ตอนที่ 206 ความคิดชั่วร้าย

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

พอ​ซู​ชิง​เสวี​่ย​เห็น​โหยว​ซื่อ​โกรธ​เป็นฟืนเป็นไฟ​ ​ก็​ยิ้ม​ออกมา​อย่าง​ไม่รู้​ตัว​ ​เดินหมาก​ตัว​นี้แหละ​ถูก​แล้ว

หากว่า​กันตา​มนิ​สัย​ของ​ท่าน​แม่​ใหญ่​ ​แน่นอน​ว่า​คง​ไม่​เรียก​น้อง​สาม​เข้ามา​ถาม​ยืนยัน​หรอก​ ​อีก​อย่าง​นาง​ก็​ไม่ได้​บิดเบือน​ความจริง​ ​เดิม​พี่ใหญ่​ก็​พา​เจียง​ซื่อ​ไป​ชมดอกไม้

เป็น​อย่างที่​ซู​ชิง​เสวี​่ย​คิด​ไม่ผิด​ ​ตอนนี้​ใน​ใจ​โหยว​ซื่อ​เต็มไปด้วย​ความโกรธ​ ​จึง​ไม่​สงสัย​สิ่ง​ที่​พูด​เลย​แม้แต่​นิดเดียว

หัวอก​แม่​ทุกคน​บน​โลก​ใบ​นี้​ ​ลูกชาย​ของ​ตัวเอง​ดีที​่​สุด​แล้ว​ ​ฉะนั้น​การ​ที่​มีส​ตรี​น้อย​ใหญ่​ถาโถม​เข้ามา​หา​ลูกชาย​จึง​เป็นเรื่อง​ปกติ​ ​ยิ่งไปกว่านั้น​ซู​ชิง​สวิน​ลูกชาย​คนโต​ของ​โหยว​ซื่อ​แห่ง​จวน​อี๋​หนิง​โหว​เป็น​ผู้​ที่​ยอดเยี่ยม​มาก​จริงๆ​ ​แม้​จะ​อยู่​ใน​เมืองหลวง​เขา​ก็​โดดเด่น​เป็น​สง่า​ ​แตกต่าง​จาก​ผู้อื่น

โหยว​ซื่อ​คลาย​ความโกรธ​ลง​ช้าๆ​ ​มอง​ไป​ที่​ซู​ชิง​เสวี​่ย​ ​“​วันนี้​เจ้า​ทำดี​มาก​ ​บางคน​ทำ​เพื่อที่จะ​ให้​ตัวเอง​ได้​ขึ้น​ที่สูง​จึง​มี​ความคิด​ชั่วร้าย​ผุด​ออกมา​ ​พี่ชาย​ของ​เจ้า​ยิ่ง​เป็น​คน​ใจกว้าง​ ​โอบอ้อมอารี​ ​ไม่​ปฏิเสธ​ผู้ใด​ ​ต้อง​คอย​จับตาดู​อย่า​ให้​ใคร​มาป​อง​ร้าย​”

ซู​ชิง​เสวี​่​ยพ​ยัก​หน้า​เออออ​ไป​ตามที่​ท่าน​แม่​ใหญ่​พูด​ ​“​ข้า​ก็​คิด​เช่นนี้​เหมือนกัน​ ​ท่าน​พี่​โดดเด่น​มีสง่าราศี​ ​ไม่รู้​ว่า​มี​หญิงสาว​หมายปอง​อยู่​มาก​เพียงใด​ ​หาก​เป็น​สตรีที​่​เหมาะสม​กัน​ทั้ง​รูปร่างหน้าตา​และ​ฐานะ​ก็​ไม่เป็นไร​ ​แต่​ถ้า​เกิด​ถูก​หญิงสาว​ที่​ไม่รู้​หัวนอน​ปลายเท้า​เข้ามา​ยุ่ง​วุ่นวาย​คิดร้าย​ด้วย​ล่ะ​…​ข้า​ล่ะ​กลัว​แทน​พี่ใหญ่​จริงๆ​ ​เจ้าค่ะ​”

