฉัง​หนิง​คง​ทำให้​คน​รู้สึก​ว่าร้าย​กาจ​เกินไป​อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้​ ​จะ​ส่งผล​เสีย​ต่อ​ชื่อเสียง​ได้

ยิ่งไปกว่านั้น​อากาศ​หนาวเย็น​ขนาด​นี้​ ​กลางดึก​ค่อนคืน​ยัง​ต้อง​ออก​ไป​เดิน​รอบ​ๆ​ ​นี่​หาก​หนาว​จน​แข็ง​ไป​จะ​ทำ​อย่างไร

ฉัง​หนิง​ไม่​ยี่หระ​ ​กล่าวว่า​ ​“​ข้า​รู้​ว่า​พวก​นาง​กำลัง​คิด​อะไร​อยู่​ ​ข้า​ไม่​กลัว​!​”

นี่​ใช่​เรื่อง​กลัว​ไม่​กลัว​หรือ​อย่างไร

เวลา​ไม่​คอยท่า​คน​ ​ต่อให้​โหวฮู​หยิน​อยาก​คุย​กับ​นาง​เพิ่ม​อีก​สอง​สาม​ประโยค​ก็​ไม่ได้​แล้ว​ ​จำต้อง​ทิ้ง​พานห​มัว​มัว​ไว้​ช่วยเหลือ​ฉัง​หนิง​ ​นาง​ยัง​ลอบ​กำชับ​พานห​มัว​มัว​ว่า​ ​“​คุ้มครอง​คุณหนู​รอง​ให้​ดี​ ​อย่าง​อื่น​ล้วน​เป็น​ของนอก​กาย​ทั้งสิ้น​”

ต่อให้​ท่อ​ทำความ​ร้อน​ทำให้เกิด​เพลิงไหม้​ ​นั่น​ก็​เป็นเรื่อง​ที่​ใช้​เงิน​จัดการ​ได้

พานห​มัว​มัว​พยักหน้า

หลังจาก​ท่าน​โหว​พา​คน​ตระกูล​ฉัง​ไป​กราบไหว้​บรรพชน​เสร็จ​แล้ว​ ​ท่าน​โหวกับ​โหวฮู​หยิน​ก็​เข้า​วัง​ ​ส่วน​คนที​่​เหลือ​ไปรวม​ตัว​ที่​เรือน​หยก​วสันต์

เนื่องจาก​หวัง​ซี​ไม่ใช่​บุตรหลาน​ตระกูล​ฉัง​ ​จึง​ไม่ต้อง​ไป​หอบร​รพ​ชน​ ​นั่ง​รอ​อยู่​ใน​เรือนฮู​หยิน​ผู้เฒ่า

พวก​นาง​เดินผ่าน​เสียง​หวีดหวิว​ของ​สายลม​หนาว​กลับมา​ถึง​ห้อง​อัน​อบอุ่น​ดั่ง​วสันตฤดู​ ​หวัง​ซีที​่​สวม​เสื้อ​บุ​ฝ้าย​เพียง​ตัว​เดียว​วุ่นอยู่กับ​การ​ให้​คน​ยก​ชา​ขิง​ต้ม​น้ำตาลทรายแดง​เข้ามา​ ​แต่ละคน​ดื่ม​ชา​ขิง​ไป​หนึ่ง​ถ้วย​ใหญ่​ ​เมื่อ​เหงื่อ​ซึม​ร่าง​แล้ว​ถึง​ได้​นั่งลง​มา​จัดการ​เรื่อง​อาหาร​สำหรับ​คืน​ข้าม​ปี

ฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​มีความสุข​เป็นอย่างมาก​ ​ดึง​พวก​เด็ก​ๆ​ ​มานั​่ง​ข้าง​กาย​ ​นายท่า​นร​อง​กับ​นายท่าน​สาม​พา​พวก​บุตรชาย​และ​หลานชาย​ไป​นั่ง​ด้านนอก​ ​ทุกคน​รับประทาน​อาหาร​คืน​ข้าม​ปี​อย่าง​มีความสุข​ไป​หนึ่ง​มื้อ​ ​กระทั่ง​หย่ง​เฉิง​โหวกับ​โหวฮู​หยิน​กลับมา​ถึง​ก็​เป็น​ยาม​จื่อ​[1]​พอดี​ ​ช่วงเวลา​ของ​การ​เปลี่ยน​ผ่าน​เข้าสู่​ปีใหม่​นั้น​ ​ทุกคน​จุด​ปะ​ทัด​ ​บอกลา​ปี​เก่า​ต้อนรับ​ปีใหม่​ ​โหวฮู​หยิน​และ​คนอื่นๆ​ ​เล่นไพ่​นกกระจอก​ใน​คืน​ข้าม​ปี​ ​ส่วนฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​เอน​ตัว​นอน​ดู​อยู่​บน​แหย่ง​หลัว​ฮั่น​กับ​พวก​หลาน​ๆ​ ​กระทั่ง​ท้องฟ้า​เริ่ม​มีแสง​รำไร​ ​เสียง​ปะ​ทัด​ดัง​ขึ้น​อีกครั้ง​ ​ทุกคน​ต่าง​กล่าว​อำนวยพร​กันและกัน​ ​มอบอั​่ง​เปา​เสร็จ​แล้ว​ถึง​ได้​แยกย้าย​กัน​กลับ​เรือน​พัก​ของ​ตัวเอง​ ​คนที​่​กลับ​ไป​หลับ​ชดเชย​ก็​กลับ​ไป​หลับ​ ​คนที​่​ออก​ไป​ไหว้​ปีใหม่​ก็​ออก​ไป​ไหว้​ปีใหม่​ ​ต่าง​ยุ่ง​วุ่นวาย​ขึ้น​มา

………………………………………………………..