“​แม้​จะ​เป็น​ผู้​ที่​เหมาะสม​กัน​ทั้ง​หน้าตา​และ​ทรัพย์สิน​เงินทอง​ก็​ไม่มีเหตุผล​ที่จะ​ต้อง​ทำตัว​ใกล้ชิด​สนิทสนม​กัน​”​ ​ถึง​โหยว​ซื่อ​จะ​พูด​เช่นนี้​ ​แต่​น้ำเสียง​ที่​พูด​กับ​ซู​ชิง​เสวี​่​ยก​ลับ​อ่อนโยน​ลงมาก

ท่าที​ของ​ท่าน​แม่​ใหญ่​ทำให้​ซู​ชิง​เสวี​่​ยดี​ใจ​ยกใหญ่​อย่าง​ไม่ต้องสงสัย​ ​นาง​จึง​ต้อง​ก้มหน้า​หลบตา​ลง​เพื่อ​ปิดบัง​ความสุข​ใน​ไว้

โหยว​ซื่อ​หลับตา​ลง​ครุ่นคิด​พลาง​เอา​มือจับ​โต๊ะ​หิน​ไว้

ซู​ชิง​เสวี​่ย​ไม่กล้า​รบกวน​ ​ได้​แต่​ยืน​รอ​เงียบๆ

ท่าน​แม่​ใหญ่​ของ​นาง​ท่าน​นี้​ไม่ได้​มีนิ​สัย​โอบอ้อม​ดั่ง​เจ้าแม่​กวนอิม​ ​นาง​ไม่มีทาง​เชื่อ​ว่า​เจียง​ซื่อ​จะ​ไม่​โดน​จัดการ

เมื่อ​ซู​ชิง​เสวี​่​ยนึก​ถึง​เจียง​ซื่อ​ ​ใบหน้า​อัน​สวยงาม​ก็​เหยเก​ขึ้น​มา

นาง​เกลียด​เจียง​ซื่อ​ที่สุด​!

เป็น​แค่​ลูกพี่ลูกน้อง​ชัดๆ​ ​เหตุใด​ถึง​ไม่อยู่​ใน​เรือน​ของ​ตนเอง​ ​มา​พัก​ค้างคืน​ที่​จวน​โหว​บ่อยๆ​ ​ทำไม​กัน​ ​ซึ่ง​นี่​มัน​ก็​มาก​พอแล้ว​ ​ทว่า​ทุกครั้งที่​มาก​็​วางตัว​เป็นใหญ่​เสีย​ยิ่งกว่า​นาง​ที่​เป็น​บุตรหลาน​แห่ง​จวน​โหว​อีก​ ​และ​แม้แต่​พี่ใหญ่​ที่​แต่ไหนแต่ไรมา​ทำตัว​เฉยชา​กับ​น้องสาว​คน​นี้​มาต​ลอด​กลับ​ปฏิบัติ​ต่อ​เจียง​ซื่อ​อย่างใกล้ชิด​สนิทสนม

ซู​ชิง​เสวี​่​ยนึ​กย​้อน​ไป​เมื่อ​ตอน​เด็ก​ที่​พูดถากถาง​เจียง​ซื่อ​ออกมา​อย่าง​อด​ไม่ได้​ ​ทว่า​เจียง​ซื่อ​กลับ​พูด​อย่าง​ไม่แยแส​ออกมา​ ​“​แม่​ข้า​เป็น​ลูกสาว​แท้ๆ​ ​ของ​ท่าน​ยาย​ ​แม้​ข้า​จะ​เป็น​ลูกพี่ลูกน้อง​แต่​ก็​เป็น​หลานสาว​แท้ๆ​ ​ของ​ท่าน​ยาย​เจ้า​มีสิทธิ์​อะไร​มา​พูดจา​ถากถาง​ข้า​”

เพียงแค่​นึกถึง​เรื่อง​นี้​ซู​ชิง​เสวี​่​ยก​็​โกรธ​จน​ตัวสั่น

ทำไม​นาง​ถึง​กล้า​ตอบโต้​ได้​อย่าง​เต็มปาก​เช่นนั้น​ ​ที่​จวน​โหว​ใช้​แซ่ซู​นะ​ ​ไม่ใช่​เจียง​!

เดิม​เด็ก​ทะเลาะ​กัน​นั้น​เป็นเรื่อง​ปกติ​มาก​ ​ทว่า​ซู​ชิง​เสวี​่​ยก​ลับ​จำ​มาถึง​ตอนนี้​ ​ความเกลียดชัง​ที่​มีต​่อ​เจียง​ซื่อ​ไม่เคย​มลาย​หาย​ไป​แม้แต่​นิด

โหยว​ซื่อ​ลืมตา​ขึ้น​ ​พลาง​กระแอม​เสียง​เบา​ๆ

“​ท่าน​แม่​…​”​ ​ซู​ชิง​เสวี​่ย​ยืดตัว​ตรง​ขึ้น​ทันที

“​เมื่อ​ครู่​สาว​รับใช้​ของ​พี่​รอง​เจ้า​เข้ามา​รายงาน​ว่า​พี่​รอง​ของ​เจ้า​โวยวาย​จะ​ไปเที่ยว​เล่น​ใน​สวน​ ​ตอนนี้​ไป​แล้ว​ ​เจ้า​เห็น​เขา​หรือไม่​”

ซู​ชิง​เสวี​่ย​ไม่เข้าใจ​ว่า​เหตุใด​โหยว​ซื่อ​ถึง​เอ่ย​ชื่อ​พี่​รอง​ซู​ชิง​อี้​ออกมา​ ​จึง​ส่ายหน้า​พูด​ออก​ไป​ ​“​ข้า​ไม่เห็น​พี่​รอง​เจ้าค่ะ​”

โหยว​ซื่อ​ใช้​นิ้วมือ​เคาะ​ลง​บน​โต๊ะ​เบา​ๆ​ ​“​เจ้า​ไปหา​ดู​หน่อย​ ​แล้ว​พา​พี่​รอง​ไป​เล่น​ที่​ศาลา​เฉา​หยาง​…​”

โหยว​ซื่อ​อธิบาย​อย่างละเอียด​ ​ซู​ชิง​เสวี​่ย​ยิ่ง​ฟัง​ดวงตา​ก็​ยิ่ง​เบิก​กว้าง​ขึ้น

นาง​เข้าใจ​สิ่ง​ที่​ท่าน​แม่​ใหญ่​ต้องการ​จะ​บอก​แล้ว​ ​ท่าน​แม่​ใหญ่​ต้องการ​วางแผน​ให้​เจียง​ซื่อ​กับ​พี่​รอง​เป็น​คู่​กัน​!

หลังจาก​คิดได้​ ​ซู​ชิง​เสวี​่ย​รู้สึก​ดีใจ​ยกใหญ่

พี่​รอง​เป็น​ลูกชาย​แท้ๆ​ ​ของ​ท่าน​แม่​ใหญ่​ก็​จริง​ ​เดิม​ไม่มีเหตุผล​ที่จะ​ยก​ให้​เจียง​ซื่อ​ง่ายๆ​ ​หรอก​ ​ทว่า​ตอน​เด็ก​พี่​รอง​ป่วย​ ​นับแต่​นั้น​มาก​็​เลย​กลายเป็น​คน​สติ​ไม่​สมประกอบ

เมื่อ​นึกถึง​ใบหน้า​โง่​ๆ​ ​คราบ​น้ำลาย​ที่​เลอะ​มุม​ปากของ​ซู​ชิง​อี้​ ​ซู​ชิง​เสวี​่​ยก​็​เม้มปาก​ออกมา​อย่าง​ไม่รู้​ตัว

นาง​แทบ​ทนไม่ไหว​อยาก​จะ​เห็น​หน้า​ตอน​เจียง​ซื่อ​กลายเป็น​พี่สะใภ้​รอง​ว่า​เป็น​อย่างไร​แล้ว

พวกเขา​ไม่ใช่​ตระกูล​ที่​เลี้ยง​สตรีที​่​ยากจน​ไม่ได้​ ​อย่า​ว่าแต่​พี่​รอง​เป็นคุณ​ชาย​แห่ง​จวน​โหว​เลย​ ​ถึง​จะ​เป็น​ราช​โอรส​ ​ก็​ไม่มี​ครอบครัว​ไหน​เห็นด้วย​ที่จะ​ยก​ลูกสาว​ให้​แต่งงาน​กับ​คน​สติ​ไม่ดี​หรอก

“​ไป​เถอะ​”​ ​โหยว​ซื่อ​พูด​เร่ง

ซู​ชิง​เสวี​่​ยลุก​ขึ้น​ยืน​อย่างรวดเร็ว​ ​“​ท่าน​แม่​วางใจ​ได้​เลย​เจ้าค่ะ​ ​ข้า​รู้​แล้ว​ว่า​ต้อง​ทำ​อย่างไร​”

โหยว​ซื่อ​พยักหน้า​ด้วย​ความพอใจ​ ​“​อืม​ ​ขอบใจ​เจ้า​มาก​”

รอ​ซู​ชิง​เสวี​่ย​เดิน​จากไป​โหยว​ซื่อ​ก็​กำชับ​สาว​รับใช้​สอง​สาม​ประโยค​ ​ถึง​ได้​กลับ​ไปดู​งิ้ว​ต่อ

เวลานี้​บน​เวที​กำลัง​แสดง​งิ้ว​เรื่อง​ ​‘​บันทึก​ถุง​หอม​’​ ​ถึง​ตอนที่​สิบ​ ​ผู้ชม​ต่าง​กำลัง​ตั้งอกตั้งใจ​ดู​ ​ทว่า​โหยว​ซื่อ​กลับ​ไม่มี​กะ​จิต​กะ​ใจ​ดู​เลย​ ​นาง​เหลือบมอง​อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​ที่​โดดเด่น​เป็น​สง่า​อยู่​ท่ามกลาง​ผู้คน​ ​พลาง​ยิ้มเยาะ​ออกมา

ตอนแรก​ที่​เจียง​ซื่อ​ยัง​ไม่ได้​หมั้น​หมาย​กับ​จวน​อัน​กงกั​๋ว​ ​เหล่าฮู​หยิน​ก็ได้​มา​พูด​หว่านล้อม​นาง​ ​ใน​คำพูด​ล้วน​วน​อยู่​แต่​เรื่อง​อยาก​จะ​ให้​เจียง​ซื่อ​กับ​สวิน​เอ๋อร​์​ครอง​คู่​กัน​ ​ตอนนั้น​นาง​โกรธ​มาก​จริงๆ

เด็กสาว​คน​หนึ่ง​ที่​สูญเสีย​แม่​ไป​ตั้งแต่​ยัง​เด็ก​ ​ครอบครัว​ก็​ใกล้​สูญเสีย​การสืบทอด​ตำแหน่ง​ไป​อย่างรวดเร็ว​ ​มีสิทธิ์​อัน​ใด​ถึง​จะ​มา​แต่งงาน​กับ​ลูกชาย​ที่นา​งอบ​รม​สั่งสอน​มา​อย่างดี​ได้​ ​จิตใจ​ของ​เหล่าฮู​หยิน​ทำ​ด้วย​อะไร​กัน​ ​หึหึ​ ​เหล่าฮู​หยิน​อยาก​ให้​แต่งงาน​นัก​ ​เช่นนั้น​นาง​จัดการ​ให้​อี้​เอ๋อร​์​แต่ง​กับ​เจียง​ซื่อ​เสีย​ ​มัน​ก็​เหมือน​ๆ​ ​กัน​นั่นแหละ

โหยว​ซื่อ​กลุ้มใจ​เล็กน้อย​เมื่อ​นึกถึง​ซู​ชิง​อี้​ลูก​คน​รอง

หาก​อี้​เอ๋อร​์​ไม่ได้​ป่วย​ใน​ครั้งนั้น​ ​จะ​ต้อง​ฉลาด​และ​โดดเด่น​เฉกเช่น​เดียว​กับ​สวิน​อ๋อร​์​เป็นแน่​ ​และ​นาง​คง​ไม่​ยก​ให้​เจียง​ซื่อ​ง่ายๆ​ ​หรอก​!​ ​โหยว​ซื่อ​คิด​เตลิด​ไป​ไกล​ ​หาง​ตา​ชำเลือง​มองเห็น​เอ้อร​์​ไท่​ไท่​สวี​่​ซื่อ​ขมวดคิ้ว​พลาง​ลุก​ออก​ไป​ ​ความสงสัย​ผุด​ขึ้น​มา​ใน​ใจ​ ​ทว่า​ไม่นาน​ก็​สลัด​ความคิด​อัน​ฟุ้งซ่าน​นี้​ออก​ไป​แล้ว​ตั้งใจ​ดูการ​แสดง​งิ้ว​ต่อ

ซู​ชิง​เสวี​่ย​ได้รับ​การฝาก​ฝัง​จาก​โหยว​ซื่อ​ให้​ไปหา​พี่​รอง​ซู​ชิง​อี้​ ​ใน​ใจ​รู้สึก​ตื่นเต้น​เล็กน้อย

จะ​ต้อง​ไม่มี​การ​ผิดพลาด​เกิดขึ้น​ ​มิเช่นนั้น​หาก​ทำให้​ท่าน​แม่​ใหญ่​ผิดหวัง​ ​การ​ประจบ​เอาใจ​ของ​นาง​ก็​จะ​สูญเปล่า​ ​ไม่แน่​อาจจะ​ทำให้​ท่าน​แม่​ใหญ่​เกลียด​นาง​ด้วย

“​เสวี​่ย​เอ๋อร​์​…​”​ ​มีน​้ำ​เสียง​กล้า​ๆ​ ​กลัว​ๆ​ ​ดัง​ขึ้น

ซู​ชิง​เสวี​่ย​หยุด​เดิน​ ​เมื่อ​เห็น​ใบหน้า​คนที​่​อยู่​ตรงหน้า​อย่างชัดเจน​ก็​ทำ​หน้า​ขรึม​ ​“​ท่าน​มาที​่​นี่​ได้​อย่างไร​”

คนที​่​พูด​เป็น​สตรี​นาง​หนึ่ง​ ​อายุ​สามสิบ​ต้นๆ​ ​ริ้วรอย​เหี่ยว​ย่น​ที่​มุม​ปาก​และ​หน้าผาก​ทำให้​ใบหน้า​ที่​สวยงาม​เต็มไปด้วย​ความทุกข์​ระทม​ ​ความมีชีวิตชีวา​บน​ใบหน้า​ถดถอย​ลง​ไป​อย่างรวดเร็ว​ ​แต่​หาก​มองดู​ดี​ๆ​ ​ก็​จะ​ดูออก​ว่า​สตรี​ผู้​นี้​กับ​ซู​ชิง​เสวี​่ย​ใบหน้า​คล้าย​กัน​มาก

ซู​ชิง​เสวี​่​ยม​อง​แม่​แท้ๆ​ ​ของ​ตัวเอง​ที่​ท่าทาง​ไม่เอาไหน​ ​พลาง​เอ่ย​พูด​ด้วย​ความโมโห​ ​“​ข้า​บอก​แล้ว​ไม่ใช่​หรือว่า​อย่า​เสนอหน้า​อม​ทุกข์​นี่​ออกมา​ให้​ข้า​เห็น​อีก​”

สตรี​ผู้​นั้น​ขยับ​ริมฝีปาก​ ​พูด​อย่างระมัดระวัง​ ​“​เสวี​่ย​เอ๋อร​์​ ​อี๋​เหนียง​คิดถึง​เจ้า​…​”

สตรี​ผู้​นี้​คือ​อนุ​ของ​นายท่าน​ซู​ ​งานฉลอง​วันเกิด​ของ​อี๋​หนิง​โหว​เหล่าฮู​หยิน​เช่นนี้​จึง​ไม่มี​สิทธิ์​ปรากฎ​ตัว​ ​ปกติ​การ​จะ​ได้​เจอ​ลูกสาว​สักครั้ง​ก็​ไม่​ง่าย​เลย​ ​ตอนนี้​เมื่อ​เห็น​ซู​ชิง​เสวี​่ย​จึง​รู้สึก​ดีใจ​มาก​ ​ขนาด​ใบหน้า​ที่​เศร้าสร้อย​ยัง​ดู​มีความสุข​ขึ้น​มา​เล็กน้อย

นาง​เหม่อมอง​ลูกสาว​ ​แทบ​อยาก​จะ​สลัก​ลูกสาว​เข้าไป​ไว้​ใน​ใจ

เมื่อ​ซู​ชิง​เสวี​่ย​ได้ยิน​สิ่ง​ที่​สตรี​ผู้​นั้น​พูด​กลับ​รู้สึก​หงุดหงิด​ออกมา​อย่าง​อด​ไม่ได้​ ​จึง​พูด​อย่าง​เย็นชา​ ​“​อี๋​เหนียง​พูดจา​ระวัง​หน่อย​ ​ข้า​เป็น​ลูก​ของ​ท่าน​แม่​ ​เรียก​ท่าน​ว่า​อี๋​เหนียง​ก็​เพราะ​เห็นแก่หน้า​ท่าน​พ่อ​ ​ส่วน​เรื่อง​อื่น​ท่าน​อย่า​ได้คิด​เพ้อ​เจอ​ไป​เอง​เลย​จะ​ดีกว่า​”

นาง​พูด​จบ​ก็​ไม่ได้​สนใจ​ว่า​สตรี​ผู้​นั้น​จะ​หน้าซีด​เผือด​ไร้​ซึ่ง​เลือดฝาด​ ​จากนั้น​ก็​ก้าวเดิน​จากไป

สตรี​ผู้​นั้น​ยื่นมือ​อก​ไป​คว้า​ชาย​แขน​เสื้อ​ของ​ซู​ชิง​เสวี​่ย​ไว้​อย่าง​ไม่รู้​ตัว

ซู​ชิง​เสวี​่​ยก​ระ​ทืบ​เท้า​ด้วย​ความโกรธ​ ​“​เจ้า​ปล่อย​ข้า​นะ​ ​ข้า​ยัง​มีเรื่อง​ต้อง​ไป​จัดการ​ ​ไม่ว่าง​มาสน​ใจ​เจ้า​หรอก​นะ​”​

“​เสวี​่ย​เอ๋อร​์​ ​วันนี้​เป็น​…​”

ซู​ชิง​เสวี​่ย​ไม่​รอส​ตรี​ผู้​นั้น​พูด​จบ​ ​ออกแรง​ดึง​ชาย​แขน​เสื้อ​ ​พลาง​เอ่ย​ขึ้น​ด้วย​ความโกรธ​ ​“​เจ้า​รับผิดชอบ​แทน​ข้า​ได้​หรือไม่​หาก​ทำให้​งาน​ของ​ท่าน​แม่​ล่าช้า​ ​ไร้ประโยชน์​เสีย​จริง​ ​รู้จัก​แต่​ทำให้​ข้า​ลำบาก​ ​เสียดาย​จริง​ที่​ข้า​ไม่ได้​เกิด​ออกมา​จาก​ท้อง​ท่าน​แม่​!​”

สตรี​ผู้​นั้น​มอง​ซู​ชิง​เสวี​่ย​ที่​ไม่​แม้แต่​จะ​หันหลัง​กลับมา​ด้วย​ใบหน้า​ที่​ซีดเซียว​ ​น้ำตา​ค่อยๆ​ ​ไหล​อาบ​แก้ม